Αγαπημένη μας Α,μπα, που ταιριάζεις με τον πρωινό καφέ περισσότερο απ’ οτιδήποτε, θα ήθελα τη γνώμη σου και ει δυνατόν μια μαγική ατάκα! Είμαι 33 χρονών και οι περισσότερες φίλες μου παντρεύονται ή έχουν ήδη παντρευτεί κι εγώ έχω πάει και θα πάω σε πολλούς γάμους. Αυτό το ρημάδι το έθιμο με την ανθοδέσμη Α,μπα μου δεν μ’ αρέσει καθόλου. Με καταπιέζει, νιώθω χαζή να στέκομαι σε μία πίστα και να περιμένω να πιάσω μια ανθοδέσμη και να με χειροκροτούν (γιατί; ) όταν την πιάνω! Δε νιώθω καλά με το σώμα μου τα τελευταία χρόνια και δεν θέλω να στέκομαι στη μέση μιας πίστας με 5-6 άτομα ακόμα! Επιπλέον, είναι λίγες πλέον οι ελεύθερες και νιώθω άσχημα και γι’ αυτό. Άσε που είναι και τόσο εκνευριστικό στερεότυπο πχχχχια ότι οι γυναίκες έχουν όνειρο ζωής τον γάμο. Προφανώς και έχω πει όχι πολλές φορές. Ξέρεις τα όχι στους γάμους και στις χαρές δεν ηχούν όπως τα υπόλοιπα όχι. Ακούγονται σα ναι ή μερικές φορές δεν ακούγονται καθόλου. Οποιαδήποτε δικαιολογία και να πω πάντα θα υπάρχει κάποιος στο δικό μας ή σε άλλο τραπέζι που θα σπεύσει να με πιέσει να σηκωθώ στην πίστα. Λες και έχουν μια λίστα στο μυαλό τους όλοι και μόλις δουν πως δεν δηλώνω το «παρών» με ψάχνουν και ρωτούν πού είναι η τάδε, φωνάξτε και την τάδε! Ούτως ή άλλως καταπιέζομαι σε διάφορα για να συμμετέχω στη χαρά των φίλων μου. Δεν θέλω και σ’ αυτό. Απλώς δεν θέλω. Μα το μέγα μακαρονοτέρας τι θα μπορούσα να πω για να μην ασχολούνται μαζί μου; Την τελευταία φορά μόλις ψυλλιάστηκα πως ήρθε η ώρα της ανθοδέσμης πήγα στην τουαλέτα και ω τι κρίμα το έχασα. Αλλά δεν θέλω και να κρύβομαι στις τουαλέτες σαν την κυνηγημένη… Πείτε μου καμιά ιδέα Αμπά και αγαπημένοι σχολιαστές. Χμ μήπως να κάνω πώς παντρεύτηκα κρυφά; Να σαι καλά Αμπά μας, Φρίντα
Αχ βρε Φρίντα πολύ στενοχωριέμαι που τα περνάς αυτά. Πόσο ηλίθιο έθιμο.
Δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να μην ασχολούνται μαζί σου. Όπως βλέπεις, έχουν έναν κατάλογο στο κεφάλι τους με τις ανύπαντρες. Το μόνο που μπορείς να καθορίσεις είναι η δική σου στάση. Στην ανάγκη και η τουαλέτα καλή είναι ως δικαιολογία, ανάλογα με την περίσταση, ίσως και χωρίς το «α τι κρίμα το έχασα» αλλά με «προτιμούσα να κατουρήσω παρά να κυνηγάω μια ανθοδέσμη μέσα σε μια πίστα».
Έχεις δοκιμάσει να επιμείνεις στο όχι; Τι θα κάνουν; Θα σε σύρουν από τα μαλλιά; Απλώς μην πας. Όχι με γέλια ή με δικαιολογίες. Σκέτο όχι, έχεις δοκιμάσει; Χωρίς διαπραγμάτευση. Πόσο θα σε περιμένουν λες; Δεν είναι δική σου δουλειά να καλύψεις την αμηχανία που θα προκύψει. Πρέπει να μάθεις να διαχειρίζεσαι την σιωπή. Ίσως αυτή είναι μια καλή ευκαιρία.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Σε φίλη – νύφη που νόμιζε ότι ο γάμος της ήταν τα Όσκαρ και εμείς ήμασταν υποχρεωμένες να παλέψουμε για την ανθοδέσμη σαν τρελές, της είπα ότι θα σηκωθώ μόνο αν παίξει το τραγούδι “η μέρα εκείνη δε θα αργήσει κηνυγημένο μου πουλί” με σαφή εντολή ο dj να ανεβάσει την ένταση στη λέξη “πουλί”. Α! Και το τρέξιμο σε slow motion, με άλματα και ύφος ενδόξων στιγμών του μπάσκετ.
Δεν το έβαλε. Δε σηκώθηκα. Κρίμα..
Πόσο τέλεια ιδέα!!!
