Γειά σου Λένα μου! Σου εύχομαι ολόψυχα κάθε καλό στη ζωή σου! Και σ’ ευχαριστούμε για το έργο που επιτελείς….! Θα ήθελα τη γνώμη σου πάνω σε ένα ζήτημα που με απασχολεί τώρα τελευταία: πώς θα πρέπει να θέτουμε εξ’ αρχής τα όριά μας στους ανθρώπους που γνωρίζουμε για πρώτη φορά (π.χ. σε ένα χόμπι) χωρίς να μάς χαρακτηρίζουν σνομπ, απόμακρους κτλ.; Θα γίνω πιο συγκεκριμένη: ξεκίνησα πρόσφατα το χόμπι μου και μετά το σχόλασμα μου προτάθηκε συνέχεια για φαγητό με τα παιδιά της ομάδας. Πήγα βεβαίως, αλλά διαπίστωσα ότι δεν ταιριάζω ιδιαίτερα. Άλλη ιδιοσυγκρασία. Στο επόμενο μάθημα ξανά πρόταση. Πήγα για να μη φανώ αγενής, αλλά πάλι δεν πέρασα καλά. Και δεν θέλω να πιέζομαι. Καταπιέζομαι όλη μέρα στη δουλειά…εεε δεν θα καταπιεστώ και στο χόμπι… Είπανε να το καθιερώσουνε μία φορά την εβδομάδα. Μέχρι στιγμής έχω αρνηθεί 2 φορές λέγοντας πώς πρέπει να πάω γρήγορα σπίτι γιατί έχω μία εκκρεμότητα με ένα project στη δουλειά μου που πρέπει να παραδώσω μέχρι το βράδυ. Στο μάθημα που είχαμε αυτήν την εβδομάδα μία κοπέλα με ειρωνεύτηκε (θα μας καταδεχτείς απόψε ή έχεις κάτι πιο σημαντικό να κάνεις;) ενώ ένας συμπαίκτης μου, μόλις με είδε, με χαιρέτησε με έναν μορφασμό “άστα να πάνε”. Σπάστηκα να σου πω την αλήθεια και ξενέρωσα γιατί δεν έχω υπογράψει κάπου ότι μετά το μάθημα θα πρέπει υποχρεωτικά να δίνω το παρόν στη μάζωξή τους. Πώς μπορούμε να συμπεριφερόμαστε ώστε οι άλλοι να μην έχουν τέτοιου είδους προσδοκίες από εμάς;
–ένα χόμπι άρχισα για να περνάω καλά
Δεν μπορείς να προλάβεις κατά πόσο θα παρεξηγηθεί ο άλλος από την απόρριψη, ούτε μπορείς να προκαθορίσεις πώς θα την διαχειριστεί. Μια άλλη ομάδα, μπορεί με την ακριβώς ίδια συμπεριφορά σου, να μην έδινε σημασία. Για αυτά τα θέματα υπάρχουν γενικοί κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς, τους οποίους, νομίζω, τήρησες. Μετά είναι πέρα από τον έλεγχό σου. Η άλλη πλευρά, αποφάσισε να μην τους τηρήσει. Δικό τους πρόβλημα η αγένεια τους.
Τι έγινε αν σε χαρακτηρίσουν σνομπ ή απόμακρη; Αφού μόνη σου λες ότι δεν ταιριάζετε. Θέλεις να μην ταιριάζετε, αλλά να σου κάνουν ακριβές ψυχολογικό προφίλ; Δεν γίνεται να γινόμαστε κατανοητοί σε όλους, ειδικά όταν είναι φανερό ότι είναι πολύ απίθανο να συμβεί. Δεν τους συμπαθείς, ούτε αυτοί σε συμπαθούν, αν γίνεται να μη σε επηρεάζει αυτό στα μαθήματα, όλα καλά.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Συγνώμη, μιλάμε για ενηλίκους ; πολύ ανώριμη και παιδιάστικη η συμπεριφορά τους.
