Από 16 χρονών άκουγα τις δυστυχισμένες, εγκλωβισμένες θείες και κουμπάρες να αναλύουν την αποτυχημένη τους ερωτική και σεξουαλική ζωή φορώντας ρόμπες και καπνίζοντας τσιγάρα. Την γεμάτη λύπη και συμβιβασμό ζωή τους, και τα βράδια τους που παίρνουν χάπια για να ηρεμήσουν, να μη σκέφτονται και να κοιμηθούν. Τους σχετικά αδιάφορους και βαρετούς συζύγους τους. Τα υπέροχα βράδια με τους εραστές τους, οι οποίοι όμως στην παραμικρή νύξη των γυναικών αυτών να χωρίσουν για να είναι μαζί “για πάντα”, σφύριζαν κλέφτικα. Και γω, μικρή ακροάτρια της ζωής τους, που “ήξερα ότι θα αποφύγω”. Σίγουρα λυπόμουν πολύ γι’αυτές, πιστέψτε με, αλλά ταυτοχρόνως αισθανόμουν τυχερή και έξυπνη που θα ακολουθήσω διαφορετική πορεία, που θα είμαι ευτυχισμένη. Καλά να πάθω! Έφτασα 30, να έχουν πάει οι δύο μου μεγάλοι έρωτες περίπατο είτε από δικό μου είτε δικό τους λάθος και να βρίσκομαι στα πρόθυρα να μείνω συμβιβασμένη για την υπόλοιπη ζωή μου. Η ειρωνεία είναι ότι τώρα αυτές στεναχωριούνται για μένα, και ορθά με προτρέπουν να φύγω από μία σχέση, αν τη θεωρώ συμβιβασμό. Μόνο που εγώ, ούτε ιδιαίτερα ρομαντική είμαι να πιστεύω ότι θα ερωτευτώ ξανά, ούτε υπομονετική είμαι για να περιμένω και μια δεκαετία αν χρειαστεί, ούτε με παίρνει βιολογικά να περιμένω τόσο, ούτε έχω τα κουράγια να ελπίζω ξανά σε κάτι και μάλλον, ούτε αρκετά δυνατή για να πω θα το παλέψω μόνη μου και ό,τι γίνει. Πως γίνεται μια ζωή να είμαι ανεξάρτητη, να κάνω σχέση μόνο όταν ερωτεύομαι και αυτό που έχω με καλύπτει, να λέω και να πιστεύω ότι θα παντρευτώ από έρωτα και ποτέ δεν θα συμβιβαστώ και τελικά να έρθουν τα πάνω κάτω και να γίνει αυτό ακριβώς που φοβόμουν? P.S. Η δικιά μου ρόμπα είναι τουλάχιστον ένα πολύ ωραίο, μπλε κιμονό.
– Compromised in style
Τα γράφεις ωραία, αλλά είναι αδύνατον να σου πει ένας άγνωστος πώς έγινες αυτό που έγινες με μόνη πληροφορία το χρώμα της ρόμπας που φοράς. Πρέπει να πας σε ψυχολόγο, αν δεν μπορείς να βρεις μόνη σου την απάντηση.
Ένα μικρό υστερόγραφο μόνο. Δεν είναι κατάκτηση να παντρευτείς αυτόν που ερωτεύτηκες, γιατί ο έρωτας δεν είναι ούτε σπουδαία ικανότητα, ούτε είναι σπάνιος, ούτε απόδειξη ταιριάσματος. Επίσης, δεν είναι κακό να ξέρεις να συμβιβάζεσαι, είναι ένα πολύ σπουδαίο και απολύτως απαραίτητο προσόν. Ο συμβιβασμός δεν είναι εξίσωση προς τα κάτω. Είναι «τι καλύτερο μπορώ να έχω κάνοντας τις λιγότερες δυνατές θυσίες». Ο συμβιβασμός εμπεριέχει και την λυσσαλέα διεκδίκηση. Αν δεν κάνεις αυτό, δεν λέγεται συμβιβασμός, παραίτηση λέγεται.
