Αγαπητή «Α, μπα»: Έχω φτωχό βιογραφικό και δεν ξέρω τι να κάνω

Αγαπητη Α μπα, Με εχει παρει απο κατω η κατασταση που βιωνω τον τελευταιο χρονο. Ειμαι στα late twenties. Ημουν δικηγορος στην Ελλαδα μεχρι πριν ενα χρονο οποτε φυγαμε στο εξωτερικο με το φιλο μου λογω δουλειας του ιδιου. Εκεινος εχει απο περυσι μια δουλεια η οποια τον αναγκαζει για τα επομενα δυο ή τρια χρονια να μετακινειται καθε εξαμηνο περιπου σε αλλη ευρωπαικη χωρα/περιοχη της ιδιας χωρας, μεχρι να σταθεροποιηθει, αγνωστο πού, στην Ελλαδα ή στο εξωτερικο. Δεν ειναι απο τις κλασικες καλοπληρωμενες δουλειες για να σας προλαβω, δεν περιγραφω ποια ειναι γιατι φοβαμαι μηπως ταυτοποιηθω. Τελος παντων, αυτο ειχε ως αποτελεσμα εγω να παω αρκετα πισω επαγγελματικα, απο δικη μου ανευθυνοτητα εξαρχης φυσικα αλλα και λογω συνθηκων. Συγκεκριμενα, στο πρωτο κρατος που βρεθηκαμε περυσι πρωτη φορα, εγω εχασα τα αυγα και τα πασχαλια στην αρχη μεχρι να συνηθισω , εκεινος να δουλευει φουλ ωρες κλπ και εγω μη γνωριζοντας τη γλωσσα και μην προλαβαινοντας να τη μαθω σε ενα εξαμηνο, αλλα κυριως λογω ελλιπων προσοντων, δε μπορουσα να βρω κατι στον τομεα μου. Αυτο επαναλαμβανεται και με την τωρινη χωρα, αν και μιλαω τη γλωσσα. Εδω εχει τεραστιο ανταγωνισμο και οπως ανεφερα παραπανω, λογω ελλιπων προσοντων και φτωχου βιογραφικου σε σχεση με οσους μενουν εδω (εχω πολυ μικρη εμπειρια μονο στην Ελλαδα, σε τομεα που δεν ενδιαφερει στο εξωτερικο καθολου και δεν προσμετραται καν) παλι δε μπορω να βρω. Το θεμα ειναι οτι θελω να χτισω τα προσοντα μου ετσι ωστε να καταφερω να ορθοποδησω ξανα επαγγελματικα. Αυτο ακριβως ειναι το μεγαλο προβλημα, γιατι μεταπτυχιακο δε μπορω να κανω, αφου ολα ειναι τουλαχιστον ενα χρονο και πουθενα δε θα ειμαστε ενα χρονο ολοκληρο. Εψαξα για εξ αποστασεως προγραμματα, ολα ειναι τοσο ακριβα και γω δεν εχω λεφτα στην ακρη για κατι τετοιο, εχω ελαχιστα που τα κραταω για να μη μεινω τελειως αφραγκη. Ο φιλος μου πληρωνει τα παντα και μπορει να μου δωσει ενα ποσο για το εξ αποστασεως για να με βοηθησει αλλα μονο μικρο, γιατι κ κεινος τωρα ξεκινησε να μαζευει μετα απο δυο χρονια που υπηρξε ανεργος στην Ελλαδα και πληρωνει το νοικι, τους λογαριασμους, τα παντα μεχρι στιγμης και δεν του μενει σχεδον τιποτα. Χρηματα οι γονεις μου δε μου δινουν, γιατι δε θελουν να κανω ποτε τιποτα καλυτερο και θελουν να μαι εγκλωβισμενη στην Ελλαδα κατα δηλωση τους. Να γυρισω στην Αθηνα για να κανω κατι εκει επισης δε γινεται, πρωτον δε θα αφηνα ποτε το συντροφο μου (ειμαστε μαζι ηδη 10 χρονια και δεν εχουμε χωριστει ποτε απο επιλογη) και δευτερον θα πρεπει να πληρωνω ενοικιο εντελως μονη μου, συν τα διδακτρα του πανεπιστημιου, αφου δεν εχω πατρικο. Μια απελπισια, φοβαμαι οτι δε θα βρω τιποτα για τα επομενα χρονια και με πιανει κριση πανικου. Δεν ξερω τι να κανω, δεν ειναι τοσο θεμα επιβιωσης προς το παρον τουλαχιστον, αλλα ειμαι σε κρισιμη καμπη στην καριερα μου (ο θεος να την κανει) ενω βλεπω ολους τους συμφοιτητες και γνωστους μου να εχουν καταφερει πενταπλασια στην ηλικια μου. Τι να κανω? Τι σε ρωταω και σενα τωρα, ουφ.
-απελπισια

