Αγαπητή λενα και συνεργατες (σχολιαστές). Έχω ένα θέμα με τον σύζυγό μου. Έχουμε ένα μωρό το οποίο φροντίζουμε από κοινού και έχουμε και νταντά καθώς και οι 2 εργαζόμαστε. Το πρόβλημα μου είναι οτι μπλοκάρει το μυαλο του, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα, και δεν με ακούει. Για παράδειγμα του λέω οτι το παιδί ειναι κουρασμένο,γι’ αυτο κλαίει, βάλ’ το για ύπνο. Οχι δεν ειναι κουρασμένο, λεει ο σύζυγος και το ταλαιπωρεί για να παιξει. Μετά από 10 λεπτά εχει πέσει κάτω το μικρό και κοιμάται στο πάτωμα. Το ταΐζει με το ζόρι ενώ δεν θελει άλλο και κλαίει, του εξηγώ ότι προφανως κλαίει επειδή το πιέζεις, οχι λέει αυτός κλαίει επειδή δεν του αρέσει που το ταΐζω εγώ. Για να μη τα πολυλογώ βασανιζομαστε όλοι. Του εξηγώ ότι δεν παρεμβαίνω για να του κάνω υποδείξεις αλλα για να του δώσω την λύση που εγω για κάποιο λόγο την ξέρω εκείνη τη στιγμή, αλλά δε με ακούει και ισχυρίζεται ότι δεν ειναι άχρηστος και μπορει να τη βρει και μονος του. Δεν ξέρω τι να κάνω. Γενικα δεν παρεμβαίνω σε τιποτα που αφορά τον ίδιο, δεν μου αρέσει να δίνω οδηγίες και να λέω στον κοσμο τι να κάνει, αλλα τώρα αφορά ένα τρίτο άτομο του οποίου την ευθύνη εχω και εγώ. Νιώθω οτι λαλούν πολλοί κοκόροι και το μωρο εχει γίνει μπάλα. Καμιά συμβουλή;
-Ναντια
Ο λόγος που εσύ ξέρεις γιατί κάνει το παιδί ό,τι κάνει δεν είναι ένας «κάποιος» αόριστος λόγος, αλλά ότι ασχολείσαι περισσότερο με το παιδί και νιώθεις ότι έχεις την τελική ευθύνη.
Αυτό θα αλλάξει μόνο αν καταλάβεις ότι είναι ο πατέρας του και πρέπει να μάθει να αναγνωρίζει τα σημάδια του κλάματος, όπως τα έμαθες εσύ, ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ. Πρέπει να αναπτύξει δική του, ξεχωριστή σχέση με το παιδί του, και θα έχει άλλους κανόνες και θα τα κάνει αλλιώς τα πράγματα, με τον δικό του τρόπο, και δεν θα σου αρέσει πάντα. Εφόσον έκανες παιδί μαζί του, αυτό πρέπει να το δεχτείς.
Γι’αυτό η συμβουλή μου είναι (εφόσον δεν κάνει κάτι επικίνδυνο) να τον αφήνεις εντελώς μόνο του με το παιδί να τα βγάζει εντελώς μόνος του πέρα όταν το παιδί κλαίει. Μόνος του να καταλάβει γιατί κλαίει κα μόνος του να βρίσκει τη λύση για να σταματήσει. Μην παρεμβαίνεις και μην δίνεις λύσεις. Θα εκπλαγείς αρκετές φορές όταν συνειδητοποιήσεις ότι ούτε εσύ τα ξέρεις όλα. Άσε τον άντρα σου να μάθει ΜΟΝΟΣ του, δεν είσαι υπεύθυνη για την σχέση που θα αναπτύξει με το παιδί του. Όταν το φροντίζει, φύγε. Κάνε μπάνιο, φτιάξε φαγητό, κάνε κάτι άλλο, και μην κάνεις επίβλεψη, κανένα σχόλιο. Άσε τους στον δικό τους κόσμο. Θα βρουν την άκρη και χωρίς εσένα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ήμουν με μία φίλη το καλοκαίρι ενώ ο άντρας της ήταν στο σπίτι με το μωρό τους. Πρέπει να πήρε 5-6 τηλέφωνα για να πει ότι το μωρό κλαίει και να ρωτήσει τι μπορεί να κάνει. Στο τέλος του είπε ότι δεν πρόκειται να του ξανααπαντήσει, γιατί δεν ξέρει, κι αυτή δοκιμάζει όταν συμβαίνει αυτό, ότι μάλλον πονάει επειδή βγάζει δόντια και δεν θα σταματήσει, αλλά αν βρει τρόπο πολύ θα το χαρεί κι η ίδια και γεια τώρα επειδή έχει περάσει τη μία ώρα από την έξοδό της στο τηλέφωνο και από εδώ και πέρα είναι μόνος του. Νόμιζε… Διαβάστε περισσότερα »
Κάλεσε και τους φίλους του κι όλας; Όταν έχεις μωρό με το ζόρι έχεις χρόνο να κλάσεις, οχι να καλέσεις τα φιλαράκια σου. Πολύ στο χαλαρό το είδε
Του βγήκε σε καλό γιατί ένας από αυτούς για κάποιο λόγο ήξερε από παιδιά και είχε και όρεξη να βηματίζει πέρα δώθε με το κλαιόμενο μωρό αγκαλιά, αλλά εμείς γελάσαμε τόσο εκείνο το βράδυ.
