Έχασα σε ατύχημα τη λειτουργικότητα από το ένα χέρι μου, κάτι το οποίο δεν με εμποδίζει σε τίποτα ουσιαστικό πρακτικά αλλά είναι εμφανές όταν με βλέπει κανείς. Ο σύντροφος δύο χρόνων που είχα σε εκείνη τη φάση, με άφησε τέσσερις μήνες μετά το ατύχημα, λέγοντας ότι δεν έιναι πια ερωτευμένος μαζί μου και ότι το ατύχημα δεν έχει σχέση με αυτό. Να σημειώσω ότι επειδή είμαι από πάντα άτομο γενικά θετικό, αισιόδοξο, όλο η σκέψη μου πηγαίνει στο καλό ενδεχόμενο, και έχω πολλή αυτοπεποίθηση, αντιμετώπισα με ανάλογο μεντάλιτι και την μικρή αναπηρία που απέκτησα. Δεν ένιωσα ότι ‘μειώθηκε η αξία μου ας πούμε, δεν έπεσε η αυτοπεποίθηση μου, δεν γκρίνιαξα, και ήμουν δυναμική και χαμογελαστή σε όλο αυτό. Παρόλα αυτά για να το πω ευθέως, ο τύπος ξενέρωσε επειδή δεν έχω πλέον ένα κανονικό χέρι Δεν παραδέχτηκε ότι είναι αυτό, αλλά ήταν εμφανές ότι κάτι πάγωσε με το που είδε τη νέα μου εικόνα και απλά περίμενε λίγους μήνες να μου το πει για να κρατήσει τα προσχήματα και για να αποφύγει την καφρίλα. Ο κύκλος μου αντιμετώπισε το χωρισμό μου λες και οκ ήταν αναμενόμενο. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι δικαίωμα κάποιου να ξενερώσει με οποιαδήποτε εμφανισιακή αλλαγή ή οποιαδήποτε αλλαγή ή και χωρίς λόγο βρε αδερφέ, αλλά σε μία τέτοια περίπτωση σαν τη δική μου, δεν είμαι δίκαιη που τον θεωρώ επιφανειακό και μικροπρεπή?
Ποιος θα κάνει το δικαστή σε αυτή την περίπτωση;
Την επόμενη φορά που θα νιώσεις κάτι για κάποιον, προσπάθησε, συνειδητά, να μην αναρωτηθείς αν έχεις δικαίωμα να νιώσεις όπως νιώθεις. Το πώς ΝΙΩΘΕΙΣ για κάποιον και τι τον θεωρείς, μέσα στο κεφάλι σου, είναι πάντα το σωστό. Έχεις δικαίωμα να νιώσεις όπως νιώθεις και να απολαύσεις αυτό το συναίσθημα ακόμα και αν είναι αρνητικό, χωρίς να το κρίνεις. Το «δίκαιο» και το «άδικο» μπαίνει όταν αρχίζουν οι πράξεις, δηλαδή όταν αποφασίζεις τι θα κάνεις με αυτά τα συναισθήματα. Αλλά πληζ μην ρωτήσεις μετά «είμαι δίκαιη αν αποφασίσω να του κόψω την καλημέρα;» Εδώ μπαίνει το δεύτερο μάντρα του α μπα: μόνο εσύ είσαι αρμόδια για το ποιους θα έχεις στη ζωή σου.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Καντου χειρονομία με το άλλο χέρι και πάνε παρακατω
διπλό λάικ! 🙂
Έχουμε δει και “συντρόφους” να εγκαταλείπουν σε διάγνωση σοβαρής ασθένειας. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να χαίρεσαι, δεν σου αξίζει κάποιος που είναι μόνο για τα εύκολα. Και το χέρι να μην ήταν, θα το καταλάβαινες, ίσως όμως πολύ πιο αργά, χάνοντας πολύ περισσοτερο χρόνο με κάποιον λίγο και παρτάκια.
