Αγαπητή Α, μπα καλησπέρα, διαβάζω τα τελευταία 4 χρόνια το site σου και μπορω να πω πως με έχει βοηθήσει σε αρκετά ζητήματα. Τελικά όμως δν φάνηκα αρκετά δυνατή όπως νόμιζα μετά από το coming out που εκανε ο αδερφός μου. Δεν μας είχε δώσει κανένα σημάδι προηγουμένως και έπεσε σαν βόμβα μέσα στο σπίτι. Η μαμά μου είναι εκείνη που δεν μπορεί να το δεχτεί με τίποτα, δεν του λέει τίποτα δεν έχει σταματήσει να του δείχνει την αγάπη της.. Αλλα εγώ την βλέπω, δεν τρώει τίποτα 2 μέρες τώρα, δεν μπορεί να κοιμηθεί τα βράδια, συνέχεια ξεφυσαει και την έχω πιάσει να κλαίει πολλές φορές το βράδυ και αυτό με στεναχωρεί περισσότερο, φοβάμαι μήπως πάθει κάτι . Της έχω μιλήσει αρκετές φορες αλλά δεν το αντέχει. Τι μπορώ να κάνω εγώ σε αυτή την περίπτωση, πως να της σταθώ και πως να αντιμετωπίσω τον αδερφό μου ο οποίος δεν δείχνει καθόλου συμπόνια προς την μαμά μας.. Ευχαριστώ εκ των προτέρων
-Μπερδεμένη αδερφή
Αν νιώθεις ότι χρειαζόταν κάποιου είδους δύναμη για να αντέξεις το γεγονός ότι ο αδερφός σου τελικά προτιμάει τα σουτζουκάκια αντί τα παπουτσάκια, ούτε εσένα μπορώ να συμπονέσω. Αν η μάνα σου πάθει κάτι επειδή δεν μπορεί να δεχτεί κάτι εντελώς αδιάφορο, ασήμαντο, καθημερινό, μπανάλ για το παιδί της, ολοδικό της το πρόβλημα. Ο αδερφός σου έχει να αντιμετωπίσει την εχθρότητα όλου του σύμπαντος ξεκινώντας από την ίδια του τη μάνα, οπότε χρειάζεται όλες του τις δυνάμεις και μακάρι να μπορούσα να του δώσω. Μπορείς να του πεις να έρθει στο «Α μπα» να τον στηρίξουμε με όλη μας την ψυχή, αν θέλει, και αν βέβαια το χρειάζεται, γιατί ελπίζω να είναι κουλ και άνετος και μια χαρά με την πάρτη του, όπως άλλωστε θα έπρεπε.
Σόρι, συμπόνοια για την ομοφοβία δεν μπορώ να δείξω. Σταματήστε να είσαστε ομοφοβικοί και θα σας περάσουν όλα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Είμαι η γράφουσα.. Συγγνώμη για το σεντόνι που ακολουθεί.. Θα σας δώσω ένα μικρό update τρεις μήνες μετά.. Έγιναν αρκετές συζήτησεις με τον αδερφό μου κυρίως από τον πατέρα μου (για να καταλάβουν πως αισθάνεται και πως ξεκίνησε όλο αυτό χωρίς να μας έχει δώσει καμια ένδειξη τόσο καιρό, και να του εξηγήσει τους οποίους κινδύνους ενδέχεται να συναντήσει), οι οποίες οι περισσότερες είχαν καλή έκβαση και άλλες κατέληγαν σε φωνές του αδερφόυ μου.. Η μαμά μου από την άλλη συνεχίζει να έχει την ίδια συμπεριφορά που είχε πριν το γεγονός αυτο, τον φροντίζει σε υπερβολικο βαθμό για εμένα (πχ… Διαβάστε περισσότερα »
