Καλησπέρα Λένα και σχολιαστές. Θα ήθελα να σας μεταφέρω έναν προβληματισμό μου και να ακούσω την άποψη σας. Είμαι 13 χρόνια με έναν άνθρωπο και τα 5 παντρεμένη. Αυτός ο κύκλος όμως έκλεισε και αποφασίσαμε να πάρουμε διαζύγιο. Όλο αυτόν τον καιρό που τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά στον γάμο μας δεν το είχα πει σε κανέναν, δεν ήταν κάτι που ήθελα να μοιραστώ. Και τώρα πάλι δεν θέλω να πω σε κανέναν τι οδήγησε τον γάμο μας στο διαζύγιο. Ο προβληματισμός μου λοιπόν είναι ο εξής : από την μία σκέφτομαι ότι είναι δικαίωμα μου να μην θέλω να πω, πως και γιατί αλλά από την άλλη σκέφτομαι ότι, αυτό το διαζύγιο θα αναστατώσει και τους κοντινούς μου ανθρώπους, οικογένεια και φίλους και ίσως τους “χρωστάω” μία εξήγηση.. Μετά ξανασκέφτομαι ότι σε μία αντίστοιχη υποθετική περίσταση, αν η αδελφή μου μου έλεγε ότι θα χωρίσει και δεν ήθελε να μου πει τι συνέβη, δεν θα είχα ούτε την προσδοκία ούτε την απαίτηση να το κάνει, θα ήθελα μόνο να ξέρω ότι είναι καλά και μετά ξανασκέφτομαι ότι ένα απλό “μας τελείωσε” ή “δεν πήγαινε άλλο” είναι αρκετό και μετά ξανασκέφτομαι… Και τελικά δεν καταλήγω πουθενά. Ποια η άποψή σας;; Ευχαριστώ.
– Προβλματισμένη
Αν η αδερφή σου έλεγε ότι θα χωρίσει αλλά χωρίς να σου πει γιατί, πώς θα ήσουν σίγουρη ότι είναι καλά; Ο καθένας μας έχει άλλο μηχανισμό σκέψης, αλλά αυτό που θα σκεφτόμουν εγώ πρώτο πρώτο είναι η κακοποίηση.
Δεν χρωστάς σε κανέναν τίποτα, αλλά το διαζύγιο είναι μεγάλη υπόθεση, μεγάλο μέρος της ζωής σου. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι, και δεν είναι όλα τα γεγονότα το ίδιο σημαντικά, ούτε χρειάζεται να τα πεις όλα ή τίποτα, αλλά δεν έχεις την ανάγκη να μοιραστείς έστω και σε έναν ένα μέρος από αυτό που έγινε; ‘Ασε τι θα ήθελαν να ξέρουν οι άλλοι, εσύ δεν θέλεις να μιλήσεις για το θέμα; Λες ότι δεν θέλεις, αλλά θα ήθελα να μάθω το γιατί. Δεν ξέρω αν είναι καλή ιδέα να κρατάς τόσες σκέψεις και τόσες εμπειρίες και τόσα συναισθήματα μέσα σου, χωρίς να έχεις έναν τρόπο ν α τα διαχειριστείς.
Δεν είναι αυτό που περίμενες να διαβάσεις, και ίσως σου φαίνεται άσχετο με την ερώτηση, και ίσως παρεμβατικό, και πιθανόν να ξέρεις ακριβώς τι κάνεις και να μην χρειάζεται να μιλήσεις σε κανέναν. Θα πω μόνο ότι αυτό που έχει σημασία είναι να φροντίσεις τον εαυτό σου.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εγώ το καταλαβαίνω. Θέλει να συνεχιστεί η ζωή της χωρίς να δώσει εξηγήσεις, σε κανέναν. Άλλο αν θέλει με κάποιον να το συζητήσει, αυτός ο κάποιος θα μπορούσε να είναι και μόνο ο ψυχολόγος της. Το να πρέπει να εξηγήσει, όμως, σε συγγενείς και φίλους τί έγινε, πώς έφτασαν τα πράγματα έως εδώ, ποιός φταίει, είναι κουραστικό και ψυχοφθόρο. Θα αναγκαστεί να ακούσει και τον αντίλογο του καθενός, κάτι που επίσης, φαντάζομαι, πως καμία όρεξη δεν έχει να αντιμετωπίσει. Προσωπικά θεωρώ πως δεν “χρωστάς” εξηγήσεις σε κανέναν. Τώρα δεν θες να μιλήσεις, αργότερα μπορεί να θέλεις, ή μπορεί και όχι,… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ απόλυτα. Είμαι και της ίδιας σχολής.