Γλιτωσες!!!ακου μια παλιά…. Όταν διαγνώστηκα με σοβαρό αυτοανοσο που μου προκαλούσε και μου προκαλεί φυσικά προβλήματα κινητικα(υπαρχουν μέρες που κυκλοφορω στο σπίτι με πατεριτσα,πι ή δεν μπορώ να σηκωθώ καθόλου απ το κρεβάτι)ο τότε συντρόφος(λεμε τωρα) την έκανε με ελαφρα.μου έδωσε μια κουλή δικαιολογία τυπου-αυτο δεν πάει πουθενά-και αποχωρησε.αργοτερα έμαθα ότι παντρεύτηκε,έκανε κ ένα κοριτσάκι και στο διαγνώστηκε με προβλημα στο νωτιαίο μυελο(θα είναι σε καροτσάκι για το υπόλοιπο της ζωής του). Έδωσα τα τηλέφωνα των φυσικοθεραπευτων μου,μπας κ βοηθήσουν κ τότε μου παραδέχτηκε ότι με χώρισε εξαιτίας του αυτοανοσου μου. Αλήθεια, θες έναν άνθρωπο που να σε θελει για… Διαβάστε περισσότερα »
😮 Ακριβώς αυτό που λέμε, karma is a bitch! Κρίμα βέβαια που πρόκειται για το παιδάκι…
Ή ότι κοροϊδεύεις το λούζεσαι που λένε στο χωριό μου. Εγώ κατάλαβα ότι αυτός έχει πρόβλημα στο νωτιαίο μυελό όχι το κοριτσάκι του.
Στενοχωρηθηκα παρα πολύ για τη μικρή,γιαυτο κ προσφερθηκα να βοηθήσω,ξέρω εν μέρει τι περναει το παιδί,αλλά καμία φορά σκέφτομαι ότι αυτο που πάμε να αποφύγουμε κάποια στιγμή θα μας βρει…πεστο πεπρωμένο,κισμετ,καρμα…όπως θες…η μοίρα του καθενός μας είναι γραμμένη πιστεύω.. κάποια στιγμή ότι είναι να μας τύχει,θα μας βρει.το θέμα είναι εμείς πως το διαχειριζομαστε.καμμια φορα αυτό που μοιάζει με κατάρα,ειναι μεγάλη ευλογία!!!
Μια μεγάλη αγκαλιά από μένα Marie. Είναι ακριβώς όπως το λες….
Ο πρώην σύντροφός μου έχει σκλήρυνση κατά πλάκας από 28 ετών. Πηγαίνοντας μαζί του, τότε που ήμασταν ζευγάρι, σε συναντήσεις του συλλόγου πασχόντων, συναντήσαμε αρκετούς ανθρώπους που τους εγκατέλειψαν οι σύντροφοί τους άμα τη διαγνώσει. Υπήρχε πατέρας μικρού παιδιού στα δικαστήρια με την πρώην, που όχι μόνο εξαφανίστηκε αλλά και μετά δεν τον άφηνε να βλέπει το παιδί του, για “να μην τραυματιστεί το παιδί ψυχικά έχοντας έναν ‘τέτοιο’ πατέρα!” και μια νεαρή μητέρα τριών παιδιών, άνεργη επειδή ο πρώην σύζυγος δεν την άφηνε να δουλέψει, και που μόλις εκείνη νόσησε, εγκατέλειψε κι αυτήν και τα παιδιά και μην είδατε… Διαβάστε περισσότερα »
Το να είσαι 28 και να ξέρεις πως μια ζωή θα είσαι με έναν άνθρωπο που ίσως σε μερικά χρόνια να είναι εντελώς εξαρτημένος από σένα είναι βαρύ. Σέβομαι απεριόριστα αυτούς που το επέλεξαν κι έμειναν, κατανοώ όμως και αυτούς που αποχώρησαν.