Ένα εκατομμύριο πραγματα μπορεί να έχουν συμβεί εν τω μεταξύ στη ζωή του τους τελευταίους τρεις μήνες,αλλά το πιο πιθανό είναι απλώς να μη μπορεί να σας δει πια όπως πριν. Αποφάσισε να μη σας κρύβεται και να σας πει ποιος είναι. Κ εσείς αποφασίσατε να τον θεωρήσετε ως το πρόβλημα της οικογένειάς σας. Το ότι επιφανειακά του φέρεστε όπως πριν, ενώ τον αντιμετωπίζετε ως “the elephant in the room”, απλώς το κάνει χειρότερο. Δεν είναι ηλίθιος ο άνθρωπος. Περνάμε τα χίλια όσα μέχρι να αποφασίσουμε να σας το πούμε, παίρνουμε χίλια κουράγια, εκατό φορές μέχρι να κάνουμε τη ρημαδα… Διαβάστε περισσότερα »
Άργησα λίγο να διαβάσω το update αλλά θα απαντήσω έστω και τώρα για να σου λύσω την απορία. Τίποτα δεν προβληματίζει τον αδερφό σου . Τίποτα δεν αλλαξε στα αλήθεια. Απλά σας ξεγραψε για να διασφαλίσει την ψυχική του υγεία και πολύ καλά έκανε . Είστε οικογενειακώς textbook ομοφοβικοί , το γιατί στο έχουν γράψει οι υπόλοιποι. Δε στο λέω για να σε κραξω. Στο λέω για να σε αφυπνίσω,να καταλάβεις τα λάθη σου -των γονιων σας είναι δική τους δουλειά- και να ζητήσεις συγγνώμη από τον αδερφό σου για τον ψυχολογικό πόλεμο που του ασκησατε . Εύχομαι να είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Προσωπική ιστορία: όταν ο δικός μου αδερφός έκανε το coming out του, είχαμε ακριβώς τα ίδια. Η μάνα μας το πήρε πολύ βαριά, κλάμα, οδυρμός κλπ, κλπ. Ήταν και είναι κάζουαλ ομοφοβική, αλλά τώρα που έχουν περάσει μερικά χρόνια μπορώ να πω το εξής: τα πράγματα βελτιώνονται. Στην αρχή πέταγε κοτσάνες για AIDS, για το ότι δεν θα δει ποτέ εγγόνια, έκανε λες και ο αδερφός μου έπαθε μετάλλαξη προσωπικότητας και ξαφνικά δεν τον αναγνώριζε. Φοβόταν ότι ολόκληρη η κοινωνία θα τον απορρίψει και θα πεθάνει μόνος και δυστυχισμένος. Μάντεψε, τίποτα από αυτά δεν έγινε. Μετά από αλλεπάλληλα πολιτισμικά σοκ… Διαβάστε περισσότερα »
Αγάπη, έχω βρεθεί και εγω στη θέση σου και στη θέση της γραφούσας και είναι δύσκολη και πρέπει να την συγχωρέσουμε. Όπως όλ@ προσπαθούμε καθημερινά να αποβάλλουμε το ρατσιμό, το σεξισμό και την ομοφοβία με την οποία μάθαμε να σκεφτόμαστε, έτσι και οι μητέρες μας ξεκινησαν με έναν ξαφνικό και βίαιο τρόπο τον δρόμο προς την απόρριψη της ομοφοβίας. Θα έπρεπε να το ειχαν κανει απο πριν, ναι, αλλα τώρα έτσι έγινε. Οι γονείς straight ατομών δεν μπαίνουν καν στον κόπο να αποβάλλουν την ομοφοβία τους και δεν κατηγορούνται και για κακό parenting. Όσο για τον αδερφό που δεν βοηθάει… Διαβάστε περισσότερα »
ο_Ο
Ο αδερφός σου πήγε…. πολύ μαχητικά! Μπράβο σου που το αντιμετώπισες ψύχραιμα, δύσκολη κατάσταση.
Συμφωνώ 100% με την άποψη ότι οι μαμάδες χρειάζονται συγχώρεση για τις πρώτες παγωμένες αντιδράσεις. Μου πήρε χρόνο και θεραπεία αλλά συγχώρεσα την δική μου, άνθρωπος είναι και κάνει και λάθη. Μας έχει μεγαλώσει με αγάπη όμως, κι όλη αυτή η ιστορία τελικά μας έφερε πιο κοντά. Νιώθω ότι η σχέση μας τώρα σαν οικογένεια είναι πιο ουσιαστική, γιατί κάναμε την δουλειά, αν και δεν τελειώνει ποτέ.
