Πιστεύω ότι οι γονείς οφείλουν να χωρίσουν όταν η μεταξύ τους σχέση χάνεται και έχουν εξαντληθεί οι προσπάθειες (πηγαίναμε για καιρό και σε σύμβουλο γάμου), τόσο για την δίκη τους ευημερία όσο και για τα παιδιά. Τι γίνεται όμως όταν δεν υπάρχει συμφωνία σε αυτό και ο ένας γονιός προσπαθεί να αποτρέψει τον χωρισμό ακόμα και με απειλές; Αναφέρομαι σε περιπτώσεις που η συμβίωση είναι σε γενικές γραμμές αρμονική, συμβιβασμένη, χωρίς βία ή συνεχείς εντάσεις (αλλά και χωρίς ουσιαστική σχέση μεταξύ των γονιών). Πιστεύω ότι ακόμα κι έτσι είναι προτιμότερος ο χωρισμός αν ειδικά η απόφαση παιρνεται από κοινού, αλλά στην δίκη μου περίπτωση ο σύζυγος αρνείται ακόμα και να συζητήσει τα πρακτικά. Απειλεί σχετικά με τις επιπτώσεις που θα έχει η απόφαση μου στο παιδί μας (προσχολικής ηλικίας) και τονίζει ότι δεν πρόκειται να συνεργαστεί σε μια τέτοια απόφαση. Ζούμε σε χώρα όπου ισχύει η συνεπιμέλεια, όποτε τα παιδιά μεγαλώνουν συνηθως και με τους δυο γονεις (ο χρονος που περνά το παιδι με καθε γονέα μπορεί να είναι ακόμα και 50%). Δεν ξέρω τι είναι διατεθειμένος να κάνει σε περίπτωση που κάνω το επόμενο βήμα, αλλά σιγουρα μπορεί να δυσκολέψει την μεταξύ μας επικοινωνία γυρω από το παιδί ή να ρίχνει την ευθύνη του διαζυγίου σε μένα όταν μιλάει με το παιδι πχ να λέει στο παιδί μας ότι η μαμά δεν θέλει να έρθει στο σπίτι όταν θα με ζητάει κτλ. Πιστεύω ότι μπορεί να με βλάψει και με άλλους τροπους αν το θελήσει πχ οικονομικά, αλλά αυτό δεν αποτελεί μερος της ερωτησης. Προφανώς και θα απευθυνθώ σε αρμόδιους φορείς (όποτε δεν χρειάζομαι τέτοια συμβουλή), αλλά όλα αυτά παίρνουν χρόνο ενώ η ζημιά στο παιδί γίνεται. Η ερώτηση μου είναι η εξής, σε τέτοιες καταστάσεις (αν μπορούμε να γενικεύσουμε την περίπτωση μου) είναι προτιμότερο να χωρίζουμε ή να συμβιβαστούμε γιατί οι συνέπειες του διαζυγίου θα είναι σοβαρότερες από τα προβλήματα που για την ώρα βιώνει το παιδί μας μέσα στη σχέση; ΥΓ Παρακαλώ και τους σχολιαστές να απαντήσουν στο ερώτημα που θέτω ειδικά αν έχουν αντίστοιχες εμπειρίες (χωρις να «κολλήσουν» στο θέμα της συνεπιμελειας) ώστε να με βοηθήσουν στην λήψη της απόφασης μου.
–Προβληματισμένη μαμά
Το αν θα χωρίσεις ή όχι εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από το πώς είναι ο γάμος. Ένα παιδί θέλει ηρεμία και ασφάλεια. Ένας κακός γάμος αποκλείει και τα δυο. Δεν υπάρχει περίπτωση να είναι καλύτερα σε ένα σπίτι με τόση ένταση. Αν δεν έχετε σχέσεις μεταξύ σας, αυτό από μόνο του είναι ένταση. Δεν χρειάζεται να φωνάζετε.
