Αγαπητή Α,μπα, Σε θαυμάζω. Τι ωραία που βρίσκεις σχεδόν πάντα το κουκούτσι στις μικρές μας ιστορίες. Θα ήθελα να ακολουθήσω το επάγγελμα της ηθοποιού, το σπουδάζω με αγάπη ,διάβασμα (γενικότερο) και συνέπεια. Θεωρώ οτι αποσες περισσότερες πηγές μαθαίνω, τόσο βελτιώνομαι ως άνθρωπος αλλά και ως ηθοποιός. Αυτό που με απασχολεί είναι ότι αρκετοί και αρκετές του χώρου μου αυτοθαυμάζονται τόσο που τρομάζω, σκέφτονται και δρουν μόνο για το θέατρο σαν να βρίσκονται σε γυάλα. Δε γνωρίζουν πως λειτουργεί ο υπόλοιπος κόσμος στην εργασία τους ,στις μεταξύ τους σχέσεις, στα ωράριά τους και έχουν μια πολύ περιορισμένη οπτική. Υποτίθεται ένας καλλιτέχνης οφείλει να είναι ανοιχτός και να αφουγκράζεται το τι συμβαίνει γύρω του. Φοβάμαι οτι επειδή το εργαλείο της δουλειάς μου είμαι εγώ ,με τον καιρό θα μπω σε αυτό το τρυπάκι. Το θεωρείς πιθανό;
–Ηλιάνα
Δεν σε ξέρω για να πω ποιο θα είναι το μέλλον σου, αλλά και να σε ήξερα, πάλι δεν θα μπορούσα. Αυτό που ξέρω είναι ότι εφόσον νιώθεις ότι βρίσκεσαι απ’ έξω και παρακολουθείς τη γυάλα από απόσταση, τότε είναι στο χέρι σου το τι θα γίνει. Ουσιαστικός κίνδυνος θα προκύψει αν αποκτήσεις ξαφνικά διασημότητα και εξουσία.
Κάτι άλλο που ξέρω είναι ότι αν νιώθεις ότι ξέρεις καλύτερα από τους άλλους πώς πρέπει να είναι ένας καλλιτέχνης, τρεις εξηγήσεις μπορώ να βρω: ή όντως ξέρεις και είσαι καλύτερα προετοιμασμένη, ή έχεις μια αφ’ υψηλού στάση που δεν σε κάνει διαφορετική από αυτούς που κατακρίνεις, ή βρίσκεσαι σε λάθος θεατρικούς κύκλους.
Και το τελευταίο που ξέρω και δεν θα κουραστώ ποτέ να λέω, είναι ‘ΤΡΙΠΑΚΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΡΥΠΑΚΙ’. Είναι από το τριπ, όχι από την τρύπα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εκτός θέματος αλλά συγχαρητήρια για την επισήμανση του λάθους στο “τρυπάκι”!! Δεν αντέχω να το βλέπω! Άλλο αντίστοιχο που γίνεται συνέχεια είναι το “fun club” αντί “fan club”. Τι σημαίνει “fun club Αλκίνοου Ιωαννίδη”; Ότι μαζευόμαστε στις συναυλίες του και λέμε ανέκδοτα;
Συνεργαζόμενη καθημερινά με ηθοποιούς εδώ και πολλά χρόνια, έχω να πω ότι γνωρίζουν όσο και ο υπόλοιπος κόσμος τα ωράρια, την λειτουργία του συστήματος, τις εκτός του “χώρου” ανθρώπινες σχέσεις. Μάλλον μιλάς για φοιτητές. Ή για ηθοποιούς που τους συναναστρέφεσαι μόνο για λίγη ώρα εργασίας. Όσο για τον αυτοθαυμασμό…ναι είναι για κάποιους δύσκολο να βρουν την ισορροπία μεταξύ του “είμαι ένα τίποτα” και “είμαι τα πάντα” γιατί είναι η φύση του επαγγελματος τέτοια που τους πάει από τα ψηλά στα χαμηλά σε χρόνο dt. Από το χειροκρότημα και τα μπράβο στο να μην χτυπάει τηλέφωνο για δουλειά, από το “γράφεις… Διαβάστε περισσότερα »
Πέρα από αυτά που επισημαίνει η Α, μπα, τα οποία ήταν και δικές μου σκέψεις διαβάζοντας την ερώτηση, μου έκανε εντύπωση ότι δεν ξέρουν πώς λειτουργεί ο υπόλοιπος κόσμος, όπως λες. Το επάγγελμα του ηθοποιού δεν είναι εύκολο, έχει μεγάλη αβεβαιότητα, μη σταθερά ωράρια, χαμηλές απολαβές, επομένως μου κάνει εντύπωση πώς αυτοί οι άνθρωποι ζουν στον κόσμο τους. Εκτός και αν, για εκείνους, αυτός είναι ο τρόπος να προστατευθούν και να μην τους πάρει από κάτω (;)
Εκτός κι αν, ακόμη σπουδάζουν.
Έχεις δίκιο. Θυμάμαι τον εαυτό μου στα φοιτητικά μου χρόνια, και ας μην είχαν σχέση με θέατρο οι σπουδές μου. Ήμουν αλλού γι’ αλλού!
ξεχασε να πει, οτι μας γραφει απ το L.A.
Ο ναρκισσισμός είναι νεύρωση από τις πιο αθεράπευτες….νομίζω δεν θεραπεύεται . Σε όλα τα επαγγέλματα υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, ιδίως σε αυτά που εκτίθεσαι σε κοινό, δηλαδή δάσκαλοι , (όλων των βαθμίδων), δικηγόροι, δικαστές, καλλιτέχνες κοκ. Σε χώρους όπως του θεάματος και της τέχνης, που γίνεσαι εσύ το έργο τέχνης, ακόμη περισσότερο. Αυτό που πρέπει να καταλάβεις είναι :κάνε τη δουλειά σου και μην ασχολείσαι με τους άλλους, και αν θέλεις δες τις νύχτες πρεμιέρας του Κασσαβέτη…… δείχνει τη “σχιζοφρένεια” που παθαίνει ο ηθοποιός, όταν πρέπει να μπει μέσα σε έναν άλλο άνθρωπο