Αγαπητή μου α,μπα + α,μπαholics, το πρόβλημά μου είναι ότι ο άντρας μου, με τον οποίο έχω 2 μωρά (7 και 19 μηνών) δουλεύει άπειρες ώρες. Δευτέρα με Σάββατο από τις 7:30 μέχρι τις 9 περίπου το βράδυ, χωρίς ενδιάμεσα να έρχεται σπίτι για φαγητό, ενώ κάποιες φορές και Κυριακές με διαστήματα που μπορεί και να έρχεται τα ξημερώματα για 2-3 συνεχόμενες μέρες μέχρι να παραδώσει τη δουλειά. Στο σπίτι και στα παιδιά με βοηθά αποκλειστικά η μητέρα μου, καθημερινά, μέχρι νωρίς το απόγευμα, που εγώ είμαι στη δουλειά (εδώ και μισό μήνα έχω επιστρέψει) και πάω πίσω για να φάω μαζί της και να μείνω εγώ με τα παιδιά. Η μητέρα μου έχει κουραστεί να το κάνει αυτό 6 μέρες την εβδομάδα για 6 ώρες περίπου τη φορά, το έχει δηλώσει επανειλημμένα, και πρόσφατα κοίταξα να βρω μια νταντά να τα κρατάει έστω τις μισές μέρες τα πρωινά, αφού για κάθε μέρα τα οικονομικά μας δεν το επιτρέπουν. Μέχρι στιγμής έχω φάει 4 άκυρα, αφού καμία δε θέλει να έχει 2 βρέφη, αφενός γιατί είναι πολύ κουραστικό, αφετέρου λόγω ευθύνης αφού είναι πλήρως εξαρτώμενα και τα 2. Σε βρεφονηπιακό θα πάει το μεγάλο –αν το πάρουν- από Σεπτέμβρη, ενώ το μωρό θα μείνει σπίτι με τη γιαγιά. Αλλιώς όμως είναι ένα μωρό και αλλιώς δυο. Επανέρχομαι λοιπόν στο αρχικό πρόβλημα, που είναι ότι τα κουκιά δε βγαίνουν. Αυτός λείπει συνεχώς κι έχει «ξεφορτώσει» τα πάντα, πλην του οικονομικού, σε μένα και τη μάνα μου, και πολύ σπάνια βοηθά στο να τα προσέξει μια από τις αδερφές του όταν η μάνα μου για δικούς της λόγους δε μπορεί να έρθει. Τώρα κι αυτή η αδερφή πιάνει δουλειά οπότε πάει και αυτό το λίγο. Η μάνα του δεν μπορεί για λόγους υγείας. Εγώ έχω φρικάρει. Δυόμισι χρόνια, δυο εγκυμοσύνες με καισαρική και οι 2, καπάκι η μια στην άλλη, ενδιάμεσα δουλειά, διακοπές? (χαχαχα), σπίτι, κλεισούρα, οικιακά, έκανα υποθυρεοειδισμό, βγάζω από το στρες και την κούραση διάφορα δερματικά εδώ κι εκεί, και η συναισθηματική/συμπεριφορική γκάμα που παίζω κυμαίνεται ανάμεσα στη γκρίνια, τη θλίψη, την ματαίωση και την υστερία. Δεν μπορεί ποτέ να κρατήσει τα παιδιά να πάω κάπου, αυτό μπορεί να γίνει μόνο μετά τις 9 που έτσι κι αλλιώς κοιμούνται, αν π.