….. ένα θέμα σεξουαλικής φύσεως. Είμαι μια γυναίκα χωρισμένη με παιδιά , 45 ετών και έχω δημιουργήσει μια σχέση με έναν άντρα επίσης χωρισμένο, συνομήλικο μου. Είμαστε μαζί 6 μήνες και σε γενικές γραμμές έχουμε μια ήρεμη και σταθερή σχέση. Μετά από πολλές αποτυχημένες γνωριμίες και απογοητεύσεις, βρήκα επιτέλους έναν άνθρωπο ειλικρινή και δοτικό. Στη σεξουαλική μας ζωή όμως αντιμετωπίσαμε από την αρχή κάποια προβλήματα, λόγω του ότι εκείνος ήταν αρκετά ντροπαλός και συνεσταλμένος στο θέμα σεξ και με αποχή 2 χρόνων, εξαιτίας προσωπικών προβλημάτων. Παρόλα αυτά, το προσπάθησε και έχει απελευθερωθεί πολύ τελευταία και είναι πολύ παθιασμένος και ενεργητικός στο σεξουαλικό κομμάτι αλλά και πολύ τρυφερός και γλυκός ταυτόχρονα. ‘Εχει όμως θέμα «πρόωρης εκσπερμάτισης» το οποίο βέβαια το δουλεύουμε και έχει κάπως βελτιωθεί η κατάσταση, με διάφορους τρόπους, χωρίς όμως να μην αποτελεί πρόβλημα για την ερωτική μας ζωή. Επίσης ντρέπεται πολύ να πάει σε γιατρό να το συζητήσει, αισθάνεται πολύ άβολα και το αποδίδει είτε σε οργανικά αίτια είτε στο υπερβολικό άγχος που βιώνει στη δουλειά του. Το άλλο πρόβλημα που εντόπισα από την αρχή ήταν ότι απέφευγε να προβεί σε στοματικό σεξ (αιδοιολειχία) πράγμα που με έφερνε σε δύσκολη θέση, κυρίως γιατί είναι ο μόνος τρόπος για εμένα να έρθω σε οργασμό, αφού όλοι οι προηγούμενοι σύντροφοι μου ήταν πολύ «ένθερμοι» στο συγκεκριμένο θέμα και επειδή είμαι μόνο κλειτοριδική. Αποτέλεσμα ήταν εγώ να μένω ανικανοποίητη στις περισσότερες επαφές μας και συνήθως να έχω νεύρα και να είμαι… θυμωμένη. Ετσι αποφάσισα να το συζητήσω μαζί του και όντως παραδέχτηκε ότι το αποφεύγει γιατί δεν του είναι ευχάριστο και γενικά έχει πρόβλημα να έρχεται σε επαφή με «όξινα» υγρά (έτσι το αποκάλεσε) και ποτέ δεν το έκανε ούτε σε προηγούμενες συντρόφους του. Παρόλα αυτά μου είπε ότι δεν είναι θέμα απέχθειας προς εμένα, ότι με θέλει πάρα πολύ και ότι είναι πολύ ερωτευμένος μαζί μου αλλά είναι θέμα υποκειμενικό της γεύσης του. Φυσικά εκτίμησα την ειλικρίνεια του, αλλά η αλήθεια είναι ότι έχω προβληματιστεί, γιατί είναι κάτι που μου αρέσει πολύ στο σεξ και δεν θέλω να το στερηθώ αλλά φυσικά ούτε μπορώ να τον υποχρεώσω και ούτε μου αρέσει να κάνει κάτι ο άλλος που του δημιουργεί δυσφορία. Αρα δεν βλέπω να υπάρχει λύση στο συγκεκριμένο ζήτημα…. Και μπαίνει το καίριο ερώτημα: πόσο σημαντικό τελικά είναι το σεξ σε μια σχέση και εάν πρέπει να είναι προτεραιότητα μας; Έάν τα βρίσκεις σε όλα τα υπόλοιπα, αξίζει να κάνεις παραχώρηση; Ή θα γυρίσει μπούμερανγκ και πάντα θα υπάρχει ένα … κενό, που θα βρεθεί κάποιος πρόθυμος να στο καλύψει; Ευχαριστώ. Τζένη
Δεν θα απαντήσει άλλος για σένα. Εσύ ξέρεις. Εσύ πρέπει να ξέρεις. Υπάρχουν σχέσεις όλων των ειδών, με σεξ και χωρίς σεξ, το μόνο που χρειάζεται είναι να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Αναρωτιέμαι όμως για ποια παραχώρηση μιλάς, όταν λες ότι είσαι θυμωμένη. Θα διατάξεις τον εαυτό σου να μην θυμώνει; Πώς θα το κάνεις αυτό;
Δεν θα με προβλημάτιζε τόσο η δυσαρμονία όσο η απροθυμία του να κάνει κι αυτός κάποιες «παραχωρήσεις», όπως λες. Δεν εννοώ να κάνει στοματικό με το ζόρι, αλλά αυτός, πώς βιώνει το γεγονός ότι εσύ δεν ικανοποιείσαι; Θέλω να πω, μιλάμε (μιλάς) σα να είναι μόνο δικό σου πρόβλημα. Είναι αυτό χαρακτηριστικό δοτικού ανθρώπου; Θα έλεγα ότι αυτός είναι ένας πολύ καλός λόγος για να θυμώνεις, και νομίζω ότι το αποφεύγεις γιατί αν το δεις, θα είναι διαφορετική η αφήγηση της σχέσης σας.
Ο άνθρωπος αυτός έχει σεξουαλικά θέματα που δεν θέλει να αντιμετωπίσει, και βασίζεται στην ανοχή του παρτενέρ του, ώστε να μην χρειαστεί να τα αντιμετωπίσει. Αν εσύ είσαι εντάξει με αυτό το είδος ανθρώπου, εμάς μας περισσεύει.