Καλησπέρα καλησπέρα. Είσαι η καθημερινή μου συνήθεια εδω και χρόνια, η σελίδα που διαβάζω κάθε μεσημέρι ανελλιπώς! Σ’ ευχαριστώ που επηρέασες τον τρόπο σκέψης μου! Είμαι 26 χρονών και στον 9ο χρόνο της ιατρικής. Και υποφέρω κάθε μέρα που περνάει. Η σχολή με ζορισε πάρα πολύ. Προσπάθησα πολύ να την αγαπήσω, από την αρχή πήγαινα σε όλα τα αμφιθέατρα, σεμινάρια, εθελοντικές ομάδες, προαιρετικές εφημερίες, εργασίες, τα πάντα, αλλά ούτε μια στιγμή δεν ένιωσα ότι ανήκω εκεί. Μόλις πρόσφατα παραδεχτηκα στον εαυτό μου ότι δεν μου άρεσε ποτέ, δεν μου προξενει καμία περιέργεια. Το πρόβλημα είναι ότι δεν θέλω να την παρατήσω, τόσα χρόνια αφιέρωσα και δεν είναι οτι έχω και κάποια άλλη εναλλακτική επαγγελματικά. Αλλά δεν μπορώ να διαβάσω με τίποτα. Από το 2ο έτος τα βιβλία με παραλύουν. Κάθομαι στο γραφείο μου και με πιάνει πανικός, το μυαλό μου αρνείται να συγκεντρωθεί, αφιερωνα και αφιερώνω παρα πολύ χρόνο, αλλά η ύλη ποτέ δεν προχωράει, αισθάνομαι ότι θα αποτύχω όπως και τόσες άλλες φορές (γιατί ακομα και αδιάβαστη στις εξετάσεις πήγαινα). Χρωστάω περίπου 12 μαθήματα και τα περισσότερα απο όσα εχω περάσει ήταν πασαλλειμματα από γνώσεις που μου έμεναν απο τις κλινικές και τα εργαστήρια και από ο, τι λίγο κατάφερνα να διαβάσω στον δυσαναλογα πολυ χρόνο που αφιερωνα. Εδω και ενα χρόνο δουλεύω σε ενα ιατρείο, μου έχει κάνει καλό ψυχολογικά, τα παω τέλεια με τους ασθενείς και με τους γιατρούς, είμαι εργατική και προθυμη, ρωτάω, μαθαίνω, αλλά και εκεί αν πρέπει να ψάξω κάποια πληροφορια και το άρθρο είναι πάνω από δυο σελίδες νιώθω πως χάνομαι. Από μόνη μου έχω μάθει μονο οσα μου είναι απαραίτητα για να την βγαζω κάθε μέρα, τίποτα παραπάνω. Γυρνάω σπίτι και υποφέρω, ολη μέρα σκέφτομαι πως πρέπει να διαβάσω και τελικά βγαζω μόνο λίγες σελίδες, είμαι πάντα αγχωμενη, εχω πονοκεφαλους και αϋπνίες. Εχω απομακρυνθεί τελείως απο φίλους και παλιούς συμφοιτητές, στο μυαλό μου όλοι με βλεπουν σαν την τρομερά αποτυχημένη και τεμπελα που δεν έχει πτυχίο. Και το ερωτημα είναι τώρα τι κάνουμε;;; Σε ένα μήνα θα σταματησω τη δουλειά για να επικεντρωθώ στη σχολή. Ειναι η τελευταία μου ευκαιρία και φοβάμαι πάρα πολύ τις μέρες που έρχονται. Μετά από τοσα χρόνια είναι κριμα να μην παρω το πτυχίο και να τα παρατήσω Φοβάμαι πως θα κάθομαι σπίτι τελείως απαθής από τον φόβο να αντιμετωπίσω τα βιβλία μου. Έχεις να μου προτείνεις κάτι που θα με βοηθούσε;
– Η χωρίς πτυχίο
Ναι, ψυχολόγο.
Νομίζω ότι είναι αρκετά πιο βαθύ από το «δεν μου αρέσει η ιατρική», εφόσον στη δουλειά τα πας καλά. Η ιατρική είναι ένα γιγαντιαίο πεδίο, περιλαμβάνει αμέτρητες δουλειές σε πάρα πολλά επίπεδα. Πραγματικά, είναι δύσκολο να μην βρεις αυτό που σου ταιριάζει, όταν νιώσεις ότι αξίζεις να βρίσκεσαι εκεί που βρίσκεσαι, και δεν σου έκανε κάποιος κάποια χάρη να σε βάλει εκεί.
Είναι κάτι κοινό σε γυναίκες που βρίσκονται σε απαιτητικά περιβάλλοντα, ή σε δουλειές με κοινωνικό κύρος. Δεν είναι αυτή η τελευταία σου ευκαιρία, μην γίνεσαι μελοδραματική.
