Ζω στο εξωτερικό εδω και δυο χρονια με το σύντροφό μου. Δεν ειμαστε παντρεμένοι αλλα ειμαστε μαζί 11 χρονια. Εδώ και δύο μήνες έχω οικονομικά προβλήματα λόγω του ότι μόλις άλλαξα δουλεια για να μετακομίσω με τον σύντροφό μου (ζούσαμε σε διαφορετικές πολεις). Έχω αρχίσει να δουλεύω στη νέα δουλειά αλλά από την προηγούμενη μου κρατήθηκαν μερικά λεφτά που θα μου επιστραφούν σε 3 μήνες. Ως αποτέλεσμα, αναγκάζομαι να δανείζομαι από το σύντροφό μου. Είμαι 28 ετών, αυτός 30. Το πρόβλημα είναι πως δε θέλω να δανείζομαι από κανένα. Και ο σύντροφός μου δεν καταλαβαίνει, θεωρεί πως έχουμε κοινό εισόδημα και στα δύσκολα ο ένας βοηθάει τον άλλο. Δε λέω λογικό, αλλά δε μου βγαίνει. Θα τον βοηθούσα αν ήταν στη θέση μου, αλλά εμένα προσωπικά δε μου αρέσει αυτή η κατάσταση. Τι κάνουμε όταν τα οικονομικά φθείρουν τη σχέση μας; Και από ποιόν προτιμάμε να δανειστούμε, από την οικογένειά μας ή το σύντροφό μας;
-Προβληματισμένη
Άλλο να μην σου αρέσει, άλλο να μην σου βγαίνει, και άλλο να φθείρεται από αυτό η σχέση σου. Το πρώτο είναι λογικό, το τρίτο είναι πρόβλημα.
Δεν κάνουμε σχέσεις με τους ανθρώπους (φιλικές ή ερωτικές) για να πίνουμε καφέδες. Τις κάνουμε γιατί η ζωή είναι ωραία όταν τη μοιράζεσαι, και το μοίρασμα σημαίνει να παίρνεις και να δίνεις. Τις κάνουμε γιατί χρειαζόμαστε συμμάχους, κάπου να στραφούμε, όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, και είναι σίγουρο ότι κάποτε δεν θα πάνε καλά. Αν δεν μπορείς να δεχτείς βοήθεια, έστω και περιστασιακή, έστω και με ημερομηνία λήξης, σε σημείο που φθείρεις τη σχέση σου με τον άνθρωπο που σε βοηθάει, τότε πρέπει να κάνεις θεραπεία. Αν σου έχουν μάθει ότι αξιοπρέπεια είναι να μην ζητάς ποτέ βοήθεια από κανέναν, τότε λάθος σου τα έχουν μάθει, και πρέπει να το ξεμάθεις. Γιατί ξέρεις, ό,τι και να λες, αν δεν μπορείς να δεχτείς βοήθεια επειδή το θεωρείς αναξιοπρεπές, είναι αδύνατον να δώσεις από την καρδιά σου, χωρίς να περιφρονείς κατά βάθος τον άλλον, χωρίς να τον πατρονάρεις. Και ΑΥΤΟ είναι το μεγάλο πρόβλημα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Λένα, εκπληκτική απάντηση! Είναι ακριβώς ό,τι ήθελα πάντα να πω στη μητέρα μου που έχει τέτοια νοοτροπία (ευτυχώς έχει μαλακώσει κάπως τα τελευταία χρόνια). Είναι άκαμπτη στάση ζωής, στερητική, αποφευκτική στην τελική, και πληγώνει αφάνταστα.
Είναι όντως εκπληκτική η απάντηση και ολοσωστη.
Ακριβώς έτσι ήμουν κι εγώ μέχρι πριν λίγο καιρό και όχι μόνο για τα λεφτα.Ενιωθα ότι χάνω την αξιοπρέπεια μου όταν αναγκάζομαι να ζητήσω οποιουδήποτε είδους βοήθεια.Μεχρι που αναγκάστηκα.Ξεκινησα και θεραπεία και κατάλαβα όλο το λάθος που κρυβόταν από κάτω.
Η θεραπεία είναι το μόνο πράγμα που θα σε βοηθήσει.Το μόνο!
