Άμπα καλησπέρα!Πήρα το θάρρος να σου γράψω γιατί σε διαβάζω χρόνια και θεώρησα ότι ήθελα να σου πω κάτι που πείραξε,όπως θα το έλεγα και σε μια φίλη μου.Αυτό που με “πείραξε”,περισσότερο με στεναχώρησε θα έλεγα ,ήταν το συγκεκριμένο άρθρο: Ξέρω ότι δεν είχες κακή πρόθεση όταν το έγραφες,ήθελες να γράψεις ένα χιουμοριστικό ως ένα βαθμό άρθρο,να καυτηριάσεις κάτι που θεωρείς εσύ όπως κι η πλειοψηφία των ανθρώπων, ιδιοτροπία. Κι εγώ για πολλά χρόνια αυτό πίστευα.Ότι είμαι ιδιότροπη,παράξενη.Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου,υπέφερα με το φαγητό.Έτρωγα,και τρώω,ελάχιστα φαγητά κι αυτά μαγειρεμένα με πολύ συγκεκριμένο τρόπο.Δεν μπορούσα να φάω κεφτεδάκια με χοντροκομμένο κρεμμύδι πχ ή πατάτες στο φούρνο.Το τοστ μου μόνο με γαλοπούλα(συγκεκριμένης μάρκας)και τυρί επίσης συγκεκριμένης μάρκας.Υπάρχουν φαγητά ανάμεσα σε αυτά που τρώω που δεν μ’αρέσουν καν ιδιαίτερα,απλά είναι ανεκτά όπως τα φασολάκια ή τα αυγά.Υπάρχουν και πολλά,πάρα πολλά που δεν αντέχω καν τη μυρωδιά τους στο δωμάτιο όπως τα σουτζουκάκια ή η μπανάνα. Καθώς μεγάλωνα,η πεποίθηση ήταν γενικώς ότι φταίνε οι γονείς μου για την παραξενιά μου.Κι εκείνοι το πίστευαν.”Την έχετε μία και την κακομάθατε” ήταν η φράση που άκουγα συνεχώς.Αφόρητο άγχος σε κάθε οικογενειακό τραπέζι,ήξερα ότι θα άκουγα πάλι το κλασικό”Γιατί δεν τρως?Δεν σαρέσει τίποτα καλέ?” με ύφος δήθεν καλοπροαίρετο,στην ουσία όμως επικριτικό.Απέφευγα να τρώω έξω και πλέον το κάνω μόνο με πολύ κοντινούς μου φίλους και το αγόρι μου που με ξέρουν και δεν κρίνουν,σε πολύ συγκεκριμένα μαγαζιά. Ζήλευα τα άτομα τριγύρω που έδειχναν να απολαμβάνουν το φαγητό και αντιμετώπιζαν κάθε νέα γεύση γεμάτοι ενθουσιασμό.Για μένα ήταν εφιάλτης.Δεν ήταν ότι δεν δοκίμαζα.Δοκίμαζα.Αλλά το κρασί κι η μπύρα μου έφερναν τάση για εμετό παρόλο που όλοι όσοι ήξερα με κοιτούσαν σαν να ήμουν τρελή όταν τους το λεγα.Δεν μπορούσα να φάω όταν μύριζα φέτα κοντά μου ή τζατζίκι.Τρελαινόμουν στην ιδέα να τσιμπήσω πατάτα από το πιάτο του αγοριού μου κι αυτή να έχει ακουμπήσει στη σος που είχε δίπλα.Είχα και πρόβλημα με οποιαδήποτε έντονη γεύση.Οτιδήποτε υπερβολικά πικάντικο,αλμυρό ,πικρό απλά δεν το άντεχα.Επίσης η αίσθηση της πείνας δεν φαινόταν να με βοηθάει σε κάτι.Είχε τύχει να μαι νηστική μία ολόκληρη μέρα,να χω μπροστά μου μια πίτσα και να μην μπορώ να φάω απλά και μόνο στην ιδέα της γεύσης της πιπεριάς παρόλο που ένιωθα να λιμοκτονώ. Η ζωή μου ήταν πολύ δύσκολη όπως καταλαβαίνεις λόγω αυτού.Έμαθα να μαγειρεύω,αρκετά καλά κιόλας,ακριβώς γιατί για να μου αρέσει κάτι έπρεπε να ‘ναι μαγειρεμένο με πολύ συγκεκριμένο τρόπο.Ένιωσα πολύ άσχημα όταν διάβασα το άρθρο σου. Παρουσίαζες κάτι που εμένα με ταλαιπωρούσε και με ταλαιπωρεί ακόμη, όλη μου τη ζωή,σαν επιλογή. Σαν κάτι που ένα άτομο θα μπορούσε να διορθώσει αν ήθελε αλλά δεν το κάνει γτ θέλει να ‘ναι περίεργος. Ειδικά η φράση,” Μπορείς να εκπαιδεύσεις τον εαυτό σου και να μάθεις κι άλλες γεύσεις.”με τσάκισε. Ήταν σαν να ήμουν εγώ η άχρηστη. Μόνη μου δυσκόλευα τη ζωή μου. Ίσως και να ισχύει για κάποιους δεν ξέρω. Ξέρω όμως ότι δεν ίσχυε για εμένα. Τυχαία έπεσα πάνω σε ένα άρθρο για το ARFID(Avoidant/Restrictive Food Intake Disorder)ή πιο απλά Selective Eating Disorder.Άρχισα να διαβάζω το ένα άρθρο μετά το άλλο,για κάτι που άκουγα πρώτη φορά αλλά ταυτόχρονα φαινόταν τόσο γνωστό.Είχα όλα τα συμπτώματα.Είναι διατροφική διαταραχή,όπως η βουλιμία ή η νευρική ανορεξία αλλά συνήθως δεν έχει εμφανή συμπτώματα όπως εκείνες και ακόμη δεν είναι ευρέως γνωστή.