Μου φύγανε μύξες Sugar. Χαχαχαχαχα σε slow motion, οι δρόμοι της φωτιάς αλλά αντί για τερματισμό η τσατσαλιασμένη ανθοδέσμη με φρεζίες και μουχρίτσες που στολίζουν και τα μαλλιά της νύφης, της κουμπαράς, της αδελφής, του θείου και του οικογενειακού ρακούν.
Καλά οι περισσότερες και ειδικά εκείνες που επιλέγουν ανοιχτό γάμο με όλο τα τελετουργικά και ιεροτελεστικά, στην φάση Όσκαρ καταλήγουν. Ακόμη και κάποιες που στην αρχή ήταν πιο συγκρατημένες, στο τέλος κάτι γίνεται και ψωνίζονται και αυτές.
Νομίζω ότι το παθαίνουν από τους οίκους μόδας που τους παίρνουν παραμάζωμα για να διαλέξουν νυφικό και τις βάζουν εκεί να περπατάνε σε μίνι πασαρέλα και κόκκινα χαλιά!
Στην πρώτη, δεύτερη φίλη δεν το πίστευα, τώρα πια ξέρω… υπομονή λέω, φάση είναι θα περάσει.
Μπορείς να τους πεις:
“είστε καλά;; να την πιάσω και μετά να πρέπει να παντρευτώ;;; απαπαπα”
Πολύ ποντιακό έθιμο η ανθοδέσμη, πράγματι. Επιβάλλεται να το κάνει κάθε Πόντιος που σέβεται τον εαυτό του (σημειωτέον Ποντία εδώ). ΥΓ. Αφορμής δοθείσης, να πω μία σαχλαμάρα που θυμήθηκα σχετικώς με το τι τραβάν οι ανύπαντρες στους γάμους. Στο γάμο του αδερφού είχαν επιλέξει vintage διακόσμηση για την εκκλησία, τρομάρα τους, και είχαν βάλει έξω από την εκκλησία μία σύνθεση, η οποία περιελάμβανε μία vintage ραπτομηχανή πάνω στην ξύλινη βάση της, λουλούδια, κεντήματα κλπ. Εγώ δεν είχα ιδέα τι διακόσμηση είχαν επιλέξει, οπότε την είδα στην εκκλησία πρώτη φορά. Μόλις βλέπω τη ραπτομηχανή μου φάνηκε πολύ κουλό και σαχλό το… Διαβάστε περισσότερα »
αεράκι τώρα ξέρουμε ότι η ραπτομηχανή ήταν εκεί για να ειπωθεί αυτή η ΘΕΪΚΗ ατάκα και να γελάμε για πάντα. Θέλω φίλη τη φίλη σου.
Ανυπομονώ να έρθει ο αγαπημένος μου και να του το πω, έχει επίσης ένσημα Ανύπαντρου Καλεσμένου (Που Δεν Ξέρει Και Να Χορεύει).
Σε καταλαβαινω απόλυτα και είναι σεβαστές οι αντιρρήσεις σου. Αυτό με την τουαλέτα είναι καλη λύση.
ΑΛΛΑ. Νομίζω είναι η κορυφή του παγόβουνου. Λες πχ “Ούτως ή άλλως καταπιέζομαι σε διάφορα για να συμμετέχω στη χαρά των φίλων μου”. Αναφέρεις και για την εμφάνισή σου. Αν δε νιώθεις εσύ η ίδια καλά με τον εαυτό σου μικρές στιγμές όπως η ανθοδέσμη θα παίρνουν τεράστιες διαστάσεις στα μάτια σου. Εξάλλου πόσο συχνα πας σε γάμους; Ψαξε λίγο τι συμβαίνει, πώς μπορείς να έρθεις σε ισορροπία με αυτό που είσαι και, θα δεις, δε θα σε ενοχλούν τέτοια ζητήματα.
Πολύ ωραία απάντηση Φούστα! Κι εγώ εκεί εστίασα αμέσως, και σκεφτόμουν ότι δε γίνεται να είναι το θέμα της μόνο το πέταγμα της ανθοδέσμης και το να μάθει να γίνεται δυσάρεστη, αλλά η Λένα δεν το ακούμπησε καθόλου αυτό το θέμα.
Μια φορά, σε τραπέζι με άλλες “μεγαλοκοπέλες” που προσπαθούσαν να με πείσουν να ακολουθήσω είπα “Φαντάζεστε να την πιάσω εγώ και να πρέπει να περιμένετε να παντρευτώ πρώτη;” Η συζήτηση κόπηκε μαχαίρι καθότι οι μισές ήταν προληπτικές και σκεφτήκανε να μειώσουν τον ανταγωνισμό.
Θα έλεγα να μην λες δικαιολογίες, να πεις ότι αυτό το έθιμο από έξω μοιάζει σαν να παλεύουν γυναίκες στην λάσπη και σε προσβάλει. Θα ακούσεις μερικά “Τώρα υπερβάλεις” αλλά όπως λέει η Α,μπα ακόμα και να σε σύρουν στην σκηνή μπορείς να κάνεις μεταβολή και να φύγεις.
