Θα φανω αγενης και ισως και να ειμαι. Μεγαλωνοντας, αλλαζουμε ως ανθρωποι, αλλαζουν οι προτεραιοτητες, αλλαζουν τα γουστα και οι συνηθειες. Εγω δεν βλεπω να ταιριαζω πλεον σε κατι με τις φιλες μου. Το αντιθετο, πολλες φορες τις νιωθω σα βαρος, το να πρεπει να τις συναναστραφω η και να μιλησω μαζι τους. Ακομα και με την κολλητη μου, δεν βλεπω να μας ενωνει κατι πια. Τοτε ημασταν παιδια. Αναλαμβανω την ευθυνη πως αλλαξα εγω, αλλα θελω να απομακρυνθω. Ξερω πως το πιο τιμιο θα ηταν να το πω ξεκαθαρα, αλλα δεν εχω τα κοτσια. Και οκ, οσες εχουν σχεσεις η παιδια, ειναι πιο ευκολο. Δεν μιλαμε καθε μερα, οποτε τα τυπικα δεν με πειραζουν. Αλλα με εκεινες που δεν εχουν αυτες τις υποχρεωσεις, εχω κουραστει. Δεν εχω ακομα παιδι και δεν θελω να γινω απο εκεινες που δεν προλαβαινουν η λενε πως δεν προλαβαινουν για το παιδι. Θελω λοιπον να σας ρωτησω αν ειναι τοσο κακο που θελω λιγοτερες κοινωνικες συναναστροφες με τις παλιες μου φιλες και αν μπορω να χρησιμοποιησω δικαιολογιες. Πχ δεν θελω να με παντρεψει η παιδικη μου φιλη και ουτε ο φιλος μου το θελει. Της το ειπα και ειχαμε τρομερες γκρινιες και παρεξηγησεις, με ειπε θυμα και οκ, ειχε δικιο γιατι αφησα να εννοηθει πως ηταν ιδεα του φιλου μου. Οταν ενας ανθρωπος σου εχει φερθει σωστα σε ενα διαστημα της ζωης σου, υποχρεουσαι να τον εχεις στη ζωη σου για παντα; Τις ευχαριστω για οσα περασαμε, αλλα δεν θελω πλεον. Εγω φταιω, εγω αλλαξα, δεν εκαναν κατι κακο η λαθος εκεινες. Αλλα αλλαξαμε πια, δεν ειμαστε οπως στα 20. Ειμαι πολυ μπερδεμενη. Με κοπελες που εχω χαθει ειναι σα να νιωθω ευγνωμων που κι εκεινες ενιωσαν το ιδιο και εγινε απο κοινου. Δεν μπορει να εισαι ιδιος στα 20 και στα 25 και στα 30 και στα 35. Δεν τις νιωθω οικογενεια και θελω περισσοτερο να στραφω στην οικογενεια μου και σε εμενα. Και επειδη ειναι και η κατασταση τετοια, της χωρας και ολων μας, δεν θελω να ασχοληθω με τα δικα τους. Εχω πολλα δικα μου θεματα να λυσω και δεν επιθυμω ουτε να τα μοιραστω ουτε να επωμιστω αλλα. Ξερω πως η ευθυνη ειναι 100% δικη μου.
Δεν κατάλαβα, υπάρχει ερώτηση; Ρωτάς αν έχεις δικαίωμα να μην έχεις συγκεκριμένους ανθρώπους στη ζωή σου;
Εκεί έχουμε φτάσει;
Η απάντηση είναι «ναι, έχεις δικαίωμα να αποφασίζεις ποιον θέλεις ή δεν θέλεις στη ζωή σου, για τους δικούς σου λόγους, που δεν αφορούν κανέναν, και δεν χρειάζεται έγκριση, ούτε είναι απαραίτητο να δικαιολογηθείς».
