Καλησπέρα Λένα και σχολιάστριες, σας γράφω για να μου πείτε τη γνώμη σας για το πρόβλημα που αντιμετωπίζω. Λοιπόν το πρόβλημα μου είναι ότι δεν μπορώ να συμπαθήσω με τίποτα τους ανθρώπους με τους οποίους έχουν σχέση δύο πολύ κοντινοί μου άνθρωποι: η αδερφή μου και ο καλύτερος μου φίλος. Στην περίπτωση του καλύτερου μου φίλου η κοπέλα του δεν ειναι ένα κακό άτομο, απλά είναι ένα άτομο το οποίο εγώ ποτέ δεν θα έκανα παρέα, με πολύ συντηρητικές ιδέες, πολύ τυπική σε σημείο αηδίας (π.χ. αρνείται να της δώσω ακόμα και ένα ποτήρι νερό όταν έρχεται σπίτι μου για να μην υποχρεώνεται) και αρκετά κόμπλεξ. Όταν με ρώτησε για εκείνη του είπα πολύ ήπια τη γνώμη μου και είδα ότι δεν του άρεσε καθόλου οπότε κι εγώ μαζεύτηκα αλλά δεν θα παραστήσω και ότι τη συμπαθώ ποτέ, απλά την ανέχομαι και δεν την σχολιάζω. Δεν τη θεωρώ καλή περίπτωση αλλά στην τελική δεν μου πέφτει λόγος, ο καθένας κάνει τις επιλογές του. Από την άλλη η αδερφή μου βρίσκεται σε μια τρομερά κακοποιητική σχέση. Δύο χρόνια τώρα είναι με έναν άνθρωπο εξαρτημένο από το χόρτο, ο οποίος την προσβάλει διαρκώς, δεν την αφήνει να βγαίνει μόνη της, ελέγχει τους λογαριασμούς της στα σόσιαλ, της κάνει σκηνές για σχέσεις που είχε στο παρελθόν. Τον άνθρωπο αυτόν δεν τον αντιπαθώ απλά, τον απεχθάνομαι. Έχω πει τα χειρότερα γι’ αυτόν στην αδερφή μου, έχω προσπαθήσει άπειρες φορές να την πείσω να χωρίσει χωρίς αποτέλεσμα και πλέον απλά κάθομαι και παρακολουθώ όσα γίνονται χωρίς να μιλάω. Σπάνια μου λέει πια τα θέματα τους αλλά όταν το κάνει μου τα λέει όλα μαζί και φρικουλιάζομαι γιατί εκείνη τη στιγμή πιστεύει ότι θα τον χωρίσει. Μετά τα ξαναφτιάχνουνε και με φλομώνει στο ψέμα ότι τα πάνε καλά ώσπου ξαναφτάνει ο κόμπος στο χτένι. Η ερώτηση μου είναι, είναι αυτή η στάση που κρατάω η σωστή; Μπορώ απλά να μένω αμέτοχη όταν συμβαίνει κάτι που δεν μου αρέσει καθόλου; Και θα μου πεις, δε σε αφορά, δεν είναι η δική σου ζωή, αν μπορείς να σώσεις έναν άνθρωπο αυτός είναι μόνο ο εαυτός σου. Το ξέρω αυτό όμως κάτι μου κλωτσάει, κάτι νιώθω ότι πρέπει να κάνω, βλέπω την καταστροφή να έρχεται ιδίως στην περίπτωση της αδερφής μου και σφυρίζω αδιάφορα!
– Κακιά πεθερά
Τότε, πρέπει να μάθεις να αναγνωρίζεις ότι θα νιώθεις άβολα με το θέμα, χωρίς να προσπαθείς να νιώσεις ηρεμία. Αυτό που σου κλωτσάει, θα είναι εκεί και θα σε κλωτσάει, και θα του λες «καλά κάνεις και κλωτσάς, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι.