Εξηγήσεις φυσικά και δεν χρωστάμε σε κανέναν, εκτός και αν έχουμε πάρει στο λαιμό μας κόσμο με τις αποφάσεις μας, πχ λόγω οικονομικών συμβολαίων ή δεν ξέρω ”γώ τι. Αλλά αυτό, που δεν θέλει να το συζητήσει ούτε με τους φίλους δεν ξέρω ακριβώς πως να το τοποθετήσω. Ιδανικά οι φίλοι δεν κρίνουν, αλλά στηρίζουν σε αυτές τις καταστάσεις. Οπότε το να μην θέλει η κοπέλα της ερωτήσεις να μοιραστεί απολύτως τίποτα μαζί τους με βάζει σε σκέψεις για το κατα πόσο αισθάνεται ασφαλής μέσα σε αυτές τις φιλίες. Όπως και να ‘χει ερωτώσα καλή δύναμη στα επόμενα βήματα σου.
Μιμοζα δεν ξερω αν ισχυει το ιδιο και με την κοπελα που εστειλε το γραμμα, σε μενα ομως την στιγμη του δραματος μου ειναι αδυνατο να την μοιραστω. Το περναω παντα μονη. Οποιο δραμα και να ναι, σε οτι ηλικια και να μαι. Δεν εχει να κανει με τους ανθρωπους που εχω διπλα μου. Δεν εχω αισθανθει ποτε οτι θα με κατακρινουν η δεν θα με καταλαβουν. Απλα ετσι ειμαι. Ισως ισχυει το ιδιο και για την κοπελα, χωρις φυσικα να αποκλειω και το ενδεχομενο που εσυ αναφερεις.
Συμφωνώ με τα σχόλια που λένε ότι εξαρτάται από το πόσο “κοντά” είσαι με όσους έχουν πιθανόν απορίες για το λόγο του διαζυγίου ή με το πόσο ενσωματωμένοι είναι στην παρέα σας με εσάς ως ζευγάρι. Επίσης με αυτό που είπε η Λένα, σχετικά με το πού θα πήγαινε το μυαλό μου, εάν δεν μου έλεγες το γιατί. Αλλά θα μου πήγαινε επίσης και στο ότι εσύ είχες απιστήσει στο γάμο και ντρέπεσαι να το πεις. Οπότε, ναι, το δικαίωμα να μη λέμε κάτι το έχουμε, αλλά και οι άλλοι έχουν το δικαίωμα να το ερμηνεύουν αυτό αναλόγως (σωστά ή… Διαβάστε περισσότερα »
Ότι είπες. «Δεν ήθελα να σας αναστατώσω αλλά εδώ και αρκετό καιρό δεν τα πηγαίναμε καλά. Είμαστε και οι δυο καλά παιδιά αλλά πλέον ήταν αδύνατον να είμαστε μαζί. Ότι έγινε είναι για το καλό και των δυο. Δεν έχουν νόημα οι λεπτομερειες» Σου κάνει αυτό; Προφανώς είναι δικαίωμα σου να μην πεις τίποτα παραπάνω σε κανέναν. Μη θεωρήσεις απίθανο να είναι και αρκετά πιο διακριτικοί από όσο περιμένεις. Εμένα από φίλους τουλάχιστον κανείς δεν με ρώτησε ποτέ τίποτα πέρα από όσα είπα.
Και υπάρχει πάντα και το ‘ειμαι σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση και δεν νιώθω καθόλου έτοιμ@ να το συζητήσω. Μόλις συνειδητοποιήσω τι έχει συμβεί ΙΣΩΣ σας πω και περισσότερα.’
Καλό!.. αλλά σε περιορίζει. Φαντάζεσαι να μην είσαι και να τους ανησυχείς άδικα ή να θες να παρταρεις με φίλους και να λένε «μα πως;»
Εχω γνωστο που ανακοινωσε το γαμο του την ωρα του μεσημεριανου τραπεζιου μικροαστικης οικογενειας:
– Μανα περνα τη φετα, την Πεμπτη παντρευομαι.