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Κάτι προβληματικο εντοπίζω σε αυτά που γράφεις και αυτό δεν είναι οτι θες να απομακρυνθείς απο την παιδική σου φίλη. Καταρχην θεωρώ λάθος που έβαλες μπροστά τον φίλο σου. Δευτερον δεν καταλαβα γιατί έγινε η δήλωση περι μη κουμπαριάς, παντρεύεστε άμεσα και ήρθε εκει το θέμα; ή πιέστηκες απο μόνη σου, έπαθες γρύλο και έκανες ένα αγενές ξεκαθάρισμα χωρίς καν να σου ζητηθεί; Αλλά νομίζω πως το ζουμί του προβλήματος βρισκεται στη φράση: “Και επειδη ειναι και η κατασταση τετοια, της χωρας και ολων μας, δεν θελω να ασχοληθω με τα δικα τους. Εχω πολλα δικα μου θεματα να λυσω… Διαβάστε περισσότερα »
Σουσουράδα αυτό εντόπισα και γω και θα το πάω ένα βήμα ποιο κάτω το να λέει κάποιος “δεν αντέχω να ακούω τα προβλήματα των άλλων έχω τα δικά μου” μου κάνει τόσο εγωκεντρικό, επίσης εμένα προσωπικά μου βγάζει και ότι δεν υπάρχει ενσυναίσθηση σε όλο αυτό. Είναι οκ να θέλεις να αποτραβηχτείς από ανθρώπους με τους οποίους η επικοινωνία χολώνει, και είναι διαφορετικό να απαξιώνεις τα προβλήματα τους λες και θέλεις να τα αποτινάξεις όπως την τρίχα από το ζυμάρι… Δεν ξέρω τι μπορεί να έχει φέρει την γραφούσα σε αυτό το σημείο, εάν υπάρχουν πράγματα που μπορεί να δικαιολογούν… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ παιδιά, δε ξέρω, ακούω ανθρώπους να μιλούν έτσι για τους φίλους τους και ματώνει η καρδιά μου. Και ναι, οι σχέσεις αλλάζουν με τα χρόνια και οι προτεραιότητες αλλάζουν και η συχνότητα αλλάζει και τα λοιπά, αλλά όταν υπάρχει αγάπη και νοιάξιμο, βρίσκονται νομίζω ωραίες ισορροπίες και άλλα πράγματα στις σχέσεις. Δε νομίζω ότι έχω πιο μεγάλο επίτευγμα στη ζωή μου από τους καλούς μου φίλους. Κάποιοι είναι οικογένεια πιο πολύ κι από την οικογένεια.
Φυσικά κανείς στη ζωή του κάνει όπως γουστάρει κι απομακρύνεται από όπου θέλει να απομακρυνθεί.
Αλλά κρίμα.
Παιδιά όσοι θεωρείτε ότι είναι εγωκεντρικό να λέει κάποιος “δεν μπορώ να ακούω τα προβλήματα των άλλων ειδικά αυτή την περίοδο που είναι τέτοια η κατάσταση της χώρας και όλων μας” μπράβο για το λέβελ εφαρμοσμένης ενσυναίσθησης και την ικανότητά σας στο juggling. Εντούτοις δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Κάποιοι γονατίζουν στο ένα πρόβλημα. Όχι στα δύο, όχι στα τρία, πέντε δέκα. Στο ένα και ανυπέρβλητο και τότε δεν τους μένει όχι ο χρόνος, ούτε κάν η αναπνοή να ακούσουν και να συμπονέσουν τον άλλο στο δικό του πρόβλημα. Εγωϊστικό δεν είναι αυτό. Είναι μια απόλυτα ανθρώπινη κατάσταση. Εγωϊστικό… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό βρίσκεις προβληματικό, είναι απολύτως φυσιολογικό για κάποιους τύπους προσωπικότητας, για παράδειγμα να ανοίγονται μόνο σε συγγενείς. Εσύ πάλι γιατί την ανέχεσαι την πεθερά αφού σου την σπάει;
Σουσουράδα διαβάζοντας τα πρώτα λόγια της πεθεράς σου σα να την άκουγα να λέει από μέσα της “δε χρειάζομαι καινούργια φίλη, έχω καινούργια νύφη”. Μεγαλώνοντας κλείνονται κιόλας. Τέλος πάντων, καλή δύναμη εύχομαι! Η γράφουσα μου φάνηκε ότι περνάει ζόρικα, όχι με της φίλες, με τη ζωή της. Κάπου ξεσπάμε όταν περνάμε ζόρικα, κάποιον ή κάτι βρίσκουμε να μας φταίει γιατί δεν μπορούμε να βρούμε τι φταίει ή δε θέλουμε να βρούμε ή ξέρουμε αλλά δεν μπορούμε/θέλουμε να τα βάλουμε μ’αυτό που φταίει. Δεν αποκλείω καθόλου ότι κάποια στιγμή στη ζωή μας δε μας καλύπτουν πια οι παλιές μας φιλίες και… Διαβάστε περισσότερα »
Κι εγώ τα εντόπισα αυτά. Φοβάμαι ότι δεν είναι ξεκάθαρα δική της επιλογή αλλά ότι “θα κάνω οικογένεια = δεν ασχολούμαι με τίποτα άλλο”. Δεν διάβασα σε κάποιο σημείο: θέλω άλλες φίλες. Ενώ μοιάζει σαν να λέει ότι δεν θέλει φίλους. Καθόλου
Πράγματι πολλές σχέσεις κάνουν τον κύκλο τους. Άλλο όμως να απομακρύνεσαι από μερικές φίλες και άλλο από όλες. Δε μας λες όμως…έχεις διάθεση για νέες φιλίες;; είναι λάθος κατά τη γνώμη μου να επικεντρώνεται κανείς μόνο στην οικογένεια. Σίγουρα οι υποχρεώσεις είναι πολλές, αλλά πάντα έχουμε ανάγκη από φίλους. Η ίδια λες ότι έχεις πολλά θέματα να επεξεργαστείς. Να το κάνεις άμεσα.