Υπάρχουν προβλήματα που δεν λύνονται, κι αυτό είναι ένα από αυτά.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Η σχέση του φίλου παλεύεται. Δε χρειάζεται να συμπαθούμε τους πάντες και εφ όσον τηρείται ένα όριο πολιτισμού, μπορούμε να ανεχτούμε για μία ώρα το μήνα (λέω εγώ τώρα….) την κοπέλα του φίλου. Σχετικά με την αδελφή σου όμως, έχω να κάνω κάποιες παρατηρήσεις – σχόλια. Έχω και εγώ αδελφή που παντρεύτηκε έναν ανεκδιήγητο… Στην αρχή πιεζόμουν, να τον βλέπω για χάρη της. Μας εκβίαζε οικογενειακώς (η αδερφή), με το σκεπτικό ότι αν εμείς δεν τον ανεχόμασταν , θα ήμασταν υπεύθυνοι αν χώριζε…. Αυτός ήταν τέρμα κομπλεξικός, τέρμα φασιστοεθνικιστής (που το εκδήλωνε), έκανε υποδείξεις στους πάντες… δεν έχει τελειώσει το… Διαβάστε περισσότερα »
Γράφεις ότι δεν εργάζεται…
Ναι αυτός δεν εργάζεται…. δηλαδή από τα 12 χρόνια που είναι με την αδελφή μου έχει δουλέψει νομίζω 2…. τώρα τον έχει βάλει η αδερφή μου σε μια δουλειά που έχουν συγγενείς μας, αλλά όχι κανονική δουλειά
Τι εννοείς της αρεσει η βία;
Της αρέσει να τσακώνεται και να μπινελικώνει . Και το ξεκινάει συνήθως πρώτη… τύπου νταής αλλά σε γυναίκα
Μπα μη λυπάσαι… αυτές οι ιστορίες είναι πολύ κλασσικές. Το ότι μας πιέζουν η κοινωνία κτλ… να έχουμε σχέσεις με συγγενείς ενώ έχουν χωρίσει οι δρόμοι μας είναι πάρα πολύ συνηθισμένο. Απλά εγώ άργησα και πάρα πολύ να κάνω αυτό που έπρεπε. Γιατί είχα την συνήθεια να κακοποιούμαι και να μην το καταλαβαίνω….. Ευτυχώς άλλαξα
Επίσης δεν υπάρχει παιδί, γιατί δεν ήθελε η αδερφή και τελικά δεν ήταν τόσο δύσκολο να “χάσω ” όπως λες την αδελφή μου , γιατί, κατάλαβα ότι δεν την είχα και ποτέ. Εφ όσον δε νοιάστηκε ποτέ για μένα ουσιαστικά δεν την ενδιαφέρει πως νοιώθουν οι άλλοι, δεν υπάρχει και σχέση. Σχέση κάνουν δύο άνθρωποι. Όταν ο ένας πετάει αητό, δε λέγεται σχέση. Απλά άργησα να καταλάβω πόσο τοξική ήταν η φάση και πόσο κακό μου έκανε γενικά στη ζωή μου. Αλλά στην Ελλάδα οι αρρωστημένες συγγενικές σχέσεις είναι σχεδόν ο κανόνας. Γι αυτό λέω πάντα σε όλους, βγάλτε τις… Διαβάστε περισσότερα »
Ο Ιονέσκο (που τον έχουν κατατάξει και στο θεάτρο του παραλόγου) γράφει κάπου ότι “δε μπορείς να κάτσεις σε μια καρέκλα όταν αυτή δεν υπάρχει”. Με τον ίδιο τρόπο δε μπορείς να σώσεις και κάποιον που δε θέλει να σωθεί.
Στην πρώτη περίπτωση με τον κολλητό σου δεν μπορείς ούτε πρέπει να κάνεις κάτι παραπάνω. Η κατάσταση όμως που περιγράφεις με την αδελφή σου είναι τελείως διαφορετική. Σε παρόμοια περίπτωση που μου έτυχε με κοντινό μου πρόσωπο εγώ ήμουν κατηγορηματική να χωρίσει, να απευθυνθεί στην αστυνομία (γιατί υπήρχε και σωματική βία) ή σε κάποια υποστηρικτικη γραμμή, να εξαφανιστεί για λίγο καιρό. Ήταν σαν να της κάνω πλύση εγκεφάλου. Τελικά η κοπέλα είναι ακόμη με το συγκεκριμένο άνθρωπο και έβγαλε από τη ζωή της εμένα. Τουλάχιστον έχω καθαρή την συνείδηση μου ότι την στήριξα όσο μπορούσα και της έδειξα τον σωστό… Διαβάστε περισσότερα »
Φίλη δυστυχώς έχω κάνει πολλές φορές αυτή τη συζήτηση για την κολλητή μου και πάνω που νόμιζα ότι βρήκα ισορροπίες -μου κλωτσούσε κάθε φορά και στενοχωριόμουν που άφησε καριέρα και δούλευε πωλήτρια σε ένα χωριό και έμενε με έναν σύντροφο που τη μείωνε και τη χειραγωγούσε-, μαζί με όλες μου τις σκέψεις τύπου “μπορεί εγώ να τα βλέπω άσχημα”, “μπορεί το δικό της όραμα ευτυχίας να είναι αυτο”….. τσουπ!!!!!!! Την πείθω και έρχεται να με επισκεφτεί εξωτερικό που ζούσα, είναι μόνιμα χαρούμεμη γνωρίζει και παιδι από την παρέα μου που υπάρχει έλξη και να μην τα πολυλογώ, σε ένα μήνα… Διαβάστε περισσότερα »
Βρε συ ακριδα λες να υπαρχει ελπιδα και για τη δικη μου φιλη;
Σου (και της) το εύχομαι ολόψυχα!!!!!!!