Πέρυσι πηγαινα κάθε Τετάρτη σε θεατρικό εργαστήρι . Κάποιες φορές πηγαίναμε μετά για ποτό η φαΐ , αλλά ήταν σαφές ότι είχαμε όλοι τόσες υποχρεώσεις , η απλά μπορεί να μην είχαμε διάθεση ρε αδερφέ, οποίος ήθελε ερχόταν , οποίος δν ήθελε δεν ερχόταν, άλλος ερχόταν για μισή ώρα , άλλοι το ξημερώναν, άλλοι ερχόντουσαν με ταίρι και παιδιά, και ήμασταν όλοι μια χαρούμενη παρέα ! (Στο τέλος πλακώθηκαν οι μισοί με τους άλλους μίσους, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία )
Μήπως ήμασταν στο ίδιο; Η όλα έχουν την ίδια κατάληξη; 😐
Αχαχαχ λες ; Θεσσαλονίκη ;
Είναι που μας βγήκε όλων η βασίλισσα του δράματος που κρύβαμε (όχι και τόσο βαθιά ) μέσα μας 🙂 ήταν πολύ καλός ο δάσκαλος (χωρίς πλάκα, είναι εξαιρετικός )
Τα ίδια κι εμείς, συν σφαγή για το ποι@ έχει θυσιάσει πιο πολλά για να έρχεται ανελλιπώς στις τελευταίες πρόβες. Και ο δάσκαλος επίσης εξαιρετικός…
Αθήνα εμείς.
Εμείς Βερολίνο. Είναι μονόδρομος μάλλον.
γιατί πάντα στο τέλος πλακωνόμαστε όλοι με όλους, τι γίνεται; εμεις το πάθαμε σε εργαστήρι χορού που είχαμε και τελική παράσταση και εκεί βγήκαν τα μαχαίρια για το ποιά το κούνησε καλύτερα , άσε χαχαχα
Εμείς θέλαμε να Γίνουμε όλες πρωταγωνίστριες, κατάλαβες
Έχει ξαναειπωθεί πολλές φορές εδώ ότι κάποιες φορές πρέπει να γινόμαστε δυσάρεστοι. Δεν υπάρχει τρόπος να ευχαριστήσεις τους υπόλοιπους και να είσαι κι εσύ ευχαριστημένη γιατί θέλετε δυο εκ διαμέτρου αντίθετα πράγματα. Κι επειδή δεν υπάρχει λόγος να καταπιέζεσαι ευχαρίστησε τον εαυτό σου και σταμάτα να πηγαίνεις μαζί τους. Την επόμενη φορά που θα σε καλέσουν πες οτι έχεις άλλες υποχρεώσεις χωρίς να δώσεις παραπάνω δικαιολογίες. Πες οτι μεσοβδόμαδα δεν συνηθίζεις να βγαίνεις και τα ΣΚ έχεις σχέδια με φίλους (αν τα μαθήματα είναι μέσα στο ΣΚ). Θα καταλάβουν βέβαια οτι απλά δεν θες να βγαίνεις μαζί τους αλλά θα… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν νομίζω πως η κοπέλα αποζητά την συμπάθεια τους. Απλά θέλει την ησυχία της. Η αντίδραση τους την ενόχλησε, καθώς στην ουσία τη στοχοποιεί. Δε θέλει να συναναστρέφεται με το υπόλοιπο παρεάκι και θα ήθελε να σεβαστούν την επιλογή της να απέχει, χωρίς αυτή να αποτελεί για τους υπολοίπους γεγονός που πρέπει να σχολιαστεί αρνητικά, δημιουργώντας, ετσι, αναπόφευκτα ένα αντίστοιχο κλίμα.