Έχεις δικαίωμα να απομακρυνθείς αλλα έχουν και δικάιωμα να παραξηγηθουν και να στο δείξουν. Να απομακρυνθείς και να μην έχεις συνέπειες έιναι λίγο δύσκολο. Επίσης ούτε το να πεις στα ίσια θέλω να απομακρυνθώ γίνεται αλλα ούτε και να κρύβεσαι πίσω απο τον σύντροφό σου, μάθε πως να διαχειρίζεσαι τις γκρι αποχρώσεις των ανθώπινων σχέσεων.
Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία.
Είμαι 25 χρονών και δεν έχω κρατήσει ΚΑΜΙΑ φίλη από το σχολείο. Ούτε μία. Ήδη νιώθω ότι δεν έχω κανένα κοινό στοιχείο μαζί τους και μόνο η σκέψη να τις δω με κάνει να βγάζω σπυριά. Όμως αν εσύ δεν θέλεις να έχεις καμία μα καμία φίλη, ούτε από το σχολείο, ούτε απ’ τη σχολή, ούτε απ’ τη δουλειά, ούτε καν τη γειτόνισσα βρε αδερφέ, τότε ίσως πρέπει να αναθεωρήσεις. Οκ έχεις τον σύντροφο-σύζυγο, αλλά δεν είναι καλή ιδέα να καλύπτεις όλες σου τις κοινωνικές ανάγκες μόνο με τον σύζυγο. Θα βαρεθείς. (ΥΓ: Δε καταλάβαινα ποτέ παιδια που πέρναγαν στη… Διαβάστε περισσότερα »
Το Αρσάκειο είναι σαν το Κολλέγιο Αθηνών; Αθήνα κ Πειραιά μεγάλωσα αλλά από ιδιωτική εκπαίδευση είμαι πανάσχετη.
Ευχαριστώ πολύ Ferenikei 🙂
καλησπέρα! Ούσα αρσακειάδα, θα ήθελα να πω ότι δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα.Κάθε άτομο έχει τις διαφορετικές εμπειρίες του από το σχολείο, που δεν αποτελούν κανόνα ή μέσο όρο. Το αρσάκειο είναι απλά ένα σχολείο, με κάποιες παροχές, τίποτε άλλο. Θα έπρεπε να κάνουμε μια στατιστική μελέτη με όλους τους απόφοιτους για να εξάγουμε σωστό συμπέρασμα περί “παρέας μόνο με άτομα από το ίδιο σχολείο”. Το δικό μου μικρό στατιστικό δείγμα που περιλαμβάνει συμμαθητές δεν είναι πάντως έτσι. Κυρίως επειδή μετά το σχολείο έρχεται η πραγματική ζωή και σε βάζει σε άλλα μονοπάτια θες δεν θες. ευχαριστώ
Γενικά η νομική κάνει παρέα μόνο με τη νομικη, σχέσεις μόνο μέσα απο τη σχολή ή με αντιστοιχές “υψηλού ” επιπέδου σχολές. Μέσα από τα μαθήματα καλλιεργείται ένα γενικότερο αίσθημα ανωτερότητας απέναντι στους άλλους τομείς σπουδών (ειδικά απέναντι στο οικονομικό με το οποίο συστεγάζεται η νομική Θεσσαλονίκης). Δεν θα ξεχάσω ποτέ καθηγήτρια που αποκαλούσε τους φοιτητές οικονομικών “οι του κάτω ορόφου” (νομική έκανε μαθήματα στο 2ο- οικονομικό στο 1ο) ενώ η ίδια έλεγε ότι οι οικονομολόγοι συντάσουν καταστατικά που μπορείς να αγοράσεις από το περίπτερο. Οι περισσότεροι συμφοιτητές μου προκαλούσαν τα ίδια συναισθήματα. Έβγαζα σπυριά. Δεν είχα κανένα κοινό στοιχέιο… Διαβάστε περισσότερα »
