Αγαπητή «Α, μπα»: Δεν ήθελα να με δει αξύριστη

Αγαπητη Α,μπα και αναγνωστριες χαιρετω, Πηρα επιτελους την αποφαση να σου γραψω για ενα θεμα, ισως αρκετα προσωπικο το οποιο με βασανιζει ομως εδω και πολυ καιρο: τριχοφυια. Αφορμη σταθηκε μια γνωστη την οποια ειδα σημερα, με κοντο παντελονι και την τριχα (καγκελο), εντελως φυσικη. Το βρισκω αντιαισθητικο ομως την θαυμασα για το θαρρος της. Εμενα προσωπικα αυτο το ζητημα με απασχολει απο 10 χρονων, οι τριχουλες μου αρκετα σκουρες και αρκετουλες, θυμαμαι ποσο χαρηκα την πρωτη φορα που ξυριστηκα! 13 χρονια μετα, αρχιζω να προβληματιζομαι. Ε λοιπον νιωθω εντελως αντιερωτικα αξυριστη, παντα αποτριχωσεις (για λειζερ δεν παιζει φραγκο δυστυχως) κλπ πριν απο ραντεβου, σε σημειο ομως που τις προαλλες, μετα απο παρεξηγηση, το φλερτ μου ηρθε μια μερα νωριτερα και με αιφνιδιασε, και ενω περιμενα την συναντηση πως και πως, τον εστειλα με δικαιολογιες, γιατι ενιωθα σαν γοριλλακι και δεν ηθελα και να με δει και ετσι. Αυτο με προβληματισε γιατι αντι να χαρω τη στιγμη (και το σεξ), μπηκα μονη μου εμποδιο στην χαρα μου να το πω ετσι. Το εχω συζητησει και με 1-2 φιλες και ειναι πιο ανετες (και πιο ξανθουλες να τα λεμε και αυτα) αλλα ντρεπομαι να μιλαω για αυτο το θεμα, για αυτο αποφασισα να το στειλω εδω. Δεν περιμενω ακριβως λυση, μαλλον πρεπει εγω να με αποδεχτω περισσοτερο, θα με ενδιεφερε ομως να ακουσω τη γνωμη σου και των αναγνωστριων, γιατι μου φαινεται μεν λογικο πως δεν γινεται να ειμαστε τελειες (και ατριχες) 24/7, ομως αυτη την πλευρα του σωματος μου δεν μπορω να την αγαπησω, την σιχαινομαι βασικα, αλλα η πιεση που μου δημιουργω αρχιζει να με κουραζει σιγα σιγα.

Η γνώμη μου είναι ότι μέσα σε δεκατρία χρόνια η ενασχόληση με αυτό το θέμα έχει γίνει πίεση που άρχισε να σε κουράζει, και αυτό δείχνει εξέλιξη. Σε άλλα δεκατρία χρόνια, ποιος ξέρει, μπορεί να μην σε ενδιαφέρει καθόλου το θέμα. Όμως, δε νομίζω ότι ο στόχος είναι να μην σε ενοχλούν οι τρίχες πάνω σου. Είσαι ελεύθερη να τις ξυρίζεις, αν αυτό σου αρέσει. Ο φεμινισμός δεν προστάζει, αυτό ακριβώς είναι το θέμα μας, να έχουν οι γυναίκες ελευθερία στο πώς παρουσιάζουν το σώμα τους.

Αυτό που χρειάζεται επεξεργασία είναι το ‘σιχαίνομαι’. Υποθέτεις ότι αφού το σιχαίνεσαι εσύ, το σιχαίνονται όλοι, όλα σου τα φλερτ, και όλοι οι άντρες και γυναίκες περιμένουν από σένα να έχεις πλήρως αποτριχωμένο δέρμα. Αυτή την πίεση την έχεις ενσωματώσει από παιδάκι, ίσως ακριβώς επειδή έχεις μαύρες και πολλές. Έτσι είναι το σώμα σου φτιαγμένο και δεν έχει τίποτα το αηδιαστικό πάνω του. Το πώς θέλεις να το «στολίσεις», με πόσες τρίχες και πού (μην ξεχνάς ότι και τα μαλλιά σου, τρίχες είναι, γιατί δεν σε αηδιάζουν;) αν θα έχεις τατουάζ, τρυπημένα αυτιά, και πώς το ντύνεις, όλα αυτά είναι αισθητικά θέματα, επιφανειακά, και προσωρινά.

Δεν υπάρχουν λέξεις που θα σε κάνουν να αλλάξεις γνώμη για το τι είναι σέξι, άλλωστε όλοι με αυτές τις άτριχες εικόνες έχουμε μεγαλώσει, αυτό θεωρούμε τέλειο. Στις διαφημίσεις για αποτρίχωση, αποτριχωμένες γυναίκες που ξυρίζουν ανύπαρκτες τρίχες βλέπουμε. Μπορείς να το μετριάσεις αν καταλάβεις περισσότερα για την πίεση αυτή, αν δηλαδή διαβάσεις για το θέμα, και κάποτε νιώσεις πόσο ανώφελα και άδικα κατηγορείς το σώμα σου για κάτι εντελώς κανονικό.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News