Αφήνεις μια πληροφορία πολύ σημαντική απ’ έξω. Αυτό το χόμπι είναι κάτι που απαιτεί ομαδική δουλειά; Αν ναι, δεν γίνεται να αρνείσαι συνέχεια, γιατί αυτό επηρεάζει την ομάδα. Αυτό το ρωτάω επειδή γράφεις για συμπαίκτη. Ίσως πρέπει να αναζητήσεις άλλη ομάδα αν με κανέναν δεν ταιριάζεις. Αν δεν απαιτεί ομαδική δουλειά, νομίζω ότι παίζει ρόλο η αύρα που εκπέμπουμε ως άνθρωποι. Μην ξεχνάς ότι αυτό που λες, ότι δεν τους συμπαθείς και κανείς τους δεν σου κάνει, είναι κάτι που σίγουρα το αντιλαμβάνονται. Τι είναι αυτό που θα ήθελες; Να αδιαφορούν πλήρως και να κάνουν ότι δεν υπάρχεις; Μπορείς να… Διαβάστε περισσότερα »
Τί ατυχία. Το λέω γιατί είναι χόμπυ και θα επρεπε να είσαι εντελώς χαλαρή. Είναι αυτό το κάτι με τα χόμπυ, που το αλατοπίπερό του είναι οι άνθρωποι με τους οποίους το κάνεις, αν δεν είναι μοναχικό, που το δικό σου δεν είναι. Ξινίζουν που τους απορρίπτεις και είναι θέμα χρόνου να περάσει η ξινίλα και στη διάρκεια του χόμπυ και αυτο δεν μπορείς να το ελέγξεις. Δε θα αναλωθω σε χαρακτηρισμούς των συμπαικτών σου, είναι οπως είναι και δεν αλλάζει. Αυτή είναι μια μάχη που δεν θα έδινα, στη θέση σου θα πήγαινα αλλού.
Είναι μάλλον αυτό που πολλοί ξεκίνησαν το χόμπυ για να βρουν παρέες. Ναι αλλά υπάρχουν κι αυτοί που θέλουν μόνο το χόμπι.
Πολύ σωστή τοποθέτηση!
Η περίπτωση αυτή μού κάνει συνειρμό με την υποχρεωτική συναναστροφή με τους γονείς άλλων παιδιών στα παιδικά πάρτυ. Ανέκαθεν αρνιόμουν να συνοδεύω το παιδί μου σε παιδικά πάρτυ, το άφηνα και μετά πήγαινα και το έπαιρνα, εκτός αν κατά την άφιξή μου έβλεπα ανθρώπους με τους οποίους είχαμε ανταλλάξει μερικές κουβέντες, αλλά αυτό προτιμούσα να το κάνω την ώρα της λήξης του πάρτυ. Τρεις ώρες είναι πολλές για υποχρεωτική συναναστροφή με ανθρώπους που το μόνο κοινό που έχετε είναι παιδιά στο σχολείο. Έτσι μοιάζει και η περίπτωσή σου: Δεν ξέρω τι είδους χόμπι είναι αυτό και κατά πόσον ανταλλάσσετε κουβέντες… Διαβάστε περισσότερα »
Να με συγχωρέσετε, το ξέρω ότι άλλο είναι το πρόβλημα της γράφουσας, αλλά το σχόλιο σου μου ανοίγει έναν καινούριο κόσμο: Είναι αποδεκτό να αφήσω απλά το παιδί μου στο πάρτυ και να φύγω; Και να αφήσω την ευθύνη του στους γονείς του παιδιού που γιορτάζει δλδ;
Για να μην παρεξηγηθώ, δε ρωτάω με διάθεση επίκρισης, αλλά γιατί πολύ θα ήθελα να κάνω το ίδιο. Εναλλακτικά, αν πάω με το βιβλίο μου και κάτσω σε μία γωνίτσα, πόσο θα με παρεξηγήσουν λέτε;;;
Εγώ πάντως δεν εμπιστεύομαι το παιδί μου σε ένα περιβάλλον που γνωρίζω ελάχιστα τους οικοδεσπότες και επίσης δεν ξέρω και ποιοι άλλοι έχουν πρόσβαση σε αυτό το σπίτι. Τόσα έχουμε ακούσει! Επίσης σε περίπτωση καυγά του παιδιού μου με οποιοδήποτε άλλο παιδάκι, δε θα ήθελα να νιώσει μόνο του. Προσωπική μου άποψη, πάντα…
Επειδη ειχα κι εγω την ιδια απορια κατεληξα στο οτι ειναι θεμα ηλικιας. Στα μεγαλυτερα παιδακια που δεν χρειαζονται φυλαξη υποθετω οτι μπορεις να το κανεις. Η κουμπαρα μου που ειναι Λονδίνο μου ειπε οτι αυτα εχουν και ονομα λεγονται “drop off” party, χαχαχα! Τωρα τα διχρονα και τα τριχρονα οχι δεν τα αφηνεις.
