Αγαπητή «Α, μπα»: Δεν μπορώ να ξεπεράσω τη διαφορά ηλικίας μεταξύ μας

Είναι η δεύτερη φορά που σου στέλνω, πιο μπερδεμένη αυτή τη φορά από ό,τι την πρώτη. Και δίσταζα μεν, αλλά επειδή πάντα μα πάντα “ρουφάω” τις απαντήσεις που δίνεις σε όσους σε συμβουλεύονται, είπα να το κάνω και δεύτερη φορά. Λοιπόν, με λίγα λόγια, μένοντας μονη για διάστημα ενός χρόνου μετά απο έναν αναπάντεχο χωρισμό από σχέση δύο χρόνων, βρέθηκε κάποιος που μου έκανε “κλικ”, έξυπνος, ευγενικός, ετοιμόλογος. Τον συναντούσα αρκετές φορές την εβδομάδα, δούλευε ως εξυπηρέτηση πελατών σε κατάστημα που επισκεπτόμουν τακτικά. Κάπου ανάμεσα εκεί στο “χτύπημα” της κάρτας και της ώρας εξυπηρέτησης, αρχίσαμε να μιλάμε, πολύ ευγενικά, δεν είχα πάρει βέβαια χαμπάρι ότι με βλέπει αλλιώς, ήμουν δε σε φάση που δεν με ένοιαζε κιόλας αν κάποιος με βλέπει αλλιώς ή όχι, μου ήταν αδιάφορο. Του μίλησα λοιπον για τη δουλειά μου, τη ζωή μου ως “νέα” γιαγιά (είμαι ήδη γιαγιά στα 42 μου), τις αλλαγές στη ζωή μου κλπ. Ηταν πολύ ομιλητικός πάντα, εκείνος δηλαδή άρχιζε τις συζητήσεις, αλλα ήταν τόσο ευχάριστος και τόσο ευγενικός που δεν είχα κανέναν ενδιασμό. Μετά από πέντε έξι μήνες που γινόταν όλο αυτό, βγήκαμε κάποια στιγμή για ένα ποτό (μου το ζήτησε πολύ ευγενικά, του στιλ “αφού τα λέμε μια χαρά εδώ γιατί να μην τα πούμε και κάπου έξω”). Ηξερα ότι είναι μικρότερός μου, τον υπολόγιζα γύρω στα 32-35 αλλά δεν είχα θέμα, γιατί ένιωθα πολύ άνετα μαζί του, ήταν πολύ ώριμος. Βγήκαμε, μια χαρά, περάσαμε όμορφα. Την επόμενη μέρα κανονίσαμε να ξαναβγούμε, ήμουν δε ήδη γοητευμένη. Εκείνος μου ομολόγησε ότι εδώ και καιρό προσπαθεί να με πλησιάσει, αλλά λόγω της εργασίας του έπρεπε να είναι πολύ προσεκτικός. Κάποια στιγμή στη δεύτερη μέρα, φτάσαμε και στο θέμα της ηλικίας, μου είπε δε ότι δεν θα τον ένοιαζε ακόμη κι αν ήμουν 50, 60 κλπ., δεν στέκεται στους αριθμούς αλλά στον άνθρωπο. Μου είπε δε ότι είναι 27, έπαθα σοκ, προσπάθησα να μην ξαναβγούμε, επέμεινε, μου άρεσε κιόλας, συνεχίσαμε να βγαίνουμε και να είμαστε ζευγάρι μετά από λίγο. Ενιωθα κάπως, αλλά περνούσα πολύ ωραία (κυρίως δε γιατί δεν του φαινόταν η ηλικία του, γιατί έχω τα κολλήματά μου). Τυχαία όμως, μετά από ένα μήνα και κάτι, έμαθα πως είναι 23 (!!!!!!!!) (πραγματικά δείχνει πάνω από 30) και εκεί κατέρρευσαν όλα. Επεσε πάνω μου, με παρακαλούσε, μου έλεγε δεν σου το είπα γιατί φοβόμουν ότι θα με διώξεις κλπ. Και μετά από πολλά παρακάλια και διάφορα άλλα, ξαναρχίσαμε να βγαίνουμε (εγώ πάντα όμως το έχω σαν αγκάθι στο πίσω μέρος του μυαλού μου). Αυτός δε, κάθε μέρα δένεται και πιο πολύ, είναι κτητικός, ζηλιάρης (διοτι δουλεύω σε δουλειά με πολύ κόσμο), παράτησε τη δουλειά του και βρήκε άλλη ώστε να έχουμε κοινά ρεπό, κάνει ατελείωτα χιλιόμετρα κάθε μέρα αν του πω ότι δεν μπορώ να συναντηθούμε, μονο και μονο για να με δει για λίγο. Είναι περιποιητικός, κατανοητικός, ό,τι δηλαδή θα ήθελα από έναν σύντροφο. Αλλά… Εχω συνέχεια φρίκες. Μα συνέχεια… Προσπαθεί να με κάνει να το ξεπεράσω αλλά είναι δύσκολο. Με τούτα και με κείνα όμως είμαστε μαζί πέντε μήνες. Και όταν εννοώ μαζί, εννοώ κάθε μέρα μαζί έστω και για ελάχιστα, αρκετή επικοινωνία μέσα στην ημέρα κλπ. Νιώθω καλά μαζί του, αλλά σκέφτομαι συνέχεια τη διαφορά. Νιώθω ότι του κόβω την εξέλιξη της ζωής του, αναρωτιέμαι τι μου βρίσκει κλπ. Δεν ξέρω γιατί στα γράφω όλα αυτά, θέλω απλά να σε ρωτήσω, αφού δεν έχω ξεπεράσει το θέμα της διαφοράς ηλικίας, δεν είναι ανήθικο κάθε φορά να μεταθέτω τον χωρισμό μου (ενώ έχω συναισθήματα για αυτόν). Αφού δεν πρόκειται να το αποδεχθώ ποτέ αυτό με τη διαφορά μας, δεν πρέπει να μείνω σταθερή στην άποψή μου για χωρισμό; Το ότι ενδίδω κάθε φορά, αλήθεια τι υποδηλώνει; Αδύναμο άνθρωπο κατ’ ουσία, δεν συμφωνείς; Σε ευχαριστώ που με άκουσες/διάβασες. “Ας πούμε Μαρία”