Έπαψα επιτέλους να νιώθω ότι η σχέση μου με το φαγητό ήταν δικό μου φταίξιμο,δική μου επιλογή.Σκοπεύω να αναζητήσω ψυχολογική βοήθεια καθώς υπάρχουν πολλές μαρτυρίες ανθρώπων που κατάφεραν να το ξεπεράσουν.Το θέλω πολύ. Ελπίζω να μην με παρεξηγήσεις.Δυστυχώς δεν είμαστε όλοι όσοι έχουν θέμα με το φαγητό απλά παράξενοι.Πιστεύω ότι υπάρχει πολύς κόσμος που υποφέρει από ARFID και δεν το ξέρει,που χει περάσει χρόνια από τη ζωή του να κρίνεται από όλους εσάς τους λάτρεις των διαφόρων γεύσεων γιατί απλά δεν υπάρχει γνώση της διαταραχής από τον περισσότερο κόσμο όπως κάποτε δεν υπήρχε γνώση για τη βουλιμία ή την νευρική ανορεξία. Το ARFID ευτυχώς δεν θεωρείται τόσο επικίνδυνο αν κι έχουν καταγραφεί περιστατικά που άνθρωποι δεν έτρωγαν μέρες επειδή δεν έβρισκαν κάποιο φαγητό από τα πολύ συγκεκριμένα που έτρωγαν. Δεν έχω κάποια ερώτηση. Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων για το χρόνο σου 🙂
Έγραψα για τους παράξενους στο φαγητό, και όχι για ανθρώπους που έχουν διατροφικές διαταραχές..
Υπάρχουν και οι πραγματικά σκέτο παράξενοι, και είναι πολύ περισσότεροι, όπως τους περιγράφω μέσα στο κείμενο «Οι Δύσκολοι από την άλλη ικανοποιούνται απολύτως με πράγματα όπως προτηγανισμένες τηγανιτές πατάτες, με σοκολάτα οποιασδήποτε ποιότητας, με κρουασάν περιπτέρου, με λασπωμένα μακαρόνια, με λιγδιασμένες τυρόπιτες από τυχαίους φούρνους. Τρώνε μπιφτέκια, ίσως κοτόπουλο –όχι το μπούτι, το στήθος, κατεψυγμένες κροκέτες, παλιομοδίτικες πάστες, οποιοδήποτε σιροπιαστό. Στον φραπέ (αν πίνουν) βάζουν δέκα κουταλιές γάλα και κρέμα γάλακτος επειδή βασικά δεν τους αρέσει η γεύση του καφέ αλλά νομίζουν ότι τους ξυπνάει». Προφανώς μιλάω για μια ομάδα ανθρώπων που καμία σχέση δεν έχει με αυτό που περιγράφεις εσύ.
Δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιος ταυτίζεται με κάτι που δεν έχω γράψει και μετά διαμαρτύρεται, αλλά έβαλα την ερώτηση σου ως ενημερωτική για όσους διαβάζουν, σε περίπτωση που και κάποιος άλλος έχει αυτή την διαταραχή και δεν το ξέρει.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ερμ, δηλαδή, αν κατάλαβα καλά, έκανες την διάγνωση μόνη σου…;;;
Fallen αυτό ακριβώς σκέφτηκα κι εγώ. Δεν αμφισβητώ ότι η κοπέλα όντως μπορεί να πάσχει από την συγκεκριμένη διαταραχή αλλά χωρίς ιατρική διάγνωση πως το λέει σαν τετελεσμένο γεγονός; Οι διαγνώσεις του ίντερνετ δεν είναι έγκυρες. Έχουμε γεμίσει με άτομα που αυτοδιογνώνονται με κατάθλιψη πχ ή και άλλες διαταραχές και μειώνουν την σοβαρότητα αυτών των ασθενειών. Κι εγώ μικρή ήμουν πολύ περίεργη στο φαγητό και ως έναν βαθμό είμαι ακόμα αλλά ξέρω οτι δεν πάσχω από κάτι. Πάντως η κοπέλα της ερώτησης , αν δεν το έχει κάνει ήδη, καλό θα ήταν να μιλήσει με κάποιον διατροφολόγο μήπως έχει κάποια… Διαβάστε περισσότερα »
Βασικά στο Fallen απαντούσα. Αυτό που γίνεται με την κατάθλιψη είναι τραγικό ναι. Όπως και με το OCD κ πολλά αλλα. Όταν κατάλαβα ότι επασχα από διατροφική διαταραχή, ήμουν σίγουρη. Δε γινόταν να ήταν κάτι άλλο. Υπήρξε και μεγάλο χρονικό διάστημα από την αυτοδιαγνωση μέχρι τη θεραπεία στο οποίο έλεγα ότι επασχα από το τάδε, πολύ απλά γιατί είναι δύσκολο να είναι κάτι αλλο. Ειναι underdiagnosed όμως το συγκεκριμένο γιατί οι περισσότεροι γιατροί απλά δεν το γνωρίζουν και το βαφτίζουν κάτι άλλο που έχει παρόμοια συμπτώματα αλλά με διάφορες στα σημεία. Δε θέλω να μπω σε άλλες λεπτομέρειες σορι. Ακόμα… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτο – διαγιγνώσκονται.
