Αγαπητή «Α, μπα»: Δεν μπορώ πλέον να συνυπάρχω με την αδερφή μου

Γεια σε όλους, Θα ήθελα την γνώμη σας για ένα θέμα που με απασχολεί για καιρό. Είμαστε 2 αδερφές και δεν μπορώ πλέον να συνυπάρξω με την αδερφή μου και αυτό με θλίβει αφάνταστα. Ζει μόνη της και εγώ ζω με τους γονείς μας, έρχεται όμως πολύ συχνά. Όποτε όμως έρχεται δημιουργεί ένα πολύ άσχημο κλήμα. Σίγουρα θα τσακωθεί με κάποιον χωρίς να υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος. Είναι πολύ νευρικός άνθρωπος και προκαλεί ένα ηλεκτρισμένο κλίμα συνεχόμενα και είμαστε όλοι στην τσίτα απο την ώρα που έρχεται. Το θέμα δεν είναι ότι τσακώνεται μόνο μαζί μας αλλά και με άλλους ανθρώπους σε διάφορους άλλους χώρους εκτός σπιτιού αρκετά συχνά, (σε περιπτώσεις που μπορεί να λυθει κάτι χωρίς άσχημη συμπεριφορά ή τσακωμους, αλλα ερίζει τους άλλους με τη συμπεριφορά της, όσο ευγενικοί και να είναι) με αποτέλεσμα εγώ να νιώθω πως έχουμε γίνει ρεζίλι (όταν είμαι παρών) και να ζητάω συγγνώμη στους αγνώστους. Της έχουμε πει με όμορφο τρόπο πως πρέπει να ηρεμίσει και ίσως να την βοηθούσε ένας ψυχολόγος άλλα δεν το δέχεται και αρχίζει να τσακώνεται μόνη της χωρίς να της απαντάω. Έχω καταντήσει να κλεινομαί στο δωμάτιο μου όταν έρχεται γιατί δεν την αντέχω άλλο, έχω κάνει αρκετές προσπάθειες να κάτσω μαζί της, αλλά δεν τα καταφέρνω πλεόν και τα ρίχνει στη μάνα μου οτι φταίει που δεν της μιλαώ. Είναι ακόμα νευρική και στις κινήσεις της, έχει την τάση να δίνει εντολές και όταν μίλας με κάποιον και θέλει να πει κάτι άκυρο, σε διακόπτει πάντα και όταν δεν διακόπτει νευριάζει. Καλά όταν δεν γίνετε το δικό της γίνετε σαματάς στο σπίτι. Η αλήθεια είναι πως άλλαξε η ζωή της πολύ αποτόμα (τα 2 τελευταία χρόνια), αλλά ήταν δικία της επιλογή. και δεν πιστεύω πως αυτό δικαιολογεί αυτή την συμπεριφορά (αν και έχει την υποστήριξη μας σε όλα). Δεν ξέρω πια τι να κάνω, δεν μπορώ να το συζητησώ όλο αυτό με φίλους δεν νιώθω άνετα. Η μητέρα μου λέει πως όταν ένα δάχτυλο είναι στραβό δεν μπορείς να το κοψείς και εγώ της λέω πως μπορέις να το διορθώσεις κάπως… Πριν 2 χρόνια είχαμε άριστες σχέσεις, μπορεί να ήταν νευρική αλλά δεν ξεπερνούσε κάποια όρια… Ξέρω πως δεν μπορώ να της αλλάξω χαρακτήρα, αλλά δεν ξέρω τι άλλες επιλογές έχω, εκτός από να την αποφεύγω…

Αυτή είναι η μία επιλογή, και η άλλη είναι να της λέτε ξανά και ξανά ότι πρέπει να πάει σε ψυχολόγο, ελπίζοντας ότι η επανάληψη θα κατασταλάξει την πληροφορία μέσα της και θα το πάρει απόφαση. Η μια επιλογή δεν αποκλείει την άλλη, μπορείς να κάνεις και τα δυο παράλληλα.

Πες το ξανά στους γονείς σου και κάνετε όλοι μαζί ένα σχετικό πλάνο. Αλλά όταν μιλάμε για ενήλικα, πρέπει να καταλάβεις ότι δεν μπορείς να την αναγκάσεις να κάνει το οτιδήποτε, αλλά και ότι δεν είσαι εσύ υπεύθυνη για την ζωή της, για την συμπεριφορά της ή για την πορεία της, όσο και αν την αγαπάς, όσο κι αν στενοχωριέσαι.

Δεν μπορείς να τη διορθώσεις εσύ, δεν μπορείς. Πρέπει να το θελήσει η ίδια.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News