Λοιπόν,γ τον φίλο σου δεν μπορείς ν κάνεις κάτι.οκ εσύ δεν την χωνεύεις,κ από ότι φαίνεται είναι αμοιβαία τ αισθήματα κ απ την άλλη μεριά.δεν χρειάζεται ν χωνέψουμε τους παντες-αν αρέσει στο φίλο σ όλα οκ. Τώρα,κάποτε ήμουν εγώ στη θέση της αδερφής σ.κ χαίρομαι που η αδερφή μ ποτέ δε με εγκατέλειψε,με έδερνε κ κάναμε βόλτες μαζί,γυμναστήριο,κομμωτήριο,ψώνια κ τ κυριότερο μου έλεγε συνέχεια ιστορίες γ άλλες φίλες της κ το ποσό άψογα τους συμπεριφερόταν τα αγόρια τους….καπου εκεί ξύπνησα.αρχισα ν της μιλάω πιο ανοιχτά για το τι περναγα-ετρωγα κ ξύλο εγω-κ μια μέρα θυμάμαι μου είπε άμα σε ξαναχτύπησει… Διαβάστε περισσότερα »
“Και θα μου πεις, δε σε αφορά, δεν είναι η δική σου ζωή, αν μπορείς να σώσεις έναν άνθρωπο αυτός είναι μόνο ο εαυτός σου.” δεν θα σου πω δεν σε αφορα, οταν προκειται για κακοποιηση. σε αφορα και σε παρα αφορα, ειδικα αν προκειται για την αδερφη σου. το θεμα ειναι οτι δεν μπορεις να κανεις κατι, αν δεν αποφασισει εκεινη να κανει κατι. μην ανεβαζεις στροφες, οσο ειναι τυφλα κολλημενη μαζι του, γιατι θα κλειστει στον εαυτο της. μπορεις να εισαι εκει ομως, να την στηριζεις και ειδικα αν ερθει αυτη η στιγμη που θα αναγνωρισει οτι η… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν θα πω κάτι για την αδερφή σου, αλλά για την κοπέλα του κολλητού σου.
Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι μπορεί να αντιδρά έτσι επειδή νίωθει/καταλαβαίνει το ότι δεν την συμπαθείς; Να είναι έχει δηλαδή μια αμυντική στάση απέναντι σου;
Το να μην πιείς ένα ποτήρι νερό για “να μην υποχρεώσεις” τον άλλον σημαίνει (στο μυαλό μου τουλάχιστον) ότι στο προσφέρει λίγο με το ζόρι. Καταλαβαίνω ότι είναι μόνο ένα παράδειγμα αλλά ια σκέψου ίγο και το πως μπορεί να νιώθει και αυτή τη συμπεριφορά σου.
Το μόνο που έχω να προσθέσω σαν insight και για να προβληματιστείς, είναι το εξής: Πολύ συχνά σε κακοποιητικές σχέσεις, δεν φεύγουμε γιατί έχουμε πειστεί ότι είμαστε μόνοι μας, ότι δεν έχουμε ανθρώπους που μας αγαπούν ή μας στηρίζουν πλην της σχέσης αυτής (και φυσικά το χειριστικό άτομο στη σχέση κάνει τα πάντα για να μας κρατήσει σε αυτή την λανθασμένη πεποίθηση). Ότι δεν αξίζουμε κάτι παραπάνω, ότι αυτό μας έλαχε και πρέπει να πορευτούμε με αυτή την επιλογή (εντελώς λάθος, είναι όμως απορροια χαμηλής αυτοεκτίμησης και πλύσης εγκεφάλου το χειριστικού συντρόφου). Επομένως, θα έλεγα ότι επειδή ακριβώς πρόκειται για… Διαβάστε περισσότερα »
Πάντως οι δύο περιπτώσεις είναι τελείως διαφορετικές. Στη μια όντως δεν σου πέφτει λόγος, στην άλλη το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να πείσεις την αδελφή σου ότι θα είσαι με όλες τις δυνάμεις σου δίπλα της, χωρίς να την κρίνεις, όταν σε χρειαστεί. Το ότι νιώθει την ανάγκη να σου πει ψέματα πάντως, καλό δεν το λες.
Πάντως το εχω κι εγω αυτό. Θεωρώ τις σχέσεις των αγαπημένων μου ,κατωτέρων των περιστάσεων. Πάντα αναρωτιόμουν γιατί οι φίλοι μου, που είναι τοσο καλοί και αξιόλογοι άνθρωποι έχουν σχέση με κάποιους ψεύτες και ψιλοαδιάφορους. Είτε τους λένε ψέμματα και την πέφτουν δεξιά και αριστερά, είτε κυκλοφορούν πρώην κ.α.
Θα έπρεπε να αισθάνονται τυχεροί που είναι μαζί με τόσο αξιόλογα άτομα κι εκείνοι απλά καταδέχονται.
ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΑΘΩ.