Χαιρετώ! Διαβάζω τη στήλη εδώ και χρόνια και εκτιμώ τον ψύχραιμο και διεισδυτικό τρόπο που απαντάς! Λοιπόν, επί του προκειμένου: Είμαι γυναίκα στα 53 μου και ζω μόνη μου εδώ και πολλά χρόνια. Να σημειώσω ότι όσο μεγαλώνω απολαμβάνω και εκτιμώ όλο και περισσότερο το ότι ζω μόνη μου. Δεν έχω πολύ κοινωνική ζωή πλέον και το σπίτι μου είναι το βασίλειο μου. Δεν επιθυμώ ούτε επισκέψεις ούτε φασαρίες. Επίσης έχω πλέον συνειδητοποιήσει ότι οι άνθρωποι που επικοινωνούν μαζί μου – πλέον δύο τριών παλιών καλών φίλων- πάντα κάτι θέλουν και συνήθως κάτι που θα με επιβαρύνει, αγχώσει ή χώσει , κοινώς συμφεροντολογικά. Έχω κουραστεί απίστευτα. .. Το άγχος μου λόγω οικονομικών και άλλων προβλημάτων μου δημιούργησε πέρυσι ένα πρόβλημα υγείας , ευτυχώς διαχείρισιμο. Έκτοτε και στην προσπάθεια μου να επανέλθω προσπαθώ να αποφεύγω (όσο γίνεται) στρεσογόνες καταστάσεις. Στο προκείμενο : στην πολυκατοικία που μένω θα έρθει εντός ολίγου να μείνει και μία κυρία που διατηρεί επαγγελματική στέγη στο ίδιο κτίριο και η οποία μετά από ένα άσχημο διαζύγιο θα έρθει να μείνει με τα παιδιά της στο διαμέρισμα που μέχρι τώρα έχει ως επαγγελματικό της χώρο. Με την κυρία αυτή έχουμε μία σχέση καλής γειτονίας και έχω απευθυνθεί σ’ αυτήν και ως πελάτισσα στο παρελθόν. Το πρόβλημα μου είναι ότι διαισθάνθηκα όταν μου ανακοίνωσε την μετεγκατάσταση της ότι προσδοκά κάποιου είδους “βοήθεια” , σχετικά με τα παιδιά της. Αναγνωρίζω ότι είναι κάπως υπερβολικό αυτό που αισθάνομαι αλλά από τη στιγμή που μου το ανακοίνωσε έχω αγχωθεί σκεπτόμενη ότι μπορεί να φαντάζεται (ίσως λόγω του ότι ζω μόνη μου) ότι μπορεί να βοηθάω με τα παιδιά της ή οτιδήποτε άλλο. Μου ανέφερε χαρακτηριστικά : “………ότι στην πολυκατοικία που θα έρθει να μείνει τώρα γνωρίζει όλους τους ενοίκους και αν συμβεί κάτι … και μάλιστα ανέφερε το όνομα μου και στα παιδιά της λόγω ενός hobby που είχα παλιότερα και τυγχάνει να είναι και hobby της κόρης της” Α, μπα μου ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΘΗΚΑ!!!!!! Ειλικρινά το σπίτι μου είναι το τελευταίο προπύργιο ηρεμίας και ιδιωτικότητας και το τελευταίο που θέλω να με ενοχλούν και εκεί . Θα ήθελα τη συμβουλή σου πως θα μπορούσα με έναν ευγενικό τρόπο να δείξω στην κυρία αυτή ότι επιθυμώ την ησυχία μου και μόνο, όταν έρθει ( που θα έρθει, είμαι σίγουρη) η στιγμή να με ενοχλήσει Σ’ ευχαριστώ εκ των προτέρων Η μπαϊλντιμένη μεσήλιξ
Αγαπητή φίλη, εγώ λέω ότι αυτό που προέχει είναι να δεις τι θα κάνεις με το άγχος που έχεις σε μόνιμη βάση, που λες ότι σου δημιούργησε πρόβλημα υγείας, αυτό που λες «έχω κουραστεί απίστευτα».
Είσαι νέα.
Μοιάζει σα να μην το καταλαβαίνεις, σα να μην το υπολογίζεις, αλλά είσαι νέα, και μιλάς σα να έχει τελειώσει η ζωή σου. Η προσπάθεια σου να αποφύγεις στρεσογόνες καταστάσεις είναι κατανοητή και καλή, αλλά έχεις συσσωρεύσει τόσο άγχος μέσα σου, που πλέον τα πάντα είναι στρεσοχόνα, όπως και η απλή αναφορά του ονόματός σου σε κάποιον λόγω ενός κοινού χόμπι. Αν δεν ήσουν σε τόσο ευάλωτη κατάσταση δεν θα πανικοβαλλόσουν στην προοπτική του να σου ζητήσει κάποια να κάνεις κάτι που δεν θέλεις να κάνεις.
Δεν θα εξαφανιστεί το άγχος σου αποφεύγοντας οτιδήποτε που φαίνεται επικίνδυνο για την καθημερινότητα σου, αλλά πηγαίνοντας σε ειδικό για να κάνεις θεραπεία. Δεν χρειάζεται να ζεις έτσι. Μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου να ηρεμήσει και να απολαύσεις και πάλι τη ζωή.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Έχω περάσει περίοδο στη ζωή μου που η πρόσκληση για έξοδο με καλούς φίλους ήταν πηγή άγχους γιατί δεν ήξερα πώς να την διαχειριστώ, πώς να πω όχι, αν θα καταλάβουν κι αν πρέπει να πω ψέματα για να γλιτώσω την εκδήλωση ενδιαφέροντος που θα ακολουθούσε αν έλεγα την αλήθεια- ότι δεν είχα κουράγιο για κοινωνική συναναστροφή. Ένα από τα λίγα πράγματα που μετανιώνω (αν και υπήρχαν πολλά για οποία χτυπάω το κεφάλι μου για το πόσο ηλίθια ήμουν για τα περισσότερα δεν μετανιώνω), είναι που δεν ζήτησα βοήθεια και το έλυσα μόνη μου. Απλά έχασα κάποιους μήνες προσπαθώντας να… Διαβάστε περισσότερα »
δεν ειναι ολες οι κοινωνικες συναναστροφες ιδιες. το να εχει ορεξη και χαρα να συναναστρεφεται τους αγαπημενους φιλους της, αλλα οχι και αγνωστους/γειτονες που δεν εχει κοινα, παρα μονο θελουν βοηθεια με το στανιο, το οτι εχει αποφασισει να κανει πλεον ΕΠΙΛΟΓΕΣ στις συναναστροφες της και να μην ειναι ανοιχτη σε οποιονδηποτε τις επιδιωξει, δεν σημαινει οτι χρειαζεται ψυχοθεραπεια. θα διαφωνησω με την λενα.
εσυ μιλας για προσκλησεις απο καλους σου φιλους, ενω η κυρια μιλαει για τυχαιους γνωστους/γειτονες που την ψαχνουν για να επωφεληθουν. μεγαλη διαφορά.
Μιλάω για μη αναλογικό με την κατάσταση άγχος.
Βρε φίλη και εγώ δεν κατάλαβα γιατί τόσο τρομοκρατήθηκες. Εκτός αν έχει κλειδί του σπιτιού σου, υπάρχουν άπειροι τρόποι να δειξεις μη διαθεσιμότητα απο πλευράς σου, και οι περισσότεροι είναι ευγενέστατοι.
Και εγώ συμφωνώ οτι διαβάζω ένα παραπανίσιο άγχος και πανικό στην αφήγηση σου, το οποίο αξίζει τον κόπο να το διερευνήσεις.
εγώ δεν κατάλαβα καν τι είπε η γειτόνισσα που δείχνει ότι υπάρχει πρόθεση να παραβιαστεί το καταφύγιό σου. Αυτά που γράφεις ότι είπε, τα λένε συνήθως οι γείτονες στο πλαίσιο των τυπικών επαφών που γίνονται κατά τη διάρκεια τυχαίας συνάντησης έξω από το ασανσέρ.