Και να ταν μόνο αυτά…έχω ακούσει ιστορίες ανθρώπων που οι δικοί τους δεν τους μιλάνε χρονια ολόκληρα γιατί αμαυρωσαν κ καλά το ονομα της οικογενειας με το αυτοανοσο( μην πω καμιά κουβέντα),που τους αρμεξαν τραπεζικούς λογαριασμους(γιατί σου λέει τώρα με την αρρώστια θα τα φάνε όλα σε γιατρους) και άλλα πολλά …. Το συμπέρασμα που έχω βγάλει ως νοσουσα από κάτι μόνιμο-οσο νιχιλιστικο κ αν ακουγεται-ειναι να μην στηρίζεστε σε άλλους ανθρώπους.Κανενα!ούτε την ίδια σας τη μάνα.κακα τα ψεματα,σαυτη τη ζωή έρχεσαι και πεθαίνεις μόνος σου,όλοι οι άλλοι ειναι παροδικόι.ναι ,δε λέω ωραίο να χεις cheerleaders ,αλλά μην θεωρείται κανένα… Διαβάστε περισσότερα »
Μεγάλη κουβέντα Marie μου κι έχεις δίκιο, δυστυχώς… Εγώ εδώ που είμαι, όπου το κράτος πρόνοιας λειτουργεί, η αυτονομία των ατόμων με αναπηρία είναι πολύ πιο δεδομένη από ό,τι στην Ελλάδα, που ΚΑΙ παιδεία επ’ αυτού δεν υπάρχει, ΚΑΙ οι υποδομές είναι ανύπαρκτες (βοήθεια στο σπίτι; Ωραίο ανέκδοτο!) ΚΑΙ το κράτος λειτουργεί τιμωρητικά, οπότε αναγκαστικά εξαρτάσαι από ανθρώπους στους οποίους είναι θέμα τύχης αν μπορείς να βασίζεσαι! Στο σύλλογο για τη ΣΚΠ θυμάμαι πόσοι άνθρωποι έλεγαν “θέλουμε να σχετιζόμαστε με τους άλλους ισότιμα και υγιώς, όχι με όρους φροντιστή-φροντιζόμενου”. Έχουν δίκιο… Φυσικά και όλοι μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα μόνοι… Διαβάστε περισσότερα »
Η λέξη κοινωνια ,δυστυχώς συνειδητοποίησα πολύ νωρίς ότι είναι λέξη σχετική.εγω διαγνωστηκα στα 21 μου μολις( κακή κληρονομικοτητα κ απ τα 2 σογια) κ η “κοινωνια” μου έδειξε τη σκληροτητα κ την αδιαφορία της πολυ νωρίς.φιλοι κ συγγενείς σε λυπούνται ή σε ξεγραφουν τελείως,γκομενοι γίνονται καπνός με το που το μάθουν,το σύστημα υγείας σε αντιμετωπίζει ως καρκινοπαθη στο 4ο σταδιο( το μόνο καλό είναι ότι απο τότε που άρχισε ο κοβιντ,έχουμε σειρά προτεραιότητας σε όλα σχεδον).το θέμα είναι ότι όλοι νοιάζονται πλασματικα-ειτε γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή ειτε για να δείξουν καλο προσωπο στη κοινωνια.γιαυτο με βλεπεις να λεω τέτοια,τα… Διαβάστε περισσότερα »
Σε θεωρώ γυναικάρα που έχεις αυτό το mentality και που κατάφερες να το εφαρμόσεις σε μια δύσκολη φάση της ζωής σου. Αν ρωτάς εμάς, ναι, ήτανε μικροπρεπής και επιφανειακός, αν ρωτάς τους φίλους σου, όλα οκ, αλλά σημασία έχει μόνο το τι νιώθεις και τι πιστεύεις εσύ και δεν χρειάζεσαι κανέναν να στο δικαιολογήσει.
Πραγματικά είναι να χαίρεσαι που έφυγε τόσο γρήγορα η γυαλάδα και φάνηκε πόσο ντενεκές ξεγάνωτος ήταν από κάτω. Άει παραπέρα παιδάκι μου, γλύτωσες από τον κ. Τίποτα.
Κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να μας σταθεί σε οποιαδήποτε δυσκολία μας. Εσύ είσαι σίγουρη ότι αν ήσουν στη θέση του θα παρέμενες; σίγουρα σκέφτηκες “ναι” αλλά επί της ουσίας δεν μπορείς να ξέρεις αν δεν σου τύχει. Θα μπορούσε να σου συνέβαινε κάτι άλλο και να σου στεκοταν βράχος. Τώρα σε αυτό δεν μπόρεσε. Αυτή ήταν η δύναμη του, να μείνει 4 μήνες μέχρι να θεωρήσει ότι είσαι σε θέση να διαχειριστείς το χωρισμό. Δεν είναι μικροπρεπής όποιος δεν είναι εξίσου δυνατός με εμάς. Για εκείνον μπορεί οι 4 μήνες να ήταν σούπερ υπέρβαση. Δεν είναι μία ή ζυγαριά δύναμης… Διαβάστε περισσότερα »
‘Οχι, καλά τα λες. Ζυγίστηκε και βγήκε λειψός….
Δεν νομίζω οτι μπορείς να χαρακτηρίσεις κάποιον για το πως νιώθει αλλά για το τι κάνει μ’ αυτά που νιώθει. Σημασία λοιπόν έχει πως σου φερθηκε συνολικά, πως σου στάθηκε στο πρόβλημα υγείας σου, πως σου μίλησε για τον χωρισμό, πως ήταν μαζί σου αυτούς τους λίγους μήνες πριν χωρίσετε. Μην τον κατηγορείς για ό, τι αισθάνθηκε, μόνο για ό, τι έπραξε.
Αρχικά να σου πω, ότι η δύναμη ψυχής που έχεις είναι μεγαλείο από μόνη της και σου βγάζω το καπέλο. Σχετικά με την ερώτηση σου και εχοντας περάσει πολύ καιρο στη νευρολογική κλινική ως συνοδός θα σου πω το εξής: ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να κουβαλάει το σταυρό που επιλέγει ο ίδιος για τον εαυτό του. Δε θελεις να είσαι με έναν άνθρωπο που νιώθει υποχρέωση να είναι μαζί σου ή παραμένει επειδή νιωθει λυπηση. Κάποιος άλλος θα έμενε και δε θα τον ένοιαζε, θα προσαρμοζοταν και θα δεχόταν ότι αλλάζει η ρουτίνα και η καθημερινότητα του. Δεν είναι… Διαβάστε περισσότερα »
“Δε θελεις να είσαι με έναν άνθρωπο που νιώθει υποχρέωση να είναι μαζί σου ή παραμένει επειδή νιωθει λυπηση”
Αυτό ακριβώς.
” Αντιλαμβάνομαι ότι είναι δικαίωμα κάποιου να ξενερώσει με οποιαδήποτε εμφανισιακή αλλαγή ή οποιαδήποτε αλλαγή ή και χωρίς λόγο βρε αδερφέ, αλλά σε μία τέτοια περίπτωση σαν τη δική μου, δεν είμαι δίκαιη που τον θεωρώ επιφανειακό και μικροπρεπή?” αν δεν ειναι ερωτευμενος πλεον, για τον οποιονδηποτε λογο, και πραγματικα δεν ξερουμε αν ηταν αυτος ο λογος που του εφυγε ο ερωτας, εχει νοημα να μενει σε μια σχεση απο συμπονια; για εμενα, οχι. αλλα ουτε και θα ηθελα καποιον στην ζωη μου απο συμπονια, οποτε για μενα, την καλυτερη δουλεια εκανε εφοσον του εφυγε ο ερωτας, για οποιον λογο… Διαβάστε περισσότερα »
Σαφέστατα, κανείς μας δεν θέλει κανένα κοντά μας από συμπόνια, μάλλον η σωστή λέξη είναι οίκτος, η συμπόνια είναι θετικό συναίσθημα και οδηγεί σε πράξεις αλληλεγγύης, όχι εγκατάλειψης. Αλλά αυτό που είναι άξιο σχολιασμού εδώ είναι γιατί ακριβώς του έφυγε ο έρωτας. Του έφυγε γιατί α) άλλαξε η εικόνα, η επιδερμίδα της σχέσης β) τι θα σχολιάζει ο κόσμος που αυτός είναι με ένα άτομο με αναπηρία γ) φοβήθηκε ότι η γράφουσα δεν θα μπορούσε να είναι τόσο λειτουργική και σκέφτηκε ότι θα φορτωθεί περισσότερα δ) φοβήθηκε ότι θα πρέπει να φροντίζει αυτός εκείνη και όχι το ανάποδο. Δικαίωμα του,… Διαβάστε περισσότερα »
δεν το ξερουμε, ομως. μονο ο ιδιος το ξερει. κι αυτα που λες, υποθεσεις ειναι. μπορει το θεμα του να ειχε αρχισει απο πριν και να τον προλαβε το ατυχημα.