Ο άντρας σου μπορεί να υπονομεύσει την σχέση σου με το παιδί σου και όταν είσαστε παντρεμένοι, και μη νομίζεις ότι θα διστάσει να το κάνει, ίσως να το κάνει ήδη, και να μην το βλέπεις. Δεν είναι στο χέρι του να συνεργαστεί ή όχι αν εσύ θέλεις να φύγεις. Υπάρχουν νόμοι. Οι νόμοι ορίζουν και τι γίνεται και όταν κάποιος γονιός δυσκολεύει την επικοινωνία, και σε μια οργανωμένη χώρα, κάτι τέτοιο αποτελεί φοβερό πάτημα για να ακυρωθεί η συνεπιμέλεια. Εσύ είσαι αυτή που μπορεί να τον απειλήσει, σε αυτή την περίπτωση.
Οι άντρες που δεν θέλουν να πάρουν διαζύγιο εξαγριώνονται όταν νιώθουν ότι χάνουν τον έλεγχο. Όσο δύσκολο και αν σου είναι τώρα να ακούς τις απειλές, όσα και να φοβάσαι, πρέπει να πιστέψεις ότι αυτό δεν θα κρατήσει για πάντα, και θα μειωθεί όταν βρει κάποιον άλλον να ελέγχει (συνήθως μια άλλη γυναίκα, δυστυχώς). Όσο και αν σου φαίνεται βουνό, η ιστορία σου είναι πολύ συνηθισμένη. Συνήθως οι γυναίκες ζητάνε διαζύγιο, ενώ οι άντρες απειλούν ότι θα ζητήσουν (όπως απειλούν και με όλα αυτά που σε απειλεί ο δικός σου). Αυτό που χρειάζεσαι είναι ένας καλός δικηγόρος.
Και τώρα, στην ουσία των πραγμάτων. Ο άντρας σου πατάει στον φόβο σου σχετικά με το παιδί. Σου το γράφω εδώ με ξεκάθαρο τρόπο, γιατί δε νομίζω να σου το πει άλλος.
Δεν είναι μόνο δική σου ευθύνη η ευημερία του παιδιού.
Είναι και των δυο σας.
Σταμάτα να φέρεσαι λοιπόν σα να είναι.
Αν ο άντρας σου φέρεται με τρόπο που την υπονομεύει,
ΔΕΝ ΦΤΑΙΣ ΕΣΥ ΓΙΑ ΑΥΤΟ.
Δεν φταίνε οι γυναίκες για τα λάθη των αντρών.
Δεν είναι ευθύνη των γυναικών να αποτρέπουν τα λάθη των αντρών.
Δεν είναι μόνο οι γυναίκες υπεύθυνες για τα παιδιά τους.
Αυτό έχεις μάθει να νιώθεις, και ξέρω ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να σκεφτείς αλλιώς. Προσπάθησε το, όμως, γιατί είναι το μόνο όπλο που έχει. Φαντάσου να το χάσει.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Σε αυτές τις περιπτώσεις βρίσκεις killer δικηγόρο και περιμένεις να κάνει τη μ@λακία του.Και όταν @ δικαστής τον απειλήσει με αφαίρεση επιμέλειας,τον πατάς στο λαιμό και τον έχεις σούζα.
Ο άντρας σου χέστηκε για τα παιδια,συγνώμη που στο λέω.Έχει τόσο εγωισμό που δε βλέπει μπροστά του.Τη βολή του δε θέλει να χάσει.
Πέρνα στην αντεπίθεση γιατί εκεί πατάει,στο φόβο σου και στις τύψεις.
Κοίτα να γίνεις βράχος για τα παιδιά,το καλύτερο μάθημα που θα τους διδάξεις.
Αυτο.
Εγώ τώρα διαβάζω το γράμμα μιας γυναίκας που φοβάται έναν άντρα και θέλει να συμβιβαστεί και να συνεχίσει να μένει με τον άντρα που τη φοβίζει, σαν να μην τρέχει τίποτα.