Παντως σε αντίστοιχη φαση πριν χρονια, η φιλη μου έφυγε και πήγε σπιτι να ηρεμήσει το μωρο. Μπράβο στη φίλη σου!
Α, της το ‘πε κι αυτό. Της είπε ότι ¨θέλει εσένα, σε έχει συνηθίσει”.
Του απάντησε ότι δεν θα πάει για να συνηθίσει κι αυτόν.
Αγάπησα τη φίλη σου.
Μετά από τόσα ξενύχτια 😂
Στα χρόνια που προσπαθούσαμε για παιδί και τύχαινε να μου λέει ο άντρας μου για σκοπιά, γερμανικά νούμερα, και γενικώς για τέτοια φοβερά και τρομερά βιώματα, πάντα του έλεγα ναι, συγκινητικό, αλλά δεν έχεις χτυπήσει βάρδια με μωρό. Γιατί άλλο να είσαι εσύ μ’εσένα και τις σκέψεις σου, άλλο εσύ με ένα μωρό που πρέπει να μπεις στη σκέψη του. Και τι μάχες μου λες τώρα, αγωνίες και νίκες, αν δεν έχεις κατορθώσει να ηρεμήσεις ή να κοιμήσεις ανήσυχο μωρό μέσα στην άγρια νυσταγμένη νύχτα, δεν ξέρεις τι πα να πει μάχομαι, θριαμβεύω και πάω για δουλειά. Αυτό πάλι που… Διαβάστε περισσότερα »
“Αυτό πάλι που όταν κάνουν το συμφωνημένο ή το αυτονόητο, κάνουν θόρυβο;”
Πόσο αλήθεια!
Να πω έτσι ενημερωτικά ότι εννοούσα τον θόρυβο όχι του εκνευρισμού που κοπανάει πράγματα. “Θόρυβο” έπρεπε να πω. Που σηκώνεται πολύ αργά, απορώ πώς το κάνει, γυρίζει κάπως γύρω απ’τον εαυτό του, κάνει κάτι άσχετα, ΡΩΤΑΕΙ άσχετα. Και του λέω ξέρω ξέρω πώς είναι, κι εγώ έτσι παθαίνω όταν πρέπει να γράψω εργασία, συμπάσχω.
Αλληλοκατανόηση για νεραϊδόσκονη. Κάνει τις αγγαρείες να στραφταλίζουν παραμύθι.
Είναι μια υπέροχα στημένη παγίδα η οποία έχει εφαρμογή στο παιδί, στις δουλειές του σπιτιού, στις δουλειές εκτός σπιτιού, παντού.
Ας το κάνω εγώ μήπως γίνει πιο γρήγορα και καλύτερα και μήπως ταλαιπωρηθούμε όλοι (οι άλλοι) λιγότερο. Υπέροχα στημένη σου λέω. Μην πέσεις και εσύ μέσα.