Βρες έναν ψυχολόγο μέσα από τη σχολή και ξεκίνα θεραπεία παράλληλα με το διάβασμα, γιατί από δω με μερικές λέξεις και παραγράφους δεν μπορούμε να σε βοηθήσουμε περισσότερο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πέρασα τα ίδια με εσένα αλλά στη νομική. 13 χρόνια να τελειώσω. Και τα κατάφερα μόνο όταν το πήρα απόφαση και πήγα ψυχολόγο. Φέτος ανοίγω το δικό μου γραφείο και είμαι πιο περήφανη από ποτέ για τον εαυτό μου!
Μια αγκαλιά από μένα για σένα! Δύσκολος ο δρόμος σου αλλά όχι ακατορθωτος!!! Να θυμάσαι πως για να μπεις το άξιζες ! Καλή επιτυχία!!!
Το θέμα σου μπορεί να είναι ψυχολογικό και συμφωνώ με την απάντηση της Λένας.
Αλλά, επειδή είμαι καθηγήτρια, σκέφτηκα μήπως έχεις κάποιου είδους αδιάγνωστη μαθησιακή δυσκολία. Είναι πολύ κοινό για ανθρώπους με μαθησιακές δυσκολίες να συγκρατούν γνώσεις από την παράδοση/ γνώσεις που μεταδίδονται προφορικά, αλλά να πελαγώνουν με τα βιβλία, ειδικά με την ογκώδη βιβλιογραφία που έχει μία σχολή, όπως η Ιατρική.
☺ Κάνω χρόνια ιδιαίτερα σε μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες κι αμέσως εκεί πήγε το μυαλό μου. Μπορεί να έχει όντως ΔΕΠΥ, αλλά είχα και μαθητές που δεν μπορούσαν να κατανοήσουν αυτό που διάβαζαν. Αλλά με μέθοδο και προσοχή, το ξεπεράσαμε.
Δύσκολα πάντως, όπως είναι δομημένο το σύστημα των Πανελληνίων, θα κατάφερνε κάποιος με αδιάγνωστη μαθησιακή δυσκολία να πιάσει τα 19.000 μόρια της Ιατρικής.
Οι μαθησιακές δυσκολίες ήπιου βαθμού δε γίνονται εύκολα αντιληπτές. Η ύλη των Πανελληνίων είναι πολύ συγκεκριμένη και πολύ μικρή σε σχέση με την ύλη των πανεπιστημιακών μαθημάτων, οπότε μπορούσε να τη διαχειριστεί. Μια μαθησιακή δυσκολία σχετική με την κατανόηση και την παραγωγή λόγου, γίνεται πιο εύκολα αντιληπτή στα θεωρητικά μαθήματα, όπως η Έκθεση, για την οποία, όμως, ζητούνται συγκεκριμένα πράγματα, τα οποία, δυστυχώς, τα περισσότερα παιδιά τα παπαγαλίζουν. Για την Ιατρική είχε κυρίως θετικά μαθήματα, στα οποία οι λύσεις των ασκήσεων βγαίνουν με κάποια λογική αλληλουχία. Γράφω πολλά, σε περίπτωση που διαβάσει κι η ερωτωσα το σχόλιο αυτό, για να… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν ξέρω αν θα σε παρηγορήσει καθόλου, αλλά πολλοί οι φοιτητές που αργούν να τελειώσουν τη σχολή έχουν να αντιμετωπίσουν τετοια συναισθήματα. (Όχι εγω, μια απ’ το χωριο 😉)
Μην παρατήσεις τη σχολή σου, στη γενια στην οποία ανήκεις θα είναι συνηθισμένο να μην μένετε (μένουμε) σε ένα επάγγελμα μια ζωή, η ευελιξία είναι σημαντική. Υπάρχουν αμέτρητα πεδία για να εργαστείς.
12 μαθηματάκια είναι το έχεις.
Και εγώ με μεγάλη δυσκολία παλεύω να τελειώσω το Πολυτεχνείο.
Δεν υπάρχει καμία συμβουλή που να σε βοηθήσει να βρείς το κίνητρο.
Απο πίσω υπάρχουν άλλες ανάγκες και δυσκολίες που αν δεν τακτοποιηθούν ούτε αυτό θα μπορέσει να πάρει σειρά. Ξεκίνα με κάποιον ψυχοθεραπευτή.
Εμένα κάτι που με βοηθάει είναι να το πηγαινω πολυ αργά. 4 μαθήματα τη φορά. Για να μπορέσω να έχω και 100% επιτυχία.
Καλή τύχη. Σίγουρα μπορείς και θα τα καταφέρεις 🙂
Δεν είμαι ειδική επι του θέματος και μπορεί να κανω τεράστιο λαθος, αλλα μήπως το πρόβλημα δεν είναι το αντικείμενο, αλλά έχεις κάποια μαθησιακή δυσκολία, όπως διάσπαση προσοχής; Το έχεις ψάξει ποτέ;
Με μαθησιακο προβλημα ειναι απιθανο να μπεις σε μια τοσο μα τοσο θψηλοβαθμη σχολη.
