Χαιρετώ όλη την παρεα! Πρόσφατα ανακάλυψα την στήλη και νιώθω λες και μου άνοιξαν τα μάτια/μυαλά! Στο διαταυτα. Είμαι 35 ετών και πέρσι το καλοκαίρι επέστρεψα απο άδεια μητρότητας στην εργασία μου. Το κλίμα τότε ήταν λίγο λες και με «παροπλίσαν». Σε αντίθεση με πριν, δεν μου ανέθεταν πολλά δεν με συμπεριλάμβαναν σε project κλπ κλπ και γενικότερα το κλίμα ήταν κάπως εγώ στην απέξω. Παρόλα αυτά δεν το έβαλα κατω, δούλεψα σκληρά, (ξανα)απέδειξα την αξία μου και βοήθησα και σε δυσκολίες που πέρασε η επιχείρηση. Εν τέλη διακρίθηκα ανάμεσα σε πολλούς και πολλές συναδέλφους με αποκορύφωμα πριν ένα μήνα να πάρω και προαγωγή σε μια απο τις πιο σημαντικές θέσεις της εταιρίας. Ποιο το πρόβλημα θα μου πεις; Ήρθαν έτσι τα πράγματα που απρογραμμάτιστα μεν, ήρθε όμως δε, μια δεύτερη εγκυμοσύνη. Και εχω αγχωθεί και πιεστεί τόσο πολύ για το πως θα το πω στην εργασία μου όσο τίποτα αλλο. Οκ δεν είμαι αφελής, γνωρίζω πως μια επιχείρηση δυσκολεύεται σε τέτοιες φάσεις, πρέπει να σε αντικαταστήσει, να σε πληρώνει για 4 μήνες και αν αποφασισεις να κάνεις χρήση του 6μηνου να καλύψει την θέση σου για αυτό το καιρό. Το δέχομαι. Παρόλα αυτά είναι άδικο! Όλους εκει μεσα μάνα δεν τους γέννησε; Για να γεννηθεί ένα παιδί πρέπει μια γυναίκα να το κυοφορήσει κ ενδεχομένως να λείψει ένα χ διάστημα απο την εργασία της. Εγώ γιατί νιώθω ενοχες; Γιατί νιώθω λες και τους κρέμασα; Γιατί να ανησυχώ τι αντιμετώπιση θα εχω πάλι και αν για μια ακομα φορά θα υποβιβαστώ κάτω απο άλλους συναδέλφους ενώ εχω κάνει τόσες προσπάθειες. Ναι είμαστε γυναίκες, ναι κυοφορούμε τα παιδιά μας ναι αναγκαστικά θα λείψουμε λίγους μήνες. Οχι δεν σημαίνει πως δεν θα είμαι καλή στην δουλειά μου η ότι δεν Θελω το καλο της επιχείρησης. Έχει σχέση η πατριαρχία με αυτό που νιώθω η απλά είναι κόλλημα δικό μου;
Θα ήταν δικό σου κόλλημα αν όλες οι γυναίκες γύρω σου ένιωθαν διαφορετικά για το θέμα. Αναρωτιέσαι μήπως είναι δικό σου κόλλημα γιατί; Επειδή γενικότερα υπάρχει στήριξη για τις γυναίκες που αποφασίζουν να κάνουν παιδί; Ή για τις γυναίκες που αποφασίζουν να μην κάνουν παιδί; Ή για τις γυναίκες που κάνουν τρία παιδιά; Ή τέσσερα; Ή για τις γυναίκες που κάνουν παιδιά και δεν δουλεύουν; Ή για τις γυναίκες που κάνουν παιδιά και θέλουν να δουλέψουν;
Η πατριαρχία επιβιώνει γιατί όλοι μας έχουμε συνηθίσει την γυναικεία υποτίμηση τόσο μα τόσο πολύ, που όταν πνιγόμαστε νομίζουμε ότι μας χαϊδεύει το κυματάκι. Είναι μέρος της βασικής μας σκέψης, και είναι πάρα πολύ δύσκολο να την αλλάξουμε. Όμως, όπως βλέπουμε εδώ συχνά, δεν είναι αδύνατο.
Η επιχείρηση που δυσκολεύεται δεν είναι ένα απρόσωπο ον. Η επιχείρηση αποτελείται από ανθρώπους και όλες οι επιχειρήσεις χρειάζεται εργαζόμενους, άρα άλλους ανθρώπους, κατά προτίμηση, νέους. Τα παιδιά δεν είναι χόμπι για να αντιμετωπίζονται ως τέτοια από την κοινωνία, όταν την συμφέρει, γιατί από τη μία πρέπει να κάνεις παιδί μέχρι τα 35 το αργότερο αλλά από την άλλη αν κάνεις νωρίς πρέπει να κόψεις τον λαιμό σου και αν δεν μπορούσες να το μεγαλώσεις, γιατί το έκανες;
Η δική μου απορία είναι, πότε θα αποφασίσουμε να αγανακτήσουμε;