Υπάρχουν πράγματα που δεν τα σκέφτεσαι στην αρχή μια σχέσης, ούτε καν στη πορεία, μέχρι να προκύψουν! Δε μπορείς να τα προβλέψεις όλα. Η σχέση μου με τη πεθερά μου είναι τυπική. Δεν έχουμε τσακωθεί ποτέ, ούτε καν. Δεν έχουμε αγαπηθεί κιόλας, αλλά καταφέρνουμε και συνυπάρχουμε. Αν με ρωτούσες, θα σου έλεγα ότι δεν τη συμπαθώ. Αλλά ποτέ δε με ενοχλούσε, οπότε και η ζωή κυλούσε ήρεμα, μακριά ο ένας από τον άλλον και πέρα από τις τυπικές εθιμοτυπικές επισκέψεις. Αν η επόμενη ερώτηση ήταν “γιατί όχι;” θα σου απαντούσα ότι οι αιτίες δεν με “αγγίζουν” σε κάτι και αφορούν καθαρά δικές της επιλογές ζωής. Αφότου τη γνώρισα καλύτερα με τα χρόνια, παραδέχτηκα ότι δε μου ταίριαζε σα χαρακτήρας για να την έχω στη ζωή μου ουσιαστικά. Και όμως αυτό πρόκειται να συμβεί τελικά! Λόγω προβλήματος υγείας, συζητιέται να μείνει μαζί μας. Μακάρι να μπορούσα να σας πω ότι η καρδιά μου ράγισε από συμπόνια και ότι θα το κάνω με χαρά. Απεναντίας. Θα το κάνω για τον άνθρωπό μου, γιατί είναι μητέρα του. Να σημειώσω κάπου εδώ ότι ούτε ο ίδιος το θέλει πολύ. Ίσως γιατί τρέφει και ο ίδιος ανάλογα συναισθήματα. Αλλά είναι μητέρα του. Η ίδια δε θέλει να πάει σε οίκο ευγηρίας, δεν θέλει άνθρωπο να τη φροντίζει στο σπίτι της, δε θέλει να πάει σε κανένα από τα άλλα της παιδιά και εκείνα βολεύονται γιατί ούτε και εκείνα τη θέλουν. Οπότε ο κλήρος πέφτει στο σύζυγό μου. Αν ήμουν στη θέση του και εγώ το ίδιο θα έκανα, θα τη δεχόμουν στο σπίτι. Αλλά φοβάμαι. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με τη γιαγιά στα πόδια μας με κακά αποτελέσματα στο γάμο των δικών μου. Οι συνθήκες δείχνουν ότι η ιστορία μπορεί να επαναληφθεί. Δε ξέρω αν μας χαρακτηρίσετε απάνθρωπους, εγωιστές, ανάλγητους. Τα πράγματα είναι εύκολο να τα κρίνουμε απ’ έξω, το κατανοώ γιατί και εγώ το έχω κάνει πολλές φορές. Η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα δεν είναι άσπρα η μαύρα. Να κάνουμε υπομονή γιατί “πρέπει”; Το μόνο που μπορούμε να σκεφτούμε είναι να την έχουμε κάποιους μήνες εμείς και κάποιους μήνες τα άλλα αδέρφια. Προς το παρόν υπάρχει αντίρρηση, γιατί ο ένας αδερφός είναι ναρκομανής και δε μπορεί καλά καλά να φροντίσει τον εαυτό του και η άλλη αδερφή έχει 3 παιδιά και δεν έχει χώρο και χρόνο καλά καλά για αυτούς.