μπορει να λεμε οτι “το μονο που αλλαξε ειναι η λειτουργικοτητα του ενος χεριου”, αλλα να αλλαξαν κι αλλα πραγματα που δενε χει συνειδητοποιησει η κοπελα, αλλα τα εβλεπε ο αλλος.
σε καθε περιπτωση, τι νοημα εχει να μενει καποιος χωρις ερωτα σε μια σχεση;;;
Δεν το θεωρώ πολύ πιθανό αυτό που λες, δηλαδή το θέμα να είχε αρχίσει πριν το ατύχημα, ποτέ δεν ξέρουμε βέβαια, αλλά νομίζω ότι οι περισσότερες πιθανότητες είναι να ήταν καθοριστικής σημασίας η απώλεια της λειτουργικότητας του χεριού. Βάσει πιθανοτήτων το λέω, με τα δεδομένα που γνωρίζουμε. Δεν έχει κανένα νόημα να μένει κάποιος σε μια σχέση χωρίς έρωτα, αλλά το σχόλιο μου ήταν τελείως σε άλλη κατεύθυνση. Αναγνώρισα κατευθείαν το δικαίωμα του να φύγει, δεν τίθεται θέμα, σιγά μην τον αλυσοδέσουμε κιόλας, έκρινα την προσωπικότητα του και τον χαρακτήρα του. Και για να είμαι απολύτως ειλικρινής, δεν είμαι σίγουρη… Διαβάστε περισσότερα »
Λοιπόν εγώ νιώθω ότι το παράπονό σου εστιάζεται στον κύκλο σου, που θεώρησε “ok αναμενόμενο” το να σε χωρίσει ο τύπος, παρά σε αυτόν. Αυτός ήταν για τα εύκολα, οπότε πάλι καλά που το χέρι στάθηκε αφορμή για να αποδείξει την αξία του. Αλλά ο κύκλος πώς ακριβώς το εννοεί? Τύπου “το βλέπαμε ότι ο τύπος δεν ήταν υποστηρικτικός αρα αναμενόμενο” ή “ο χωρισμός είναι αναμενόμενος όταν δεν έχεις λειτουργικό χέρι” #WTF Αυτό θα πρέπει να απαντήσεις και ίσως να ψάξεις και καινούριους φίλους εκτός από amore… Και ειμαι σίγουρη ότι το χερι θα είναι το καλύτερο crash test για… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι και εμένα ο κύκλος με ενόχλησε. Αν είναι το δεύτερο. Και η άχρηστη προσωπική ιστορία, κάποτε στο κτίριο δουλευε ένας άντρας που χρησιμοποιούσε μπαστούνι για να περπατάει και κουτσαινε αρκετά. Σας πληροφορώ όλες τον ήθελαν. Σπρωχνωμασταν στο ασανσέρ για να τον πετύχουμε. Μας έφτυσε όλες διακριτικά γιατί είχε σχέση.