Όταν γεννήθηκε η κόρη μου έπαθε ουρολοίμωξη στις 38 μέρες και περάσαμε 1 βδομαδα στο νοσοκομείο. Όταν πήγα σπίτι λοιπόν, κουρέλι στην κούραση, η πεθερά μου ήρθε να μου πει να μην αφήνω κανέναν άλλον να πλένει το μωρό (είχαμε και νταντά κάποιες ώρες που πρόσεχε το γιο μου) για να είμαι σίγουρη για την καθαριότητα. Μέσα στην εξάντληση είχα την ψυχραιμία να της πω ότι αυτό δεν παίζει και ότι θα άρρωστησω στο τέλος. Τη θηλαζω σχεδόν κάθε δύο ώρες, την αλλαγή πανας θα την κάνει ο μπαμπάς της και η νταντά όσο είναι στο σπίτι. Προσπάθησε να με… Διαβάστε περισσότερα »
Καλή μου cycling αφού ήταν άδικος ο κόπος της πάλι καλά. Ειδικά όταν εμπλέκεται πεθερά στο σκηνικό, είναι πολύ εύκολο να πέσει η γυναίκα στην παγίδα προκειμένου να αποδείξει οτι είναι η wonder woman. Μπράβο σου που ξέφυγες. Έξυπνο κορίτσι.
Σε ευχαριστώ βρε este. Αίσθημα αυτοσυντήρησης ήταν!!!!
Έχεις τόσο δίκιο για την παγίδα: τέλεια μαμά, τέλεια συζυγος, το σπίτι να μυρίζει μηλόπιτα και το μπάνιο να αστράφτει.
Cycling έπρεπε να της πεις πως δίκιο έχει και τώρα που είσαι πτώμα να το αναλάβει η πεθερά.μιας και έχει ήδη μεγαλώσει παιδί(τον άντρα σου) θα ξέρει καλύτερα και από σένα.
Τέτοια θέλουν μερικές πεθερές.Μπραβο που δεν έπεσες στην παγίδα.
Πολύ καλή η συμβουλή της Α,μπά. Το ίδιο γράμμα θα μπορούσε να είχε γράψει και ο σύζυγος: “ενώ ασχολούμαι με το μωρό μας, διάφορες καταστάσεις η σύζυγός μου θέλει να τις χειρίζομαι αλλιώς. ‘Οταν της λέω τι και πώς το κάνω, δεν με ακούει, και επιμένει να γίνεται όπως θα προτιμούσε αυτή”. Δεν είναι ότι δεν σε “ακούει”. Ακούει, αλλά δεν συμφωνεί. Και ούτε χρειάζεται να συμφωνείτε σε όλες τις λεπτομέρειες – o καθένας σας θα έχει τη δική του σχέση με το παιδί, όπως είπε και η Α,μπά. Αρκεί να συμφωνείται στα “μεγάλα”, τα βασικά: Τι ηθικές αρχές θα… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνω 100% με αμπα. Λογω αυτηςτης τασης που εχουν καποιοι ανθρωποι να ελεγχουν τα παντα (προφανως απο ενδιαφερον), καταληγουν να κανουν ολες τις δουλειες του σπιτιου και να ασχολουνται μονοι τους με το μεγαλωμα κλπ. Η μητερα μου ηταν καπως ετσι και μετα απορουσε γιατι κατεληγε να τα εκανε ολα μονη της. Δεν αφηνε κανεναν να τη βοηθησει και τα ηθελε ολα να γινονται γρηγορα και στα στανταρ που η ιδια ειχε θεσει.
@dune δεν είναι κάποια μυστηριώδης ασθένεια που οδηγεί τους ανθρώπους να έχουν αυτή την “τάση”, ούτε βέβαια θέτουν μόνοι τους αυτά τα “στάνταρ”, πατριαρχία λέγεται.
Μεχρι ενος σημειου ισως, αλλα ειναι και καποιες προσωπικοτητες που φοβουνται μη χασουν τον ελεγχο και απλα δε μπορουν να ζητησουν βοηθεια, ουτε να τη δεχτουν οταν τους προσφερεται. Ή οταν τη δεχονται μετα κανουν κριτικη. Πιο πολυ ψυχαναγκασμος μου κανει.
Κι όμως είναι και θέμα προσωπικότητας, ο πρώην μου ήταν έτσι με τις δουλειές του σπιτιού.Υπήρχε μόνο ένας τρόπος να γίνουν σωστά, όπως τις έκανε αυτός. Και τελικά κατέληγε να κάνει τα περισσότερα μόνος του γιατί όταν έκανα κάτι που δεν του άρεσε το κατέκρινε και μαλώναμε. Εδώ να πω ότι μπορεί να μην είμαι η σούπερ νοικοκυρά, αλλά έμενα μόνη μου χρόνια πριν συγκατοικήσουμε και έκανα δουλειές. Αν τον ακούγατε θα νομίζατε ότι δεν ξέρω που βρίσκεται η σκούπα. Επίσης επέμενε να σιδερώνουμε τα πάντα σχολαστικά, ενώ εγώ δεν ήθελα. Και να του λέω, τα δικά σου ρούχα σιδέρωσέ… Διαβάστε περισσότερα »
Παιδιά υπάρχουν πράγματα που είναι θέματα προσωπικότητας και συμβαίνουν. Μπορεί να έτυχε κάποιος να έχει αυτό τον χαρακτήρα. Δεν λέω ότι δεν συμβαίνει.