χ θέλω να βγω (εδώ πάλι χαχαχα), δεν μπορεί συνήθως να έρθει στα ραντεβού με την παιδίατρο, δεν μπορεί να κάνει τίποτα από δουλειές σπιτιού αφού λείπει όλη μέρα, δεν μπορεί να φάμε όλοι μαζί, δεν μπορεί να πάμε 2 μέρες κάπου ούτε μόνοι μας, αλλά και ούτε όλοι μαζί. Θα αναρωτιέστε μα τι δουλεία κάνει επιτέλους?? Ηλεκτρολόγος. Όχι, ούτε ναυτικός, ούτε γιατρός, ούτε αστροναύτης. Ελεύθερο επάγγελμα, μόνος του, χωρίς βοηθό, με έκτακτες βλάβες σε απίστευτες ώρες, κινητό που δεν κλείνει ποτέ, ούτε μετά που έρχεται σπίτι, ούτε τις αργίες, ούτε ποτέ. Ανά πάσα ώρα και στιγμή όπου και αν είναι μπορεί να χρειαστεί να φύγει και αυτό συμβαίνει εννοείται. Στο δια ταύτα τώρα. Οι (άπειρες) συζητήσεις που έχουν γίνει όλες μα όλες έχουν την ίδια κατάληξη. «Δε μπορεί να γίνει κάτι άλλο. Είναι έτσι η δουλειά.» Δεν είναι μόνο τα χρήματα δηλαδή, ότι δουλεύει πολύ γιατί προφανώς έχουμε πολλές ανάγκες, είναι ότι αυτή η δουλειά γίνεται έτσι. Πάλι σαν το σκυλί θα έτρεχε και οικογένεια να μην είχε, πόσο μάλλον τώρα. Έχουμε πάει σε ψυχολόγο μαζί, μια φορά δηλαδή ήταν όλη κι όλη. Τι νόημα έχει όταν μας λέει κι αυτός ο χριστιανός το προφανές. «Βρείτε χρόνο μαζί». Ε μα γι’αυτό είμαστε εδώ, δεν μπορούμε, (βασικά ο άντρας μου) και δεν μπορεί να ξέρει κανείς με τι άγχος πήγαμε και σε αυτό το έρμο το ραντεβού. Εδώ λοιπόν γράφω για να ρωτήσω το εξής. Αν αποκλείσουμε 1.το διαζύγιο (για την ώρα τουλάχιστον), 2.το να βάλει όρια στον εαυτό του για το πόσο πρέπει και μπορεί να δουλεύει, 3.τον ψυχολόγο που δεν τον παίρνει έτσι κι αλλιώς σοβαρά (όποιος κι αν είναι) αφού «ξέρει τι θα μας πει, και έχει δίκιο, αλλά δεν γίνεται αλλιώς» 4.να κάνω χαρακίρι μπας και του τραβήξω την προσοχή από τη δουλειά. Βλέπετε κάτι άλλο σαν λύση, που δεν βλέπω εγώ γιατί θα το χάσω και μετά τα παιδιά θα έχουν μισό πατέρα και μια μάνα ολόκληρη μεν, μισότρελη δε. Για σας να προλάβω στα σχόλια. «Καλά δεν τον ήξερες?» Ναι, τον ήξερα, αλλά προφανώς όχι τόσο καλά, για να μπορέσω να προβλέψω ότι δεν θα τηρήσει την υπόσχεση ότι όταν θα κάναμε οικογένεια θα έβρισκε χρόνο. Τώρα πιο δυνατά: XAXAXAXA. Κλαψ.
Ωχ. Ωχ.
Το πρώτο που πρέπει να κάνεις: να βρεις νταντά. Θα είσαι σε θέση να σκεφτείς καθαρά όταν βρεις νταντά για λίγες μέρες την εβδομάδα.
Ναι, είναι δύσκολο, αλλά ξέχνα όλες τις άλλες σκέψεις και βρες την. Κάπου θα βρεθεί. Θα φας κι άλλα άκυρα, αλλά να ξέρεις ότι είναι πολύ δύσκολο να βρεις νταντά γενικώς, δεν φταίει μόνο ότι είναι δύο παιδιά. Το να βρεις νταντά είναι μια δουλειά από μόνη της, και μάλιστα πολύ δύσκολη. Μην σκέφτεσαι τα λεφτά, ξέρω ότι είναι λίγα, αλλά είναι απαραίτητη όπως ένας γιατρός. Αν δεν βρεις, ξαναλέω, δεν θα καταφέρεις να συγκεντρωθείς αρκετά ώστε να μην τρελαθείς. Ρώτα παντού, στη γειτονιά, στο φαρμακείο, στο ασανσέρ, ρώτα στο περίπτερο, στη δουλειά σου, παντού. Συγκεντρώσου σε αυτό μέχρι να τη βρεις.