Εγώ δε βλέπω (από την ερώτηση) να την προβλημάτιζει το περιβάλλον ή το κύρος της σχολής. Αντίθετα λεει ότι στη δουλειά όλα είναι καλά και μάλλον στα εργαστήρια/κλινικές φαίνεται ότι είναι οκ. Το διάβασμα είναι που την ταλαιπωρεί. Δεν είναι προφανές αν είναι το ακαδημαϊκό διάβασμα γενικά, το διάβασμα που έχει να κάνει με τη ιατρική ή απλά έχει πάθει burnout. Μάλλον όχι το τελευταίο όμως γιατί λέει ότι από την αρχή έτσι ήταν. Ένας ψυχολόγος θα τη βοηθήσει να ξεμπερδεύτει και να δει τι θέλει να κάνει. Πάντως εγώ θα της έλεγα να μην ακούσει τον περίγυρο και τις… Διαβάστε περισσότερα »
Ως γιατρός θα σου πω κι εγώ ότι δεν μπορείς να αποφασίσεις ως φοιτήτρια αν σου αρέσει η ιατρική. Η ιατρική είναι ένα τεράστιο πεδίο που πολλές φορές λέω σε γνωστούς που δίνουν πανελλήνιες με ψηλούς βαθμούς αν δεν ξέρεις τι να κανεις περνά ιατρική και αποφασίζεις μετά. Δεν γίνονται όλοι παθολόγοι ή χειρουργοί. Όσον αφορά το διάβασμα επίσης το έχεις δει λάθος που πολλοι το κάναμε ως φοιτητές: η γνώση δεν είναι στα βιβλία. Από εκεί μπορείς να βρεις κάποια ερεθίσματα τα οποία θα σε οδηγήσουν στη γνώση μέσα από την εμπειρία. Ένα πρακτικό τιπ είναι να αγοράσεις τα… Διαβάστε περισσότερα »
Νιώθεις ότι το διάβασμα δεν είναι ποτέ αρκετό και είσαι ανεπαρκης, σου τη δίνει το διάβασμα για να δώσεις εξετάσεις, και όταν αναζητάς μια πληροφορία σε άρθρο χάνεσαι στις 2 πρώτες σελίδες. Έχεις σιχαθεί την ιατρική σχολή, δεν βρίσκεις ενδιαφέρον πια, εχεις χάσει τους φίλους σου, την προσωπική σου ζωη, και φοβάσαι για αυτά που έρχονται. Στη δουλειά νιώθεις ότι δεν διαβάζεις αρκετά… Θα σου έλεγα ότι νιώθεις όπως οι περισσότεροι από εμας, όσοι κάνουμε αυτό το επάγγελμα. Δεν είσαι μόνη σου. Η ιατρική σχολή είναι απίστευτα ανιαρη στην πλειονότητα της και σε φθείρει από την πρώτη μέρα, καθώς ελπίζεις… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ στενάχωρο να αισθάνεσαι εγκλωβισμένη στις επιλογές σου.
Δε ξέρω αν πιέστηκες κατά την επιλογή ή κατάλαβες ότι δε σε εκφράζει στην πορεία. Αυτό που ξέρω είναι πως είναι αδύνατο να βρίσκεις εξίσου ενδιαφέροντα όλα τα μαθήματα μιας σχολής και πως διαφέρει πολύ η πρακτική εξάσκηση ενός επαγγέλματος από τη θεωρητική κατάρτιση.
Θα συμφωνήσω με τη Λένα. Προσπάθησε να βρεις τον τομέα στον οποίο νιώθεις άνετα. Π.χ. Και εγώ λέω πως δε θα γινόμουν με τίποτα γιατρός, αλλά θα το έβρισκα ενδιαφέρον να ήμουν δερματολόγος.
Αγαπητή φίλη, νιώθω ότι το γράμμα το έστειλε μια καλή φίλη μου και συμφοιτήτρια που πλέον έχει ξεκόψει με όλους μας επειδή δεν έχει πάρει ακόμα πτυχίο (στα 13 χρόνια). Πιστεύω κι εγώ ότι το πρόβλημα σου είναι πρωτίστως ψυχολογικό. Δεν είναι δυνατόν να περασες τόσα μαθήματα με “πασαλειμματα” όπως λες, μην υποτιμάς τον εαυτό σου. Είσαι αξια που έχεις φτάσει ως εδώ, και αν ξεκινήσεις άμεσα θεραπεία θα τα βάλεις όλα σε μια σειρά και θα καταφέρεις να τελειώσεις. Στο κάτω κάτω αν σου φαίνεται τόσο φρικτή προοπτικη αλλάζεις προσανατολισμό αλλά θα είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα αν το… Διαβάστε περισσότερα »