Αγαπητή «Α, μπα»: Έχω μια φίλη που με αντιμετωπίζει σαν να είμαι η Α,μπα

Αγαπητή Αμπαααα, λοιπόν άκου να δεις τι συμβαίνει, εγώ κι εσύ έχουμε το ίδιο επάγγελμα και δεν το ξέρουμε (λολ, όχι, καμία σχέση, η στήλη σου είναι λειτούργημα και νιώθω τυχερή που σε βρήκα). Το θέμα είναι ότι έχω μια φίλη που με αντιμετωπίζει σαν να είμαι μια Α,μπα™. Και εξηγώ. Είμαστε Τρίτη Λυκείου, μένουμε κοντά αλλά βρισκόμαστε μια φορά στο δίμηνο και διατηρούμε καθημερινή επαφή μέσω μέσεντζερ. Η φίλη μου είναι έξυπνη, αστεία, δημιουργική και γενικά και γαμώ τα άτομα. Όμως (όλα τα Καλά-Παιδιά-Να-Τους-Φέρουμε-Μια-Πάστα έχουν ένα όμως) μιλάει και ασχολείται σε υπερβολικό βαθμό με τα αγόρια. Και θα μου πεις, που το πρόβλημα, γούστο της και καπέλο της. Το θέμα είναι ότι ο τρόπος και ο βαθμός στον οποίο ασχολείται θυμίζει αρκετά όλα όσα κάνουμε και λέμε στην πρώτη γυμνασίου. Παράδειγμα: της αρέσει κάποιος από το φροντιστήριο και μου στέλνει 28 φωνητικά μηνύματα εξηγώντας μου πως θα του πει γεια την άλλη μέρα, κάποιος την κοίταξε και το αναλύει για ώρες, μου ζητάει συμβουλές σχεδόν για τα μισά μηνύματα τα οποία ανταλλάσσει με ένα αγόρι που φλερτάρουν. Θα μου πεις η προσέγγιση του καθενός είναι δικό του θέμα, άλλωστε όλοι είμαστε διαφορετικοί. Ε, κάπου αισθάνομαι ότι με χρησιμοποιεί λίγο σαν ακροατήριο. Παρόλο που ζητάει την άποψη μου (δεν είμαι δηλαδή παθητικός δέκτης) εγώ ειλικρινά κουράζομαι από την υπερανάλυση. Πχ τώρα το βράδυ άνοιξα το μεσεντζερ και ειδα 63 νέα εισερχόμενα εκ των οποίων ούτε ένα δεν ρωτούσε τι κάνω, παρά μόνο ένα αναρωτιόταν γιατί δεν απαντάω. Και δεν έχω πρόβλημα να συζητάμε ό,τι την απασχολεί, ακόμα κι αν εμένα κάτι μου φαίνεται άνευ σημασίας, το αντιμετωπίζω σοβαρά και με σεβασμό, απλώς μερικές φορές αισθάνομαι ότι δεν μου δίνει πολύ χώρο, και όταν εκφράζει ενδιαφέρον για εμένα είναι από τυπικότητα. Εν τω μεταξύ από κοντά άλλος άνθρωπος, καμία σχέση με τα μηνύματα. Όταν εγώ θέτω κάτι που με απασχολεί πάντα βρίσκω ανταπόκριση, δεν έχω παράπονο, αλλά δεν παίρνω συχνά την πρωτοβουλία για κάτι τέτοιο λόγω όλων των παραπάνω. Νομίζω ότι αυτό που με ενοχλεί είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων: αφενός ότι μονοπωλεί την συζήτηση με τα δικά της θέματα και αφετέρου ότι αυτά τα θέματα δεν μου προκαλούν τόσο μεγάλο ενδιαφέρον όσο προκαλούν στην ίδια. Μέσα από συζητήσεις έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η ενασχόληση της με τα αγόρια πολλές φορές λειτουργεί σαν αμυντικός μηχανισμός απέναντι στο άγχος και εγώ γενικά την πειράζω καλοπροαίρετα λέγοντας της ότι μεγαλοποιεί κάπως τα πράγματα και αυτή το έχει παραδεχτεί. Όμως αρκετά συχνά φτάνει ο κόμπος στο χτένι όπως σήμερα με τα 63 μηνύματα. Τι να κάνω; Έχω προσπαθήσει να αραιώσω την επαφή αλλά δεν θέλω να την χάσω από τη ζωή μου γιατί την νοιάζομαι πραγματικά. Μήπως απλώς είμαι αχάριστη και η ανθρώπινη επαφή είναι πολύπλοκη και εμπεριέχει συμβιβασμούς; ΥΓ η τραγική ειρωνεία είναι ότι μιλάω τόση ώρα για μια κοπέλα που μιλάει πολύ, inception

– Τα φιλιά μου στους σχολιαστές και στο Νελάκι

Συνέχισε να αραιώνεις την επαφή μέχρι εκεί που αισθάνεσαι άνετα. Δεν χρειάζεται να την χάσεις από τη ζωή σου. Είναι σημαντικό όμως να της πεις με έναν ευγενικό τρόπο ότι δεν γίνεται να σου στέλνει 63 μηνύματα ρωτώντας γιατί δεν απαντάς, δεν είναι αυτός ο ρόλος του μέσεντζερ. Η απομάκρυνση δεν είναι μια και δεν είναι μόνιμη, μπορεί να έχει διακυμάνσεις, ακόμα και μέσα στη μέρα.

Βλέπω ότι ήδη κάνεις προσπάθεια για συμβιβασμό, οπότε δεν χρειάζεται να αναρωτιέσαι αν είσαι «αχάριστη». Δεν είναι αχαριστία να επιλέγεις με ποιον θέλεις να κάνεις παρέα. Ο καθένας μας είναι διαφορετικός, άρα ο καθένας μας μπορεί να τα βρει με οποιονδήποτε. Αν εσένα δεν σου αρέσει αυτό που κάνει, σε κάποια άλλη μπορεί να άρεσε. Δεν είσαι υποχρεωμένη να κάνεις παρέα με όλους όσους έρθουν στον δρόμο σου για να δείξεις ευγνωμοσύνη (σε ποιον; ) Προφανώς δεν είναι σωστό να απορρίπτουμε με το παραμικρό, γιατί κι εμείς έχουμε ελαττώματα. Αλλά υπάρχουν όρια. Όλοι μας έχουμε, όλοι μας πρέπει να έχουμε, και να τα σεβόμαστε.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News