Κι από δω τα ίδια 🙂
Έντεκα χρόνια μετά και δεν είναι οικογένειά σου αυτός ο άνθρωπος; Πιστεύω πως.η απάντηση της Λένας θα σε βοηθήσει να σκεφτείς αυτά που πρέπει να σκεφτείς. Έχω συναντήσει πολλές φορές ανθρώπους που ζουν εφαρμόζοντας κανόνες και αδυνατούν να διακρίνουν πότε είναι ωφέλιμοι και πότε όχι. Είναι άνθρωποι που φοβούνται πολύ μήπως χάσουν τον έλεγχο, των καταστάσεων ή του εαυτού τους και αντιλαμβάνονται την προσαρμογή και την ευελιξία στους κανόνες, ως απειλή που θα τους βλάψει και θα οδηγήσει σε κάποια “καταστροφή”. Και σε εσένα αυτό φαίνεται. Αν φοβάσαι να χρωστάς στον σύντροφό σου, τότε δεν στον εμπιστεύεσαι. Αυτό φθείρει τη… Διαβάστε περισσότερα »
Και μετά έρχονται οι κρίσεις πανικού…
Χαιρετώ την α,μποπαρέα! Αγαπητή γράφουσα, θα σχολιάσω όντας στη θέση του συντρόφου σου. Κάθε φορά που ανακύπτει αυτή η συζήτηση, όταν δηλαδή η σύντροφός μου δε θέλει να πληρώσω κάτι περισσότερο επειδή τελειώνουν τα δικά της χρήματα, ή το “γράφει” σα δικό της μελλοντικό χρέος, με γεμίζει ανασφάλεια για το μέλλον. Σκέφτομαι “Παναγία μου! Τι θα συμβεί αν κάποια στιγμή χάσω τη δουλειά μου; Θα πρέπει να αντικρίζω κάθε έξοδο; Θα το γράφει σαν χρέος;”. Και αισθάνομαι αμφιβολία για το εάν θα με στηρίξει στην αρρώστια, στην αναπηρία, στην ανεργία. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ο σύντροφός σου να σε αγαπάει και… Διαβάστε περισσότερα »
Ακριβώς αυτό…
Ναι, αυτο το φθείρεται η σχέση μου, επειδή εσυ δεν πληρωνεσαι για τρεις μήνες, είναι εντυπωσιακά προβληματικο.
ακριβώς. πόσοι είναι οι άνθρωποι εκτός δημοσίου τομέα που δουλεύουν ΟΛΑ τα χρόνια σερί χωρίς να αλλάξουν δουλειά ή χωρίς οποιοδήποτε ενδιάμεσο/μεταβατικό στάδιο;
Οι περισσότερες νέες γυναίκες θέλουμε να έχουμε τα δικα μας χρήματα, για να μην εξαρτώμαστε οικονομικά από τους άντρες. Για να μη βρεθούμε στη θέση που βρίσκονταν τόσες καταπιεσμένες γενιές γυναικών πριν από εμάς. Ο άντρας, όμως, και γενικότερα οποιοσδήποτε, που, επειδή θα μας βοηθήσει οικονομικά θεωρεί ότι έχει αυξημένα δικαιώματα πάνω μας, δε μας υπολογίζει το ίδιο κλπ, έχει εκείνος το πρόβλημα. Και μέσα από καταστάσεις σαν αυτή που βιώνεις, μας δίνεται η ευκαιρία να δούμε αν έχει τέτοιες τάσεις, που ίσως αλλιώς να τις βλέπαμε, όταν θα ήταν αργά. Εσένα στέκεται διπλα σου σαν σύντροφος, όπως θα έπρεπε,… Διαβάστε περισσότερα »
Αχ, τι καλά εσείς που είχατε τέτοιους παππούδες!
Απέναντι από το σπίτι της γιαγιάς μου στο χωριό ζούσε ένα τέτοιο ζευγάρι με δυο γεροντάκια πολύ πολύ αγαπημένα. Έκανα παρέα με τις εγγονές τους καμιά φορά κι είναι πολύ έντονη η ανάμνηση μέσα μου πόσα γέλια και χαρές και πόση αγάπη είχε μέσα εκείνο το σπίτι. Πιο αγαπημένους δεν έχω δει στη ζωή μου. Και φυσικά ήταν από αυτά τα ζευγάρια που πεθαίνει ο ένας κι ο άλλος δε βγάζει ούτε βδομάδα προτού τον ακολουθήσει.
Έτσι ήμασταν κι εμείς. Θ’ αρχισω να κλαίω πάλι. 😊 Εμάς, ευτυχώς, άντεξε γύρω στον ενάμιση χρόνο ο παππούς ή η γιαγιά που έμενε πίσω κάθε φορά. Σαν να μας έδινε χρόνο να διαχειριστούμε την πρώτη απώλεια, πριν έρθει και η δεύτερη (που πήρε χρόνια τελικά, για να συνηθίσουμε να ζούμε χωρίς τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας). Αλλά, δεν ήταν όπως πριν, σαν να τους είχαν πέσει τα φτερά τους χωρίς τον άνθρωπό τους.
Νομίζω, τελικα, ότι πολλές από εμάς που στράφηκαμε στον φεμινισμό, ήταν επειδή τα βιώματά μας μέσα από την οικογένειά μας έρχονταν σε αντίθεση με σεξιστικές συμπεριφορες που συναντούσαμε γύρω-γύρω στην ενήλικη ζωή.
