Αγαπητή «Α, μπα»: Δεν μου έχει ζητήσει ποτέ της συγνώμη για όλα αυτά που είπε

Αγαπητή Α Μπα, Τι κάνεις όταν έχεις συγχωρέσει αγαπημένη φίλη που στο παρελθόν σου είχε κάνει επίθεση… τύπου: «δεν είσαι καλή φίλη όπως η τάδε φίλη μου… δεν συμπεριφέρεσαι σωστά ενώ η τάδε φίλη μου…, θα έπρεπε να έκανες ή να μου έλεγες «αυτό» όπως η τάδε φίλη μου… εσύ δεν με ακους και θέλεις μονό να μιλας για προβλήματα σου, που δεν είναι καν σημαντικά όσο τα δικά μου κτλ.». Στην αρχή δεν μπορούσα να συγχωρήσω αυτά τα λόγια και θύμωσα, πολύ…πάρα πολύ, και όταν θυμώνω άστα… Μετά από λίγο ήρθε το δεύτερο χτύπημα «ίσως είμαι πολύ σοβαρά άρρωστη…» (σε ομαδικό μεηλ). Ανησύχησα το παραδέχομαι, όμως σκέφτηκα, για να είναι τόσο ομαδικό (λίστα με σχεδόν όλο τον κατάλογο των μεηλ) μάλλον θέλει την προσοχή, δεν συμπαθώ τους ζητιάνους και δεν μ αρέσει ο οίκτος οπότε έψαξα για τα σωστά λόγια ώστε να απαντήσω κάτι, δυστυχώς μετά από πολύ σκέψη, δημιούργησα στην φαντασία μου ένα διάλογο που ότι και να έλεγα θα χτυπούσε σε τοίχο…τελικά δεν κατάφερα να απαντήσω. Μετά από καιρό λαμβάνω νέο ομαδικό μεηλ τύπου «ευχαριστώ όλους τους φίλους που μου στάθηκαν, τελικά δεν ήταν τίποτα σοβαρό όμως είδα ποιοι με αγαπάνε πραγματικά…, όχι σαν κάποιους που τόσο καιρό το έπαιζαν φίλοι αλλά τώρα ούτε ένα μνμ». Κατάλαβα ότι τα «κολακευτικά» σχόλια ήταν για μένα, στεναχωρήθηκα και είπα ναι έχω μερίδιο ευθύνης όμως τώρα τι; Θα με ακούσει η θα ακούσω πάλι «έπρεπε να είχες φερθεί έτσι…εγώ στη θέση σου δεν θα το έκανα ποτέ αυτό…η τάδε φίλη μου ήταν πάντα δίπλα μου…κτλ». Από την άλλη είπα μέσα μου «30 χρονών γαϊδάρες, οι φιλίες μας θα έπρεπε να βγαίνουν αβίαστα και χωρίς κατηγορίες ή χειριστικές συμπεριφορές». Πέρασε ο καιρός και ο θυμός μου πέρασε, μου έμεινε μόνο μια λύπη για την φίλη μου επειδή με τον καιρό κατάλαβα ότι τα έκανε όλα αυτά επειδή ένιωθε μοναξιά και ήθελε πιο πολύ αγάπη και φροντίδα, παραπάνω από αυτό που μπορούσα να δώσω. Τώρα πια την έχω συγχωρήσει, παρόλο που δεν το έχει ζητήσει. Μιλάμε αραιά και που, όμως ποτέ ξανά δεν της μίλησα για προβλήματα ή δυσκολίες που αντιμετωπίζω… και δεν θέλω να το ξανακάνω. Αναρωτιέμαι αν χρειάζεται να της πω ότι την έχω συγχωρήσει ή αν δεν έχει νόημα πια. Μέσα μου νιώθω πως αν καταλάβει τι έκανε θα μου ζητήσει η ίδια συγνώμη και μόνο τότε θα ξαναφτιάξουν οι σχέσεις μας. Άρα έχει νόημα να κάνω το πρώτο βήμα; Φοβάμαι ότι κάνοντας το πρώτο βήμα θα ξανακάνει αντίστοιχες επιθέσεις στο μέλλον και πάλι θα πληγωθώ.

 

Εσύ την έχεις συγχωρήσει. Αυτή λες να σε έχει συγχωρήσει, ή δεν καταλαβαίνεις καν ότι κι αυτή περιμένει να της ζητήσεις συγνώμη;

Κάποιος σου κάνει παράπονα. Eσύ τα βλέπεις ως επιθέσεις που σε στενοχωρούν, μόνο που εξακολουθούν να είναι παράπονα για τον άλλον. Μπορεί να είναι αλήθεια αυτό που λες, ότι ζητάει αγάπη, αλλά δεν βλέπω να κάνεις κάτι για να την ανακουφίσεις από τον πίκρα της. Αντιθέτως περιμένεις να σου ζητήσει συγνώμη που είναι τόσο ανασφαλής που ζητιανεύει προσοχή και συμπόνοια από ένα πλήθος με ένα μαζικό μέιλ.

Η ανάγκη της είναι αυτή που είναι, εσύ λες ότι ζητάει περισσότερα από όσα έχεις να δώσεις, άρα υπάρχει ένα υπόλειμμα στο ισοζύγιο της σχέσης σας. Η φιλία σας θα φτιάξει αν κάποια από τους δυο αλλάξει σε αυτό που ζητάει ή σε αυτό που μπορεί να δώσει. Η συγχώρεση, οποιαδήποτε συγχώρεση, για όσο εγωιστικό λόγο κι αν δοθεί ή απαιτηθεί, δεν θα προχωρήσει την σχέση σας με κάποιο τρόπο.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News