Τι δικαιωμα εχω να επεμβαινω στην ανατροφη του αδερφου μου οταν μενουμε στο ιδιο σπιτι; εχουμε μεγαλη διαφορα ηλικιας (εγω 19 και αυτος 5) και βλεπω πως η μητερα μου εχει σοβαρα θεματα τα οποια περνα στο μικρο με τη συμπεριφορα της. Περα απο τα στερεοτυπα που διαιωνιζει(εισαι αντρας εσυ, τι κλαις;), του φωναζει αρκετα για ζημιες που τυχον κανει, τον αποπαιρνει αμα εχει νευρα. Δεν ειναι οτι συνεχεια τα κανει αυτα αλλα οταν γινονται εκφραζω την αποψη μουκαι μου λεει να μη χωνομαι. Αλλα λυπαμαι τον αδερφο μου και ελπιζω να μη του δημιουργησει πολλα προβληματα αυτη η συμπεριφορα. Στο κατω κατω και εγω σε παρομοιες συνθηκες μεγαλωσα (ισως λιγο καλυτερςς γιατι ημουν ησυχη μικρη και δε χρειαζοταν να μου φωναζει) αλλα τωρα τα αντιμετωπιζω αυτα και καταλαβαινω τι δεν εγινε σωστα. Λοιπον η ερωτηση ειναι αν τελικα μπορω να “χωνομαι” ή απλα να το παρω αποφαση και να καθομαι στην ακρη ελπιζοντας οτι οταν μεγαλωσει ο αδερφος μου θα γνωριζει οτι ειμαι κι εγω κοντα του αμα θελει να μιλησει. Υγ. Βλεποντας την οικογενεια μου και διαβαζοντας σε, καταλαβαινω τι σημαινει να μπορεις να σκεφτεσαι οτι δε θελω να κανω παιδια ή δε θελω να κανω παιδι με αυτον ή με αυτην γιατι θα τη πληρωσουν τα παιδια Υγ2 ειμαστε ετεροθαλη αδερφια και τον νοιαζομαι αρκετα το μικρο
Κάνε ό,τι περνάει από το χέρι σου για να το προστατέψεις, να τον καθοδηγήσεις, να τον βοηθήσεις. Είναι πολύ τυχερός που σε έχει. Και δικαίωμα έχεις, και ευκαιρίες έχεις, και ευτυχώς τη δυνατότητα και τη θέληση να συνδιαμορφώσεις την ζωή του και τις απόψεις του για το σωστό και για το λάθος. Είναι ήδη αρκετά μεγάλος ώστε να κάνεις την δουλειά αυτή χωρίς να χρειάζεται η σύμφωνη γνώμη της μητέρας σας – όχι αποδομώντας τη, είναι πολύ μικρός για να καταλάβει, πολύ μικρός για να την απορρίψει – αλλά δείχνοντας του ότι υπάρχει κι άλλος τρόπος εκτός από τις φωνές και το «είσαι άντρας μην κλαις». Ο δικός σου τρόπος. Η δική σου επιρροή θα είναι πολύ αποτελεσματική αν το θελήσεις. Μην επικεντρώνεσαι στα λάθη της μητέρας σας, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για αυτά. Επικεντρώσου στην σχέση που μπορείς να χτίσεις εσύ μαζί του, όχι μόνο στις δύσκολες στιγμές, αλλά και στις ευχάριστες. Κάνε πράγματα μαζί του, μιλήστε ως αδέρφια, ως φίλοι, και όλα τα άλλα θα έρθουν από μόνα τους.
(Φυσικά να παρεμβαίνεις όταν του φωνάζει, και όταν σου λέει να μην ανακατεύεσαι, να της λες ότι θα ανακατεύεσαι γιατί είναι ο αδερφός σου, τελεία και παύλα).
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Είναι πράγματι πολύ τυχερός που σε έχει. Όχι μόνο γιατί νοιάζεσαι για εκείνον και τον αγαπάς τόσο, αλλά και γιατί είσαι εκεί για να φροντίσεις να μην αναπαραχθούν τα ίδια λάθη που πλέον έχεις την ωριμότητα να αναγνωρίσεις και μπράβο σου. Σαφώς και θα γίνουν λάθη, αναπόφευκτα, αλλά αν είσαι δίπλα του κρατώντας το χέρι του και συμπορευτείς μαζί του θα τα διαχειριστεί όλα προς όφελός του. Η μικρή μου έχει έναν ετεροθαλή αδερφό 11 χρόνια μεγαλύτερο, μακάρι να την αγαπήσει τόσο όσο εσύ τον αδερφούλη σου.
χωσου, χωσου!
σαν την στηριξη μεταξυ αδερφων στην κακη συμπεριφορα των γονιων, δεν εχει.
φροντιζε να τον παρηγορεις, να του δειχνεις ποσο τον αγαπας και οτι μπορει να ερχεται σε σενα οταν εχει προβληματα με τους γονεις.
ειδικα αν οι γονεις σου του δινουν ξυλο, χωσου αμεσα και ανοιχτα κι ας λενε οτι θελουν.