Το δεύτερο που πρέπει να κάνεις είναι – και μπορεί από ένα σημείο και μετά να γίνει παράλληλα – να καταλάβεις ότι όσο μόνιμο κι αν σου φαίνεται αυτό, δεν είναι. Είναι προσωρινή κατάσταση. Τα παιδιά μεγαλώνουν. Δεν φαίνεται από μέρα σε μέρα, αλλά μεγαλώνουν γρήγορα. Τον Σεπτέμβριο θα είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα. Τώρα σου φαίνεται να απέχει περίπου τρεις αιώνες, αλλά θα έρθει. Σκέψου τη ζωή σου ένα χρόνο πριν. Είσαι καλύτερα τώρα. Δεν είσαι καλά, απέχεις από το καλά, αλλά ήσουν χειρότερα ως λεχώνα με δύο βρέφη ουσιαστικά.
Και μετά… μετά έρχεται το δύσκολο. Δεν θέλω να σχολιάσω την συμπεριφορά του άντρα σου τώρα, γιατί είσαι σε οριακή κατάσταση από αντοχές. Έτσι κι αλλιώς, ξέρεις. Ξέρεις τι συμβαίνει. Αλλά δεν γίνεται να πάρεις απόφαση με αυτές τις συνθήκες, γιατί δεν μπορείς να σταυρώσεις τρεις λογικές σκέψεις στη σειρά αυτή τη στιγμή.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Φαντάζομαι ότι η μαμά σου δεν κρατάει απλώς τα παιδιά αλλά κάνει και όσες δουλειές μπορεί, δεδομένου του χρόνου που έχει από δύο μωρά. Μια επιπλέον βοήθεια θα ήταν και κάποιος να κάνει τις δουλειές που παίρνουν χρόνο, όπως σιδέρωμα, εβδομαδιαία καθαριότητα κλπ. και συμφωνώ με τα περισσότερα σχόλια παραπάνω. Σε ότι αφορά τον άντρα σου έχω να σου διηγηθώ κάτι από πολύ κοντινό μου άνθρωπο. Αυτός λοιπόν, έχοντας δική του δουλειά και ωράρια σαν του συζύγου σου, χώρισε όταν και το δεύτερο παιδί του πέρασε στο πανεπιστήμιο. Έως εκείνη τη στιγμή η πρώην γυναίκα του φρόντιζε για όλα που… Διαβάστε περισσότερα »
Το πιο ωραίο σχόλιο! 🙂
Στην περίπτωση της κοπέλας θα ήθελλα να τονίσω ότι δεν τη συμφέρει με τίποτα το διαζύγιο από την άποψη ότι έτσι όπως εφαρμόζεται στη χώρα μας, η μητέρα θα έχει πλέον και με τη βούλα την υποχρέωση να κάνει τα πάντα για τα παιδιά (αποκλειστική επιμέλεια) και ο πατέρας και επίσημα πλέον θα πάρει απαλλαγή, με μοναδική υποχρέωση να πληρώνει μια διατροφή που μπορεί και να μην ξεπερνάει τα 300ευρώ το μήνα, και που εφόσον δεν είναι μισθωτός και δεν έχει περιουσία θα είναι πρακτικά αδύνατο να τον υποχρεώσει να της τα δίνει.
Εγώ πάλι βλέπω έναν άντρα που ψάχνει αφορμες να λειπει απειρες ωρες απο το σπιτι… Μη θελει να περνάει χρονο με τα μωρακια του αλλα κυριως και με την γυναικα του. Μεσα σε ολες αυτες τις ωρες που δε γίνεται να δουλευεις ολες τις ωρες.. Μπορει κ βρισκει χρονο για τον εαυτο μου.. Μιλαει με αλλα ατομα.. Ειναι εξω… Ενω εσυ στο ιδιο μοτιβο… Δε ξερω.. Αλλα οταν καποιος παρει απόφαση να κανει οικογένεια ας ειναι εκει. Τα παιδια τον χρειάζονται. Δειχνει σα να σας αποφεύγει και να μην εχει τις ευθύνες και τις σκοτούρες… Στις φορτωνει ολες!