Η μητέρα δικαιούται κάποιο χρόνο πένθους για τον ετεροφυλόφιλο γιο της, που διαπιστώνει ότι δεν υπάρχει. Αλλά ο αδελφός σου δεν είναι το ίδιο με τη μητέρα σου, γιατί πολύ απλά αυτός έχει το δίκιο με το μέρος του, και δεν είναι υποχρεωμένος να “βοηθήσει”. Αν μεταφέρεις – με κεφαλαία – τα λεγόμενά του θέλοντας να δείξεις ότι κι αυτός είχε ακραία αντίδραση, σου απαντώ πως κατά τη γνώμη μου και λίγα της είπε. Τέλος, φυσικά και θεωρείται – από τους σκεπτόμενους, προοδευτικούς ανθρώπους – στοιχείο κακού γονέα η έκφραση ομοφοβικών απόψεων προς τα ετεροφυλόφιλα παιδιά τους. Το επιχείρημα αυτό… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό με το πένθος καλό θα ήταν κάποια στιγμή να σταματήσουμε να το λέμε. Οι λεξεις εχουν δυναμη και η λέξη πένθος έχει παγιωθει σε αυτές τις περιπτώσεις (των διαφορετικών παιδιων) γιατί αποσκοπα στην κοινωνική κατανόηση του δράματος της αλλης. Ας το πούμε με το όνομα του: “απογοήτευση” που δεν της βγηκε το παιδί “φυσιολογικο”.
Κατάλαβα πως εννοεί ότι “πενθεί” τον άνθρωπο που νόμιζε ότι ήταν ως τη στιγμή εκείνη ο γιος της, (σα να λέμε πενθεί την ιδέα, την εικόνα που είχε για αυτόν ) όχι ότι πενθεί το ότι έχασε τον γιο της. Ωστόσο, όσο το σκέφτομαι, μπορεί και να έχεις δίκιο, AllesGoed, αλλά ας της δώσουμε το ελαφρυντικό του σοκ. Ελπίζουμε να ανήκει στο ποσοστό που μετά το πρώτο σοκ, σκέφτεται, αναθεωρεί και βάζει την αγάπη της πάνω από το τι θα πει ο κόσμος. Επίσης, μην αποκλείεις την ανησυχία της όχι (τόσο) για το ότι το παιδί της δεν βγήκε “φυσιολογικό”,… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτός ο γιος που έπλασε η μαμά στο μυαλό της δεν πέθανε γιατί δεν υπήρξε ποτέ. Όπως δεν πεθαίνουν κι όλα τα παιδιά που δεν έγιναν γιατροί, δικηγόροι, παντρεμένα, με 3 παιδιά, με πτυχίο και δουλίτσα όπως θα ήθελαν οι γονείς τους. Οι γονείς θα πάψουν να “θρηνούν” όταν καταλάβουν ότι όλες οι προσδοκίες για τα παιδιά τους είναι φανταστικές. Αυτές οι προσδοκίες είναι ταφόπλακες για τα παιδιά τους, που πολλά από αυτά έζησαν και ζουν απόλυτα δυστυχισμένα κάτω από το βάρος τους. Δεν χρειάζονται καμία συμπόνια και καμία συγχώρεση οι γονείς. Αν κάποιος χρειάζεται συμπόνια είναι αυτά τα παιδια… Διαβάστε περισσότερα »
@Aloutero,
Ακριβώς αυτό που λες Aloutero, αλλιώς να πενθούμε κι εμείς τους γονείς που θα θέλαμε να είχαμε αλλά δεν έχουμε και τα αδέρφια που πιστεύαμε ότι είχαμε δίπλα μας αλλά αποδείχτηκαν αλλιώς, κ.ο.κ. Που μεταξύ μας πιο λογικό βρίσκω να “πενθήσεις” που ο ζωντανός μεν γονιός δεν ήταν τελικά τόσο υποστηρικτικός και όπως τέλος πάντων θεωρώ ότι πρέπει να είναι ένας γονιός απέναντι στο παιδί του, παρά που το παιδί δεν είχε τη σεξουαλική προτίμηση που θα ήθελες, το επάγγελμα που θα ήθελες να ακολουθήσει κλπ. Ας μην είχες τέτοιες προσδοκίες για πράγματα που σε τελική ανάλυση δε σε αφορούν… Διαβάστε περισσότερα »
