Λένα δεν ξέρω αν εσυ η ίδια είσαι παθούσα, σίγουρα όμως θα υπάρχουν άτομα που διαβάζουν ή και σχολιαστές που αντιμετωπίζουν την ίδια κατάσταση. Λοιπόν, το πρόβλημα μου είναι οι βιντεοκλησεις. Απο την πρώτη καραντίνα ξεκίνησε το φαινόμενο και τώρα στο vol.2 επανήλθε δριμύτερο. Δεν καταλαβαίνω πώς ο κόσμος θεωρει οκ να παίρνει έτσι στο ξεκάρφωτο κάποιον τηλέφωνο ΜΕ ΚΑΜΕΡΑ! Και με παίρνουν και άτομα που δεν έχω τόση οικειότητα μαζί τους και σαφώς δεν έχω καμία όρεξη να σηκώνομαι από τον καναπέ και να χτενιζομαι επειδή κάποιος αποφάσισε να ανοίξει μια κάμερα στο σαλόνι μου. Εντωμεταξύ είναι μία τρίτοξαδέρφη που με παίρνει προφανώς επειδή βαριεται και δεν το κλείνει και ποτε παρόλο που από ένα σημείο και μετά πραγματικά δεν έχεις τι να πεις. Τις προάλλες στήριξε το κινητό κάπου για να βλέπω πώς παίζουν με την 2 χρονων κόρη της. Μετα το πήρε ο άντρας της και το έπρηξε το παιδί να μετρήσει μέχρι το 10 για να την ακούσω κι αυτή να μη θέλει κι αυτός να επιμένει κι εγώ να λέω δεν πειράζει δεν έχει όρεξη τώρα κι αυτός εκεί κι εγώ να κάθομαι σαν το μ@αλακα να περιμένω το καημενο να μετρησει. Πολλές φορές λέω αντε σας αφήνω τώρα, αλλά όταν το λέω εγώ κάθε φορά που μιλάμε, αισθάνομαι κι άσχημα. Εσείς τι κάνετε με όλες αυτές τις βιντεοκλησεις που έχουν γίνει μάστιγα με την καραντινα;
-Μ’ ακούς; Εγώ σ’ ακούω αλλα δεν σε βλέπω.
Επειδή κάποιος σε καλεί, δεν σημαίνει ότι πρέπει να απαντήσεις.
Επίσης, επειδή κάποιος σε καλεί με κάμερα, δεν σημαίνει ότι πρέπει να απαντήσεις με κάμερα.
Ναι, θα δυσαρεστηθεί κάποιος (επειδή δεν απάντησες, επειδή του είπες «αχ είμαι άλουστη, ας τα πούμε έτσι»), αλλά και τι έγινε; Δεν είναι σοβαρό, θα το ξεπεράσει. Ειδικά η τριτοξαδέρφη που σε παίρνει ακριβώς επειδή ξέρει ότι θα απαντήσεις. Όταν καταλάβει ότι δεν είσαι πάντα διαθέσιμη, θα βρει κάποια άλλη να παίρνει – μην ανησυχείς, πάντα υπάρχει κάποια άλλη που δεν της κάνει καρδιά να αφήσει αναπάντητη κλήση.
Απλώς (απλό, που λέει ο λόγος) βάλε τα όριά σου. Δεν φταίει το μέσο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Καλά, αυτό με τα νήπια που τους δίνουν το τηλέφωνο και περιμένεις σαν το βλάκα να πει κάτι το παιδί μπορεί να σε οδηγήσει στην τρέλα. Αλλά πραγματικά ρε γράφουσα, μην απαντάς αν δεν είσαι σε φάση, δεν το έχεις σκεφτεί? Εδώ κανονικά τηλεφωνήματα κι αν δεν έχουμε όρεξη να μιλήσουμε εκείνη την ώρα δεν το σηκώνουμε, σιγά μην καταπιεστούμε και για τέτοια πράγματα πια, αρκετή πίεση τρώμε από παντού.
Δεν απαντώ ποτέ σε βιντεοκλήσεις εκτός αν το έχουμε προγραμματίσει με φίλους κλπ. Επειδή κάποιοι βαριούνται δε θα γίνουμε εμείς παλιάτσοι.
Καλά, δεν είναι θέμα παλιάτσου. Το να νιώθει κάποιος μοναξιά ή ακόμα και να βαριέται και να έχει ανάγκη παρέας – ιδιαίτερα στις συνθήκες που ζούμε – δεν είναι τόσο περίεργο. Κι εγώ που ζω μόνη και βλέπω δικό μου άνθρωπο μια φορά στο ποτέ εδώ και μήνες, τηλεφωνώ στις φίλες μου κάπως πιο συχνά, τι σημαίνει αυτό, ότι τις βλέπω σαν παλιάτσους για να με διασκεδάζουν? Αλλού είναι το πρόβλημα με τις βιντεοκλήσεις.
Ναι προφανώς και δε μιλάω για τις φίλες που μας παίρνουν τηλέφωνο, αλλά για τις ξεχασμένες κουμπάρες/ξαδέρφες/συμμαθήτριες που ξαφνικά μας θυμήθηκαν επειδή δεν έχουν τι να κάνουν. Ολοι ξέρουμε για ποια κατηγορία μιλάμε. Και ΟΚ άλλο να σε καλέσουν μια φορά το μήνα, άλλο να έχουν να σε δουν από τα βαφτίσια σου και ξαφνικά να ζητούν κολλητηλίκια.
Εκεί που πρίζει το παιδάκι λες «Κατερίνουλα αγάπη μου, άσε το μέτρημα και πες: ΑΙ ΠΑ ΡΑ ΤΑ ΜΕ μαμά.» Και έτσι έχεις 2 σε ένα, και από την ξαδέρφη γλυτώσεις και σώζεις ένα αθώο παιδάκι. Σοβαρά, μπορείς να μην ανοίξεις την κάμερα και αν επιμείνει ο άλλος να του πεις απλά «βαριέμαι» ούτε δικαιολογίες ούτε τίποτα. Και επίσης μπορείς να μην απαντάς και μπορείς να κλείνεις το τηλέφωνο με «Σούλα ευχαριστώ που μου τηλεφώνησες αλλά πρέπει να σε αφήσω τώρα, φιλιά σε όλους»
Ζητάω συγγνώμη εκ των προτέρων για το πως θα ακουστώ.
Αλλα, με τέτοιες συμπεριφορές δεν μας φταίει και πολύ τελικά το κράτος ή η κοινωνία για ότι στραβό μας συμβαίνει. Εάν δεν μπορούμε να βάλουμε όρια σε κάτι τόσο απλό, πως περιμένουμε να διαχειριστούμε μια σοβαρή περίσταση? Με μόνιμη παρουσία Εισαγγελέα στο πλευρό μας, όπου θα διευθετεί τα θέματα μας?
Δεν με πήρε κανείς με βιντεοκληση 1 χρόνο τώρα. Μόνο 2 φορές μιλήσαμε με ένα φίλο μου κατόπιν συνεννόησης και των δύο.
Βασικά το βρίσκω αδιανόητο να σε πάρει κάποιος έτσι στα καλά του καθουμένου με βιντεοκληση, είναι όντως κάτι κοινό; εσύ γιατί απαντάς;
Συνήθως το κάνουν οι μεγαλύτερες ηλικίες αυτό, οι πιο νέοι τα βρίσκουν αλλιώς και γίνεται με συνεννόηση η βιντεοκλήση (τουλάχιστον από ότι παρατηρώ)
Δια ζώσης δεν έχω κοινωνικό άγχος, και αν κυλάει και κάποιος χυμός που έχει υποστεί ζύμωση στο αίμα μου, μεταμορφώνομαι σε γιγάντια ενοχλητική κοινωνική πεταλούδα. Βάλε μου όμως μια κάμερα στο σαλόνι και με πιάνει υπαρξιακή κρίση. Δεν ακούω καλά,. δεν ακούγομαι καλά, μιλάμε ταυτόχρονα, χάνεται η σύνδεση, είναι ακατάστατο το σπίτι, πετάνε τα μαλλιά μου, με τρώει η μύτη μου, δεν ξέρω πού να κοιτάξω, δεν ξέρω πώς να το κλείσω, δεν ξέρω ποια είμαι και τι κάνω εκεί. Για μένα η κάμερα είναι τεράστια υπέρβαση και μόνο κατ’ εξαίρεση όταν κάποιος είναι στο εξωτερικό και έχει γενέθλια ή… Διαβάστε περισσότερα »
Εκτός αν η τριτοξαδέρφη είναι και φίλη, ποιός απαντάει σε κλήσεις της τριτοξαδέρφης;
Ποιός απαντούσε σε όλες τις κλήσεις της τριτοξαδέρφης πριν την καραντίνα;
Ποιός απαντάει σε κλήσεις οποιουδήποτε σε βάζει να μιλήσεις με το μωρό;
Ποιός απαντάει σε κλήσεις ανθρώπων που δεν έχουν κανένα σεβασμό για το χρόνο του;
Εδώ δεν προλαβαίνουμε με γονεις και κολλητούς να μιλάμε όσο θέλουμε.
Τέλος πάντων, εγώ δεν απαντάω και παίρνω όταν μπορώ και αν ή στέλνω μήνυμα. Μια χαρά είναι οι σχέσεις μας, κανείς δεν έχει θιχτεί αρκετά για να σταματήσει να παίρνει 🙄
Με έχει πάρει βιντεοκλήση φίλη/γνωστή από παρέα και αφού δε το απάντησα μου έστειλε βίντεο το παιδί της καθώς η ίδια του τραγουδούσε νανούρισμα. Μιλήστε μου για κριντζ φίλες μου.
Omg! Τι παθαίνει ο.κοσμος;
Κι εμένα ταράζεται το νευρικό μου σύστημα με τις βιντεοκλήσεις. Γιατί ξαφνικά πρέπει ντε και καλά να βλεπόμαστε δεν το καταλαβαίνω καθόλου. Και πώς ξέρεις άνθρωπέ μου πως εκείνη την ώρα έχω όρεξη, είμαι ντυμένη, είναι ο χώρος οκ και χίλια δύο. Πάρε με κανονικά τηλέφωνο και, αν τόσο πια θες να δεις τη φάτσα μου, ρώτα με αν μπορώ κι εγώ εκείνη την ώρα και βλέπουμε.
Δεν ξέρω, τις θεωρώ εκβιαστική παραβίαση της ιδιωτικότητας μου και δεν μου αρέσουν καθόλου.
Βρε παιδί μου μήπως έχεις αφήσει το θέμα στη μοιρα του; Αυτες τις τεχνολογίες πρέπει να τις προσαρμόζουμε στις ανάγκες μας, οχι να μαστε ερμαια του πότε θα χτυπήσει η κλήση! Ποτέ δε με παίρνουν χωρις προειδοποίηση, οπως ούτε κι εγω. Πάντα προηγείται γραπτό μήνυμα, “να σε πάρω;” και υπάρχει αυτή η σιωπηλή συμφωνία, οτι πριν καλέσεις πρέπει πρώτα να συνεννοηθείς! Μόνο μια μέρα, με κάλεσε απροειδοποίητα μια φίλη, και το πρώτο πράγμα που μου είπε ήταν “Ρε φίλε πόσο παρεμβατικό είναι αυτο που μόλις έκανα;” και γελάσαμε, και συζητήσαμε για λίγο πώς, τώρα που έχουμε συνηθίσει στα τσατς, ακόμα… Διαβάστε περισσότερα »