Ναι την έκανε μόνη της και καλά έκανε. Πρέπει να σταματήσει λίγο αυτό το “δεν εμπιστευόμαστε καθόλου το ίντερνετ”. Δε λέω να σταματήσουμε να πηγαίνουμε σε γιατρούς, αλλά ένας συνδιασμός δε βλάπτει. Ούτε λέω να κάνεις διάγνωση και να μη πηγαίνεις σε γιατρό ή ακόμα χειρότερα, να παρεις και φάρμακα. Να ξέρεις τι σου γίνεται για όταν πας στο γιατρό δεν είναι κακό, ΕΙΔΙΚΆ όταν πρόκειται για διατροφικές διαταραχές. Εμπιστεύομαι την ιατρική, δεν εμπιστεύομαι όλους τους γιατρούς. Κ γω έκανα διάγνωση σπάνιας διατροφικής διαταραχής μόνη μου κι όταν τελικά πήγα στο γιατρό, είχα δίκιο. Σε πολλές περιπτώσεις οι ίδιοι γιατροί… Διαβάστε περισσότερα »
Ofglen (παρεπιπτόντως από τους πιο ενδιαφέροντες χαρακτήρες σε σειρά), νομίζω παραποιήσες λίγο αυτά που είπα. Δεν μίλησα για τυφλή εμπιστοσύνη στους γιατρούς ούτε δαιμονοποίησα το ίντερνετ. Μόνη σου το είπες, είχες την υποψία ότι είχες μια διαταραχή και πήγες στον γιατρό να το επιβεβαιώσεις και αυτό είναι το σωστό. Το λάθος της κοπέλας είναι να διαγνωστεί από μόνη της με κάτι και να μην πάει να επιβεβαιώσει την διάγνωση στον γιατρό. Το ίντερνετ δεν κάνει λάθος, κάποια από τα συμπτώματα της κατάθλιψης μπορεί να είναι τα ίδια με μιας ερωτικής απογοήτευσης πχ. Αν εγώ με διαγνώσω με κατάθλιψη επειδή με… Διαβάστε περισσότερα »
καλα εκανε και αυτοδιαγνωστηκε, αλλα αφου αναγνωριζει οτι πασχει απο μια διαταραχη, γιατι δεν αναζητα ψυχοθεραπεια και αντ αυτου, εμαθε μαγειρικη;;;
η λυση στις διαταραχες, η ψυχοθεραπεια, δεν ειναι;
Ναι και καλά έκανε – πού να πάει για να διαγνωστεί γι’ αυτό το θέμα που έχει; Σε διατροφολόγο; Σε παθολόγο; Σε ενδοκρινολόγο; Το ξέρεις πολύ καλά ότι οι διατροφικές διαταραχές δεν είναι πολύ κατανοητές και διαγνώσιμες, εκτός αν είναι ανορεξία (ίσως και βουλιμία αν και δεν είμαι σίγουρη). Αν πας και αναφέρεις τα συμπτώματα της κοπέλας, θα σου πουν απλά ότι είσαι περίεργος στο φαγητό ή ότι έχεις δυσανεξία στα χ, ψ. Δεν είπε ότι θα αρχίσει κάποια βαριά θεραπεία μετά την αυτοδιάγνωση – είπε ότι θα προσπαθήσει να εκπαιδευτεί, να διαβάσει, να μιλήσει με ψυχολόγο. Όλα αυτά ίσως… Διαβάστε περισσότερα »
Μα το πρόβλημα με το συγκεκριμένο άρθρο είναι ότι αυτό που εκλαμβάνεται από πολλούς ως ιδιοτροπία, είναι τελικά διατροφική διαταραχή. Εξάλλου, μέχρι πολύ πρόσφατα, οι περισσότερες διατροφικές διαταραχές κάπως έτσι εκλαμβάνονταν από τους περισσότερους, ως αδυναμία, ιδιοτροπία, προσωπική επιλογή. Συμφωνώ με τη γράφουσα. Καλή δύναμη από εμένα.
δεν ειναι ακριβες αυτο που λες.
το ακριβες ειναι οτι καποιες φορες προκειται για διαταραχη και καποιες αλλες για απλες ιδιοτροπιες.
υπαρχουν μαλιστα ατομα που τετοιες ιδιοτροπιες τις εχουν μονο μπροστα σε κοινο, ενω μονοι τους ειναι πολυ πιο προσαρμοστικοι.