Συμφωνώ απόλυτα και υποψιάζομαι ότι αλλιώς περνάει το χρόνο του και όχι δουλευοντας
Αυτοι οι ιστοριες με θλιβουν βαθια οποτε θα τα πω γρηγορα: 1) Μπες στην Nannuka και παρε τηλεφωνο όλες τις ντανταδες με την σειρά, κάποια θα βρεθει. 2) Πες απολυτως σοβαρα στον ανδρα σου οτι δεν εισαι καλά, εισαι ενα βημα πριν σαλταρεις. Οχι ολοκληρη συζητηση, οχι επιχειρηματολογια: “Κωστα, ειμαι ενα βημα πριν σαλταρω. Θέλω μεχρι την Κυριακη να βρουμε λύσεις, δεν παει άλλο.” Βαλε κ ενα αλλιως…. αλλά να το εννοεις. 3) Στο σπίτι ασε τις δουλειες στην ακρη, τα μωρα ειναι αρκετος κοπος. Αν μπορεις να φερνεις καθαριστρια κανε το αλλιως οσο δεν βοηθα η απαντηση ειναι μια… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι σιδερώνει και μαγειρεύει κιόλας με 2 μωρά. Δηλαδή εντάξει αν το κάνει τι να πω, κάποιες γυναίκες επιλέγουν να είναι θύματα.
Μην παρεξηγηθώ αλλά ειδικά το σίδερο και το καθαρισμα τις θεωρώ δουλειές τελείως λάντζας, δεν βρίσκω κανέναν λόγω να τις κάνει μια γυναίκα όταν έχει την επιλογή να πληρώσει κάποιον-α.
Τους ζηλεύω τους αντρες που μπορούν να τους γεννήσουν τα παιδιά, να τους ετοιμάζουν φαγητό, καθαρά ρούχα και σπίτι και όλοι να τους συγχαίρουν πόσο καλοί πατεράδες είναι.
Και μια γενική απορία, στα τόσα χρόνια που διαβάζω Α,μπα, με έμφαση στα τελευταία. Επαναλαμβάνω, είναι γενική αίσθηση: Πώς επικράτησε η αντίληψη ότι το να έχεις παιδί ΔΕΝ είναι κάτι απαιτητικό, απάνθρωπο ενίοτε τα πρώτα χρόνια, ότι η κάθε γυναίκα, το κάθε ζευγάρι, κάθε ευρύτερη οικογένεια, βρίσκει και χάνει καθημερινά ισορροπίες, “μέχρι να ξεπεταχτούν”; Ότι η ζωή δεν είναι όπως οι διαφημίσεις και η Ελλάδα δεν είναι Σουηδία. Θέλω να πω, την αγανάκτηση και το ξέσπασμα τα καταλαβαίνω, το να τονίζεται τόσο πολύ η δυσκολία της μητρότητας, δίνει την εντύπωση ότι ήταν κάτι μυστικό. Και το ότι κάνουν οι άνθρωποι… Διαβάστε περισσότερα »
Για μένα είναι προφανές ότι δεν θέλει να ασχοληθεί με τα παιδιά. Ακολουθεί αποψάρα: Τρόμαξε ή αγχώθηκε με τις ευθύνες που φέρνουν τα παιδιά και βρήκε τον τρόπο του να απαλλαγεί μέσω της δουλειάς. Το κινητό έχει και κουμπί off.
Έχει γούστο να έχει γκόμενα. Μια ιδέα είπα.
Το έλεγα προχθές, δεν εκπαιδεύονται για ζογκλέρ όπως εμείς, κακά τα ψέμματα. Οπότε 1. Ή τον εκπαιδεύεις σιγά σιγά, τύπου, έλα γρήγορα είμαι μόνη μόλις λιποθύμησα. 2. Ή του λες, αυτό είναι αγάπη μου οικογένεια. Γουστάρεις; Γιατί να φάω εγώ το λούκι κι εσύ να τα πάρεις έτοιμα, δε σφάξανε. Και οκ, δε θα τους πω ποτέ ότι δε γύρισες να τα κοιτάξεις, μη νομίσεις όμως ότι θα τα διαβεβαιώνω ότι τ’αγαπάς. 3. Του λες να πάει στη μάνα του να μένει, γιατί δε βολεύει να έχεις κι αυτόν στο κεφάλι σου, τι θα φάει, τι θα φορέσει, ενοχλεί. Όλα… Διαβάστε περισσότερα »
Έχω ένα μωράκι 7 μηνών κι εγω…ΠΏΣ ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΜΕ ΔΥΟ ΜΩΡΆ;;;;; Μόνο που διάβασα το κείμενο, εξαντλήθηκα. Κ μ αρέσει που γκρινιάζω επειδή δεν υπάρχει κανείς να με βοηθησει, αν και ο άντρας μου την αναλαμβάνει πλήρως μόλις γυρίσει απ το 12ωρο του. Κ ούτε δουλεύω. Εσύ πώς αντέχεις κοπέλα μου;;; Η κολλητή μου είναι νταντά, βρεφονηπιοκομος με μεγάλη εμπειρία. Αν μένεις Πειραιά ή κοντά, στείλε μου μήνυμα μήπως κ μπορούσε να βοηθήσει. Αλλιώς ακολούθησε τις συμβουλές που σου δίνουν οι σχολιαστές.
