Αγαπητή Α,Μπα Θα προσπαθησω να σου περιγράψω όσο πιο σύντομα και περιεκτικά μπορώ το πρόβλημα μου . Είμαι 20 χρόνων και έχω μέσα μου πολύ μεγάλο θυμό για τον πατέρα μου . Έμαθα τελευταία και από τη μαμά πράγματα που έχουν γίνει στο παρελθόν και πως της συμπεριφέρθηκε κλπ (να σημειώσω εδώ ότι ποτέ δεν υπήρξε σωματική η λεκτική βία ) και αυτός ο θυμός τώρα έχει 10πλασιαστει . Δεν μπορώ να κάνω καμία κουβέντα μαζί του γιατί είναι πολύ ευέξαπτος και δεν ανέχεται να ακούσει ότι έχει σφάλλει πουθενά ( αλλά όταν πρόκειται για εμένα , τη μαμά μου και τον αδερφό μου τίποτα δεν τον σταματάει ) και απλά πάντα καταλήγουμε σε καβγά και φασαρίες . Παρολο που μας παρέχει οικονομική άνεση ( δουλεύει στο εξωτερικό και απλά έρχεται συχνά πίσω στο σπίτι ) είναι πολύ εγωιστής , αδιάφορος ως προς τα δικά μας προβλήματα , χειριστικός και πολύ επικριτικός ( ποτέ του δεν μου έχει πει ότι είναι περήφανος για οτιδήποτε και αν έχω πετύχει και συνέχεια θεωρεί ότι δεν είμαι αρκετά καλή , τεμπελα κλπ ) . Στη μαμά μου η συμπεριφορά του είναι ακόμα χειρότερη και υπήρχαν ( μπορεί και ακόμα ) περιστατικά απιστίας . Όλα αυτά μου έχουν δημιουργήσει πικρία και πολύ θυμό απέναντι του και ενώ κάποιες φορές μπορώ να το ελέγχω άλλες φορές με πιάνουν κλάματα, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στα μαθήματα μου κλπ κλπ . Πως μπορώ να το πολεμήσω αυτό το συναίσθημα έτσι ώστε να μην με επηρεάζει τόσο πολύ; Δεν θέλω να κατατρώγομαι άλλο γιατί απλά μου κάνει κακό αλλά νιώθω τόσο χαμένη ώρες ώρες που δεν ξέρω από που να αρχίσω
– Κόρη σε απελπισία
Θέλεις να αλλάξεις κάτι στη ζωή σου, χωρίς να ξέρεις πώς;
Αυτά τα θέματα είναι κατεξοχήν θέματα για ψυχολόγο. Από εκεί να αρχίσεις, γιατί είναι λογικό να μην ξέρεις από πού να αρχίσεις σε αυτή την ηλικία.
Δεν χρειάζεται να το πεις σε κανέναν, αν δεν θέλεις να το πεις. Αν έχεις λεφτά, ψάξε για κάποιον μέσω γνωστών ή ακόμα και από το ίντερνετ, αν δεν έχεις και είσαι σε πόλη, ψάξε στα κέντρα ψυχικής υγείας, γενικώς, ψάξε πώς θα γίνει να βρεις έναν ψυχολόγο, και δεν ξέρεις καθόλου πώς να ξεκινήσεις την αναζήτηση, στείλε ξανά μήνυμα ή μέιλ με τον τόπο διαμονής και αν σπουδάζεις, πες μας πού για να σε βοηθήσουμε περισσότερο.
Πάντως δεν είναι κάτι που περνάει μόνο του, και αν και μπορεί να το ξεπεράσεις μόνη σου με τα χρόνια, δεν μπορείς να βασίζεσαι σε αυτό. όσο πιο σύντομα το αντιμετωπίσεις, τόσο καλύτερα θα είναι τα αποτελέσματα για τη ζωή σου.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πολύ καιρό τώρα σκέφτομαι να γράψω τα δικά μου daddy issues που είναι πολύ παρόμοια με της κόρης σε απελπισία. Η δική μου περίπτωση όμως εμπεριέχει κ λεκτική κ ψυχολογική βία. Τόση, βέβαια, οσο να κρύβεται καλά πίσω από απλή αυστηρότητα και παραξενιά ώστε αν πεις σε κανέναν ότι νιώθεις ‘δαρμένος” ψυχολογικά να σου πει “τα παραλές” ή “ήταν η στιγμή” ή “Τον φτάσατε στα άκρα και φώναξε λίγο παραπάνω. Πατέρας είναι!” Anyway. Κόρη, βρες τον τρόπο και τον κατάλληλο άνθρωπο και πήγαινε βγάλτα από μέσα σου τώρα που είναι φρέσκα. Γιατί και να δουλεψεις μόνη σου, και να φτάσεις… Διαβάστε περισσότερα »
Είναι δύσκολο να απαντηθεί η ερώτηση σου. Μιας και έχω κι εγώ αρκετά παρόμοια βιώματα, τα οποία νιώθω ότι έχω ξεκαθαρίσει στο μυαλό μου, πιστεύω πως ο ψυχαναλυτης θα μπορούσε να βοηθήσει και ακόμα κι αν κάποιος νιώθει πως δεν το χρειάζεται, δεν έχει τίποτα να χάσει με το να δοκιμάσει. Εγώ το δοκίμασα όσο είχα την δυνατότητα και θέλω σίγουρα να συνεχίσω όταν θα μπορώ.