Νομίζω ότι έχει να κάνει με την προηγούμενη σχέση που είχε ο σύντροφός σου με τους φίλους ή τους συγγενείς σου. Αν ζούσατε σε απόσταση από τους άλλους, τους βλέπατε μια φορά τον χρόνο και δεν είχε προλάβει κανένας να δημιουργήσει προσωπικές σχέσεις μαζί του, τότε όντως δεν χρειάζεται καμία εξήγηση. Αν όμως είχατε με κάποιους συνεχή επαφή σαν ζευγάρι, αν έτρωγε για 13 χρόνια κάθε Κυριακή στο σπίτι των γονιών σου, αν είχατε κάνει έναν γάμο ανοικτό με 1000 καλεσμένους, αν είχε γίνει μέρος της παρέας σου, αν κάθε φορά που συναντιόσουνα με τους κολλητούς σου ερχόταν και αυτός,… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι αλλά σκέψου πόση πλάκα θα έχει να σκάσει με κάποιον άλλο στο επόμενο Κυριακάτικο τραπέζι.
Άλλο να εξηγήσεις οτι σας έχει τελειώσει και άλλο να εξηγήσεις γιατί σας έχει τελειώσει. Δεν οφείλεις σε καμία περίπτωση να πας να πεις στην πεθερά “Ξέρετε μητέρα ο γιος σας δεν με γ@μ@ει πια εχουμε να κάνουμε σεξ 2 χρόνια, στο τσακ κρατιέμαι να μην τον κερατώσω οπότε καλύτερα να χωρίσουμε”. Ή “έμεινα έγκυος, μας ειπε ο γιατρός οτι το παιδί έχει κατα πασα πιθανότητα μια γενετική ανωμαλία, εκείνος ήθελε να κανω έκτρωση ενω εγω προτιμούσα να πάρουμε το ρίσκο αλλα πείστηκα στο τελος. Μετά την έκτρωση ψυχρανθήκαμε και χωρίσαμε”. Χιλια δυο σενάρια τέτοια μπορώ να σου φτιάξω. Σου… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν είναι ανάγκη να πεις τα πράγματα χαρτί και καλαμάρι, αλλά σε κάποια που έχεις φτάσει να αποκαλείς “μητέρα” κάπως πρέπει να ξεκαθαρίσεις ότι δεν επιθυμείς να έχεις άλλες επαφές μαζί της. Και όπως σχολίασε το Manouri marmelada το “Το παλέψαμε εδώ και έναν χρόνο, αλλά τελικά οι διαφορές μας είναι ανυπέρβλητες” είναι μια εξήγηση που μπορεί να μην λέει κάτι συγκεκριμένο, αλλά λέει ότι η απόφαση δεν είναι παρορμητική. Δεν θα μιλήσεις για τα σεξουαλικά σου στην πεθερά σου, εκτός και αν 13 χρόνια της μίλαγες για αυτά.
Τι θα πει “πρέπει”? Τι θα πει αν πρέπει να τον βγάλουν από την ζωή τους? Θα όφειλες εξηγήσεις? Το διαζύγιο, ακόμα και το καλύτερο, είναι μια εξαιρετικά ψυχοφθόρα διαδικασία, μια πολύ δύσκολη στιγμή, ακόμα και αν γίνεται κάτω από τις καλύτερες προϋποθέσεις. Είναι απάνθρωπο θα έλεγα, να ΠΡΕΠΕΙ να εξηγήσεις κάτι που σε πονάει και που σε καίει ακριβώς εκείνη την στιγμή ακόμα και στους κοντινότερους σου ανθρώπους, αν δεν λειτουργείς έτσι. Άλλο να το ανακοινώσεις, και άλλο να εξηγήσεις και μάλιστα να νιωθεις και υποχρεωμένη.
Αν ο άλλος σε πλάκωνε στο ξύλο ή σε είχε κάνει τάρνδο από το κέρατο τότε κάπως πρέπει να το επικοινωνήσεις στον κύκλο σου. Πρώτα για την δική σου ασφάλεια και στη συνέχεια για την ηρεμία σου. Αλλά και απλή αποξένωση να είναι, αν οι άλλοι μάθουν ότι είναι μια απόφαση που τη δουλεύατε για καιρό, σε βοηθάει να γλυτώσει από αρκετά “Μήπως να το ξανασκεφτόσουν”. Η επικοινωνιακή διαχείριση της κρίσης είναι και αυτό μέρος της ψυχοφθόρας διαδικασίας. Καταλαβαίνω τις δυσκολίες, αλλά όσο φοβάσαι να πεις κάποια πράγματα, τόσο και πολύ περισσότερο θα φοβάσαι μήπως αποκαλυφθούν, οπότε καλύτερα μια εξήγηση… Διαβάστε περισσότερα »
mmm καταλαβαινω το να θες να το επικοινωνησεις. Δεν καταλαβαινω καθολου το πρεπει. Το σημαντικο ειναι να το διαχειριστουν τα ατομα που περνανε την κριση και οχι να γινει η κριση αποδεκτη απο τριτους. Αυτο θα πρεπε να ειναι αυτονοητο.
