Αγαπητή και αγαπητοί, Ο φίλος μου έχει ένα σωρό παραδείγματα από άντρες που υποφέρουν στα χέρια κακοποιητικών γυναικών, με γκάμα βαρύτητας: γκρίνια, υποτίμηση, μη αγάπη, κατακράτηση χρημάτων, άρνηση να έχουν επαφή με τα παιδιά αν είναι χωρισμένοι κλπ. Προφανώς δεν αρνούμαι ότι αυτά συμβαίνουν, και σε ικανό ποσοστό, αλλά βλέπω ότι στον δικό του κόσμο είναι πλειοψηφία ενώ στον δικό μου ας πούμε όχι – η αλήθεια δεν είχα επαφή με τόσο πολλές εμφανείς περιπτώσεις ή βλέπω από την πλευρά των γυναικών. Ας μην επεκταθώ, και ας περάσω στην ερώτηση: είναι τόσο άσχημα τα πράγματα εκεί έξω αλήθεια;;
-φίλη
Δεν έχει γίνει ποτέ μελέτη με ερώτημα “πόσο άσχημα είναι τα πράγματα εκεί έξω”, και υπάρχει λόγος που δεν έχει γίνει. Μπορείς να φανταστείς γιατί, ελπίζω.
Η “γκρίνια”, ωστόσο, και η “υποτίμηση”, δεν είναι κάτι που μπορεί να μετρηθεί, γι’αυτό και δεν μετριέται, και επίσης, δεν θεωρείται κακοποίηση. Υπάρχει η λεκτική βία, που είναι πολύ εύκολο να αναγνωριστεί: φωνές, βρισιές, απειλές. Υπάρχει το ξύλο. Ο φίλος σου ξέρει πολλούς άντρες που τρώνε ξύλο από τις γυναίκες τους; Που τους έχουν στείλει στο νοσοκομείο; Ή που κρύβουν μώλωπες λέγοντας ότι έπεσαν από τις σκάλες; Γιατί αν ξέρει, αντί να τα λέει σε σένα, πρέπει να πάει στην αστυνομία.
Κατακράτηση χρημάτων τι είναι; Γυναίκες που βγάζουν περισσότερα από τους άντρες, και δεν τους δίνουν χαρτζηλίκι; Δεν αμφιβάλλω ότι κι αυτό υπάρχει, αλλά στον κόσμο του wage gap, είναι κάτι που πρέπει να ψάξεις πολύ για να βρεις.
Ο εκβιασμός μέσω των παιδιών είναι ένα πραγματικό θέμα και πολύ σοβαρό. Αυτό που έχω να προτείνω στους άντρες που το ζουν είναι να κινητοποιηθούν για να αλλάξει ο νόμος, όπως κάνουν οι γυναίκες όλα αυτά τα χρόνια που μάχονται για τον φεμινισμό. Αν τους καίει τόσο πολύ, αναρωτιέμαι γιατί δεν υπάρχει ένα τεράστιο κίνημα ακτιβισμού προς αυτή την κατεύθυνση. Ο φίλος σου έχει αναρωτηθεί;
Δεν χρειάζεται περισσότερη ανάλυση, νομίζω. Υπάρχουν στατιστικά σχετικά με το “εκεί έξω”. Τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας είναι 70% γυναίκες. Οι θάνατοι από ενδοοικογενειακή βία στις γυναίκες είναι διπλάσιοι από τους άντρες. Οπότε, ναι, δεν αρνούμαστε ότι υπάρχει αυτό που λέει ο φίλος σου. Δεν ξέρω τι ακριβώς όμως λέει ο φίλος σου. Τι θέλει να μας πει; Ότι επειδή υπάρχουν και άντρες θύματα, η βία κατά των γυναικών είναι λιγότερο σημαντική; Ότι επειδή υπάρχουν και άντρες θύματα, όλα είναι καλά, οπότε γιατί παραπονιόμαστε; Ότι επειδή υπάρχουν άντρες θύματα, οι γυναίκες που δεν τρώνε ξύλο πρέπει να είναι χαρούμενες για την τύχη τους; Ή ότι, επειδή αυτός βλέπει “γκρίνια”, οι στατιστικές είναι λάθος;
Λάθος είναι, όντως. Η βία είναι πολύ πιο εκτεταμένη, αλλά οι γυναίκες φοβούνται να πάνε στην αστυνομία, γιατί ξέρουν τι θα ακούσουν. Μήπως γκρίνιαξες πολύ και τον προκάλεσες;