μπα, μη το λες… μπορει μια χαρα να εκανε εναν προλογο του τυπου “ποσο χαιρομαι που θα ειμαστε γειτονισες, και θα εχω ησυχο το κεφαλι μου οταν ειναι τα παιδια μονα τους”.. θρασυτατοι, υπαρχουν πολλοι…
γι αυτο, ξεκαθαριζεις την θεση σου ΑΜΕΣΑ και αποφασιστικα.
Μπορείς να πεις πως πέρασες κορονοιο και παρόλο που αναρρωσες, φοβάσαι μήπως κολλήσεις κανέναν.Να δεις για πότε δεν θα σου ξαναμιλήσει η γειτόνισσα.Το είχα πει σε μια κυρία σε ένα ινστιτούτο αισθητικής όταν με καλέσανε επανειλημμένα πως ταχα μου κέρδισα μια δωρεά συνεδρία.Δεν με άφηναν να φύγω χωρίς να μου βγάλουν πρόγραμμα η να δώσω κάποια προκαταβολή.
Όταν το είπα στην γλυκούλα,φρικαρε και μου είπε να φύγω!είπε πως μπόρεσα να θέσω άλλους σε κίνδυνο και τέτοια και επιτέλους έφυγα.
Δεν έχω τύψεις.
Δυστυχώς με κάποιους γειτονες μπορεί να αρχίσουν τα “ανησυχησαμε” και το χτυπαμε συνέχεια κουδούνι για “να δουμε ότι είσαι καλά”. Ίσως μεχρι να διαχειριστεί το άγχος με κάποιον ειδικό να ενημερώσει ότι έχει κάποιο θέμα υγείας όπου είναι απαραίτητη η απόλυτη ησυχία.
Έχει ανοίξει έτσι την πόρτα μια φορά ένας γείτονας και έκτοτε δεν ξαναπλησίασα.
Εγώ δυστυχώς κατανοώ τη γράφουσα. Έχω ζήσει παρόμοια κατάσταση, αν και ίσως πιο ήπια. Η θεραπεία με βοήθησε αρκετά, και πλέον μπορώ να πω ότι απολαμβάνω τη σχέση με τα παιδιά. Νιώθω ότι μου μαθαίνουν τόσα πολλά!
χρειαζεται θεραπεια δηλαδη, οποια δεν θελει να ασχοληθει με τα ενοχλητικα/αδιαφορα παιδια της γειτονισσας;; που πηγε το δικαιωμα στις επιλογες μας και το οτι δεν ειναι αυτοητο το “ενστικτο μανουλας”;;
Κάτι δεν καταλαβαίνω, και στην απάντηση της Λένας, και σε κάποια από τα σχόλια. Φυσικά συμφωνώ με την πρόταση η γράφουσα να φροντίσει τον εαυτό της, τόσο την ψυχική της υγεία όσο και την σωματική της. ‘Ομως, αν ζητήσει την βοήθεια ειδικού ψυχικής υγείας, η θεραπεία της πρέπει σώνει και ντε να κινηθεί προς την κατεύθυνση να αλλάξει την καθημερινότητα της? Να ανοίξει το σπίτι της? Ή η θεραπεία θα την βοηθήσει να βάλει τα όρια της και τα θέλω της πρώτα από όλα, και συνεπώς να μην αγχώνεται στο πως θα αντιμετωπίσει την οποιαδήποτε εισβολή στο σπιτι της? Από… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ πάντως δεν κατάλαβα να λέει πουθενά η Λένα είναι ότι η θεραπεία της θα πρέπει να είναι προς την κατεύθυνση “να ανοίξει το σπίτι της”.
@Blance Dubois κι εγώ αυτό κατάλαβα, ότι είναι σα να της λέει κάπως, “δεν είναι πρόβλημα, υπερβάλεις,αλλού είναι το θέμα σου” και σαν κάπως να λέει “δε μπορείς να συνεχίσεις να ζεις έτσι” , αυτό κατάλΑβα.
@Κατερινιώ νομίζω οτι φαίνεται από τον τρόπο που περιγράφει το πρόβλημα μια υπερβολή. Σαν να αγχώνεται περισσότερο απ’ ότι θα ήταν ίσως αναμενόμενο, για κάτι εύκολα αντιμετωπίσιμο. Γι’ αυτό και γίνεται φόκους περισσότερο στην αντίδραση της, παρά στο “πρόβλημα” για το οποίο η φίλη έστειλε το γράμμα.