Μετά από 3 μήνες που έχουν περάσει το παράπονο της μαμάς μου τελικά δεν είναι ότι ομοφυλοφιλος είναι ότι αντικρυσε μπροστά της ένα διαφορετικό παιδί ως προς τον χαρακτήρα.. Ξαφνικά έβγαλε τόση επίθεση και κακία για να υποστηρίξει τα θέλω του χωρίς να χρειάζεται. Μετα την πρώτη αντίδραση της που σοκαρίστηκε, το οποίο το βρίσκω λογικό, η συμπεριφορά της δν έχει αλλάξει καθόλου, τον φροντίζει, του μιλάει όπως πριν.. Εκείνος όμως δεν θα της μιλήσει από μόνος του ή θα της απαντήσει με το ζόρι αν τον ρωτήσει κάτι..ενω παλιότερα θα έκανε την πλάκα του ή θα την αγκάλιαζε. Αυτό… Διαβάστε περισσότερα »
Αλήθεια τώρα, τι συμπόνοια πρέπει να δείξει ο αδερφός σου για τη μανα σου; Να της κάνει πατ-πατ στην πλάτη και να της πει “μη στεναχωριέσαι, θα μου περάσει;”
Μήπως να πάει και σε κέντρο να θεραπευτεί όπως στο Boy Erased;
Όταν εννοείς συμπόνοια τι εννοείς; Να είναι λίγο ομοφυλόφυλος; Να είναι κρυφά ομοφυλόφυλος; Να είναι δυστυχισμένος για να είστε εσείς ευτυχισμένες και να τρώτε; Ασχέτως του συγκεκριμένου θέματος, μιλώντας γενικά πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι γονείς μας ότι ο κόσμος μας δεν γυρνάει γύρω τους. Από μικρή θυμάμαι να ακούω το ” Δεν σκέφτηκε τους γονείς του/της”. Οι γονείς μας είναι ενήλικες και καλό είναι να μάθουν να διαχειρίζονται καταστάσεις που δεν συμβαδίζουν με την δική τους πραγματικότητα.
Συγχωρέστε με για το ορθογραφικό ..
*ομοφυλόφιλος
Αυτο ακριβως, οι γονεις και γενικα οι μεγαλυτεροι συγγενεις ειναι ενηλικοι μεγαλοι ανθρωποι και οφειλουν να αναλαμβανουν οι ιδιοι την ευθυνη για τα αρνητικα συναισθηματα τους απεναντι στον τροπο ζωης του αλλου…Εχω κουραστει να ακουω και να διαβαζω για γονεις η γενικως κοντινα προσωπα που θεωρουν παιδιαστικη συμπεριφορα και πεισμα το να λειτουργεις στη δικη σου ζωη με τροπο με τον οποιο οι ιδιοι δεν εγκρινουν….δλδ βρισκουν παιδαριωδες το να μην αγκαλιαζεις τη δικη τους συναισθηματικη ανωριμοτητα με το να τους κανεις ψυχολογικο babysitting στα πλαισια του κουκλοθεατρου οτι ”Ναι ειμαι αυτος/αυτη που θες οπως με θες η τουλαχιστον αυτο… Διαβάστε περισσότερα »
Άχου τη την καημένη τη μανούλα, τι της έλαχε… Μα κι αυτός ο αλήτης να μην δείχνει σημάδια και να πετάει τις βόμβες έτσι κι όποιον πάρει ο χάρος; Ξέχασε άραγε ότι κέντρο του κόσμου πρέπει να είναι τα πρέπει της μάνας και του πατέρα και της αδερφής και του σογιού ολόκληρου και της κοινωνίας που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θίξουμε και προσβάλλουμε με το να είμαστε ο εαυτός μας; Και δε μου λες, η μάνα πώς δείχνει την αγάπη της είπαμε; Α ναι, με το να κλαίει και να ξεφυσάει… Κρίμα, αφενός για τον αδερφό σου που… Διαβάστε περισσότερα »
Γειά σου Cappuccino, καλωσόρισες 🙂
Ευχαριστώ! Γειά κι από μένα σε όλες/όλους!