Ναι, μπορεί να έχεις εντοπίσει το πρόβλημα αλλά μιλώντας στον ειδικό μπορεί να ανακαλύψεις πράγματα που ούτε σου πέρασαν από το μυαλό. Επίσης θα βοηθήσει να επουλωθούν αυτά τα τραύματα ώστε να μη τα βρίσκεις μπροστά σου στη συνέχεια της ζωής σου. Τα λέω λίγο απλοϊκά αλλά αυτή είναι η προσωπική μου εμπειρία. Και γω πήγα νομίζοντας ότι ξέρω τί μου γίνεται αλλά ανακαλύπτω συνεχώς νέες πτυχές.
Καθε κατασταση ειναι μοναδικη για καθε μοναδικο ανθρωπο. Εμενα μετα απο πολυ αναλυση μεσα μου και αφου εχασα και τον πατερα μου εδω και αρκετα χρονια, καταλαβα οτι δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι να κανουν οικογενεια και να αντεξουν το βαρος μιας οικογενειας. Και λεκτικη και σωματικη βια προς την μητερα μου, με αλκοολικο πατερα, αλλα μια μητερα που ευτυχως μας πηρε και φυγαμε ( 4παιδια). Περασαν τα χρονια και να ξερεις τον συγχωρεσα και δεν μπορω να πω οτι τον δικαιολογησα αλλα τα βιωματα του ηταν τετοια που ισως δεν ειχε τις ψυχικες αντοχες να ειναι σωστος στην οικογενεια… Διαβάστε περισσότερα »
Πέρα από την ανάγκη για ψυχολογική στήριξη πάντως και όλα όσα πολύ σωστά αναφέρει η Λένα, εμένα γιατι μου φάνηκε τραγικό το ότι η μητέρα εξιστόρησε τα περιστατικά απιστίας στην κορη;;
Ήταν απιστία; Η κοπέλα λέει “μπορεί να ήταν”. Τη λεκτική και τη σωματική βία την απορρίπτει από την αρχή της ερώτησης. Εγώ νομίζω ότι λείπουν στοιχεία ή είναι αντικρουόμενα. Δυσκολεύομαι να διαμορφώσω άποψη.
“Υπήρχαν ( μπορεί και ακόμα ) περιστατικά απιστίας .”
Δηλαδή υπήρξε απιστία που ίσως συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
“Έμαθα τελευταία και από τη μαμά πράγματα που έχουν γίνει στο παρελθόν και πως της συμπεριφέρθηκε κλπ και αυτός ο θυμός τώρα έχει 10πλασιαστει”.
Φαίνεται ξεκάθαρα η στάση της μάνας και πώς έχει φορτώσει την κόρη της με ένα φορτίο που δεν της αναλογεί.
Σωστά, έγώ δεν κατάλαβα τη διατύπωση. Συμφωνώ ότι ένα τέτοιο βάρος δεν πρέπει να ξεφορτώνεται άκριτα στα παιδιά.
Η μαμά της ίσως της τα είπε μετά από ερωτήσεις ή πίεση από την ίδια την κόρη. Η κοπέλα είναι πλέον 20 χρονών και το θεωρώ απίθανο να μην είχε καταλάβει τίποτα. Λέει ότι ήδη είχε θυμό για τον πατέρα της και δεν τον περιγράφει με τα καλύτερα λόγια. Δε μπορώ να κατηγορήσω τη μαμά που της είπε την αλήθεια, είναι μια πολύ δύσκολη θέση αυτή για τη μητέρα και θέλει πολύ μεγάλη προσοχή. Η κατάσταση γενικά είναι πολύ δύσκολη δυστυχώς και ο ψυχολόγος είναι η καλύτερη επιλογή.
“χειριστικος και επικριτικός”
Μυρίζομαι συναισθηματική κακοποίηση..
Welcome to the club.
Φιλη της ερώτησης να ξέρεις οτι ειναι πολυ μεγάλο το κλαμπ των παιδιων που καταριούνται την ωρα και τη στιγμη που η μοιρα τυς έδωσε τους γονεις που τους έδωσε.
Καλως ηλθες και στον κόσμο τη ενηλικίωσης, Τωρα συνειδητοποιεις τί σιχαμένος πατέρας σου έλαχε .
Τετοια πράγματ ΜΟΝΟ σε ψυχολογο. Πιστεψε με κανεις δεν πρόκειται να σε καταλάβει οπως να επιστήμονας που θα δει αποστασιοποιημένα το πρόβλημά σου.
Σου εύχομαι καλη πρόοδο στη θεραπεία σου,
Ο θυμος προς γονεις ή αδερφια ειναι απο τα πιο πολυπλοκα αισθηματα. Θα προτεινα συζητηση με ενα πολυ καλο φιλο προς αμεση ανακουφιση του θυμου, κυριως επειδη σε αποσπα και φορτιζει την καθημερινοτητα σου τοσο. Πιο μακροπροθεσμα ο ψυχολογος ειναι μαλλον the way to go, γιατι εκτος απο το θυμο που σου προκαλεσαν τα πραγματα που προσφατα εμαθες για το πως ηταν ο πατερας απεναντι στη μητερα σου, υπαρχει και πολυς προσωπικος θυμος (για δικα σου θεματα σε σχεση με εκεινον εννοω). Και ειναι αληθεια τοσο δυσκολο να τα ξεχωρισει κανεις… Νομιζω εκει ειναι που η αποστασιοποιημενη ματια και εμπειρια… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω πως σε τέτοια ζητήματα το να έρχεται ως στόχαστρο η μητέρα δεν βοηθάει ούτε την κοπέλα ούτε είναι και σωστό. Είμαι 22 και έχω αποδεχτεί πλέον πως Δυστυχώς κάποιοι δεν “κάνουν ” για πατέρες. Δεν φταίνε αυτοί απλά συμβαίνει. Οι δικοί μου γονείς ευτυχώς χώρισαν όταν ήμουν σε πολύ μικρή ηλικία (λέω ευτυχώς διότι δεν θα άντεχα τέτοια καταπίεση) και χωρίς να μου πει τίποτα η μητέρα μου άρχισα εγώ να απομακρύνομαι από τον πατέρα μου διότι δεν ένιωσα ποτέ αποδοχή. Στην αρχή ήταν δύσκολα ένιωθα απόρριψη όμως έχτισα τοίχους ώστε να μην με επηρεάζει άλλο. Τα χρόνια πέρασαν… Διαβάστε περισσότερα »
Το πιο σημαντικό που πρέπει να σε απασχολεί είναι η στάση του ως πατέρα απέναντί σου. Ένας άνθρωπος μπορεί να είναι καλός πατέρας αλλά όχι καλός σύζυγος. Άσχετα από την ενδεχόμενη απιστία που είναι μεν ένα καρφί, αλλά ενδεχομένως είναι αποτέλεσμα αδύναμου χαρακτήρα ή μιας κακής σχέσης με τη μητέρα σου, πιο ανησυχητική είναι η γενικότερη άσχημη συμπεριφορά απέναντί σας (και σε σένα και στη μητέρα σου). Δεν είναι σίγουρα εύκολο και απλό να πάρεις “ελαφριά” την ας το πούμε περιφρόνηση ενός ανθρώπου που υποτίθεται είναι σημαντικός στη ζωή σου, όπως ο γονιός, αλλά ο χρόνος σε συνδυασμό με την… Διαβάστε περισσότερα »
” Ένας άνθρωπος μπορεί να είναι καλός πατέρας αλλά όχι καλός σύζυγος”. Θεωρητικά ναι. Πρακτικά κάπου χωλαίνει το πράγμα. Ο πατέρας της κοπέλας έχει ένα πολύ συγκεκριμένο προφίλ: το προφίλ του μέσου 50+ Έλληνα που μπορεί να κάνει ό,τι θέλει χωρίς κυρώσεις, αλλά αλιμονο αν παρεκκλίνουν (από αυτό που αυτός θεωρεί σωστό και μη μεμπτό) η γυναίκα ή η κόρη του. Εξάλλου και η ίδια η κοπέλα αναφέρει ότι ο πατέρας της είναι ευέξαπτος, δεν πιστεύει ότι κάνει πουθενά λάθος, αλλά δεν συγχωρεί τίποτα στα παιδιά του και στη γυναίκα του. Ένας τέτοιος άνθρωπος πώς μπορεί να είναι καλός πατέρας;