@Blanche Dubois & @este, για αυτό εγραψα ότι ίσως να μην κατάλαβα καλά, ακριβώς για αυτό που γράφει o/η este. H Λένα έκανε περισσότερο φόκους στην αντίδραση, με το οποίο συμφωνώ απολύτως, κρίμα είναι να αγχώνεται και να βασανίζεται η γράφουσα. Η στοχευμένη θεραπεία θα την βοηθήσει πολύ να ανταπεξέρχεται σε τέτοιες καταστάσεις.
Ναι να “ανοίξει το σπίτι της” σε μια ωρα ανάγκης αντί να παραλογίζεται και να βλέπει την εκμετάλλευση παντού. Η γειτόνισσα δεν της ειπε να τη βοηθήσει με τα παιδιά, για μια ώρα ανάγκης μίλησε. Πες πχ οτι παθει αλλεργικό σοκ και της χτυπήσει την πορτα να εχει το νου της στα μικρά για να πάει στο νοσοκομείο. Θα αρνηθεί; αν καταντήσει σε τέτοιο σημείο μισάνθρωπος τότε ναι, το στρες την έχει διαβρώσει. Έχει κρατήσει μονο 2-3 φίλους και από αυτούς νιώθει απειλή, οτι θέλουν κάτι να επωφεληθούν απο εκείνη. Σου φαίνονται λογικά όλα αυτά; Το νόημα λοιπόν δεν είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό ακριβώς εννοούσα…. Εντάξει, εδώ μέσα μιλάμε για αυτοδιάθεση των γυναικών, για το πόσα μοντέλα ζωής που δεν μας ταιριάζουν μας φορτώνει η πατριαρχία και δεν έχει τελειωμό η λίστα. Σε αυτή την περίπτωση γιατί να ειναι κάτι διαφορετικό? Αν η γυναίκα ΕΠΙΛΕΓΕΙ να είναι μισάνθρωπος, πρέπει να ακούσει την γειτόνισσα, εμάς, την θεραπεία της, τον κόσμο όλο και να αλλάξει? Και που θα σταματήσει αυτή η “παραίνεση”? Μετά που θα ανοίξει το σπίτι της, μήπως πρέπει να παντρευτεί, να γίνει νοικοκυρά (έστω και σε αυτή την ηλικία), να, να, να, να…. Θέλω να πω ότι αν αυτό επιλέγει για… Διαβάστε περισσότερα »
Κατερινιώ τα πράγματα δεν είναι ασπρόμαυρα. Δεν υπαρχουν δυο άκρα όπου 1: κάνω οτι θελω χωρίς να υπολογιζω κανέναν και 2: κάνω οτι μου λένε οι άλλοι, παντρεύομαι κιολας χωρίς να θέλω. Υπάρχουν διαβαθμίσεις που όχι, δεν είναι απαραίτητο οτι θα εκτροχιαστούν αν γίνει μια αρχη. Το μέτρο το άριστο. Η γυναίκα αυτή δεν περιφρουρεί απλά τα όριά της και αυτό φαινεται απο το οτι ταράχτηκε και μόνο που τα παιδια μάθαν το όνομά της. Αποφευγει πλεον όλους της τους φίλους. Σαν καποια κακοποιημένα πλάσματα που μετά απο τόσο ξύλο φοβούνται ακόμα και το χάδι, βλέπουν κάποιον να σηκώνει χέρι… Διαβάστε περισσότερα »
Θα συμφωνήσω ότι τα πράγματα δεν είναι ασπρόμαυρα, αλλά με το σχόλιο σου από πάνω, τα πας τα πράγματα πολύ στα άκρα τους. Κάνεις πάρα πολλές υποθέσεις. Από που προκύπτει ότι έχει εμπειρίες κακοποίησης? Από που προκύπτει το “κάνω ότι θέλω χωρίς να υπολογίζω κανέναν”? Αυτό είπε η γράφουσα? Αυτό πιστεύεις ότι κάνει? Αυτό είπα εγώ? Από που προκύπτει ότι αποφεύγει ΟΛΟΥΣ τους φίλους της και όχι ότι έχει επιλέξει να έχει λίγους φίλους? Το δικό σου /δικό μας μοντέλο ζωής, δεν σημαίνει ότι κάνει για όλους, το ξαναλέω. Πιστεύεις ότι αν πάει σε θεραπεία θα πρέπει να την σπρώξει… Διαβάστε περισσότερα »