Ποτέ δεν θα δικαιολογήσω έναν γονιό ο οποίος απορρίπτει το παιδί του για τον οποιονδήποτε λόγο. Διαβάζοντας το γράμμα όμως δεν είμαι σίγουρη οτι μιλάμε για απόρριψη. Ναι, στεναχωρέθηκε και κλαίει, δεν ξέρουμε όμως το γιατί. Μπορεί να μην κλαίει γι’ αυτό καθ’ αυτό το γεγονός. Μπορεί να κλαίει γιατί συνειδητοποιεί τις δυσκολίες που θα έχει να αντιμετωπίσει το παιδί της. Για παράδειγμα αν ζουν σε μικρή κοινωνία -ειδικά σε πολύ μικρή- ας μην κοροιδευόμαστε, οι ιδέες και οι αντιλήψεις δεν είναι ιδιαίτερα προοδευτικές. Το τι θα αντιμετωπίσει ο άνθρωπος αυτός μπορεί να είναι οι σκέψεις που στεναχωρούν την γυναίκα… Διαβάστε περισσότερα »
Πώς ακριβώς να δείξει συμπόνια δηλαδή, τι να κάνει;
Και πώς έπρεπε να το πει για να μην πάθετε σοκ;
Μου θύμησες το ανέκδοτο με αυτόν που του είπαν ότι πέθανε η γάτα του και είπε έπρεπε να μου το πείτε με τρόπο, τη μια μέρα κάθεται στα κεραμίδια, την άλλη έπεσε, την επόμενη ότι τα τραύματά της δεν πάνε καλά, ότι έπεσε σε κώμα και στο τέλος ότι πέθανε.
Ε, ο αδερφός σου κάθεται στα κεραμίδια της ετεροφυλίας.
Αυτό που συμβαίνει είναι τελείως φυσιολογικό, δουλέψτε με τους εαυτούς σας να συνηθίσετε.
Όταν θα χρειάζεται να ξυπνήσω χωρίς να πιω καφέ ή να βάλω το πρόσωπό μου σε νερό με παγάκια, θα διαβάζω αυτή την ερώτηση. Δηλαδή η μαμά σου αυτό που δεν αντέχει αυτό που συμβαίνει στην ίδια, δηλαδή ότι δεν ζει το παιδί της όπως εκείνη θα ήθελε; Και εσύ κατηγορείς τον αδερφό σου που θα έπρεπε, δεν ξέρω, να την παρηγορεί που δεν άντεξε να κρύβεται μπροστά στον άνθρωπο που τον γέννησε; Τι εννοείς συμπόνοια; Ποιος ακριβώς είναι ο πόνος; Κατανόηση θα έδειχνα μόνο σε μια μητέρα που θα έκλαιγε απ’τον πόνο για το ότι η απάντηση της δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι συμφωνώ. Επειδή στ’αλήθεια δεν καταλαβαίνω, έγραψα κάτι που παρερμηνεύεται; Ανέφερα σε ποια περίπτωση οι γονείς τραβάνε τα μαλλιά τους με το δίκιο τους και εμείς, τα αδέρφια, στεναχωριόμαστε που δεν μπορούμε να βοηθήσουμε και ρωτάμε τι να κάνουμε για να μη βλέπουμε το γονιό μας να κλαίει. Εγώ ταραζόμουν τις ελάχιστες φορές που τους είδα να κλαίνε μ’αυτόν τον τρόπο. Και λέω ότι εδώ δεν ειναι τέτοια περίπτωση, δεν πήγε κατι στραβά, θα τη βρει την άκρη όταν το καταλάβει και ξεπεράσει τις ομοφοβικές της σκέψεις και κυρίως όταν αποδεχτεί ότι το παιδί της διαφέρει από την ίδια, δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Α, ευχαριστώ, συχνά με πιάνει άγχος όταν γράφω φουντωμένα, μήπως έκανα μεγάλο λάθος και κάποιος θα καταστεναχωρηθεί εξαιτίας μου, μη δίνεις σημασία, κάτι δικά μου είναι, τα μαζεύω, συνεχίστε εσείς συνεχίστε 😀
Γράφεις πολύ ωραία. Νομίζω σου το έχουν ξαναπεί. Χαίρομαι να σε διαβάζω. Εκφράζεσαι όμορφα και πάντα θα πεις κάτι που δε θα είχα σκεφτεί -ακόμα κι αν έχω ακριβώς την ίδια άποψη, ο τρόπος που θα το θέσεις είναι στιγμή wow για μένα. Αν αυτό είναι το αποτέλεσμα σου σε κατάσταση φουντώματος..ε σε ζηλεύω!
