Αγαπητή «Α, μπα»: Δηλαδή να με χωρίσει επειδή δεν έκατσε η άδεια;

Αγαπητή Α,Μπα, γεια σου. ‘Ημουν με τον Πασχάλη 3.5 ωραία, κατ’εμέ, χρόνια, τα δύο τελευταία από απόσταση. Τον τελευταίο χρόνο συζητούσαμε να μείνουμε μαζί, πράγμα που πρότεινε αυτός αν τα πράγματα πήγαιναν βάσει σχεδίου και που δέχτηκα με ενθουσιασμό εγώ. Μάλλον, με πολύ ενθουσιασμό καθώς έκανα σχέδια και όνειρα που τα εξέφραζα, μάλλον και πάλι με υπέρμετρο ενθουσιασμό. Και το λέω αυτό γιατί ο Πασχάλης πάντα πατούσε φρένο λέγοντας “Μη βιάζεσαι. Ας έρθει εκείνη η ώρα. “. Τον τρόμαζα; Ποιος ξέρει! Πάντως ενθουσιασμό δεν έβλεπα. Να σημειώσω εδώ ότι ο Πασχάλης με είχε χωρίσει 3 φορές, τη μία δεν έχω μάθει ακόμη γιατί, την 2η περνούσε ζόρια και πιεζόταν και την 3η επειδή τον πίεζα και γκρίνιαζα. Το δέχομαι, το μετρίασα, το παραδέχτηκε ότι άλλαξα, όλα καλά. Άλλαξα και εγώ πράγματα, άλλαξε και αυτός και γενικά νόμιζα ότι όλα βαίνουν καλώς. Δύο μέρες λοιπόν πριν έρθει στην πόλη μου να με δει, αλλάζει η άδειά του και δεν έρχεται. Πράγμα που τον κάνει έξαλλο λέγοντας ότι “Όλο προβλήματα προκύπτουν, δε μπορώ να είμαι άλλο μέσα στο άγχος αν θα μας κάτσει η άδεια κτλ” Περιττό να πω πως οκ, δεν μας καθόταν τα ρημάδια τα ΣΚ αλλά θα βρίσκαμε μια λύση, 3.5 ώρες δρόμο είχαμε απόσταση. Τελοσπάντων, και εκεί που ήμασταν στα μέλια, σκάει αυτό και ο Πασχάλης με χωρίζει γιατί δεν έχει λέει να δώσει άλλο στην σχέση, ως εδώ ήταν. Του τελείωσε.. με εκτιμάει, με αγαπάει αλλά νιώθει ότι στέρεψε. Πιέστηκε να σχεδιάζει πότε θα βρεθούμε.. Περιττό να πω ότι στους 7 μήνες που πέρασαν από τότε μιλάμε, βρεθήκαμε, κάναμε σεξ, κουβέντα για επανασύνδεση.. που αν με ρωτάς από τη μία την θέλω γιατί τον αγαπάω, από την άλλη δεν τον εμπιστεύομαι, φοβάμαι πως και στην επόμενη δυσκολία θα με αφήσει. Και ερωτώ 2 πράγματα: Πρώτον, μα τόσο στραβή ήμουν; Πίστευα πως όλα ήταν καλά, τον άκουγα να το λέει παρά τις δυσκολίες, αγχωνόμουν να κρατήσω αυτή τη σχέση όσο πιο ιδανική γινόταν για να με χωρίσει επειδή δεν έκατσε η άδεια; Δηλαδή αλήθεια τώρα; Δε φαντάζεσαι πόσα πέρασαν από το μυαλό μου και πόσο λίγη αισθάνθηκα. Ναι, έβλεπα σημάδια αλλά τον άκουγα να με καθησυχάζει ότι όλα είναι καλά μεταξύ μας. (Τι ζώον είμαι Θεέ μου) Και δεύτερον, μα πόσο χαζή είμαι που ακόμη ελπίζω; Που σχεδιάζω ακόμη τη ζωή μου με βάση τις συντεταγμένες του; Είχα επενδύσει τόσο πολύ που φοβάμαι τόσο να ξεβολευτώ; Τι μου συμβαίνει; Θα περάσει ποτέ αυτό το “Κρίμα ρε γαμώτο, γιατί να καταλήξει έτσι;”

Σέβη “Κοίτα Πασχάλη μου, το χάλι μου “

Να καταλήξει τι «έτσι;» Τα τρία χρόνια ήταν καλά μόνο για σένα, επειδή αυτό είχες αποφασίσει. Είχατε χωρίσει όμως τρεις φορές, επειδή ο Πασχάλης ήταν χλιαρός. Τρεις φορές σε τρία χρόνια, βρε Σέβη. Επειδή ο Πασχάλης είναι χλιαρός. Προσπαθεί να μην είναι, αλλά είναι. Δεν ξέρω γιατί επιμένει.

Βέβαια, ούτε εσύ ξέρεις, δυστυχώς, γιατί επικεντρώνεσαι μόνο σε αυτό που θέλεις εσύ, αλλά και δεν είναι αυτό το ερώτημα μας. Το ερώτημα είναι γιατί πίστευες ότι όλα είναι καλά, γιατί αγχωνόσουν να είναι αυτή η σχέση όσο πιο ιδανική γίνεται. Τα ερωτήματα που κάνεις στο τέλος, μόνο εσύ μπορείς να τα απαντήσεις, και θα το κάνεις, με τον καιρό, αν κάνεις το πρώτο βήμα: να παραδεχτείς ότι δεν ήταν ποτέ μια χαρά. Αυτά τα σημάδια που έβλεπες, δες τα ξανά. Πιο ψύχραιμα, πολύ πιο ψύχραιμα.

Σκέψου τι λέει για μια σχέση όταν η εκδήλωση χαράς για ένα κοινό σχέδιο (συγκατοίκηση) αντιμετωπίζεται με συγκατάβαση και φρενάρισμα. Δεν φταις που χαιρόσουν. Δεν φταις που σου άρεσε ο Πασχάλης, δεν φταις που σου αρέσει ακόμα, δεν πειράζει που ελπίζεις, δεν είσαι χαζή, σε καμια περίπτωση. Δυστυχώς όμως δεν είναι αμοιβαίο. Δεν κατέληξε έτσι- έτσι ήταν. Ξεκινήσατε μαζί, και πολύ σύντομα οι δρόμοι σας άρχισαν να αποκλίνουν. Είναι πολύ δύσκολο να το δεχτείς, αλλά πρέπει να το καταφέρεις, χωρίς να καταφύγεις στη μαγική σκέψη «αν τα είχα κάνει αλλιώς, θα ήταν όλα καλύτερα». Δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να σταματήσει να είναι χλιαρός ο Πασχάλης. Όταν σταματήσει να σε ενδιαφέρει το θέμα, θα αλλάξουν όλα – αλλά τότε συνήθως είναι πολύ αργά.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News