Ειμαι κι εγω ενας απο τους περιεργους και εχω συναντησει πολλους σαν εμενα . Ηξερα λοιπον οτι ειναι πολλοι ανθρωποι που εχουν τετοια θεματα, αλλα δεν ηξερα οτι υπαρχει τετοια διαταραχη. Φανταζομαιν οπως ολες οι δαιταραχες εχει διαφορες διαβαθμισεις. Θεωρω αστοχη την απαντηση της Αμπα οπως και τα πρωτα σχολια που βλεπω εδω. Τι θα πει ‘δυσκολος στο φαγητο’? Ποιος οριζει ποιος ειναι δυσκολος και ποιος εχει καποιο θεμα πιο σοβαρο, ασ το πουμε διαταραχη? Και ποια ειναι η διαφορα τελωςπαντων, ωστε ο ενας να ειναι αξιος κριτικης και ο αλλος οχι? Δεν ειχα διαβασει το αρθρο της Αμπα πιο… Διαβάστε περισσότερα »
Και εγώ είμαι παράξενη στο φαγητό, όχι γιατί με αηδιάζουν τα πιο πολλά φαγητά αλλά γιατί βολεύομαι με αυτά που ξέρω ότι μου αρέσουν χωρίς να μπω στην διαδικασία να χαλάσω χρόνο και χρήμα για να δοκιμάσω κάτι που μπορεί να μην μου αρέσει. Είμαι ξεκάθαρα στην κατηγορία που ανέφερε η Λένα και αναγνωρίζω ότι η έλλειψη ενδιαφέροντος για κάτι καινούριο στο φαγητό έρχεται από κάτι βαθύτερο που έχω μέσα μου, και μπορεί να εκτείνεται σε πολλά θέματα, δεν είναι κακό να το παραδεχτώ. Παρ’όλα αυτά, και εγώ θα πω ότι όποιος δεν ταξιδεύει χάνει γνώση χωρίς να εννοώ τους… Διαβάστε περισσότερα »
Με τι ακριβως διαφωνεις? Με το οτι η σχεση με καποιες ομαδες φαγητου δεν ειναι ενδεικτικο του χαρακτηρα καποιου? Κι οταν λες οτι ανηκεις ξεκαθαρα στην κατηγορια που ανεφερε η Αμπα εννοεις αυτους που παριστανουν τους εκλεπτυσμενους, αυτους που ειναι αγενεις, αυτους που δεν ενδιαφερονται για γνωση και ολα αυτα μαζι? Γιατι για αυτο μιλαει. Επισης, δεν τιθεται θεμα παρεξηγησης, ουτε ‘τα κανουμε ολα προσωπικα’. Εγω σχολιασα σε ενα θεμα που προφανως με εχει απασχολησει και εδωσα τη δικη μου οπτικη, με την ελπιδα οτι ατομα σε αυτο το σαιτ αλλα και η ιδια η Αμπα θα δουνε οτι δεν… Διαβάστε περισσότερα »
“Να γραψουμε ενα χιουμοριστικο αρθρο και γι αυτους και ποσο πεζοι ή δυσκολοι ειναι?” Φοβάμαι τα αεροπλάνα και ακούω συνέχεια τέτοιες πίπες – δεν είναι βέβαια διόλου σύμπτωση ότι τις ακούω κατά κύριο λόγο από άτομα που δεν έχουν καμια ανεκτικότητα σε οτιδήποτε διαφορετικό. Η λέξη “φοβία” προσελκύει μειωτικά σχόλια σχεδόν αυτομάτως. Αν πω ότι έχω φοβία με τα αεροπλάνα, κανονικά τα θέλει ο κώλος μου να με τρολάρουν του θανατά. Αν πω “ανακατεύομαι και αγχώνομαι στις αναταράξεις” είναι ξαφνικά όλα εντάξει – εκεί θα μου κάνουν συζήτηση. Αρκεί να μην είμαι απ’ τους υπερευαίσθητους, τους περίεργους, τους δύσκολους, αυτούς… Διαβάστε περισσότερα »
Διαφωνώ με το ότι το φαγητό είναι μόνο φαγητό, δεν είναι. Και η σχέση σου με αυτό κάτι δηλώνει. Ανήκω στην κατηγορία που δεν τρώνε τα πάντα επειδή έτσι, δεν με στεναχωρεί η άποψη της Λένας γιατί ξέρω ότι δεν είμαι αγενής και δεν το παίζω εκλεπτυσμένη. Αν φοβόμουν ότι είμαι ίσως με πείραζε. Κατάλαβα γιατί σχολιασες και σε ευχαρίστησα για την διαφορετική οπτική στο τέλος του δικού μου σχολίου. Δεν υπάρχει “πάθηση”, ή έχεις πάθηση ή δεν έχεις. Κάποιος που φοβάται τα αεροπλάνα έχει φοβία, δεν θα έγραφα χιουμοριστικό άρθρο για την φοβία κάποιου αν αυτό εννοείς. Θα έγραφα… Διαβάστε περισσότερα »
Μαλιστα. Φυσικα και η σχεση σου με το φαγητο ειναι πιο πολυπλοκη και κατι σημαινει. Η Αμπα λεει οτι σημαινει οτι εισαι δυσκολος και δεν αναζητας τη γνωση. WTF? Να πω κι εγω οτι αυτοι που δοκιμαζουν τα παντα ειναι ‘βλαχακια που σαβουρωνουν τα παντα’ οπως φαινεται να ειναι αυτο που φοβαται οτι οι Δυσκολοι θα σκεφτουν? ‘Η μηπως οτι ειναι ανθρωποι που βαριουνται ευκολα και εχουν το ανικανοποιητο? Εξισου αυθαιρετο συμπερασμα ψυχολογιας του ποδαριου. Παντως δεν ξερω ποιοι ειναι αυτοι που δεν ταξιδευουν επειδη δεν πρωνε το φαγητο που αεροπλανου. Ουτε ποιοι ειναι αυτοι οι περιεργοι με το φαγητο… Διαβάστε περισσότερα »
Μyself πάρα πολύ λογική η τοποθέτησή σου.Προφανώς και το ‘φαγητό’ δεν είναι μόνο φαγητό, αν το πάρεις εντελώς αφαιρετικά σαν έννοια όπως τα ‘ρούχα’ δεν είναι μόνο ‘ρούχα’ – είναι βασικό κομμάτι της ζωής με τουλαχιστον κοινωνικο/οικονομικο/φιλοσοφικο/ηθικο/συμβολικές (και θα μπορούσα να προσθέσω μισό λεξικό ακόμα ) προεκτάσεις. Οχι όμως οτι μπορείς να βγάλεις Σοβαρά συμπεράσματα Μονο από το τι δοκιμάζει κάποιος στο φαί και μάλιστα εντάσσοντάς τον σε μια αμφίβολη κατηγορία. πχ εγώ τουλάχιστον δεν τυχαίνει να αναγνωρίζω σε κανέναν γνωστό μου αυτό που θεωρητικά περιγράφει η αμπα αν και μπορώ να αποδεχτώ οτι είναι χιουμοριστικό , ένα rant για… Διαβάστε περισσότερα »
“Δεν ειχα διαβασει το αρθρο της Αμπα πιο πριν, αλλα ειχα δει αλλη παρομοια θεση της ως απαντηση σε ερωτηση που ελεγε ουτε λιγο ουτε πολυ οτι οσοι δε δοκιμαζουν διαφορες γευσεις ειναι βαρετοι και δεν αναζητουν τη γνωση.”
