Αγαπητή «Α, μπα»: Δεν μπορεί να ξεπεράσει το γεγονός ότι τόσα χρόνια του έκρυβα κάτι τέτοιο

Αμπα μου καλησπέρα! Συγχαρητήρια για το καινούριο σάιτ ,είναι πολύ ωραία δουλειά. Το πρόβλημα μου είναι αρκετά σημαντικό και χρειάζομαι τη γνώμη σου και των αναγνωστών γιατί νομίζω ότι δεν αντέχω άλλο έτσι. Με το σύντροφο μου είμαστε στα 30 και πριν ένα χρόνο περίπου παντρευτήκαμε μετά από τέσσερα χρόνια σχέσης. Τον αγαπώ πολύ και για μένα ακόμη και τώρα, που όπως θα καταλάβεις δεν διανύουμε την καλύτερη μας φάση, ήταν η καλύτερη απόφαση που πήρα στη ζωή μου το να του πω το ναι, όσο βαρύγδουπη κι αν ακούγεται η δήλωση. Δυστυχώς όμως, έχω πάρει και αποφάσεις τις οποίες εύχομαι να μπορούσα να αλλάξω, και μία από αυτές είναι που τώρα κινδυνεύει να διαλύσει τη σχέση μου με αυτόν τον άνθρωπο. Στον πρώτο χρόνο της σχέσης μας, όταν ήμασταν μαζί κάτι λίγο παραπάνω από έξι μήνες είχα μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Τότε ήμουν 25 χρονών, είχα μόλις ξεκινήσει ένα μεταπτυχιακό, το επαγγελματικό μου μέλλον ήταν αβέβαιο και τα ίδια ίσχυαν και για τον σύντροφο μου. Επίσης, παρόλο που ήμουν τρελά ερωτευμένη μαζί του σε καμία περίπτωση δεν ήμουν σίγουρη για το πως θα εξελιχθεί αυτή η σχέση κι αν αυτός ήταν ο άνθρωπος με τον οποίο ήθελα να κάνω οικογένεια. Έτσι αποφάσισα να κάνω έκτρωση. Το θέμα είναι ότι δεν του είπα τίποτα. Συνέχισα τη σχέση μας σαν να μην είχε συμβεί τίποτα κι εκείνος δεν ήξερε τίποτα μέχρι πριν 6 μήνες οπότε και το ανακάλυψε (δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για το πώς αλλά όπως καταλαβαίνετε δεν το έμαθε από μένα). Έγινε έξαλλος. Δεν τον έχω δει έτσι όσα χρόνια είμαστε μαζί ποτέ ξανά. Μου είπε ότι εφόσον του έκρυψα κάτι τόσο σημαντικό δεν μπορεί πλέον να μου χει καμία εμπιστοσύνη, ότι με θεωρεί τον πιο εγωιστή άνθρωπο που ξέρει και γενικώς βαριές κουβέντες που με πλήγωσαν πολύ. Του ζήτησα επανειλημμένα συγγνώμη, του ζήτησα να προσπαθήσει να με κατανοήσει αλλά δεν μπορεί να ξεπεράσει το γεγονός ότι τόσα χρόνια του το απέκρυβα και δεν τον αδικώ. Ήλπιζα, αφελώς ίσως, ότι με τον καιρό θα το ξεπερνούσε, ότι θα με συγχωρούσε. Όμως η κατάσταση μετά από 6 μήνες είναι κάθε μέρα και χειρότερη. Δεν έχει ξανά ξεσπάσει μετά την πρώτη εκείνη φορά, όμως θα το προτιμούσα από την passive aggressive συμπεριφορά του. Έχει γίνει αδιάφορος απέναντι μου, κυνικός και ειρωνικός. Η σεξουαλική μας ζωή από εκεί που άγγιζε τα όρια του ιδανικού κοντεύει να γίνει ανύπαρκτη, λείπει όλο και περισσότερο από το σπίτι αλλά κι όταν είναι εδώ νιώθω σαν να είμαστε δύο ξένοι. Δεν ξέρω τι να κάνω αμπα μου. Χθες, βγήκα εκτός ορίων, έβαλα τα κλάματα εγώ, που δεν κλαίω σχεδόν ποτέ. Του είπα ότι αν δεν θέλει να ναι άλλο μαζί μου οφείλει να μου το πει γιατί δεν αντέχω άλλο το μαρτύριο της σταγόνας στο οποίο με υποβάλλει. Εκείνος μου απάντησε εντελώς ανέκφραστα ότι δεν ξέρει τι θέλει κι ότι χρειάζεται χρόνο μακριά μου. Τα μάζεψα λοιπόν και ήρθα σε μια φίλη μου άπο όπου σου γράφω τώρα. Εκείνη μου λέει ότι είμαστε από τα πιο ταιριαστά και αγαπημένα ζευγάρια που ξέρει κι ότι είναι θέμα χρόνου να ξεπεράσουμε αυτή την κρίση. Εγώ φοβάμαι πως αυτό δεν ισχύει κι ότι τον έχασα. Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, αλλά δεν μπορώ. Δεν σου γράφω για να μου πεις αν θα με συγχωρέσει ή όχι, και γιατί δεν είσαι πυθία αλλά και γιατί φοβάμαι ότι η πρόβλεψη σου δεν θα μ’αρέσει. Απλά θέλω τη συμβουλή σου για το πως να αντιμετωπίσω εμένα, τις ενοχές μου, δεν μπορώ να φανταστώ μια ζωή μακριά του κι αν εξαιτίας του ψέματος μου τον χάσω δεν θα με συγχωρήσω ποτέ. Σε λίγο ξημερώνει η μέρα των γενεθλίων του εν τω μεταξύ και έχω εδώ δίπλα μου το δώρο που του είχα αγοράσει και που τώρα δεν ξέρω καν αν θα φτάσει στα χέρια του ποτέ και δεν βοηθάει ιδιαίτερα την κατάσταση…