Και μένα τάρανδο με είχε κάνει, 1,60 είμαι 2 μέτρα με είχε φτάσει. Δεν μπορούσα να περάσω από τις κάσες, έξυνα τα ταβάνια. Βλέπεις πόσο άνετα μιλάω τώρα, πόσο χαβαλέ κάνω? Τότε με πόναγε τόσο πολύ που δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη. Αν, τότε, με είχε πιέσει κάποιος ή είχα πιέσει εγώ τον εαυτό μου να μιλήσω, πριν να είναι η ώρα μου, θα είχε καθυστερήσει κατά πολύ η επούλωση και η ψυχοφθόρα διαδικασία θα είχε κρατήσει πολύ παραπάνω. Σε ώρες κρίσης, αυτό που χρειάζεσαι είναι αποδοχή και συμπαράσταση, που κάθε άτομο την εισπράττει διαφορετικά. Ξέρω κανα δυό άτομα που… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν είναι παρεμβατικό να σε ρωτήσουν οι κοντινοί σου άνθρωποι γιατί χώρισες. Σίγουρα υπάρχουν οι κουτσομπόληδες, αλλά οι αληθινοί σου φίλοι σίγουρα θέλουν να σταθούν και να σε βοηθήσουν. Δεν υπάρχει λόγος να ντρέπεσαι που χώρισες μετά από 13 χρόνια, για να το αποφασίσατε σίγουρα ήταν η καλύτερη λύση και για τους δύο σας.
Εμένα δεν μου φαίνεται καθόλου προβληματικό που δεν θες να τα μοιραστείς. Δεν τους βοηθάει όλους τους ανθρώπους το “βγάλτο από μέσα σου”. Μου έχει τύχει να χωρίσω και να μου βγει πρώτη φορά να μιλήσω για αυτό εναν χρονο μετά. Συνήθως ένιωθα υποχρεωμένη όπως εσύ να δίνω εξηγησεις στους κοντινούς, διεστρεβλώνοντας τα πραγματα καθώς παρέλειπα σημαντικές “λεπτομέρειες” που όμως ηταν πολύ προσωπικά ζητήματα και φυσικά δεν θα τα έλεγα. Και καθολου δεν με βοηθούσε καθώς κάθε φορά που διηγούμουν αναβίωνα τις άσχημες εμπειρίες. Πλεον εχω θυμώσει με τον εαυτό μου που πιέστηκα να ειμαι ευγενική καθως δεν υπάρχει πιο… Διαβάστε περισσότερα »
Ακριβώς έτσι. Οταν κάποιος είναι έτοιμος να μιλήσει, θα το κάνει. Ολα τα άλλα είναι παρέμβαση, να μην πω γαιδουρίά και κοινό κουτσομπολιό. Ε, όχι να μην φοβόμαστε να μην γίνουμε δυσσάρεστες και σε τέτοιες περιπτώσεις!