Λογικά αυτή η λογική προέρχεται από τσουβάλιασμα τύπου “όσοι δεν τρώνε/δεν είναι πρόθυμοι να δοκιμάσουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ, σημαίνει ότι επιβιώνουν με ανέμπνευστα τοστ, μακαρόνια με τυρί, και κοτόπουλο στη σχάρα”.
“Ποιος οριζει ποιος ειναι δυσκολος και ποιος εχει καποιο θεμα πιο σοβαρο, ασ το πουμε διαταραχη?” εχμ… “ο γιατρος”, δεν σου φαινεται μια ικανοποιητικη απαντηση; η γραφουσα, εχει επισκευθει γιατρο η το εχει λυσει μαγειρευοντας; “Και οχι, δεν ειναι απαραιτητο οσοι δε μπορουν να φανε διαφορα πραγματα να τριγυρνανε διατυμπανιζοντας τις παραξενιες τους.” η λενα ομως, γι αυτους που το διατυμπανιζουν μιλησε… και οχι μονο το διατυμπανιζουν, αλλα δεν εχουν προβλημα να προσβαλουν αυτους που τους φιλοξενουν κανοντας μπλιαξ και μπλουρπ και “τι ειναι αυτα τα ροζ τα στρογγυλα, παναιαμ θα κανω εμετο”. δεν σου ειναι φανερο οτι μπορει να… Διαβάστε περισσότερα »
as myself, είχα συνάδελφο στη δουλειά που δεν είχε δοκιμάσει ποτέ της θαλασσινά (οχι Ελληνίδα), επειδή οι γονείς της, συγκεριμένα ο πατέρας της (Γερμανός απο μικρή επαρχιακή πόλη) πάντα αηδίαζε με τα θαλασσινά και το εξέφραζε με τους κατάλληλους ήχους. 36 ετών γομάρα αυτη, ακόμα δεν τολμάει να δοκιμάσει ένα καλαμαράκι. Την λυπόμουν, γιατί φαντάσου τώρα τι ψυχολογικό της είχε δημιουργηθεί σε πολύ μικρή ηλικία, για τόσο μεγάλη ομάδα φαγητών.. Μου φάνηκε ότι ταιριάζει στην ιστορία και είπα να το μοιραστώ.
Με όλο το σεβασμό – πολύ άστοχη η απάντηση της Α, μπα εδώ και όντως, ακριβώς όπως σχολίασε η γράφουσα, ιδιαίτερα άστοχο το κείμενο-μανιφέστο για τους “δύσκολους”.
Νταξει εγώ καταλαβαίνω ότι την πείραξε γιατί την αντιμετωπίζουν όλοι σαν να είναι σε αυτή την ομάδα των απλώς παραξενενων και το είχε εσωτερικεύσει. Μου φαίνεται κατανοητό που έχει αυτή την αντίδραση όπως πιστεύω θα την είχε κάποιο άτομο με ανορεξία αν υπήρχε τόση άγνοια και είχε πιστέψει ότι απλώς είναι περίεργη και κακομαθημένη, και έβλεπε ένα άρθρο για κακομαθημένα που δεν τρώνε τίποτα για να τραβήξουν την προσοχή.
Μην κάνεις διαγνωση στον εαυτό σου διαβάζοντας στο ίντερνετ. Καταλαβαίνω την αναγκη σου να ταυτιστείς με κάτι, να βρεις λύσεις, να νιώσεις ανακούφιση, να έχεις μια απάντηση να πεις στους άλλους όταν σε λένε παράξενη και κακομαθημένη αλλά μην το κάνεις. Γιατί ενδεχομένως να βλέπεις το δέντρο και να χάνεις το δάσος. Πήγαινε σε εναν ψυχολογο που θα εμπιστευτείς και όλα θα πάρουν το δρόμο σου. Στο λέει ένας άνθρωπος που μεγαλώνει ένα τέτοιο παιδί. Αλλά η πρόσληψη τροφής για την κόρη μου είναι μέρος ενός μεγαλύτερου και πιο μυστήριου παζλ.
“Προφανώς και η Λένα δεν αναφερόταν σε άτομα με διατροφικές διαταραχές” Μα δεν είναι καθόλου προφανές. Η κοπέλα πρόσφατα διάβασε σχετικά με αυτή τη διατροφική διαταραχή, μέχρι πρότινος δεν ήξερε τι ακριβώς συνέβαινε. Δε λέω ότι σίγουρα έχει τη συγκεκριμένη διαταραχή, αλλά σίγουρα δεν αντιλαμβάνεται τον εαυτό της ως απλά “δύσκολη” στο φαγητό και ήξερε ανέκαθεν ότι κάτι συμβαίνει. Όλα της τα συμπτώματα την κάνουν να φαίνεται απλά “δύσκολη”. Το κείμενο της Λένας μιλούσε για “δύσκολους”, όπως απλοϊκά τους διέγνωσε η ίδια η Λένα. Πώς ξέρει ότι κάποιοι απ’ αυτούς δεν είχαν όντως δυσανεξίες/διατροφικές διαταραχές; Αυτό ακριβώς σχολιάζει η γράφουσα.… Διαβάστε περισσότερα »
Το άρθρο της Λένας ήταν τόσο εύστοχο μα και ξεκαρδιστικό. Το απόλαυσα όταν το διάβασα και μου έφτιαξε την διάθεση γιατί είχα μια άσχημη μέρα.
Αλλα βέβαια πάντα κάποιος εύθικτος πρέπει να βρεθεί για να παραπονιέται. Eleoc.