Στην πολύ μακρινή εποχή της δεκαετίας του 80, στη Νομική Αθήνας δεν έπαιζαν παρόμοιες συμπεριφορές, πλην ελάχιστων καβαλημένων καλαμιών. Στις παρέες μας, εκτός από τους συστεγαζόμενους οικονομολόγους και πολιτικοεπιστήμονες, έβρισκες άτομα από όλες τις σχολές. Να είναι άραγε ο λόγος ότι τότε ήταν μάλλον εύκολη η επαγγελματική αποκατάσταση για όσους ΄ήταν στοιχειωδώς ικανοί και δυναμικοί, ενώ στη συνεχεια που τα πράγματα έχουν σφίξει αγριότατα για τον κλάδο, πολλοί προσπαθούν να αρπαχτούν από το υποτιθέμενο κύρος, όπως ο πνιγμένος πιάνεται από τα μαλλιά του;
Αυτό με τη νομική έχει ξαναγίνει ως κουβέντα σε σχετικό πόστ με φοιτήτρια που το θέμα της ήταν αντίστοιχο με το σχόλιο αυτό. Σορυ ρε παιδιά αλλά σε μία σχολή όπως στην Νομική της Αθήνας με τουλάχιστον με 1000 φοιτητές το έτος, με παιδιά που έρχονται κυριολεκτικά από όλη την Ελλάδα ακόμη και από το πιο μικρό χωριό και κωμόπολη είναι δυνατόν να κυριαρχεί η μπουρζουαζία που περιγράφετε; Νομίζω ότι βρίσκετε λίγους με αυτά τα χαρακτηριστικά, κολλάτε με αυτούς και δε βλέπετε παραπέρα ειλικρινά αυτό νομίζω.
Συμφωνω, εγω μιλαω μόνο γι αυτους του Αρσακείου. Κατα τ’αλλα ολοι μου οι φίλοι ειναι απο τη Νομική.
η μπουρζουαζια (ωραίο!) που λες, ναι, υπήρχε. νομικάριοι μεν όλοι, αλλά κάποιοι ήταν ηδη γνωστοί/φίλοι από σχολεία , φροντιστήρια κ έκαναν παρέες μεταξύ τους, πχ οι φοιτητές από 1-2 “καλα” ιδιωτικά, οι φοιτητές από επαρχία. κάποιες φορές μπλεκοντουσαν, αλλά συνήθως όχι. το ίδιο, αλλά σε μικρότερο βαθμό στη δική μου σχολή (αρχιτεκτονική εμπ), γιατί είμαστε και “ψαγμενοι” κ εκτιμούσαμε/ψάχναμε τη διαφορετικοτητα. ειρωνικά το λέω, αλλά όχι και τελείως ειρωνικά.
Λιγο αδικο το σχολιο, υπαρχουμε και εμεις που καναμε παρεα και με τις φιλες μας απο το σχολειο, και απο αλλες σχολες, και ειμαστε παιδια απο την επαρχια :p. Επισης, πολλα κοριτσια στη νομικη/δικηγορια βγαζουν σπυρια στη σκεψη του αντρα δικηγορου για γκομενο 😛
Tinuviel μου άνοιξες μόλις ένα παραθυρο σε κάτι που δεν ήξερα πως είναι ολόκληρο φαινόμενο! Έχει τυχει και σε εμενα συμφοιτήτρια που έκανε παρέα μαζί μας σε διαλειμματα, αντε και κανεναν καφε μετά το μάθημα αλλά ποτέ δεν κανόνιζε μαζί μας κάτι. Πάντα τα σ/κ με τις φίλες της- συμμαθητριες απο το Αρσάκειο. Και δεν μας τις γνώρισε ποτέ, ήταν κλίκα, θέλαν μόνο μεταξύ τους να κάνουν παρέα. Νόμιζα πως αυτες ήταν περίπτωση, δεν ήξερα πως είναι ολόκληρο φαινόμενο.