Επίσης η τακτική «Κάθομαι πίσω και άκρη γωνία» δεν σε σώζει. Έχει παιχτεί το εξής σκηνικό μπροστά μου: H νύφη έχει συνεννοηθεί να πετάξει την ανθοδέσμη στην αδερφή της. H αδερφή της νύφης έρχεται να μας σηκώσει «καλέ ελάτε, ούτως ή άλλως το έχουμε στήσει να την πιάσω εγώ, ελάτε χα χα χα». Εγώ δεν πάω, η άλλη φίλη πάει για να γλυτώσει την γκρίνια και κάθεται άκρη άκρη. Στο τέλος της πέφτει η ανθοδέσμη στην μούρη, την πιάνει ασυναίσθητα, περνάει το μισό βράδυ γκαβή γιατί μπήκε γύρη στον έναν φακό και ακούει ΟΛΟ το βράδυ και τα επόμενα 4… Διαβάστε περισσότερα »
Στο δικό μου το χωριό δεν είχαν αυτή τη βλακεία με την ανθοδέσμη ευτυχώς, είχαν άλλες βλακείες, γράφω ονόματα στο παπούτσι, παίρνω κουφέτα να τα βάλω κάτω από το μαξιλάρι κτλ. Μία φορά μόνο, που η νύφη ήταν αμερικανοθρεμμένη, βρέθηκε στην πίστα μόνη της να παρακαλάει να σηκωθούν οι ανύπαντρες και καμιά δεν σηκωνόταν (συμπεριλαμβανομένων και των 3 κουμπάρων της που ήταν ανήπαντρες), τη λυπήθηκα (ήταν και λίγο φιάσκο το πάρτυ), ε σηκώθηκα και σήκωσα και τις δύο διπλανές μου. Γενικά, αν δεν είναι η νύφη 20 ετών για να δικαιολογείται η χαζομάρα και οι φίλες της το ίδιο καλό… Διαβάστε περισσότερα »
Α εμείς στο γάμο μας το ξεφτιλισαμε. Φωνάξαμε όλους τους ανύπαντρους, άντρες και γυναίκες, καθώς και τους διαζευγμένους και τους χώρους. Είχαμε γιαγιάδες να κυνηγούν την ανθοδέσμη αλλά τελικά να τους τη βουτάει ένας 30αρης. Γελάσαμε με την ψυχή μας. Η καλύτερη φάση ήταν.
Τιιιιιι; μονο την ανθοδεσμη; οχι και την καλτσοδετα για τους ανυπογυναικους; πα πα πα
Είναι πολύ απλό, έχω κάνει άπειρη εξάσκηση. Λες όχι και δεν απαντάς αν το συνεχίζουν, οτι και να σου πουν. Σκέτο, αδιαπραγμάτευτο όχι, χωρίς δικαιολογίες. Εν ανάγκη, αλλάζεις θέμα επιτόπου και μιλάς για τον καιρό/την φανταστική τούρτα/τον υπέροχο στολισμό/οτι σου έρθει στο κεφάλι. Μπόνους αν στο πει ανυμφευτος άντρας και τον ρωτήσεις γιατί δεν πάει ο ίδιος.
Πολύ κρίμα, αλλά μέχρι να μάθουμε να μη φερόμαστε σαν αγέλη θα σου χρειαστεί το σωστό το όχι, το πρόστυχο.
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, δεν είναι αυτό που ακολουθείται από δικαιολογίες και ευγενικά χαμόγελα, αλλά αυτό που θα κάνει τους αγενείς να λένε πίσω απ’ την πλάτη σου (ή και μπροστά): Πω, πω αυτή η Φρίντα ρε παιδί μου πολύ ιδιότροπη έχει γίνει, τσ..τσ.. τσ.. Τι της ζητήσαμε..
Έτσι ξέρεις ότι πέτυχε. 😉
Σε όποιον σου το ξαναζητήσει, πες τους απλά και καθαρά:
“Μου την σπάει αυτό το έθιμο, δεν είναι του χαρακτήρα μου και νιώθω γελοία”
Αχ πόσο με εκφράζει αυτό που μόλις διάβασα, δεν είμαι η μόνη λοιπόν που μου χτυπάει καμπανάκι η αμηχανία κάθε φορά την ώρα της ανθοδέσμης. Είναι ένα ακόμα έθιμο, για να διαχωρίσει κοινωνικά τις κακομοίρες τις singles που δεν τις θέλει κανένας και τις δύσμοιρες που τις κυκλοφορούν, αλλά δεν τις παντρεύονται από τις αέρινες, τις ποθητές, τις φεγγαροστολισμένες που πέτυχαν τον στόχο ζωής να τυλίξουν έναν Γιακουμή . Σε έναν γάμο που πήγα μάλιστα, την ώρα της ανθοδέσμης ερχόντουσαν διάφοροι να μας σηκώσουν και η διπλανή μου στο τραπέζι άρχισε να δείχνει το μονόπετρό της με καμάρι του τύπου… Διαβάστε περισσότερα »