Το λέμε για τις εμπειρίες σχετικά με τον σεξισμό, αλλά ταιριάζει και εδώ. Επειδή δεν έχεις κάποια παρόμοια εμπειρία ή σου είναι δύσκολο να καταλάβεις γιατί εξέλαβε η γραφούσα το άρθρο με αυτόν τον τρόπο, δεν σημαίνει ότι δεν ισχύει ή ότι δεν υπάρχει χώρος για συζήτηση τουλάχιστον! Και η Λένα δημοσίευσε την ερώτηση για συζήτηση! Οπόταν είναι προτιμότερο κατ’ εμένα να ακούμε και να μην μειώνουμε τις εμπειρίες των άλλων!
Princess Consuela , δεν ειμαι υπερ του να μειώνεται η οπτική κανενός.
Αν ακουστηκα έτσι κρίμα τι να πω;
Άλλο πράγμα ομως το πρόβλημα της κοπέλας άλλο πράγμα το θέμα που πραγματευτηκε το άρθρο της Αμπα που ηταν αναλάφρο , εύστοχο και διασκεδαστικό και κάποιος ενοχλήθηκε κάνοντας προβολή -ως συνήθως -του δικού του προβλήματος πάνω σε κάτι που διάβασε.Δεν θα δώσω συνέχεια από τη μεριά μου.
“Το λέμε για τις εμπειρίες σχετικά με τον σεξισμό, αλλά ταιριάζει και εδώ. Επειδή δεν έχεις κάποια παρόμοια εμπειρία ή σου είναι δύσκολο να καταλάβεις γιατί εξέλαβε η γραφούσα το άρθρο με αυτόν τον τρόπο, δεν σημαίνει ότι δεν ισχύει ή ότι δεν υπάρχει χώρος για συζήτηση τουλάχιστον!”
^ αυτό.
Απαράδεκτο σε ένα μέρος που καθόμαστε και κάνουμε αναλύσεις επί αναλύσεων γιατί το σεξιστικό και από-τον-καταπιεστή-στον-καταπιεζόμενο χιούμερ δεν είναι χιούμορ να ξεπετάμε με ‘eleoCc , aman re pedi mu ti efthiktocc,-εσύ δε γέλασες εγώ γέλασα-δεν το εννούσε έτσι- μας έφαγε η πολιτική ορθότητα’ οποιαδήποτε άλλη διαμαρτυρία από κάποιον που αισθάνεται οτι τσουβαλιάζουν και ειρωνεύονται την ”ομάδα’ στην οποία ανήκει . Δεν λέω οτι η αμπα έκανε αυτό με το άρθρο της εφόσον πιθανώς κάτι άλλο είχε στο μυαλό της (εικάζω τους πληκτικούς που αρνούνται να δοκιμάσουν οτιδήποτε έξω απ τα ‘ευκολομάσητα’ νερα τους γενικά) και πιθανότατα δεν γνώριζε για την… Διαβάστε περισσότερα »
Θα εκτιμούσα μια εντελώς διαφορετική απάντηση – με συμπάθεια και κατανόηση, με αυτοκριτική, με ενδοσκόπηση, κάτι. Σίγουρα δεν περίμενα τα σχόλια τύπου eleoc απ’ τους σχολιαστές, και ήταν πολύ απογοητευτική η αμυντική απάντηση της Λένας που δεν αντιλήφθηκε το νόημα του μηνύματος της γράφουσας και απλά την ξεπέταξε με το “μα δεν το είπα για *σένα*, το είπα για τους *αληθινούς δύσκολους*” – αποτυγχάνοντας να δει ότι ακριβώς αυτό της λέει η γράφουσα.
Αντελήφθηκα το νόημα του μηνύματος, αλλά παραμένει η απάντηση ότι δεν γίνεται να προλαβαίνω κάθε φορά όλες τις προβολές όλων όσων διαβάζουν. Η παράγραφος που παρέθεσα περιγράφει πολύ συγκεκριμένο είδος ανθρώπων, πώς να το κάνουμε, κακώς ταυτίστηκε. Είναι φανερο ότι δεν μιλάω για ανθρώπους με διατροφική διαταραχή.
Τι να πω, δεν ξέρω, νομίζω εδώ βλέπουμε λίγο άμυνα για την άμυνα και είναι κρίμα. Δε χρειαζόταν να προλάβεις την προσβολή “όλων”, το μόνο που χρειαζόταν ήταν να ξαναδείς το κείμενο μέσα από τη ματιά της γράφουσας. Θα ήταν πολύ πιο παραγωγικό αυτό, απ’ το αμυντικό “δεν έλεγα για σένα”. Γνώμη μου είναι ότι δεν είναι καθόλου φανερό ότι δε μιλούσες για ανθρώπους με διατροφική διαταραχή. Πώς διέγνωσες ότι οι “δύσκολοι” δεν είχαν διατροφική διαταραχή; Πώς έφτασες στο συμπέρασμα ότι είναι απλά δύσκολοι; Εσκεμμένα δεν αναφέρομαι στο κομμάτι με τη Γνώση γιατί εκεί ξέφυγε λίγο η μπάλα.