–Ρένα Βλαστού
Δεν υπάρχει τίποτα να πούμε εδώ μεταξύ μας. Αυτό είναι θέμα που μόνο μεταξύ εσένα και του άντρα σου μπορεί να λυθεί. Το «δεν θέλει άνθρωπο στο σπίτι της» μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα, από το «δεν θέλει επειδή θέλει να είναι στο δικό σας σπίτι γιατί σκοπεύει να κάνει τη ζωή σας πατίνι» μέχρι «δεν γίνεται γιατί είναι τόσο άρρωστη ώστε είναι δύσκολο να βρεθεί αξιόπιστη βοήθεια». Δεν πιστεύω ότι δεν είναι διαπραγματεύσιμο το πράγμα, και πιστεύω ότι μπορεί να γίνει με έναν τρόπο ώστε να υπάρχει σεβασμός απέναντί της, αλλά και αντίστοιχος σεβασμός στα δικά σας όρια. Το όλο θέμα ξεκινάει και τελειώνει στο τι σημαίνει «πρέπει να φροντίσω τη μητέρα μου» για τον άντρα σου. Με κάθε θυσία; Ή υπάρχουν όρια; Όποιος βάζει όρια είναι απάνθρωπος, εγωιστής, ανάλγητος;
Είναι λογικό να φοβάσαι, και θα έπρεπε. Οπότε χωρίς ντροπές και περιστροφές, μιλήστε πολύ σοβαρά για το θέμα, για τις συνθήκες, για τις λεπτομέρειες, ώστε να προλάβετε όσο το δυνατόν περισσότερες στιγμές αμηχανίας και στενοχώριας γίνεται. Δεν μπορώ να σου πω περισσότερα γιατί εξαρτώνται πάρα πολλά από τη φύση του προβλήματος υγείας, και με ποιον τρόπο αυτό μπορεί να εξελιχθεί.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Λες ότι αν “ήμουν στη θέση του και εγώ το ίδιο θα έκανα, θα τη δεχόμουν στο σπίτι”, οπότε δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα να πει κανείς. Τη φροντίδα των γονιών τη βλέπετε με τον ίδιο τρόπο, αν χρειαστεί το ίδιο η μητερά σου θα το κάνετε και πάλι φαντάζομαι. Κρίμα, γιατί διαβάζω τον πόνο σου και κάθε άγχος σου είναι δικαιολογημένο, αλλά αφού κι εσύ το ίδιο θα έκανες γιατί ρωτάς αν θα πρέπει να κάνετε “υπομονή γιατί πρέπει”; Προσωπικά καθόλου δεν θα σε χαρακτήριζα απάνθρωπη ή εγωίστρια ή οτιδήποτε. Θα σου έλεγα να ΜΗΝ το κάνεις, να βρεις… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου και ειδικά στο θέμα ότι βλέπουν με τον ίδιο τρόπο το θέμα της φροντίδας των γονιών θα ήθελα να προσθέσω ότι πολλές φορές έχουμε μια άποψη ή νιώθουμε κάποια παρόρμηση που δεν έχουμε επεξεργαστεί. (Στην ερωτώσα) για να θεωρείτε αυτονόητο εφόσον δεν θέλει/μπορεί κανένας άλλος να τη φροντίσει, θα το κάνετε εσείς, αλλά ουσιαστικά δεν θέλετε, φοβάστε κλπ, πάει να πει (για μένα τουλάχιστον) ότι δεν έχετε επεξεργαστεί αρκετά τους λόγους για τους οποίους θέλετε/δεν θέλετε, οπότε αυτό που προτείνω εγώ είναι να κάνετε αυτή την επεξεργασία παρέα, να καταλάβετε όντως πώς νιώθετε για αυτή τη… Διαβάστε περισσότερα »
Α, να μια καλή αφορμή να μιλήσουμε για τη ΜΑΣΤΙΓΑ “γονείς που έχουν απαίτηση από τα παιδιά τους να τους γηροκομήσουν”…
Η γιαγιά μου έκανε το ίδιο και τελικά έπαθε άνοια, πέθανε και μετά έτρεχαν και δε φτάνανε. Η μάνα μου υποψιάζομαι πως κάνει το ίδιο για να μας “κρατάει” μην την παρατήσουμε εντελώς.
Ή αναγνώριση πως τα έχουν κάνει τόσο σκατά που μόνο αυτό τους έχει μείνει για να ελέγχουν ακόμα τα παιδιά τους.
