Έχω πιάσει πάτο. Ξεκίνησα την ενήλικη ζωή μου λάθος, με το ζόρι τελείωσα το λύκειο, δεν έδωσα πανελλήνιες, έβαλα σε προτεραιότητα την τότε σχέση μου, το ξεκίνησα για κομμώτρια. Παράτησα την σχολή λόγω προβλημάτων με την μητέρα μου (πατέρας απών από τα 5 μου), ξεκίνησα να δουλεύω και κάπου στα 20 κατάλαβα ότι δε βγάζω νόημα. Τα ξανά βρίσκω με τη μητέρα μου, παρατάω σχέση, δουλειά, παρούσα ζωή στην Αθήνα και γυρίζω επαρχία, όπου ξεκινάω διάβασμα, αρκετή εσωτερική αναζήτηση, πολλή εσωστρέφεια και απομόνωση, μακροχρόνιες θλίψεις (δεν μπορώ να πω ακόμα για κατάθλιψη δεν έχω πάει σε ειδικό). Στα 22 πέρασα βιολογία. Πρώτο έτος πάτος, δεύτερο έτος πάτος, τώρα μπαίνω τρίτο και νομίζω δεν έχω ξανά υπάρξει ποιο χάλια από ποτέ. Με την είσοδο μου στο Πανεπιστήμιο είπα στον εαυτό μου, εδώ είμαστε. Θα κοινωνικοποιηθώ ( γιατί περνούσα περιόδους που μπορεί να μην έβλεπα άνθρωπο για μήνες), θα επενδύσω σε μένα, θα κάνω δημιουργικά πράγματα. Έχω όλη την στήριξη της μητέρας μου και οικονομική και συναισθηματική. Ποτέ δε σταμάτησε να πιστεύει σε μένα. Έχω όμως σταματήσει να πιστεύω εγώ σε μένα. Έχω χάσει κάθε ελπίδα. Στο πρώτο έτος είχα περάσει ένα εξάμηνο με αϋπνίες. Κάποιο χρονικό διάστημα απραξίας και το καλοκαίρι είπα αυτό ήταν στρωνομαι. Στο δεύτερο έτος,γνώρισα κάποιον, και όλα φαινόντουσαν να πηγαίνουν τόσο εύκολα και ωραία. Είχα ξεχάσει πως είναι να έχω συναισθήματα για κάποιον.Οι ανασφάλειες μου, οι ζήλειες μου, οι θλίψεις μου, το αίσθημα της υπαρξιακής μου ανεπάρκειας και της κατωτερότητας μου σχεδόν το κατέστρεψαν. Τώρα είμαι 24. Είμαι σε μια σχέση που δε μπορώ να αναγνωρίσω άμα μου κάνει καλό ή κακό. Δεν έχω κάποιον κοντινό φίλο, φίλη, παρέα, κάτι. Ακαδημαϊκά δεν έχω κίνητρο για διάβασμα, όλα μου φαίνονται βουνό ενώ θα έπρεπε να είναι η προτεραιότητα μου. Νιώθω ευάλωτη, φοβισμένη να αντιμετωπίσω το οτιδήποτε. Νιώθω ότι η ζωή δεν είναι για μένα. Το Πανεπιστήμιο δεν είναι για μένα. Οι φίλοι δεν είναι για μένα. Ο έρωτας δεν είναι για μένα. Είμαι 24 και δε ξέρω πως να φερθώ σαν ενήλικας. Πώς θα πάρω την ζωή στα χέρια μου με τόσες ανισορροπίες που συμβαίνουν μέσα μου;
Πηγαίνοντας σε ειδικό.
Δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος. Απολύτως κανένας άλλος τρόπος. Σου το γράφω περιεκτικά, γιατί δεν υπάρχει κάτι άλλο να σου πω. Μόνο αυτό υπάρχει.
Ελπίζω να έστειλες αυτή την ερώτηση, που ξέρεις ότι έχει μόνο μια απάντηση, γιατί χρειάζεσαι ένα σπρώξιμο για να το κάνεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Συμφωνώ βέβαια με την απάντηση ένας ειδικός θα σε βοηθήσει. Θα ήθελα να σου πω κ ένα μπράβο όμως γιατί θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολο με το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα για μια κοπέλα που μετά βίας έβγαλε το Λύκειο και μετά σταμάτησε τις σπουδες να καταφέρει στα 22 να περάσει στη Βιολογία.
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ένας τόσο έξυπνος άνθρωπος, που κατάφερε τόσα, δεν έχει σκεφτεί να πάει σε ψυχολόγο…Βουρ αγαπημένη!
Ολα για σενα ειναι, αλλα μια/ενας ειδικος θα σου δειξει πως να τα αποκτησεις.
Συγχαρητηρια για ολα οσα εχεις καταφερει, εχεις δειξει οτι δεν φοβασαι τα νεα ξεκινηματα, κανε λοιπον αλλο ενα και αναζητησε τη βοηθεια ειδικου, σου ευχομαι ολοψυχα ο,τι καλυτερο! (και μακαρι να αγαπησεις την βιολογια μεσα απο τη σχολη σου μια μερα, η ταπεινη μου γνωμη ειναι οτι ειναι συναρπαστικη!)
Αγαπητή φίλη, νομίζω και εγώ πως έχεις καταφέρει πολλά ως τώρα. Έχεις πάρει μεγάλες αποφάσεις (να παρατήσεις σχέση, δουλειά, να πας επαρχία) σε νεαρή ηλικία, πέρασες σε μια πολύ απαιτητική σχολή προφανώς με κόπο, έχεις επιβιώσει μόνη σου, χωρίς φίλους ή σύντροφο για καιρό. Δείχνεις πολύ δυνατός χαρακτήρας. Είμαι τόσο σίγουρη ότι ένας ειδικός θα σε βοηθήσει να βάλεις τη ζωή σου σε τάξη. Καλή επιτυχία!
εμείς εδώ βλέπουμε το εντελώς αντίστροφο απ’ οσα βλέπεις εσύ στον εαυτό σου: ένα πολύ νέο άνθρωπο που έχει καταφέρει πράγματα που άλλοι δεν καταφέρνουν σε μια ολόκληρη ζωή. Και περιθώριο για λάθη και ευκαιρίες έχεις και άξια και έξυπνη φαίνεσαι. Και έχεις και τη μητερα που σε στηρίζει, σημαντικό. Πήγαινε ΑΥΡΙΟ σε ειδικό. Θα σε βοηθήσει να δεις τον εαυτό σου όπως τον βλέπουμε κι εμείς. Γιατί κατά τα άλλα το υπόβαθρο το έχεις, απλά δεν το βλέπεις.
Αγαπητή φίλη, Καταρχήν συγχαρητήρια που όταν κατάλαβες ότι πήρες μία απόφαση που δε σου ταίριαζε μπήκες στη διαδικασία των πανελληνίων. Αυτό από μόνο του είναι ένα δύσκολο κομμάτι και δείχνει ότι έχεις ικανότητες. Στο κομμάτι της σχολής τώρα, σου μιλάει απόφοιτος βιολογίας που όταν τελείωσε το δεύτερο έτος χρωστούσε τη μισή σχολή. Μη σε παίρνει από κάτω και μην κοιτάς την ηλικία. Είσαι 24 και έχεις 2 χρόνια στη σχολή. Δεν έχεις εξαντλήσει τα κανονικά χρόνια φοίτησης καλά-καλά. Πήγαινε οπωσδήποτε στον ψυχολόγο που σου παρέχει η σχολή. Θα σε βοηθήσει να ξεκινήσεις τα βάλεις τα πράγματα σε μία σειρά. Δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Ακριβώς. Μόνο ψυχοθεραπεία. Κάνε αυτό το δώρο στον εαυτό σου, είναι και η μόνη σου λύση.
Είσαι τυχερή, ξέρεις ακριβώς τί θέματα έχετε να συζητήσετε, τα έχεις όλα στις τελευταίες φράσεις σου.
Αυτό που λέει η Λένα ακριβώς.
Μπράβο για όσα κατάφερες! Καθόλου εύκολο!! Πήγαινε σε ειδικό και όταν τα βάλεις με την βοήθεια του όλα σε μια σειρά, θα έχεις μία πολύ ενδιαφέρουσα ζωή να διηγηθείς.