Καλά,διαφωνούμε, ας το αφήσουμε εδώ
Συμφωνω απολυτα. Και ειναι ξεκαθαρο οτι υπαρχει αμυνα απο την Αμπα προκειμενου να μην παραδεχθει οτι μπορει να εκανε λαθος, να μην το σκεφτηκε ή να μην το ηξερε. Που δεν θα ηταν και κακο, δεν απαιτουμε να ειναι ουτε αλανθαστη ουτε ο φωτεινος παντογνωστης. Δεν ειναι η πρωτη φορα που εκφραζει μια τετοια αποψη η Αμπα. Ξερουμε οτι αγαπαει τη γαστρονομια. Ομως πολλες φορες εχει γραψει, συνηθως με αφορμη θεματα παραπανω κιλων, διαιτας κλπ, οτι η σχεση με το φαγητο ειναι πολυπλοκη και βαθεια ψυχολογικη. Αυτο ακριβως λεμε και σημερα, αλλα με αλλη μορφη. Πιστευω οτι ο καθενας μπορει… Διαβάστε περισσότερα »
Βρε καλά μου παιδιά, σίγουρα διαβάσατε αυτό που έγραψα; μιλάω για ανθρώπους που τρώνε πίτσες και γύορυς και πατατάκια αβέρτα, φαγητό από το περίπτερο, και δεν δοκιμάζουν τίποτα άλλο από τζανκ φουντ, βασικά. Το περιγράφω αναλυτικά σε μια παράγραφο. Ο τίτλος λέει “για τους παραξενους στο φαγητό” αλλά στο κείμενο περιγράφω κάτι πολύ συγκεκριμένο, όχι οποιαδήποτε παραξενιά. Θα ήθελα πολύ να διαμαρτυρηθώ κι άλλο αλλά πραγματικά δεν έχω χρόνο σήμερα. Σας παρακαλώ, διαβάστε το ξανά, για να καταλάβετε για ποιους μιλάω. Ξαναβάζω την παράγρααφο “Οι Δύσκολοι από την άλλη ικανοποιούνται απολύτως με πράγματα όπως προτηγανισμένες τηγανιτές πατάτες, με σοκολάτα οποιασδήποτε… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι, αυτη η περιγραφη μου ταιριαζει απολυτα. Τρωω οποιαδηποτε προτηγανισμενη πατατα, καθε ποιοτητα σοκολατας και κρουασαν, οποιαδηποτε τυροπιτα, οποιαδηποτε μακαρονια. Προτιμω το στηθος απο το κοτοπουλο γιατι στο μπουτι με ενοχλουν τα φλεβακια και τα κοκκαλακια που εχει αλλα με τα παϊδάκια δεν εχω κανενα προβλημα να τα ξεκοκαλλησω. Βγαζω τα κοτσανια απο τα μαρουλια οσο μπορω και οταν μαγειρευω εγω φροντιζω να μη βαζω τα κοτσανια και να ψιλοκοβω τον μαιντανο. Λατρευω ομως το σουσι απο τοτε που το δοκιμασα πριν 7 περιπου χρονια. Ξερω πολλοι Ελληνες αηδιαζουν στην ιδεα του ωμου ψαριου, αλλα τους φαινεται απιστευτο καποιος να… Διαβάστε περισσότερα »
Ξανάμανα: μιλάω για πολύ συγκεκριμένους ανθρώπους. Για αυτούς που κάνουν γκριμάτσες, που κοιτάνε το φαγητό με αηδία. Εσύ δεν έχεις γνωρίσει τέτοιους, εγώ όμως, ναι. Γίνεται να γράψω για κάτι που έχω βιώσει, ή όχι; Ή πρέπει οπωσδήποτε να έχω άδικο επειδή εσύ είσαι διαφορετική απο αυτό που περιγράφω;
Αποφευγεις βλεπω να παρεις θεση για τη γενικοτερη σχεση της δοκιμης φαγητων με την αναζητηση της γνωσης και τι σημαινει για το χαρακτηρα καποιου, που εκφραζεται στην τελευταια παραγραφο αυτου του αρθρου και σε αλλη απαντηση που ειχες δωσει παλιοτερα. Ας ειναι. Ειμαι εγω υπερβολική, και η γραφουσα και οι υπολοιποι. Η μπορει να μιλας για καποιους πολυ συγκεκριμενους και κακως νομιζαμε οτι μιλας για αυτους που ειναι Δυσκολοι. Γιατι εκτος απο Δυσκολοι ειναι και αγενεις αυτοι για τους οποιους μιλαει το αρθρο, και χωρις ενδιαφερον για τη ζωη και τη γνωση. Αρα ναι, ειναι καποιοι Αλλοι. Γιατι οι αλλοι… Διαβάστε περισσότερα »
Πράγματι.
Να πω την αλήθεια δεν κατάλαβα γιατί αυτό που έγραψε η Λένα ξεσήκωσε τέτοιες αντιδράσεις. Αν σχετίζεται με τη δίψα για γνώση, περιπέτεια κλπ εγώ βλέπω μια σύνδεση. Υπάρχει ένα σωρό κόσμος που ταξιδεύει στο εξωτερικό και πάει να φάει είτε σε ελληνικές ταβέρνες είτε στα mcdonalds. Δεν κάνουν τον κόπο ούτε να μπουν σε εστιατόριο με τοπική κουζίνα. Εχουν όλοι διατροφικές διαταραχές; Είναι σαν μια γνωστή μου πριν χρόνια που την καλέσαμε να έρθει μαζί μας για κινέζικο και μας είπε “όχι ευχαριστώ, δε θέλω να πάθω δηλητηριαση”. Ή σαν τους Έλληνες συμφοιτητές μου στο εξωτερικό που κουβαλούσαν κατεψυγμένα… Διαβάστε περισσότερα »
as myself επίτρεψε μου να πεταχτώ για να πω πόσο τεράστια βλακεία θεωρώ να βλέπεις ένα άρθρο για δύσκολους στο φαγητό και να λες α κι εγώ είμαι δύσκολος, αλλά το άρθρο δεν με περιγράφει (εμένα προσωπικά) επακριβώς, οπότε το άρθρο είναι λάθος και η αρθρογράφος πρέπει να απολογηθεί πάραυτα. Εσένα μπορεί να μη σε περιγράφει, περιγράφει όμως απόλυτα την αδερφή μου για παράδειγμα. Εσύ μπορεί να έχεις κάποια διαταραχή (μπορεί και όχι, ούτε εσύ ξέρεις), εκείνη δεν έχει σίγουρα. Εσύ διψάς για γνώση και περιπέτεια, εκείνη καθόλου. Εσύ δεν κάνεις γκριμάτσες, εκείνη κάνει. Επίσης είναι εξαιρετικά αγενής αν ο… Διαβάστε περισσότερα »
Μαλιστα. Αρα εμεις που νομισαμε οτι χαρακτηρίζει καποιος ανθρώπους κρίνοντας τη σχεση τους με το φαγητο είμαστε υπερβολικοί, υπερευαισθητοι, δεν διαβάσαμε καλα, δεν καταλαβαμε αυτο που διαβασαμε, ειμαστε παρεξηγησαριδες ή κατι απο ολα αυτα. Εντάξει τελικά βρηκαμε ποτε καποιος ειναι υπερβολικος και ποτε εχει δικιο καποιος να του λεει οτι λαθος νοιώθεις ετσι οπως νοιωθεις. Κι ακομα περισσότερο οταν προκειται για μια ομαδα ανθρωπων κι οχι μονο για εναν.