– μετανιωμένη

Πράγματι δεν μπορώ να σου πω τι θα γίνει, δεν έχω ιδέα. Συμβουλή όμως μπορώ να δώσω.

Ο ρόλος σου δεν τελειώνει στην αποκάλυψη του ψέματος. Σίγουρα δεν τελειώνει στα κλάματα, όσο σπάνια κι αν είναι. Σίγουρα δεν τελειώνει στην απαίτηση σου (!) να αποφασίσει εδώ και τώρα τι θα γίνει, και μάλιστα λέγοντας ότι «οφείλει» να σου πει τι θα γίνει. Σίγουρα δεν τελειώνει όταν βγαίνεις εσύ (!) εκτός ορίων.

Αυτός περιμένει από σένα κι εσύ περιμένεις από αυτόν. Όμως εσύ πρέπει να κινηθείς, όχι αυτός. Του έχεις μεταφέρει την ευθύνη της απόφασης – όχι. Όχι. Την ευθύνη την έχεις εσύ, και δεν την έχεις αναλάβει. Δεν έχω καταλάβει να την έχεις αναλάβει. Μάλιστα έφυγες, οπότε το έκανες ακόμα πιο δύσκολο για αυτόν. Σχεδόν τον κατηγορείς που δεν το ξεπερνάει, και δεν βοηθάει αυτό καθόλου την κατάσταση, ούτε δείχνει ότι καταλαβαίνεις πώς έχει η κατάσταση.

Λες ότι του ζήτησες να σε κατανοήσει, και ίσως το έκανες, αλλά εδώ, σε αυτά που γράφεις, δεν προσπάθησες να το κάνεις. Είναι απολύτως κατανοητό ότι δεν ήθελες να κάνεις παιδί τότε, και σεβαστή η απόφαση σου, αλλά δεν είναι αυτό το πρόβλημα του. Δεν είναι αυτό η εξήγηση που θέλει. Χρειάζεται εξήγηση που θα φτάνει πολύ βαθιά μέσα σου για να καταλάβει γιατί το κράτησες κρυφό από αυτόν, και πώς κατάφερες να το κρατήσεις μυστικό για τόσα χρόνια. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις πόσο τραβηγμένο είναι. Τι φοβόσουν; Τι ήθελες να πετύχεις κρατώντας το κρυφό; Τι περίμενες ότι θα κάνει αν του το έλεγες; Ότι θα σου έλεγε να το κρατήσεις; Και γιατί δεν το είπες αργότερα; Γιατί όσο περνούσε ο καιρός ήταν πιο δύσκολο; Κάνω υποθέσεις, δεν χρειάζεται να πέσω μέσα, αλλά καταλαβαίνεις ότι αυτό που πρέπει να εξηγήσεις δεν είναι γιατί έκανες έκτρωση, αλλά γιατί δεν του το είπες, γιατί δεν σκόπευες να του το πεις, και πώς κατάφερνες να ζεις μαζί του κρατώντας μέσα σου αυτό το μυστικό.

Ίσως υπάρχει κάποια εξήγηση για αυτή την συμπεριφορά σου που θα τον κάνει να σε δει ανθρώπινα. Ίσως υπάρχει ένας φόβος που ταιριάζει με τον υπόλοιπο χαρακτήρα σου. Η εξιλέωση θέλει ταπεινότητα, θέλει ξεγύμνωμα. Αν δεν βγαίνεις συχνά εκτός ορίων, τώρα ήρθε η ώρα να το κάνεις, αν σε ενδιαφέρει αυτή η σχέση.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News