– Μαρία

Μαρία, 42 είσαι, δεν είσαι 92 για τόσες φρίκες. Ποια εξέλιξη του κόβεις ακριβώς; 23 είναι, περνάει ωραία, σαν τι άλλο να έκανε σε αυτή την ηλικία; Σε μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων, που μπορεί να είναι πλειοψηφική, η «ώριμη γυναίκα» είναι φαντασίωση. Κλασική φαντασίωση, μάλιστα. Πολύ κλασική. Θα σου έλεγα να το γκουγκλάρεις, αλλά θα γεμίσει ο υπολογιστής σου ιούς. Δεν φαντάζεσαι πόσα κόλλα πέντε έχει κάνει με τους φίλους του, και πόσο καμαρώνει που λέει ότι έχει περπατημένη γκόμενα 42 χρονών. Ελπίζω με μέτρο και με γούστο, γιατί υπάρχει κι άλλο ενδεχόμενο. Αυτό σχετικά με το «τι μας βρίσκει».

Κι εσύ ακριβώς θέλεις να ξεπεράσεις; Ότι η σχέση σας δεν θα καταλήξει σε γάμο και οικογένεια, άρα δεν υπάρχει λόγος να υπάρχει; θέλεις να παντρευτείς και να κάνεις κι άλλα παιδιά; Αν ναι, μάλλον είσαι με τον λάθος άνθρωπο, αν όχι, κάνεις ακριβώς αυτό που πρέπει. Είναι απολύτως εντάξει να είσαι με κάποιον επειδή σου αρέσει, χωρίς να υπάρχει προοπτική για στεφάνι.

Το μόνο πρόβλημα που βλέπω, κι εσύ δεν βλέπεις γιατί τα εξηγείς όλα με την διαφορά ηλικίας ή με άλλον, ακατάλληλο τρόπο, είναι ότι είναι κτητικός και ζηλιάρης. Δεν είναι επειδή δουλεύεις με πολύ κόσμο. Είναι επειδή έχει πολλά προβλήματα με τον εαυτό του. Πολύ φοβάμαι ότι κολακεύεσαι από αυτό και παραβλέπεις πολλά που δεν θα έπρεπε. Πολύ φοβάμαι ότι νομίζεις ότι επειδή είσαι μεγαλύτερη ξέρεις καλύτερα τι κάνεις, και το μόνο σου πρόβλημα μαζί του είναι η διαφορά ηλικίας. Δεν είναι.

Το πρόβλημα στην ηλικία, που θεωρείς μάλλον ηθικής φύσης, είναι αρκετά διαφορετικής κατά τη γνώμη μου. Άντε, σε ξεγέλασε εμφανισιακά και τελικά δεν είναι πάνω από τριάντα, είναι 23. Τώρα που τον ξέρεις καλύτερα, δεν φαίνεται ότι είναι 23; Σου φαίνεται ότι είσαστε στα ίδια κυβικά; Αν επιμένεις ότι ναι, είναι, τότε αυτό κάτι λέει για σένα, για την φάση στην οποία βρίσκεσαι, εκτός κι αν έχεις πέσει πάνω στον Αϊνστάιν της εμπειρίας και της λογικής. Προσπάθησε να καταλάβεις αν αυτό που σου αρέσει είναι να κάνεις σεξ με έναν τόσο νέο άντρα, αν αυτή η κατάσταση σε κάνει να νιώθεις νέα και επιθυμητή, και αν αυτό είναι που σου αρέσει, προσπάθησε να το παραδεχτείς, πριν «ερωτευτείς» κάποιον που σε καταπιέζει κι από πάνω, και μετά έχεις να ξεπεράσεις κι άλλα.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News