Εγώ θα σταθώ στο ότι “δεν του λέει τίποτα δεν έχει σταματήσει να του δείχνει την αγάπη της..” Πολύ σημαντικό και σημάδι ότι όντως παλεύει με τις προκαταληψεις της μέχρι να φτάσει να το αποδεχτεί.
Τώρα το ότι η αδερφή λέει ότι δε φάνηκε αρκετά δυνατή, όπως ίσως θα περίμενε, δεν το διαβάζω όπως η Λένα, oτι δηλαδή δυσκολεύεται να αποδεχτεί η ίδια το γεγονός, αλλά ότι δε μπόρεσε να πάρει δυναμικά θέση υπέρ του και να βοηθήσει και τη μητέρα της να καταλάβει και να αποδεχτεί.
Η αδελφή θεωρεί αναίσθητο τον αδελφό της που δεν συμπονα τη μάνα τους για τη συμφορά που τους βρήκε. Που τα διάβασες εσυ όλα τα υπόλοιπα;
Ίσως εκεί που διάβασες κι εσύ Aloutero ότι η γράφουσα θεωρεί αναίσθητο τον αδερφό της που δεν συμπονά τη μάνα τους για τη συμφορά που τους βρήκε. Oh wait… Ας μην παρερμηνεύουμε λόγια γραπτά για να υποστηρίξουμε αυτή τη μοναδική αποδεκτή έκφραση άποψης που έχουμε στο μυαλό μας. Δεν καταλαβαίνω την ένταση, την επιθετικότητα και την ειρωνεία που υπάρχει στα σχόλια. Πολύ με φόρτισε. Όχι ότι θα λείψει σε κανέναν, αλλά μετά τα 10 πρώτα σχόλια θεώρησα πως δε χρειάζεται να εκφράσω αυτό που σκέφτηκα για το κείμενο που διάβασα. Anyway, άποψή μου. Μπορεί η δική μου συναισθηματική κατάσταση να… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν δείχνει καθόλου συμπόνοια; Αλήθεια τώρα; Της μίλησε για ένα κομμάτι του εαυτού του, αναπόσπαστο από την ύπαρξη του και εκείνη ως αντίδραση ΚΛΑΙΕΙ και δεν τρώει και έχει πέσει να πεθάνει σε φάση τι κακό με βρήκε και πρέπει αυτό το παιδί να της πει δεν πειράζει που δεν με αποδέχεσαι, συγγνώμη που είμαι γκέι, δηλαδή τι πρέπει να κάνει; Σιχαίνομαι. Είμαι σε παρόμοια κατάσταση με τη γράφουσα, κι όποιος ποτέ φερθεί με αυτό τον τρόπο στο δικό μου αδελφό θα με βρει απέναντι του. Γονιός, θείος, ξάδελφος, μπατζανακης, ο κόσμοε όλος. Που αγαπάω τους γονείς μου εξίσου. Απλά… Διαβάστε περισσότερα »
ΜΠΡΑΒΟ
Ο αδερφός σου αντιμετωπίζει την απόρριψη μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Και καταλαβαίνει κανονικότατα ότι η ίδια του η μάνα δεν τον αποδέχεται για αυτό που είναι. ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ. Κι ας προσπαθεί εκείνη να μην το δείξει όπως λες. Εάν η μάνα σας δεν μπορεί να το κατανοήσει, να το δουλέψει μέσα της και να το χωνέψει και προτιμά να βάλει σε κίνδυνο τη σχέση με το γιο της είναι δικό της πρόβλημα και δική της απόφαση. Θα σου πρότεινα αντί να παλεύεις για το παράσημο της καλής κόρης, να προσπαθήσεις να καταλάβεις λίγο περισσότερο τον αδερφό… Διαβάστε περισσότερα »