Κατερινιω δεν είπα οτι εχει κακοποιηθεί, είπα “σαν” . Η δικιλα της κακοποίηση μπορεί να ήταν απο την ίδια προς τον εαυτό της, να μην ήξερε να πει όχι και να γινόταν χικια κομματια για όλους μέχρι που κουράστηκε. Η λύση πάντως δεν είναι να πάει στο ακριβώς αντίθετο άκρο. Ίσως για χάριν ισορροπίας να το κάνει στην αρχή μέχρι να “το βρει” αλλα λύση δεν είναι σίγουρα. Γιατί όντως έχει μια υπεραντίδραση σαν να έχει καεί από τον χυλό και φυσάει το γιαούρτι. Δεν γράφει οτι έχει επιλέξει λίγους και καλους φίλους. Γράφει οτι ακόμα και αυτούς τους 2-3… Διαβάστε περισσότερα »
δηλαδη, χρειαζεται προλογος για να της χτυπησει την πορτα ετοιμοθανατη και να παρακαλεσει να προσεξει τα παιδια;
ο προλογος χρειαζεται για μια μονιμη κατασταση που σημαινει “ανοιγω πορτα για τον χειμωνα”, δηλαδη την προετοιμαζει οτι θα ζηταει την βοηθεια της με τα παιδια, οταν η ιδια θα λειπει…
για κατι τοσο τραγικο και τοσο εκτακτο, δεν προειδοποιεις κανεναν. αν συμβει, τρεχεις και χτυπας οπου βρεις, η αφηνεις τα παιδα μονα τους. αν η κορη της εχει το ιδιο χομπι με την μπαιλντισμενη, δεν μπορει να ειναι νηπιο…
Η φωτογραφία μου θυμίζει την οπτική της αμπα – όταν αναρωτιόμαστε τι να κάνουμε με την έλλειψη ιδιωτικότητας κ το φως που μας ενοχλεί, η Λένα επισημαίνει ότι ίσως κ να μην είναι στραβός ο γιαλός αλλά αν γυρίσουμε το φακό μπορούμε να καταλάβουμε ότι το στορι έχει το πρόβλημα 🙂
Μπαϊλντισμένη μεσήλιξ, ελπιζω να φτιάξει το στορι με τα όρια κ να τα βάλεις όταν ζητηθεί:)
Αγαπητή γραφούσα, αν όντως χρειαστεί βοήθεια η εν λόγω κυρία με τα παιδιά της μπορείς ευγενικά αλλά απόλυτα να της πεις ότι δυστυχώς δεν είσαι διαθέσιμη να βοηθήσεις. Στο κάτω κάτω μπορεί όντως να έχεις δουλειά, δεν χρειάζεται να πεις ψέματα ή να δικαιολογηθείς. Δεν έχεις καμία υποχρέωση να βοηθήσεις. Καταλαβαίνω απόλυτα την ανάγκη σου για ησυχία αλλά από την άλλη νομίζω ότι αγχώνεσαι άδικα γιατί ακόμα δεν σου έχει ζητήσει κάτι. Επίσης, τι ηλικίας είναι τα παιδιά; Γιατί μερικές φορές οι γονείς τα βλέπουν πολύ μικρότερα από ότι πραγματικά είναι και θεωρούν ότι τα παιδιά τους χρειάζονται βοήθεια ενώ… Διαβάστε περισσότερα »
Έχεις κάθε δικαίωμα στην ηρεμία σου, πόσο μάλλον που έχεις και πρόβλημα υγείας. Κινητό, σταθερό στο αθόρυβο για να ελέγχεις με ποιους και πότε επικοινωνείς και ευγενική άρνηση να βοηθήσεις (παρά το ότι είχες κάθε πρόθεση) επικαλούμενη και το πρόβλημα υγείας.