PREACH! #ΜεγαλεςΑληθειες
Μη κάνετε το λάθος. Θα σας φθείρει ψυχολογικά, ειδικά αν δεν έχετε την κατάλληλη εκπαίδευση να φροντίσετε άρρωστο (άλλοι το σπουδάζουν τόσα χρόνια). Δες από τους δικούς σου. Έχοντας ζήσει άρρωστους παππούδες, έχω να σου πω ότι λύσεις υπάρχουν: 1) Ο παππούς μου είχε άνοια βαριάς μορφής με ακινησία. Το σπίτι του είναι πολύ κοντά στο δικό μας και είχαμε άνθρωπο να τον φροντίσει. Πήγαινε κάποιος από το σόι καθημερινά να τον βλέπει και να συνεννοείται με τη γυναίκα. 2) Η γιαγιά μου από το χωριό επίσης εμφάνισε προβλήματα υγείας σε συνδυασμό με άνοια. Βρήκαμε ένα πολύ καλό γηροκομείο κοντά… Διαβάστε περισσότερα »
Το μόνο που θέλω να σχολιάσω είναι ότι κακώς υπάρχει ταμπού με τους οίκους ευγηρίας. Δεν είναι όλοι αποθήκες, υπάρχουν και καλά μέρη. Εμείς χρειάστηκε να βάλουμε τη μητέρα μου σε οίκο ευγηρίας, όταν εμφάνισε άνοια τους τελευταίους μήνες της ζωής της και πραγματικά ήταν το καλύτερο που μπορούσαμε να κάνουμε. Ειδικά για σοβαρά προβλήματα υγείας (δεν ξέρω πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα της πεθεράς σου, αλλά για να το συζητάτε εικάζω θα είναι) είναι αδύνατον να προσφέρεις τη βοήθεια που χρειάζεται ο ασθενής στο σπίτι. Σκέψου ότι εκεί θα υπάρχουν τρεις βάρδιες για να φροντίζουν τους τροφίμους, συν γιατροί,… Διαβάστε περισσότερα »
ευκαιρίες κοινωνικοποίησης. Αυτό νομίζω είναι από τα πιο θετικά της υπόθεσης!
Με ψυχοπλάκωσες. Αυτό που περιέγραψες είναι ο μεγάλος μου φόβος: μη χρειαστεί να έρθει η πεθερά να μείνει μαζί μας στο μέλλον, επειδή είναι μόνη, ο άντρας μου δεν έχει άλλα αδέρφια (έχει ετεροθαλή αδέρφια απ’ τον πατέρα του) . Εγώ την αντιπαθώ τόσο που αν γινόταν θα πλήρωνα για να μην την ξαναδώ ποτέ στη ζωή μου. Δεν είναι ότι μου έχει κάνει κακό, απλώς δεν είναι πολιτισμένο ον. Νομίζω πως το να παίρνεις έναν άρρωστο μεγάλο άνθρωπο στο σπίτι είναι κάτι πολύ ψυχοφθόρο. Ο παππούς μου πριν πεθάνει, έμενε συχνά μαζί μας για κάποια διαστήματα λόγω άνοιας. Οι… Διαβάστε περισσότερα »
Μια από τα ίδια Louk Ritia. Εμένα μου έχει κάνει τόσα που φτάνουν για 8 ζωές. Και από την άλλη έχω την αδερφή του άντρα μου να μου λέει ότι τις πεθερές τις αναλαμβάνουν οι νύφες. Η απάντηση μου ήταν και θα είναι ότι φυσικά και θα αναλάβω σε πιο γηροκομείο θα πάει 🙃
Χωρίς να ξέρω τι δυνατότητες (στεγαστικές, οικονομικές) υπάρχουν, θα πρότεινα πραγματικά στο να επιμείνεις να μοιραστούν όλα τα αδέλφια τις ευθύνες και υποχρεώσεις με αναλογικό τρόπο. Αλλιώς θα παγιωθεί μια κατάσταση πολύ δυσάρεστη για εσάς.