Ε, ναι…
Απο ποτε ειναι ΟΚ σε αυτο το σαιτ να βγαζουμε αυθαίρετα συμπερασματα για το χαρακτήρα κάποιας ομαδας ανθρωπων με βαση τις προτιμήσεις τους η με βαση τις εμπειριες μας απο 1-2 γνωστους μας; Αν καποιος ειναι αγενης ειναι σκετο αγενης. Αν καποιος ειναι δύσκολος στο φαγητο ειναι απλα δυσκολος στο φαγητο. Αν καποιος βαριεται απλα βαριέται. Γιατι το ενα να ειναι ενδεικτικό του αλλου ; Και ξαναλέω, δεν το εχει γραψει μονο σε αυτο το αρθρο Αν εγω πω οτι οι γκουρμε τυποι ειναι σνομπ γιατι θεωρουν οτι οι αυτοι που δεν δοκιμαζουν τα παντα ειναι μπασκλασαριες ειναι ΟΚ; Αν… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν είσαι μια ολόκληρη ομάδα ανθρώπων, είσαι μόνο μία. Είσαι σκέτο δύσκολη στο φαγητό, το κατάλαβα, αλλά το άρθρο γράφτηκε για αυτούς που δεν είναι σκέτο δύσκολοι και είναι πολλοί. Δεν καταλαβαίνω γιατί παίρνεις τόσο προσωπικά κάτι που δεν γράφτηκε για εσένα.
Κατά τα άλλα, πες ό,τι θες για τους γκουρμέ τύπους που δεν τρώνε σοκολάτες από το περίπτερο, δεν παρεξηγώ εγώ, όπως δεν θα έπρεπε να παρεξηγείς κι εσύ 😉
Δεν παρεξηγηθηκα. Αν μη τι αλλο οι κακιουλες που λεει ο καθενας για αλλους ανθρωπους κατι λενε για τον ιδιο. Λεω απλα οτι ειναι λαθος να βγαζεις αυθαιρετα συμπερασματα για το χαρακτηρα καποιου με βαση το φαγητο που τρωει. Ειναι απλα λαθος. Και απο κει και περα ειναι εκνευριστικο να εμμενεις σε κατι λεγοντας οτι ο αλλος φταιει που δεν καταλαβε καλα.
Αν δεν καταλαβε καλα, τι να πει δλδ;
Εγω παντως καταλαβα πολυ καλα οτι ουτε η Αμπα ουτε καποιοι σχολιαστες εχουν προβλημα να κρινουν τους αλλους με βαση τις διατροφικες τους συνηθειες, ενω απο την αλλη διαρρηγνυουν τα ιματια τους για το ποσο λαθος ειναι να κρινουμε τους ανθρωπους ή να τους τσουβαλιαζουμε για αλλα θεματα. Αυτη ειναι η ουσια του θεματος την οποια κανεις δεν τομησε να αμφισβητησει ως παρανοηση. Αυτα απο μενα.
Είχα φίλο που ο πατέρας του τον δωροδοκούσε για να δοκιμάσει κάτι που δεν του άρεσε. Λαμβανομένης υπόψιν της τιμής προσφοράς/ζήτησης και τις ανελαστικές ανάγκες, δοκίμασε αρκετά πράγματα. Άλλα όχι. Προτίμησε να ζήσει φτωχότερος χωρίς να ξεπουλήσει όλα τα ιδανικά του.
Αν δεν κοιτάς τους άλλους προκλητικά, προσπαθώντας να δείξεις λεπτεπίλεπτη, δεν καταλαβαίνω γιατί σε τσάκισε τόσο πολυ το άρθρο. Ουσιαστικά αυτήν την προκλητική και αγενή συμπεριφορά κράζει, ούτε καν τόσο τις επιλογές τις ίδιες στο φαγητό. Ή μάλλον μπορεί και να καταλαβαίνω. Ίσως σε άγγιξε τόσο διότι κάπως τώρα πας να ξεμπλέξεις το κουβάρι της διαταραχής που μπορεί να εχεις (εάν γινει διάγνωση τελοσπάντων), εισαι σε ευαίσθητη φάση και η αμεσότητα του κειμένου σε πλήγωσε. Θα προσπαθήσω να κανω έναν παραλληλισμό για να καταλάβεις τι εννοώ. Παρε πχ έναν καταθλιπτικό που τη βγάζει ολη μερα στον καναπέ γιατί δεν εχει… Διαβάστε περισσότερα »