Δε φοβάται ακριβώς μην ασκήσει βία πάνω της,φοβάται μήπως “φορτώσει” ψυχολογικά το παιδί ,στρέψει το παιδί εναντίον της και το επιβαρύνει με λόγια ,απειλές και κατηγορίες που δεν πρέπει να ακούσει ένα παιδί.Μήπως στρέψει όλο τον πληγωμένο του εγωισμό εναντίον του παιδιού .Μήπως πληγώσει το παιδί για να πληγώσει έμμεσα τη γράφουσα.Πολύ δύσκολή κατάσταση για τη γράφουσα .Μόνο με πολλή προσπάθεια και τη βοήθεια ψυχολόγο μπορεί να την ξεπεράσει.
Αγαπητή προβληματισμένη μαμά, μου πήρε 12 χρόνια να φύγω από ένα τέτοιο γάμο. Το πρώτο εμπόδιο ήταν το οικογενειακό μου περιβάλλον, το δεύτερο η άρνησή του, το τρίτο οι ανασφάλειές μου. Τα πρώτα χρόνια ήταν πολύ οξύθυμος και χειριστικός. Η ψυχή μου μαύρη. Στη συνέχεια, και αφού συνειδητοποίησε ότι πραγματικά δεν ήθελα να έχω καμία σχέση μαζί του, μαζεύτηκε και δεν ξαναμίλησε. Η συμμετοχή του στο μεγάλωμα του παιδιού δεν υπήρχε πουθενά, ούτε και η βοήθεια ή η στήριξη που μπορεί να χρειαζόμουν. Αποστασιοποιήθηκα, και απλά συγκατοικούσαμε. Δεν υπήρχαν τσακωμοί, φωνές και σκηνές. Έκανα ό,τι ήθελα χωρίς να τον συμπεριλαμβάνω… Διαβάστε περισσότερα »
Μπράβο Λουκρητι@ που βρήκες τη δύναμη και το κουράγιο να φύγεις απο αυτόν το γάμο!Δίνεις το καλό παράδειγμα και για άλλες γυναικες που βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις .Τα καλύτερα έρχονται!
Σε ευχαριστώ ImplodingVoice, αλλά δεν ξέρω πόσο μπορεί να μου αξίζει αυτό το μπράβο. Το λέω γιατί εδώ μέσα έχουμε διαβάσει για ιστορίες με πολλά πολλά προβλήματα κι όμως αυτές οι γυναίκες κατάφεραν να απεγκλωβιστούν. Κι εγώ, που δεν είχα και κανένα φοβερό πρόβλημα, εννοώντας το οικονομικό, καθόμουν κι έχτιζα μόνη μου τη φυλακή μου, τουβλάκι – τουβλάκι για 12 χρόνια. Έτσι, για να ευχαριστούνται άλλοι. Είναι πολύ τρομακτικά τα παιχνίδια που παίζουμε με το μυαλό μας μερικές φορές.
Δεν είναι έτσι Λουκρητία, θέλει πολλή δύμανη για να σπάσεις τον κύκλο, η πλειοψηφία δεν το κάνει. Ελπίζω να σου το αναγνωρίζεις αυτό. Κι από ‘μένα μπράβο!
@ Λουκρητί@, ακόμα κι αν έχεις συμβάλει στο χτίσιμο της φυλακής σου, το ότι τη γκρέμισες μόνη σου με τις δικές σου δυνάμεις μετά από τόσα χρόνια δεν είναι καθόλου αυτονόητο. Κι εγώ όταν διάβασα το σχόλιό σου ήθελα να σου πω να αισθάνεσαι περήφανη για σένα!
Προβληματισμένη μαμά, δεν έχω παρόμοια εμπειρία αλλά θέλω να σου κάνω κάποιες αντερώτησεις:
Είσαι διατεθειμένη να συζείς με έναν άνθρωπο που ξέρεις ότι μπορεί να σου κάνει το βίο αβίωτο; Δηλαδή να σε εκβιάζει με μοχλό πίεσης το παιδί σου για να μείνεις μαζί του; Να θεωρείς ότι θα σε κακολογήσει σε αυτό αν χωρίσετε; Να προσπαθήσει να σε βλάψει οικονομικά σε περίπτωση διαζυγίου; Γιατί θεωρείς ότι είναι καλύτερα για ένα παιδί να μεγαλώνει μαζί με έναν τέτοιο άνθρωπο καθημερινώς και αδιαλείπτως μέσα στη ζωή του;
Θεωρώ ότι θέτεις το ζήτημα στη σωστή του βάση.
Blackcat νομίζω ότι αν απαντήσει σε αυτές τις ερωτήσεις, θα βρει και τη σωστή απάντηση στην ερώτηση που έστειλε! Το πόσο δύσκολη είναι η εφαρμογή βέβαια είναι άλλο θέμα.
Ακριβώς. Όταν έχει ξεκαθαρίσει μέσα της τι θέλει πραγματικά, τα πράγματα γίνονται πολύ πιο εύκολα στην πράξη.
Επειδή είπες για προσωπικές εμπειρίες, θα ήθελα να σου πω το εξής: Δεν έχω εμπειρία στα διαδικαστικά ενός διαζυγίου ή στο τι προβλήματα μπορεί να σου δημιουργήσει η άλλη πλευρά. Μπορώ να σου μιλήσω για την πλευρά του παιδιού όμως. Οι γονείς μου δεν έπρεπε να έχουν παντρευτεί ποτέ μεταξύ τους. Χώρισαν όταν ήμουν 22 χρονών, ενώ θα έπρεπε να έχουν χωρίσει όταν ήμουν 3 και η μαμά μου ήταν έγκυος στην αδερφή μου. Ακόμα και τις περιόδους που δεν τους ακούγαμε να τσακώνονται, αντιλαμβανόμασταν τις εντάσεις που υπήρχαν μεταξύ τους. Κι όταν δεν υπήρχαν εντάσεις, αντιλαμβανόμασταν την αδιαφορία που… Διαβάστε περισσότερα »
Αν ο άντρας σου στ’ αλήθεια δε θέλει να χωρίσει για την ευημερία των παιδών, όταν θα έρθει προτετελεσμένου θα κάνει το καλύτερο γι αυτά. Αν απειλεί για να σε χειριστεί και αργότερα να σε εκδικηθεί, θα είσαι βάση νόμου σε πλεονεκτική θέση (και ακόμα σωστότερη στην επιλογή σου να χωρίσεις).
Αναρωτιέμαι ειλικρινά τι σκέφτεται ένας άνθρωπος όταν χρησιμοποιεί κακή συμπεριφορά και απειλές για να διατηρήσει το γάμο του. Δε θα είχε η βελτιωμένη συμπεριφορά καλύτερο αποτέλεσμα, ακόμα κι αν το βλέπει υπολογιστικά;
Θα σου πω την εμπειρία μου. Όταν εμφανίστηκαν τα πρώτα συννεφάκια σκεφτηκα δεν πειράζει, δεν είναι όλα τέλεια. Με τον καιρό δημιουργήθηκε μεταξύ μας ένα κλίμα αδιαφορίας, παγωμάρας και ψυχρότητας. Δεν θα ξεχασω ότι έμπαινα στο σπίτι και ένιωθα να πνίγομαι! Αργότερα συνηδειτοποιησα ότι τότε ξεκίνησαν και οι εκρήξεις θυμού της κόρης μου. Και ήταν φυσικό. Αφού εγώ δεν ήμουν καλά, πως θα ήταν το παιδί μου? Μέχρι να αποφασίσω για το διαζύγιο πέρασε ενάμισης χρόνος και ακόμα μετανιώνω που δεν εφυγα νωρίτερα. Δεν θα αλλάξει τίποτα προς το καλύτερο, το αντίθετο. Όσο εσύ δισταζεις και υποχωρείς τόσο αυτός θα… Διαβάστε περισσότερα »
Μη διστάσεις να προχωρήσεις και όλα με τον καιρό θα γίνουν καλύτερα!! Αν μείνεις σε μια νοσηρή κατάσταση υπό τις απειλές του συζύγου θα κάνεις ακόμα μεγαλύτερη ζημιά στο παιδί. Τα παιδιά τείνουν να πιστεύουν ότι όταν το κλίμα στο σπίτι δεν είναι καλό, φταίνε τα ίδια και έχουν τύψεις και μεγαλώνουν ενοχικά. Κάνε το βήμα και οι δομές θα σε στηρίξουν αφού υπάρχουν!!!!! Στο ξαναλέω η αρχή θα είναι δύσκολη, μετά το κουβάρι θα ξετυλίχθει.