Fun fact: για να είναι συμβιβασμός, πρέπει να συμβιβαστεί και η άλλη πλευρά με τα δικά σου θεματάκια, τα οποία ξέρεις, αναγνωρίζεις, και προσπαθείς να κουμαντάρεις. Αλλιώς δεν λέγεσαι άνθρωπος που συμβιβάζεσαι, αλλά θύμα που δεν ξέρει τον εαυτό του και τους περιορισμούς του, κι έτσι καταλήγει σε ακατάλληλες επιλογές.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Βρε γυναίκες μου αυτό που στα 30, σας φαίνεται ότι στενεύουν τα περιθώρια πότε θα καταλάβετε ότι είναι ένας μύθος? Είμαι 41 προς 42 και μόλις γέννησα το 3ο μου παιδάκι. 30 με 40 μακράν η καλύτερη δεκαετία μου μέχρι στιγμής!
Να σου ζήσει Rubia, ό,τι καλύτερο εύχομαι ❤
No roots 😍💋❤ σε ευχαριστώ πολύ!
Να σου ζήσει! Εύχομαι ότι καλύτερο. Σ’ ευχαριστώ για την απάντηση που έδωσες. Για χρόνια νόμιζα πως η ιδανική ηλικία να κάνω παιδί είναι τα 25 όπως η μαμά μου. Μου είχε κολλήσει για κάποιο λόγο. Τώρα στα 29 δεν έχω αποφάσισει αν το θέλω. Όμως νιώθω την πίεση της κοινωνίας και ώρες ώρες παρασύρομαι σα να χτυπάει ένα ρολόι δίπλα στο κεφάλι μου. Ύστερα διαβάζω απαντήσεις σα τις δικές σου και ηρεμώ. 😊
Σε ευχαριστώ Διαλεχτή μου!
Δεν ξέρω τι θα κάνεις με τα ερωτικά σου, αλλά ΞΕΚΙΝΑ ΤΟ ΓΡΑΨΙΜΟ. Με ενθουσίασε η γραφή σου. Μου θύμισε Έλενα Φερράντε.
Η ανάλαφρη αλαζονεία της νιότης.
Luckystrike τι ωραίος τίτλος για βιβλίο!
Εντάξει λίγο κλεμμένος στο στυλ να λέμε την αλήθεια 😊
Μου θύμισε :”Αβάσταχτη ελαφρότητα του ειναι”.Επεσα μέσα;;
Ε ναι καλε
😜 Πετυχημένη συνταγή όμως!
Αλαζονεία δεν ξέρω, αλλά μια μικρή υπερδραματοποίηση μου την έβγαλε αυτή η ερώτηση προσωπικά, γράφει βέβαια ωραία. Μιλάει με όρους τετελεσμένου και είναι 30 χρονών. Χρειάζεται και μια ελαφράδα η ζωή, όπως λέει και η Λένα.
Έφτασες 30! έφτασες 30! Και; Μου κάνει τρομερή εντύπωση που θεωρείς οτι τα περιθώρια στενέυουν. Ε΄γω είμαι 31 και νιώθω ακόμη “μπέμπα”. Τι να πω, πάντα θα με εντυπωσιάζει το πόσο διαφορετικά βλεπει ο καθένας τα ίδια πράγματα. Υ.γ. Γράφεις ωραία.
Αν και κρεβατωμένη, σηκώθηκα όρθια να χειροκροτήσω για την απαντησάρα περί συμβιβασμού! Ντουγρού για βιβλίο no2 ❤
Γι’ αυτές τις απαντήσεις την αγαπώ λίγο παραπάνω κάθε φορά ❤
Και μένα μπήκε στη λίστα με τις αγαπημένες μου απαντήσεις.