Συνδέθηκα μόνο για να πω πόσο χαίρομαι που υπάρχουν ανάμεσά μας και αυτές οι Α μπίτσες , σαν την ερωτώσα!
Μπραβο κοπέλα μου!
Είσαι μονο 19 αλλά είσαι πολυ ώριμη και σοβαρή και να είσαι σίγουρη οτι ο αδελφούλης σου είναι υπερτυχερός που σε έχει στη ζωή του!
Κι εγώ εντυπωσιάστηκα από την ωριμότητά της και τη θαύμασα την κοπέλα.
Εννοείται ότι πρέπει. Κάτσε και κάνε μια σοβαρή κουβέντα με τη μάνα σου και θα της πεις σε επιτακτικό τόνο οτι αυτά που ξέρει καλο θα είναι να τα ξεχάσει. Ο πατέρας του παιδιού πού είναι, όμως; Δεν τον αναφέρεις καθόλου.
Δεν ξέρω πόσο χρονών είναι η μητέρα σου αλλά επειδή υπάρχει διαφορά ηλικίας μεταξύ εσού και του αδερφού σου, αναρωτιέμαι μήπως μπαίνει σιγά σιγά στην κλιμακτηριο/ εμμηνόπαυση. Πράγμα που σημαίνει ότι οι ορμόνες τρελαίνονται.(ακόμη θυμάμαι τα νεύρα της δικής μου μαμάς). Συν του ότι οι αντοχές μειώνονται αν σκεφτείς ότι πάνε χρόνια από τότε που ήσουν εσύ πέντε χρονών.Αν ισχύουν αυτά θα σου έλεγα να δείξεις μια μικρή κατανόηση. Μικρή όμως,γιατί ο μικρός μεγαλώνει και επηρεάζεται. Οπότε προσπάθησε όσο μπορείς να τον καθησυχάσει και να τον βοηθάς και να συζητάς με την μαμά σου,να της εξηγείς πόσο λάθος είναι η… Διαβάστε περισσότερα »
Μα αφού αυτά περί ορμονών, νεύρων κλπ λόγω βιολογίας είναι πατριαρχικός μύθος και δεν υφίστανται. Διακρίνω έντονο μισογυνισμό στο post σου.
Εκτός του ότι έχει αποδειχθεί ότι δεν υφίστανται αυτά, να προσθέσω ότι η γράφουσα λέει ότι και η ίδια πέρασε από παρόμοια κατάσταση, αν και πιο λάιτ καθώς ήταν πιο ήσυχη. Συνεπώς δεν είναι κάτι παροδικό, αλλά μια επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά. Και στην τελική, πόσο να ακούς κάποιον να φωνάζει συνεχώς σε ένα 5χρονο παιδί και να δείχνεις κατανόηση; Εδώ στο σουπερμάρκετ πετυχαίνεις τέτοιους γονείς και δεν μπορείς να δείξεις κατανόηση, πόσο μάλλον όταν τους έχεις στο σπίτι σου και πρόκειται για τον αδερφό σου.
Domus Αυτό που λες δεν ισχύει γιατί η ίδια λέει ότι μεγάλωσε σε παρόμοιες συνθήκες. Ισως λίγο καλύτερες γιατί ήταν (ή αναγκάστηκε να γίνει) ήσυχη.
Γράφουσα να χώνεσαι όσο μπορείς για να προστατέψεις τον μικρο και να αναπτύξεις μία καλή σχέση μαζί του.
Leave it to Beaver, δεν καταλαβαίνω γιατί ειρωνεύεσαι και τρολάρεις ίσως (;) αλλά ας τα ξαναπούμε μπας και αν το ακούσεις για χιλιοστή φορά το καταλάβεις. Μια γυναίκα οταν έχει περίοδο ή περνά κλημακτήριο έχει ορμονικές αλλαγές που μπορείνα επηρεάσουν την διάθεσή της, μπορεί δηλαδή να έχει νεύρα ή να είναι πιο ευσυνγκίνητη. Ομως ο πατριαρχικό μύθος που λες (εσύ βέβαια το λες ειρωνικά όμως εγώ το εννοώ) ισχύει γιατί αυτός ο μύθος τσουβαλιάζει όλες τις γυναίκες και τις βγάζει υστερικές ή ανίκανες επειδή έχουν περίοδο, όλες όμως και πάντα. Γι αυτό είναι μύθος και μισογυνιστικό πατριαρχικό κατάλοιπο. Οι γυναίκες… Διαβάστε περισσότερα »
Εντάξει παιδιά, είπα μήπως. Τι θεωρίες συνωμοσίας είναι αυτές; Καλώς ή κακώς, την κλιμακτηριο δεν την περνάνε όλοι μια χαρά. Δε ξέρω τι φταίει, γιατρός δεν είμαι, ο κόσμος τις λέει ορμόνες, so do i. Δεν έχω σκοπό να τσουβαλιασω ούτε να δείξω τις γυναίκες,ούτε να τις δικαιολογήσω. Γυναίκα είμαι και εγώ. Και ναι, εγώ,κόντρα στην επιστήμη, επηρεάζομαι από τις ορμόνες όταν έχω περίοδο. Τσουβαλιαστε με ,δεν με πειράζει. Τέλοσπάντων, δεν έχω σκοπό να δικαιολογήσω την μαμά. Το ανέφερα κιόλας, ότι είναι απαράδεκτο. Σκέφτηκα απλά ότι ίσως είναι αιτία. Μπορεί να έχει και θυροειδή, ξέρω γω. Πολλοί επηρεάζονται και από… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν τρολάρω καθόλου. Μόνιμα διαβάζω στο site και στις απαντήσεις οτι αν κάποιος τολμήσει και υπαινιχθεί για μια συγκεκριμένη γυναίκα κάτι σχετικό είναι de facto μισογύνης. Εσύ και η κοπέλα τώρα λετε οτι είναι κάτι που συμβαίνει ευρέως, άρα ουσιαστικά παραδέχεστε οτι μπορεί και να έχει βάση σε πολλές περιπτώσεις μια τέτοια υπόθεση από κάποιον. Απλά ήθελα να επισημάνω την χτυπητή αντίφαση.