Αλλά όσο αφορά τη φροντίδα του σπιτιού και των παιδιών είναι συστημικό, διδάσκεται, πώς να το κάνουμε.
Εγώ θα έλεγα ότι υπάρχει κατά βάση η αντίστροφη τάση, να κανει κάποιος τη δουλειά που του ανατίθεται με τον χειρότερο δυνατό τρόπο επίτηδες, ή με τον τρόπο που έχει στο κεφάλι του χωρίς να λαμβάνει υπόψιν κανένα εξωτερικό δεδομένο, ή πολλές φορές επίτηδες με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο από αυτόν που του υποδεικνύει ο συνεργάτης, ώστε στο τέλος να πει ότι ή “αχ δεν έχω κανένα ταλέντο σ’αυτην τη δουλειά, καντην εσυ” ή “όλο με κριτικάρεις και δεν μπορώ να αποδώσω έτσι, καντο εσυ”. Εν ολίγοις, το κλειδί είναι στις τελευταίες γραμμες της απάντησης (το ΦΥΓΕ). Γιατί αν πρόκειται… Διαβάστε περισσότερα »
Αφησε στους δυο τους χώρο να τα βρουν και να αναπτύξουν τη δική τους σχέση. Ξέρω ότι είναι δύσκολο να βλέπεις το παιδί να κλαίει και να θες να μπουκάρεις στο δωμάτιο και να τα κάνεις όλα ίσωμα. Όταν γίνεσαι γονιός ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα είναι να αποδεχτείς ότι δεν έχεις τον έλεγχο στα πάντα. Σήμερα είναι ο πατέρας, αύριο θα είναι οι φίλοι στο σχολείο και οι δάσκαλοι και πάει λέγοντας. Θα υπάρχουν παράγοντες έξω από σένα που θα επηρεάσουν το παιδί και αρνητικά και θετικά. Σημαντικό είναι να συμφωνήσετε σε κάποιες πρακτικές της ρουτίνας του παιδιού… Διαβάστε περισσότερα »
Κάτι μου λέει ότι δεν είναι μόνο στο θέμα του παιδιού που είσαι έτσι. Αν συμπεριφέρεσαι λες κ τα ξέρεις εσύ καλύτερα υποτιμάς τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου κ δεν του δίνεις τη δυνατότητα να εξελιχθεί κ να μάθει. Δημιουργείς μια δυναμική μητέρας-παιδιού με τον σύζυγο κ δεν τον αντιμετωπίζεις ισότιμα. Κ εσύ κάπως έμαθες δεν ήταν στις εργοστασιακές σου ρυθμίσεις το πως φροντίζουν ένα μωρό. Θα μάθει κ θέλει να μάθει. Να δεις που σε μερικά πράγματα θα γίνει κ καλύτερος από εσένα. Το παιδί είναι κ δικό του κ έχει ίσα δικαιώματα με σένα στην ανατροφή του.… Διαβάστε περισσότερα »
Θα προσθέσω μόνο ότι ναι μεν δεν είναι στις εργοστασιακές μας ρυθμίσεις, αλλά μια γυναίκα “εκπαιδεύεται” από όταν γεννηθεί το πώς να φροντίσει ένα μωρό και ένα σπίτι. Μόνο τα παιδικά παιχνίδια για κορίτσια να πάρεις, έχεις κλείσει!Τα αγόρια αντιθέτως πέρα βρέχει, για να μην πω ότι θεωρείται υποτιμητικό να ασχοληθούν με τέτοια πράγματα. Αρα είναι φυσικό και επόμενο να φτάνουν κοτζάμ μουλάρια και να μην έχουν ιδέα. Δεν το λέω για να δικαιολογήσω κάποιον, προφανώς και πρέπει να κόψεις τον κ..λο σου έτσι και γίνεις πατέρας να μάθεις και να συμμετέχεις!