Αλλο ένα κείμενο όπου η ζωή μίας γυναίκας χωρίς “σοβαρή” σχέση με σκοπό το γάμο ή την συμβίωση θεωρείται κάτι περίπου ως μίασμα. Οπότε,τι να κάνουμε, συμβιβαζόμαστε με βαριά καρδιά,και μετά επαναλαμβάνουμε το προηγούμενο μοντέλο με τις θείες,πιθανά με τις κολλητές που βιώνουν μία από τα ίδια.Ετσι για αλλαγή βγάζουμε τις ρόμπες και φοράμε και κανένα κολάν άμα λάχει.. Λες και ανθρωπος,γένους θηλυκού ,δεν μπορεί να έχει μία δημιουργική,χαρούμενη ενδιαφέρουσα ζωή ως single. Eπαγγελματική καταξίωση,ταξίδια,μόρφωση,ακτιβισμός,χόμπυ διάφορα,φιλίες,διεύρυνση οριζόντων, πνευματική καλλιέργεια,όλα αυτά αγνοούνται παντελώς,προς χάριν της περίφημης “σοβαρής” σχέσης έστω και αν αυτή ,έχει κάτι το μίζερο , το στενάχωρο,το αποπνικτικό. Κρίμα… Διαβάστε περισσότερα »
Η Ελληνική γλώσσα έχει μαγικές ιδιότητες. Έτσι λοιπόν θα πω, πως είναι πολύ διαφορετικό το συμβιβάζομαι, απ΄το αποδέχομαι. Ο συμβιβασμός κρύβει μια αίσθηση αναγκαστικής υποχώρησης, η αποδοχή όχι, Τα να ζεις τον έρωτα στις σχέσεις σου κι όταν φεύγει(αν δεν σου μένει τίποτα άλλο) να φεύγεις, είναι μεγάλη υπόθεση και θέλει τεράστια δουλειά για να τα καταφέρεις. Και ναι, είναι κατάκτηση! Μην συμβιβαστείς ποτέ φίλη αναγνώστρια, όσο κλισέ και να ακούγεται, είναι πολύ μικρή η ζωή για κάνεις πράγματα που δεν θέλεις. Y.Γ Συμφωνώ πως δεν είναι απόδειξη ταιριάσματος ο έρωτας, αλλά θα διαφωνήσω στο ότι δεν είναι σπάνιος. Είναι.… Διαβάστε περισσότερα »
Κατανοώ την αγωνία, προσκυνώ το υπέροχο μπλε κιμονό, αλλά και εκπλήσσομαι που τα 30 μπορεί να θεωρούνται τα νέα στερνά της ύπαρξης!
Σύμφωνώ, Galina ❤️
Θεματοθέτρια, άλλα άτομα πιστεύουν ότι τα 30 είναι τα νέα 20. Πάρε παράδειγμα!
Between Worlds, αδημονώ για την επόμενη αμποσυνάντηση εν Αθήναις! ♥️
Εντάξει η κοινωνική πίεση της ηλικίας σε έναν άντρα δεν έχει καμία σχέση με αυτήν που υφίσταται η γυναίκα. Όμως προ καιρού βρέθηκα σε stand up παράσταση όπου το +/- 20-25 κοινό ξεκαρδιζόταν με τα αλλεπάλληλα αστεία για τους γερασμένους 30+. Κι’εγώ σχεδόν στα -ήντα πλέον, ήμουν μάλλον ο παππούς του ακροατηρίου. Ήταν πολύ περίεργο. Τώρα ναι, θυμάμαι κι εγώ το χαζό άγχος με τη γυναίκα μου πώς αν πάει 35, το νεογέννητο της θα έχει περισσότερες πιθανότητες για την τάδε και δείνα ασθένεια και όλους αυτούς τους απίθανους νόμους των πιθανοτήτων που επιστρατεύονται για να σε πείσουν πως ο… Διαβάστε περισσότερα »
Πράγματι γράφεις πολύ ωραία. Θα σχολιάσω μόνο το εξής:
“…είτε από δικό μου είτε δικό τους λάθος και να βρίσκομαι στα πρόθυρα να μείνω συμβιβασμένη για την υπόλοιπη ζωή μου…”.
Γιατί λάθη; Θεωρείς ότι αν δε γίνονταν αυτά τα… “λάθη” θα ήσασταν ακόμα μαζί;
Όσον αφορά τον συμβιβασμό, κρατάω την απάντηση της Α,ΜΠΑ γιατί έδωσε μία πολύ θετική έννοια σε μία λέξη που οι περισσότεροι την αντιλαμβανόμαστε αρνητικά! Προτείνω να κάνεις το ίδιο…