Αγαπητή Σουσουράδα & Κατερινιώ, διαβάζοντας και τα υπόλοιπα σχόλια γενικά, έχω να πω ότι συμφωνώ με την προσέγγισή σας. Αν και εγώ είμαι άτομο που μιλάει (ακόμη κι αν δεν πρέπει) γιατί το να τα βγάζω από μέσα μου λειτουργεί καθαρτικά, είναι αλήθεια ότι πολλοί δε το βλέπουν έτσι και δε βρίσκω λόγο να πιεστούν για να μοιραστούν προσωπικές τους υποθέσεις. Απορώ με την απάντηση της Λένας. Όπως και να’χει. Για να είμαστε ρεαλιστές, μετά από το διαζύγιο θα πέσουν να τη φάνε την κοπέλα (αυτό είναι το μόνο βέβαιο), ειδικά αν οι συγγενείς έχουν εμπλακεί οικονομικά. Δε ξέρω πώς… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπητή Tulina, όπως και η Ακρίδα πιο πάνω που μίλαγε μέχρι και στον περιπτερά της. Μαζί σας κορίτσια, εγώ έχω μια συγγενή που θέλει ένα δίωρο για να πει αναλυτικά τον πόνο της και μετά είναι μια χαρά η κοπέλα. Υποθέτω ότι και σε εσάς, το να μην μιλήσετε σε κάποιον είναι σαν να μην παίρνετε το φάρμακο σας για να γίνετε καλύτερα, όπως και σε εμάς είναι ακριβώς το αντίθετο. Η απάντηση της Λένας, αν κατάλαβα καλά, μάλλον πήγαινε στο να την προστατέψει αν υπήρξε κακοποίηση. Δες και την απάντηση της bournela. Το ανέφεραν πολλά σχόλια αυτό. Για μένα,… Διαβάστε περισσότερα »
Κατερινιώ μου, μα και σε περίπτωση κακοποίησης, πώς να μιλήσει ο άλλος αν δε του βγαίνει? Αν δε θέλει να το μοιραστεί και να εξιλεωθεί έτσι, δε θα το κάνει.. (πχ. όπως λες ότι έκανες εσύ). Στην προκειμένη, δεν κατάλαβα να πρόκειται για σωματική βλάβη κλπ, απλά χώρισαν και δε ξέρει πώς να το διαχειριστεί. Εάν πραγματικά νιώθει ευάλωτη, μπορεί να μιλήσει σ’ έναν ειδικό.
Υ.Γ: Μη νομίζεις, κι εμείς που μιλάμε, ”τα πρήζουμε” οπότε το ΄χουμε ελαττώσει πολύ και πληρώνουμε ψυχολόγο πλέον
Εάν ο λόγος που δεν θες να το μοιραστείς είναι η τυχόν επίκριση, διότι δεν νιώθεις εγγύτητα με την οικογένεια σου και δεν θες να εξελιχθεί σε τερέν “δίκαιου ή άδικου” , εγώ το καταλαβαίνω απόλυτα. Αν όμως θες να αποκρύψεις κάτι πολύ επικίνδυνο και άσχημο, τότε τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά. Πρέπει να γνωρίζουν. Για πολλούς λόγους και για μελλοντικές κινήσεις-θέσεις-πράξεις, δικές τους και δικές σου.Αν δεν υπάρχει κακοποίηση από πίσω, απλά καθησύχασε τους σε σχέση με αυτό και ζήτα να σεβαστούν την επιθυμία σου.
Είμαι από αυτούς τους ανθρώπους που για να επεξεργαστεί αυτό που το συνέβη χρειάζεται να το συζητάει. Όταν χώρισα με άσχημο χωρισμό και πολύ πόνο από σχέση γάμου μπορούσα να πω μέχρι και στον περιπτερα, 2 νεράκια, χώρισα, μου μιλούσε άσχημα. Δεν με νοιάζει τι θα σκεφτούν οι άλλοι για μένα και πως θα με κρίνουν γιατί έχω ανάγκη να μιλήσω κσι δεν ντρέπομαι για ό,τι μου συνέβη. Το επαγγελματικό περιβάλλον εξαιρείται δεν είναι για τέτοιες κουβέντες. Αυτή βέβαια είμαι εγώ αλλά βάση αυτού μήπως δεν θέλεις να μιλήσεις γιατί ντρέπεσαι για το πως θα κριθείς; φε φταις εσύ αν… Διαβάστε περισσότερα »
ωραία απάντηση!!!!!!!!! <3
Δεν ξέρω αν ισχύει, σχημάτισα την εντύπωση ότι η γράφουσα, σκέφτεται ότι αν ζητήσει συμπαράσταση από τους οικείους της, πρέπει να τους εξηγήσει αναλυτικά και την κατάσταση. Και ότι την αγχώνει αυτή η “υποχρέωση”, πράγμα απόλυτα κατανοητό. Για μένα το διαζύγιο είναι μια ξεκάθαρα προσωπική κατάσταση, και ο καθένας έχει το δικαίωμα να το διαχειριστεί όπως ακριβώς το επιθυμεί. Και από την δική μου εμπειρία θα πω, ότι δεν έδωσα καμιά εξήγηση όταν δεν ήθελα να δώσω, αλλά ζήτησα, απαίτησα σχεδόν βοήθεια και υποστήριξη από όλο μου το περιβάλλον. Και πάρα πολλοί ανταποκρίθηκαν, και ήταν απλά δίπλα μου χωρίς να… Διαβάστε περισσότερα »