Εμένα και μπαμπάς και παππούδες και θείοι με είχαν στα πίκουλα από άποψη συμπεριφοράς και υπήρχε πολύ μεγαλος σεβασμος προς όλες τις γυναίκες της οικογένειας.
Το να μην ξέρεις να δέχεσαι βοήθεια δεν είναι ένδειξη ηρωισμού ή ανεξάρτητης γυναίκας… με άλλα λόγια δεν ειναι feature οπως νομίζεις, είναι bug
Γιατί η περοφρόνησή σου πηγάζει από την αλαζονεία του ανθρώπου που δε χρειάστηκε να ζητήσει βοήθεια γιατί είχε την τύχη με το μέρος του αρκετά ώστε να μη διανοείται καν ότι μπορεί να μην ευθύνεται η δική του ανωτερότητα χαρακτήρα και ικανοτήτων για αυτό αλλά απλώς και μόνο οι συγκοιρίες που τον προσπέρασαν αλλά γονάτισαν πολλούς όμοιους και ανώτερούς του. Μια τέτοια συνειδητοποίηση θα ενεργοποιούσε την ενσυναίσθηση. Σήμερα εσύ, αύριο εγώ. Αν όμως υπό την ψευδαίσθηση ότι έχεις δοκιμαστεί στον υπέρτατο βαθμό ως προς τα όρια σου καταλήγεις να θεωρείς δικό σου επίτευγμα δύναμης το ότι δε ζήτησες ποτέ βοήθεια,… Διαβάστε περισσότερα »
❤️
Ότι λέει το Ένα Μπλούμπερι α κρι βώ ς. Η τύχη και οι συγκυρίες. Υπάρχει μια έκφραση που λέει “συν Αθηνά και χείρα κίνει”. Για χρόνια πολλά με εξόργιζε αυτή η έκφραση, τι δουλειά έχει μια θεά άμα έχεις ικανότητες; Γιατί εγώ είχα ικανότητες (που θα μπορούσα άνετα για τον α, β, χ λόγο -πες βιολογικό, πες ταξικό, πες όποιο λόγο θες- και να μην έχω) αλλά ήρθε κι εμένα η ώρα που η τύχη μου άλλαξε. Είχα βοηθήσει πολύ κόσμο κι έτυχε (κι εδώ πάλι η τύχη) και πολύς κόσμος να βρεθεί να με βοηθήσει. Άνθρωποι που είχα βοηθήσει… Διαβάστε περισσότερα »
Προσωπικά δεν το βλέπω σαν δάνειο.
Άλλαξες δουλειά και πόλη για να μείνετε μαζί και σαν ομάδα θα αντιμετωπίσετε τα έξοδα που προκύπτουν από αυτή την απόφαση. Αν ζοριστεί οικονομικά αναλαμβάνοντας τα έξοδα μόνος του, μόλις πάρεις τα χρήματά σου, μπορείς να αναλάβεις εσύ κάτι περισσότερο για να τον ανακουφίσεις. Αρκεί να μη βγάλετε και εξελάκι, στις ομάδες η αλληλοβοήθεια πρέπει να είναι αυτονόητη και εύκολη.
Προσοχή μόνο μην κάνετε πράγματα κρυφά, όπως την ερώτηση της προηγούμενης εβδομάδας 😉
Ρωτάς γιατί είναι αναξιοπρεπες να ζητάμε βοήθεια από τους ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν;
Τότε τι είναι αυτό που φτιάχνει την αγάπη;Τι είναι αγάπη;Πως την εκφράζουμε;
Με αυτη τη λογική θα πεθαίναμε αβοήθητοι στα χαντάκια
Σε εναν ιδανικό κόσμο κανείς μάλλον δε θα ζήταγε βοήθεια από κανέναν. Δε θα είχαμε αναποδιές στις δουλειές μας, το χρήμα θα κρεμοταν από τα δέντρα και δε θα αρρωσταίναμε ποτέ. Αν συμβεί το τελευταίο τι θα γίνει με το σύντροφό σου; Θα δεχτείς πιο άνετα βοήθεια στο νοσοκομείο ή στην ανάρρωση αν δεν μπορείτε να προσλάβετε εναν επαγγελματία; Να σε δει ευάλωτη, άπλυτη, αδύναμη; Ή είναι διαφορετικό αυτό για σένα και τα λεφτά συμβολίζουν κάτι άλλο στην ψυχοσύνθεσή σου; Η απάντηση της Λένας είναι από τις πιο διεισδυτικές που έχει δώσει ποτέ και το λέει αυτό ένας άνθρωπος που… Διαβάστε περισσότερα »