Μαλλον ειναι φαινόμενο. Οταν πηγα Ερασμους, ημουν μαζι με 2 παιδια απο το Αρσακειο ενα αγορι και μια κοπελα. Με το αγορι καταληξαμε φιλοι, με τη κοπελα σφαχτηκαμε. Η κοπελα σε ολο το Ερασμους μοστραριζοταν ως η κουλ γκομενα, αλλα ηταν κυριολεκτικα αυτοκόλλητη με το αλλο αρσακειοπαιδο, και σε μια φιλη της επισης απο ιδιωτικό, που ηταν μαζι μας, και σου εδινε την εντύπωση οτι δεν υπηρχε χωρις αυτους. Κατσαμε 4 μηνες στη πολη, και σε αυτους τους 4 μηνες προλαβαν και ήρθαν να τη δουν ΟΛΕΣ ΜΑ ΟΛΕΣ οι φιλες τις απο το Αρσακειο, πολλες φορες, με δοσεις ή… Διαβάστε περισσότερα »
Χαχαχ Tnuviel! Την άγχωσες;;; τραγική η τύπισσα!
Γιατι ειναι θυμα? Επειδη δεν εχει βρει ατομα που να περναει καλα οποτε προτιμαει να μην εχει παρεες? Εγω απο την αλλη το βρισκω τοσο απελευθωτικο!!
Θα συμφωνήσω! Πραγματικά δεν ένιωσα ποτέ πιο μόνη απ’ όταν ήταν γύρω μου όλοι οι λάθος άνθρωποι. Όταν επιτέλους ξέκοψα ήταν σαν μια μεγάλη ανάσα ελευθερίας, άσε που μετά έχεις επιτέλους χώρο και για τους σωστούς ανθρώπους.
Εγώ κατάλαβα πως η φιλη την είπε θύμα επειδή η γαφουσα δεν τολμουσε να πει “δεν θελω να μας παντρέψεις” και αντ’αυτου είπε “δεν μπορώ να σε κάνω κουμπάρα και ας θέλω γιατί δεν με αφηνει ο φίλος μου/δεν θέλει”. Προτίμησε δηλαδή να το παίξει υποχείριο του άντρα της δηλαδή παρά να στηρίξει τη μεταστροφή της. Ε λογικό να την πει η φίλη θύμα.
Δυστυχώς κι εμένα εκεί πήγε ο νους μου. Η δική μου, τότε, κολλητή ήταν άλλος άνθρωπος πριν γνωρίσει τον άντρα της. Μου πήρε δεκαετία και πάνω για να καταλάβω τι είχε παίξει τότε και από τετραπέρατη σύγχρονη κοπέλα, κατάντησε μπαϊλντισμένη νοικοκυρούλα χωρίς προσωπική ζωή. Δεν την πίεσε καν αυτός, ποτέ. Αυτός της έλεγε με εντελώς κάζουαλ τρόπο αυτά που θεωρούσε αυτονόητα. Εκείνη ήταν αυτή που τα άκουγε ως Κανόνες προκειμένου να σε μη χωρίσει ο σωτήρας σου. Όταν μου είπε ότι της έκανε πρόταση γάμου, εντελώς αυθόρμητα της είπα αααα εγώ θα σας παντρέψω, πράγμα που έκρυβε και την ελπίδα… Διαβάστε περισσότερα »
Εμένα αυτό που λες ότι θέλεις να στραφείς στην οικογένειά σου και δεν έχεις χρόνο για ξένα προβλήματα, ως φιλοσοφία ζωής, μου χτυπάει καμπανα. Διότι δεν είναι νομίζω μόνο οι παλιές σου φίλες το πρόβλημα, μιας και ούτε αναφέρεις καινούριες ούτε γενικά ένα δίκτυο ανθρώπων. Ένας σύζυγος, άντε και τα μελλοντικά σου παιδιά αν κάνεις, πως μπορούν να σου καλύψουν όλες σου τις ανάγκες επικοινωνίας. Μπορεί και να μπορούν, δεν ξέρω. Αλλά αν δεν κάνεις παιδιά; Αν χωρίσεις και μείνεις μόνη για ένα διάστημα; Το λέω από πρακτικής άποψης, όχι ωφελιμιστικά, (κάνε τώρα φίλους μόνο και μόνο για να μην… Διαβάστε περισσότερα »