Εγώ προσωπικά δεν μπαίνω στην διαδικασία αντίφασης γιατί προσωπικά και πάλι,το τονίζω,πιστεύω στις ορμόνες και στα οσα προκαλούν ,οπότε βάλτε με στην κατηγορία “μισογύνης”, αν εκεί κατατασσομαι. Το τι πιστεύουν οι υπόλοιποι σχολιαστές, δε μπορώ να το κρίνω, καθώς ο καθένας εκφέρει την προσωπική του άποψη.
Leave it to the beaver νομίζω δεν διάβασες την απάντησή μου ή την ερμήνευσες εντελώς λάθος γιατί εγώ δεν είπα οτι είναι κάτι που συμβαίνει ευρέως. Το μόνο που είπα είναι οτι οι ορμονικές διαβαθμίσεις και διαταραχές ΜΠΟΡΕΙ να επηρεάσουν την διάθεση μιας γυναίκας. Και μιλάω από προσωπική εμπερία γιατι είμαι γυναίκα. Δεν ξέρω αν είσαι άντρας ή γυναίκα πάντως αν είσαι γυναίκα σίγουρα το έχεις ζήσει. Μια φίλη μου την πιάνουν τα κλάμματα στα καλά καθούμενα οταν έχει περίοδο. Δεν το παθαίνει πάντα αλλά κάποιες φορές. Ε, είναι από την περίοδο τα κλάμματα τι να κάνουμε, δεν είναι σεξιστικό… Διαβάστε περισσότερα »
πες τα baby doll
εκτος του οτι αυτα που λες δεν ισχυουν, ακομα και να ισχυαν, δεν δικαιολογουν καμια τετοια συμπεριφορα και καμια “κατανοηση” και “ανοχη”. μιλαμε για την ψυχη ενος 5χρονου παιδιου, οχι για μια συμπεριφορα προς εναν ενηλικο..
Αμπα μου προβληματίστηκα με την απάντηση. Όχι πως δεν συμφωνώ, και στα 2 σκέλη, ότι η αδερφή του πρέπει να επέμβει γιατί η συμπεριφορά της μητέρας σε αυτή την περίπτωση είναι λάθος. Όμως προβληματίστηκα γιατί κι εγώ κάποτε άκουσα κάποια να μου λέει “είναι ανηψιά μου και θα μείνω εδώ να ελέγχω ότι είναι καλά”, το οποίο αντιμετώπισα ως παραλήρημα παρεμβατικότητας. Παίζει ρόλο το θέμα που τίθεται κάθε φορά? Πχ στην περίπτωσή μου μπορεί η “θεία” να πίστευε ότι το νεογέννητο πρέπει να μείνει 40 μέρες μέσα στο σπίτι οπότε είχα δίκιο να την αγνοήσω αφού κάτι τέτοιο δεν ισχύει.… Διαβάστε περισσότερα »
Προφανώς και αναφέρεται στο δικαίωμα παρέμβασης σε περιπτώσεις λεκτικής και σωματικής κακοποίησης και όχι σε γενικότερα θέματα όπως πχ σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει το παιδί.
Μπράβο σου που παραδέχεσαι ότι σε κάποιο άλλο σημείο είχε δίκαιο. Αυτό δείχνει ότι είσαι αμερόληπτη και μπορείς να κρίνεις αντικειμενικα την άποψη ακομη και κάποιου που στο παρελθον είχες θεωρήσει παρεμβατικό.
Για μένα το οτι η γονική μέριμνα ειναι στους γονείς δεν σημαίνει ότι αυτοί θα πρεπει να είναι 100% σίγουροι για ολα τα θέματα που θα προκύψουν κατά το μεγάλωμα του παιδιού τους και ότι έχοντας αποκρυσταλλωμενες πια αντιλήψεις για τα παντα πρεπει να κατεβασουν τα ρολά και να μην ακούνε κανένα και τίποτα.
Και η φωτο που βάλατε είναι η πιο τρυφερή που έχω δει στο Αμπα💜