Συμφωνώ με Λένα. 👍 Λοιπον μου θυμισες την πρωην σχεση μου οπου τα ειχαμε συζητήσει σχεδόν ολα και στο θεμα των γονιων, οταν θα καταπεσουν, ειχαμε πει να τους ειχαμε στα σπίτια τους αφού είχαν σπίτια δικά τους, με μια γυναικα που θα τους κοιτάει και θα τους βοηθάει, κι εμεις θα πηγαίνουμε βέβαια αλλά αυτοι θα ειναι στο χώρο το δικο τους. Μας το είχαν εκφράσει και οι ίδιοι οτι θέλουν στο σπίτι τους να μείνουν. Λοιπον ειναι θέμα δικο σου και του αντρα σου. Ρωτηστε την και ξεκαθαριστε για ποιο λογο δε θέλει να μείνει σπιτι. Αφού η… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν είστε υποχρεωμένοι να κάνετε κάτι που δεν θέλετε επειδή η μητέρα του συντρόφου σου το αποφάσισε. Φυσικά και θα την βοηθήσετε με το θέμα υγείας που έχει όμως δεν μπορεί να θέτει αυτή τους κανόνες και να μην σας αφήνει περιθώρια. Εφ όσον είναι αυτή που χρειάζεται βοήθεια το λογικό είναι να συζητήσει τις επιλογές μαζί σας και να αποφασίσετε από κοινού. Το να σας φέρει προ τετελεσμένων και να σας δίνει τελεσίγραφο οτι θα έρθει να μείνει μαζί σας δεν μου φαίνεται σωστό. Ανάλογα με την ασθένεια που έχει μπορεί να πάει σε έναν οίκο ευγηρίας αν χρειάζεται… Διαβάστε περισσότερα »
Κακά τα ψέματα,τον άρρωστο δεν τον θέλει κανείς.Η φροντίδα του είναι full time job και καθόλου ασφαλές για τη σχέση ενός ζευγαριού.Οι περισσότεροι νιώθουν ότι παρατάνε τον γονιό τους στο γηροκομείο αλλά αυτά έχουν νόημα όταν φτιάχτηκαν.Έχουν ωράρια για ηλικιωμένους,υποδομές για να εξυπηρετούνται όσοι έχουν κινητικά προβλήματα,νοσοκομους που ξερουν κ παρακολουθουν τις φαρμακευτικες αγωγές,αλλους ηλικιωμένους για να κανουν παρεα κλπ.Ειναι καλύτερο να εχεις τη γιαγια κλεισμένη σ’ενα δωματιο ολη μερα?Η να την αναστατωνει ένα πιτσιρικι?Ή να μη μπορει να ησυχάσει ενα παιδί στις εξετασεις?
Αυτο πρεπει να τεθει επι ταπητος κ οχι τι λεει η ιδια.
Δεν νομίζω πως είναι θέμα αρρώστου. Και μια χαρά υγιής να ήταν πάλι θα υπήρχε πρόβλημα, δεν είναι εύκολο να ζεις με την πεθερά στο ίδιο σπίτι.
Φρίκη,δεν αντιλέγω.Απλά τέθηκε ζήτημα λόγω ασθένειας,ακόμα χειρότερα.
Επειδή, όπως και σε κάθε σπίτι, έχουμε περάσει κι εμείς το σενάριο με τη φροντίδα ηλικιωμένου, κάπως εκνευρίζομαι που πρέπει να περάσει η δική της γνώμη με καθόλου δημοκρατικές διαδικασίες. Μια από τις περιπτώσεις που είχαμε ζήσει ήταν όταν η γιαγιά μου άρχισε να έχει ήπια κινητικά προβλήματα και γενικά να γίνεται όλο και λιγότερο αυτόνομη. Οι γονείς μου πρότειναν να έρθει να μείνει μαζί μας στο ίδιο σπίτι. Δεν ήθελε. Μετά πρότειναν να έρθει να μείνει στο δίπλα διαμέρισμα που εκείνη την εποχή ήταν προς ενοικίαση. Δεν ήθελε. Σεβαστό το ότι ήθελε να μείνει στο σπίτι της, αλλά υπήρχαν… Διαβάστε περισσότερα »