Μου χτύπησε κάπως περίεργα αυτό το… θα πω λέξη-τζιζ… υπερβολικό “δεν τις θέλω, δεν τις θέλω, δεν τις θέλω” που επαναλαμβάνεις διαρκώς στην ανάρτησή σου. Μου βγάζει έναν πανικό το κείμενό σου – μπορεί να είναι και ιδέα μου βέβαια. Αν θέλεις να ξεκόψεις με παιδικές φίλες είναι απλό: αραιώνεις επαφές και αρνείσαι προσκλήσεις. Αν δεν πιάσουν το μήνυμα κι επιμένουν, είναι φορτικά άτομα οπότε έχεις ένα λόγο παραπάνω να ξεκόψεις. Σαφώς είναι δικαίωμά σου. Όμως γιατί αυτή η κατεπείγουσα ανάγκη για απομόνωση; Είναι κάτι συνηθισμένο τώρα με την πανδημία οι άνθρωποι να κλείνονται στον εαυτό τους και δεν είσαι… Διαβάστε περισσότερα »
Είπα κάποια στιγμή στην ψυχολόγο μου ότι θέλω να μοιραστώ την ιστορία μου για να ανακουφιστω, και μου είπε ότι θες να τη μοιραστείς για να επιβεβαιώσεις ότι αυτό που αισθάνεσαι είναι σωστό, γιατί ακόμα έχεις αμφιβολίες.και δεν έχεις εμπιστοσύνη σε αυτό πιυ αισθάνεσαι. Και ήταν αλήθεια.
Δεν έχει σημασία τι πιστεύουμε εμείς. Σημασία έχει εσύ πως το νιώθεις και εσύ θα πάρεις τις αποφάσεις και θα ζεις με τις συνεπείες τους.
Μην έχεις ενοχές για αυτά που αισθάνεσαι, δεν χρειάζονται επιβεβαίωση απο κανεναν.
Καμιά φορά όμως βοηθάς έτσι όμως και άλλους ανθρώπους με παρόμοιο πρόβλημα με το δικό σου, ειδικά αν αυτό για το οποίο ψάχνουν επιβεβαίωση είναι κάτι που για την πλειοψηφία θεωρείτε λάθος ή είναι θέμα ταμπού. Είναι δύσκολο ακόμα και με την στήριξη ψυχολόγου να πεις κάποια πράγματα δημόσια, οπότε αν μπορείς και θέλεις καντο. Δεν βρίσκω που είναι το κακό από το να ζητάς επιβεβαίωση, δεν φτάνεις από την αμφιβολία στην πλήρη αποδοχή σε μια νύχτα, στο μεταξύ τι θα κάνεις; θα σιωπας;
Δυσκολευόμαστε να υπερασπιστούμε τις αποφάσεις μας, εκεί είναι το πρόβλημα. Οι φιλίες έχουν μπει κι αυτές, όπως πολλά άλλα πράγματα, στο στίβο του πρωταθλητισμού. Πόσους φίλους έχεις, απο πότε τους έχεις, έξτρα πόντοι για τους παιδικούς-νηπιακούς, την κουμπάρα πρέπει να την ξέρεις από τα 11 αλλιώς δε μετράει. Δεν χρωστάς τίποτα σε κανέναν, κάνε τις επιλογές σου με ότι αυτό συνεπάγεται και stand by them!
Θυμαμαι μια φορα οταν ημουν στην 1η λυκειου, καθομουν αμεριμνα μονη μου σ’ενα πεζουλι στο προαυλιο (γενικα ημουν πολυ μοναχικο παιδι αλλα νταξει αυτο ειναι αλλη ιστορια) κ ξαφνικα 2 κοριτσια (αγνωστα μεχρι εκεινη τη στιγμη) μου πιανουν την κουβεντα (πως σε λενε κλπ κλπ) κ μετα απο λιγο μια με κοιταει με ενα περιεργο βλεμμα κ μου κανει: ”Που ειναι οι φιλες σου;”…Μ’ενα στυλ οπως ρωταει μια λιγο αυστηρη μανα το 13 η 15 χρονων παιδι της ”που ειναι τα κλειδια σου;;;”/”που ειναι το πορτοφολι σου;;”…κ δε φαινοταν να’χει κακες προθεσεις, μικρη ηταν κιολας, αλλα αληθεια αισθανθηκα πολυ αβολα.… Διαβάστε περισσότερα »