Εχω σοκαριστει με αυτο που διαβασα, αληθεια, και συμφωνω σε ολα με τη Λενα. Αλλες ιδεες: φιλες; Ολες δουλευουν; Αν ναι, μπορει καποια η καποιες εναλλαξ να ερχονται για μια δυο ωρες μετα τη δουλεια; Πες τους ειναι μια χαρη που θα τους τη χρωστας μια ζωη, αλλα ρωτα, δεν εχεις πολλα να χασεις. Εγω το βρισκω πολυ δυσκολο να ζηταω βοηθεια για παιδια, θεωρωντας οτι ειναι πολυ κουραστικο για καποιον αλλο, αλλα εκπλησσομαι ευχαριστα με το ποσο θελει κοσμος να βοηθησει αν χρειαστει. Δεν ανεφερες αν θηλαζεις η οχι, αν ναι δεν ξερω πως δεν εχεις χασει το μυαλο… Διαβάστε περισσότερα »
Ο άνδρας σου που είναι στον ιδιωτικό τομέα δεν μπορεί να μην κάνει τα χατήρια των πελατών του, είναι δύσκολη η πιάτσα έξω και σαν τεχνίτης δεν θέλει να χαλάσει το όνομα του, ασε που αν δεν γίνει χίλια κομμάτια θα χάσει την πελατεία του και σε εποχές κρίσης ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος. Ομως αύτο δεν σημαίνει ότι δεν εχεις πολύ πολύ δίκαιο και συ. Πρώτου τελειώσουν και οι τελευταίες αντοχές σου γράψε τα παιδιά στον ιδιωτικό βρεφικο σταθμό να στα περνούν να σου τα φέρνουν ετοιμα ταισμενα και καθαρα με πολύ λιγότερα χρήματα απο μπειμπι σιτερ και ποιο πολλές… Διαβάστε περισσότερα »
Τηλέφωνο τρίτη απογευμα στις 6 :”γεια σας ,εχω μια καμμένη λάμπα ,μπορείτε να έρθετε?” ”Οχι είμαι σε δουλειά ,απο αυριο. ” Ειναι συνηθες να σου ξεγλυστράει ο τεχνίτης ,σιγά τα ωα ,δεν εχουν όλοι αβαρίες που ειναι ζητημα ζωης και θανάτου να φτιαχτούν εκεινη την ώρα. Πριν κάποιους μήνες η κλειδαριά του σπιτιού χάλασε και αμα εφευγα απο το σπίτι θα κλειδωνόμουν απ έξω.Πηρα τεχνικό του λεω σήμερα?Μου λεει μεχρι τις 4 δουλευω ,να το κάνουμε αυριο κ έκατσα ωραιότατα καραουλι ολη μερα στο σπιτι μη και βγω και μετα δεν μπορω να ξαναμπω.Δεν επαθα κ τπτ.Βεβαια θα μου πειτε… Διαβάστε περισσότερα »
Ε μα πες τα βρε Μίλτο. Κατ’αρχήν δύσκολα παίζει να κλείσει κινητό ένας τεχνικός, όπως σπάνια θα πει ελ. επαγγελματίας ότι δεν αναλαμβάνει. Είναι γνωστή και παλιά οι σύγκριση τεχνικού με γιατρό. Το σύνηθες είναι να μην μπορεί τώρα, να είναι μακριά, να σου κλείνει ραντεβού και να σε στήνει. Στο πατρικό μου που κάναμε ανακαινισούλα, 3 στους 3 μάστορες είχαν πεθερικά στο νοσοκομείο. Στον τρίτο είπα ότι αυτή η δικαιολογία είναι πιασμένη πρώτον και δεύτερον, μόνο πεθερικά αρρωσταίνουν σ’εσάς; Εδώ Αθήνα, ο υδραυλικός είχε γκόμενα και έπαιζε θέατρο στο τηλ ότι και καλά πρέπει να πάει επειγόντως στο σχολείο… Διαβάστε περισσότερα »