Δεν μου φαίνεται δίκαιος ο πανικός. Δικαιολογημένος ναι, αλλά όχι δίκαιος.

Και σε μη ανταγωνιστικό περιβάλλον να ήσουν, και όλα τα προσόντα της γης να είχες, αν ακολούθησες τον φίλο σου σε μια πορεία που σημαίνει αλλαγή χώρας / πόλης ανά εξάμηνο, αυτό σημαίνει ότι η δική σου πορεία θα δεχτεί χτύπημα. Δηλαδή, τι προσόντα θα έπρεπε να έχεις για να βρίσκεις αμέσως δουλειά για ένα εξάμηνο κάθε φορά, πόσες γλώσσες θα έπρεπε να ξέρεις και τι είδους επάγγελμα θα έπρεπε να κάνεις για να είναι περιζήτητο παντού; Τις ίδιες απαιτήσεις έχεις και από τον φίλο σου; Γιατί τις έχεις από τον εαυτό σου;

Εφόσον αποφασίσατε ως ομάδα να κάνετε αυτό το βήμα, φυσικά και θα σε στηρίξει οικονομικά αυτός (εξαιτίας του οποίου κάνετε τη ζωή που κάνετε). Σκέψου πόσο αυτονόητα ακολούθησες, και πόσο απίθανο είναι να ήταν ανάποδα οι ρόλοι. Οι άντρες ακολουθούν συχνά τις γυναίκες τους για λόγους επαγγελματικής ανόδου; Στο τέλος αυτός θα έχει 2 χρόνια παραπάνω εμπειρία, κι εσύ όχι. Δεν υπάρχει πρόβλημα στην απόφαση, αρκεί να ξέρετε και οι δυο τι σημαίνει αυτή η απόφαση. Γιατί εσύ τώρα κάνεις λες και όλα είναι νορμάλ και φταις εσύ που για κάποιον μυστήριο λόγο δεν προχωράει η καριέρα σου. Οι συμφοιτητές σου έχουν την ίδια ζωή με σένα; Τι συγκρίνεις;

Μέχρι να φτάσετε σε έναν προορισμό με προοπτική να μείνετε παραπάνω, θα αποφασίσεις τι θα κάνεις στη ζωή σου. Μέχρι τότε πρέπει να προσαρμοστείς στην πραγματικότητα και να σκεφτείς τι θα μπορούσες να κάνεις ώστε να νιώθεις δημιουργική και χρήσιμη, όχι επειδή είσαι δικηγόρος, ούτε επειδή κάνεις μεταπτυχιακό. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να εμπλουτίσεις ένα βιογραφικό, πρέπει να αρχίσεις να σκέφτεσαι με πολύ πιο ανοιχτό και μη-παραδοσιακό τρόπο. Υπάρχουν πολλές εταιρείες που εκτιμούν τον άνθρωπο που προσαρμόζεται και βρίσκει λύσεις για να δραστηριοποιείται, δεν είναι απαραίτητο ότι επειδή τώρα δεν δουλεύεις ως δικηγόρος θα θεωρηθούν αυτά τα χρόνια κενά στο βιογραφικό σου. Να ξέρεις όμως ότι η απόφαση που πήρες ήταν εμπόδιο για την ομαλή σου εξέλιξη. Δεν είναι καλή ή κακή απόφαση, ήταν όμως μια απόφαση που έχει αυτό το αποτέλεσμα. Αυτό το κάνουν πολλές γυναίκες χωρίς να το καταλαβαίνουν, και μετά απορούμε όλοι μαζί που οι άντρες βγάζουν πιο πολλά.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News