Παλι καλα που πηγατε σε συμβουλο γαμου, δηλαδη, και τον βοηθησε να δουλεψει λιγο τον χαρακτηρα του. Δε θελω να φανταστω πως ηταν πριν. Επισης, τι εννοεις «σε γενικες γραμμες αρμονικη» συμβιωση;; Ο τυπος σε απειλει με μοχλο πιεσης το παιδι, ποσο πιο χειριστικος και απαραδεκτος γονιος να γινει για να καταλαβεις οτι θελει να εχει τον ελεγχο at all costs (εις βαρος σου και του παιδιου); Οσο για το παιδι, κανενα κακο δε θα γινει, συμβουλευσου εναν παιδοψυχολογο και οπως λεει η Λενα, τα παιδια θελουν ασφαλεια, οχι γονεις παντρεμενους με το ζορι και τη βια. Βρες εναν καλο… Διαβάστε περισσότερα »
Καλά, Queen, πάω στοίχημα ότι και στον σύμβουλο γάμου μπαινάκης βγαινάκης ο “κύριος”, πέρασε και δεν ακούμπησε. Πολύ μου άρεσε η τελευταία σου πρόταση, εκεί είναι η ουσία. Μακάρι να φύγει η φίλη!
Αντιστέκεται γιατί η συνθήκη του γάμου τον βολεύει πολύ παραπάνω από το να είναι χωρισμένος. Όχι μόνο είσαι εσωτερική και απλήρωτη “δούλα και κυρά”, αλλά βοηθάς και στην κοινωνική του ανέλιξη. Χωρίς εσένα και το παιδί, πώς θα το παίζει, και καλά, οικογενειάρχης/πατριάρχης/αρχηγός? Και πώς θα πάρει αύξηση στη δουλειά, αν δεν υπάρχει το παιδί να πατήσει πάνω του? Και αν δεν είσαι εσύ, θα πρέπει να αναλάβει και άλλους ρόλους (αυτούς τους…γυναικείους) and ain’t nobody got time for that. Εσύ από την άλλη, εκατό φορές καλύτερα θα ήσουν αν έκανες τα ίδια που κάνεις τώρα για 2 άτομα, αντί… Διαβάστε περισσότερα »
Μην ξεχνάμε οτι δεν είναι μόνο το οικονομικό το πρόβλημα της κοπέλας.Θα έχει ενα παιδί που πρέπει κα στηρίξει μετα το διαζύγιο .Θα το πηγαινει στον ψυχολόγο και θα του μιλάει όμορφα και θα έρχεται ο πατέρας ο εγωισταρος και θα υπονομεύει ολη τη δουλειά της ψυχολόγου και της μητερας και θα κατηγορεί και θα βρίζει.Και το παιδι θα μπερδεύεται και δε θα ξέρει ποιον και τι να πιστέψει.Δεν το λες και εύκολο.Κουράγιο και δύναμη στην κοπέλα να ανταπεξέρθει.