Δυστυχώς δεν έχω ακόμη (?) παιδιά αλλά δε νομίζω ότι η κούκλα που έπαιζα σαν παιδί με έχει εκπαιδεύσει αρκετά για το ξεσκάτισμα/τάισμα κλπ. Η κοινωνία μου έχει δώσει το ρόλο του φροντιστή ντε φάκτο λόγω φύλου (εξού κ τα παιχνίδια) αλλά δεν είναι εκπαίδευση. Αυτό νομίζω έρχεται σαν σκάσε κ κολύμπα διαδικασία, εκτός κ αν έχεις κάποιον με πείρα δίπλα σου.
Βλέπω ότι πέρα πολλές μητέρες , ακόμα και αυτές που θεωρητικά λενε ότι μοιράζονται με τον πατέρα την φροντίδα και την ανατροφή , επι της ουσίας νιώθουν και φέρονται σαν να «δανείζουν» «παραχωρούν» για καποιες ώρες η καποιες ασχολίες το παιδί στον πατέρα. Πολύ λάθος νοοτροπία για όλους.
Δεν έχω να σχολιάσω κατι για την ερώτηση, αλλά η απάντηση ειναι εξαιρετική!
Πάντως αυτό το “κλαίει επειδή δεν του αρέσει που το ταΐζω ΕΓΩ” μοιάζει κάπως χειριστικό. Σαν να θέλει να πει πως με το παιδί για κάποιο λόγο θα έπρεπε να ασχολείσαι κυρίως εσύ. Δεν μου μοιάζει για περίπτωση από πλευράς της μαμάς “παρεμβαίνω γιατί και καλά δεν κάνει τίποτα σωστά και τα θέλω όλα τέλεια”. Οι περιπτώσεις που αναφέρει είναι εξώφθαλμα προβληματικές και εμπεριέχουν από πλευράς του μπαμπά το “δεν κάνω κάτι λάθος εγώ, απλά θέλει εσένα, τη μάνα του. Άρα;” Δεν ξέρω κατά πόσο το “από κοινού” που αποφασίσατε, το εννοούσε και ο σύζυγος όντως ισότιμο ή αν νόμιζε… Διαβάστε περισσότερα »
Όχι απαραίτητα, θα μπορούσε να είναι παράπονο. Στη δική μας περίπτωση τουλάχιστον παράπονο είναι, τύπου γιατί-να-θέλει-μόνο-τη-μαμά-του και γιατί δηλαδή ο τρόπος της μαμάς του να είναι αυτός που λειτουργεί και όχι ο δικός του.
Σε κάθε περίπτωση αυτό που λέει η Λένα είναι το σωστό. Ο καθένας με τον τρόπο του και το παιδί θα συνηθίσει να συνδιαλέγεται με διαφορετικούς ανθρώπους και ανάλογους τρόπους.
σας το έχω ξαναπεί, όταν εκλαιγε το μωρό από κολικούς ο άντρας μου το έπαιρνε και του έλεγε με ωραία σταθερή φωνή συνταγές μαγειρικής. Δεν ήξερε νανουρίσματα και παιδικά τραγούδια, τι να κάνουμε, αυτό βρήκε.
Εμένα της τραγουδάει τον ύμνο του Ολυμπιακού χωρίς τα λόγια (με νανανα) και δεν είναι καν Ολυμπιακός. Πάντως πιάνει.
Ναι @no_ roots, δεν είναι απαραίτητα έτσι, δεν μπορούμε να το ξέρουμε, αλλά είναι πολύ συνηθισμένη περίπτωση. Και μου χτύπησαν άσχημα τα λόγια του, σε συνδυασμό με το ότι πιέζει το μωρό να φάει ενώ δεν θέλει, όποιος και αν είναι ο λόγος που δεν θέλει.
Και ναι, σε κάθε περίπτωση, η συμβουλή της Λένας ολόσωστη!
Πολύ σωστή παρατήρηση αυτή με το τάισμα.
Συμφωνώ πλήρως με την απάντηση της Λένας, απλά θα πεταχτώ να πω πόσο εκνευριστικό είναι όταν δε δίνουν σημασία στις οδηγίες σου παρότι κάποια πράματα τα ξέρεις όντως καλύτερα.
(όλως τυχαίως, είναι οι οδηγίες που δίνουν οι γυναίκες που απαξιώνονται και παραβλέπονται συνεχώς)