Διάβασα τον προβληματισμό της μητέρα η οποία έχει μια κόρη 2 χρόνων (νομίζω) με πεταχτά αυτιά και αναρωτιόταν για το θέμα της πλαστικής. Είμαι 27 χρόνων έχω πεταχτά αυτιά,αποφεύγω να πιάσω τα μαλλιά μου επίσης, έχω μεγάλο μέτωπο όπου έχω κόψει κοτζαμ φράντζα και μου πάει,αλλά το πρόβλημα είναι στη θάλασσα όταν βουτάω.. Χαμός! Η απορία μου είναι η εξής,δε μου αρέσουν τα αυτιά μου αλλά ούτε θέλω να κάνω επέμβαση, είναι αναγκαστικό να διαλέξω πλευρά; Δηλαδή ή τα αποδέχομαι και τα αγαπάω ενώ δε μ’αρεσουν ή πάω σε πλαστικό χειρουργό;
– Αυτιά είναι βρε παιδιά
Μερικές φορές πιστεύω ότι οι μισές ερωτήσεις έχουν προκύψει από αδυναμία στην κατανόηση κειμένου.
Πώς προέκυψε αυτό το δίλημμα; Δεν ρωτούσε κάποιος για τον εαυτό του, ρωτούσε μια μαμά για το παιδί της. Είναι διαφορετική ερώτηση. Άλλο το τι κάνεις εσύ για τον εαυτό σου ως ενήλικας, και άλλο η ευθύνη που έχεις ως γονιός μέχρι να ενηλικιωθεί το παιδί σου. Αν κάποιος έλεγε αυτό που λες, δεν μου αρέσουν τα αυτιά μου αλλά ούτε θέλω να κάνω επέμβαση, δεν υπάρχει κάπου κάποια ερώτηση που ζητάει απάντηση.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Το σημαντικό είναι να έχεις ωραία μάτια. Μάτια πλάνα, αυτιά αεροπλάνα.
Χαχαχαχα προσπαθώ να κάνω πάνω από ένα like αλλά δε μ’αφηνει
Ταυτίζομαι !!Ι am the law.. Η αδερφή μου με φωνάζει Legolas για ευνόητους λόγους. Έχω ωραία μάτια ευτυχώς και κλέβω ατάκα γιατί πολύ γέλασα
Μπορείς να τα αποδεχτείς χωρίς να τα αγαπήσεις, και ταυτόχρονα να μην πας ποτέ σε πλαστικό χειρουργό για να τα αλλάξεις. Αλλά επειδή ως γνωστόν δεν υπογράφουμε συμβόλαιο για τις απόψεις μας, οποιαδήποτε στιγμή είσαι ελεύθερη να αλλάξεις γνώμη για τα πάντα, μεταξύ αυτών δε, και για τα αυτιά σου!
Ποια ειναι η ερωτηση; Αν υπαρχει ξόρκι να σου αλλάξει τα αυτιά; Ή σιδερακια για τα αυτιά;
Όλοι έχουμε στοιχεία που δε μας αρέσουν πάνω μας. Το ερώτημα είναι κατά πόσον μας ενοχλούν, ποσο μας κάνουν να αισθανόμαστε άσχημα και επηρεάζουν την καθημερινότητα μας ή πόσο συχνά απασχολούν τη σκέψη μας. Αν πχ. νιώθεις ασχημα με τα αυτιά σου σε σημείο να μην μαζεύεις τα μαλλιά σου κότσο το καλοκαίρι με 40 βαθμούς, ας πούμε, είναι μια σημαντική δυσκολία.
Εμένα από μικρή δεν μου αρέσει η μύτη μου. Δεν ήθελα όμως να μπλέξω με χειρουργεία. Στην πορεία μπήκα έτσι κι αλλιώς σε διαδικασία χειρουργείου, όχι από τα πιο σοβαρά ευτυχώς, αλλά κάπου εκεί το φιλοσόφησα και είπα κάποια στιγμή θα ασχοληθώ και με τη μύτη. Στο ίδιο μονίμως μελλοντικό πλάνο είναι και το γυμναστήριο. Ελπίζω να μην είμαι η πρώτη 80χρονη που θα κάνει πλαστική μύτης και θα γραφτεί γυμναστήριο 😁
Η εξωτερική ομορφιά είναι το σύνολο, όχι οι λεπτομέρειες. Αν δεν σου αρέσουν τα αυτιά σου, μάθε πρώτα να τα αγαπάς και μετά αποφασίζεις για αλλαγή με χειρούργο. Συνήθως αν τα αγαπήσεις…μετά τα αφήνεις να λειτουργούν με την ησυχία τους όπως είναι.
Δεν πρέπει να διαλέξεις μεριά, αν είσαι σε θέση να έχεις ανοιχτό και να ανέχεσαι ένα θέμα που σου προκαλεί δυσφορία. Μπορείς να μην πάρεις θέση επίσης αν αδιαφορείς, που όμως δεν συμβαίνει απ ότι κατάλαβα. Έχει να κάνει με το πόσο αναγνωρίζεις την εξουσία/επιρροή που έχεις ως άνθρωπος. Δέχομαι κάτι όπως είναι γιατί έτσι είναι κι εγώ δε μπορώ να κάνω κάτι για να ήταν (και όχι για να γίνει) διαφορετικό ή κάνω ότι απαιτείται για να έχω αυτό που θέλω όπως θέλω, στο πιο εφικτό βαθμό;
Αγαπητή φίλη, σού στέλνω τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς. Κι εγώ έχω πεταχτά αφτιά. Μακάρι να είχα το θάρρος να κάνω πλαστική. Αλλά τρέμω στην ιδέα. Οπότε κάτω τα μαλλιά και χαλαρούς κότσους για να μην φαίνονται.
Μα, όχι, υπάρχει ερώτηση:
Δηλαδή ή τα αποδέχομαι και τα αγαπάω ενώ δε μ’αρεσουν
ή πάω σε πλαστικό χειρουργό;
Ε, ναι. Δηλαδή σαν τι άλλο μπορείς να κάνεις;
Δε ρωτάω ειρωνικά, είναι ερώτηση 1 ή 0.
Άλλο δεν έχει. Ή κάνεις πλαστική ή δεν κάνεις.
(Το αν τα αποδέχεσαι ΚΑΙ σου αρέσουν κιόλας, είναι άλλο θέμα).