Στην Ελβετία έτσι γίνονται τα παιδικά γενέθλια, έρχονται μόνο τα παιδάκια-καλεσμένοι, χωρίς γονείς και αδέρφια. Τους λες ποια ώρα να έρθουν να τα πάρουν και τα πάρτι συνήθως διαρκούν 2-3 ώρες. Από 4 χρονών συνήθως λειτουργεί έτσι. Αν κάποια μικρά νιώθουν ανασφάλεια, μπορεί να μείνει ο γονιός για λίγο ή και για όλο το πάρτι, εξαρτάται και από το παιδί.
Είναι άλλο “δεν τους συμπαθώ” και τελείως άλλο το “δεν ταιριάζουμε”. Όταν δεν συμπαθείς κάποιον, δεν τον αντέχεις στο ίδιο χώρο. Όταν δεν ταιριάζεις, μπορείς άνετα να συνεργάζεσαι για κάποιο λόγο, όπως χόμπυ ή επάγγελμα. Αλίμονο αν ταιριάζαμε με όσους συνεργαζόμαστε πχ πελάτες, συναδέλφους, δικαστές, γυμναστήριο κλπ κλπ… Κατά τη γνώμη μου είναι τελείως αγενές να πιέζεις κάποιον, να σε κάνει παρέα. Είναι σα να επιδιώκεις να προκληθεί ρήξη. Τα ευκόλως εννοούμενα απλά παραλείπονται. Η γυναίκα, είπε δύο φορές με τρόπο ότι δε θέλει να κάνει παρέα εκτός του κοινού ενδιαφέροντος-χόμπυ, οι άλλοι τι ακριβώς θέλουν να ακούσουν και γιατί… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν κατάλαβα να επιδιώκει τη συμπάθεια τους. Αυτοί την εκβιάζουν συναισθηματικά, για να τους κάνει παρέα. Το να μην ταιριάζεις με κάποιους δεν είναι σνομπισμός, είναι απόλυτα σεβαστό δικαίωμα, αρκεί να μην τους τρίβεις στα μούτρα την υποτιθέμενη υπεροχή σου
Αφού δεν ταιριάζετε, δεν θα έπρεπε να σε νοιάζει τι σκέφτονται. Δεν ταιριάζετε και δεν έχει καμία σημασία! Για να νιώθεις εσύ καλά, θα μπορούσες να επισημενεις σε τακτά διαστήματα ότι δεν έχεις ελεύθερο χρονο και τον λιγο χρόνο που βρήκες ήθελες να διαθέσεις στο χόμπι. Τέλος. Οποιαδήποτε άλλη εξήγηση είναι περιττή. ‘Δεν μπορώ να έρθω γιατί όπως έχω πει, δεν έχω ελεύθερο χρονο’.
Εφόσον το χόμπυ που διάλεξες είναι ομαδικό, είναι σημαντικό την ώρα της δραστηριότητας να είστε ενωμένοι σαν ομάδα και να συνεργάζεστε αρμονικά. Φαίνεται, όμως, ότι οι υπόλοιποι που κατάφεραν να δημιουργήσουν το παρεάκι, μεταφράζουν την στάση σου σαν απόρριψη για τους ίδιους, γεγονός που τους ξινίζει, καθώς θεωρούν αναμενόμενο ως συμπαίκτες να είστε και φίλοι. Η συμπεριφορά τους σε επηρεάζει αρνητικά, το ίδιο και η δική σου, αντίστοιχα, επηρεάζει τους υπόλοιπους και μάλλον αργά ή γρήγορα αυτό θα σας επηρεάσει αρνητικά και σαν ομάδα, καθώς ήδη μεταξύ σας επικρατεί ένα αρνητικό κλίμα. Σκέψου το ενδεχόμενο να αλλάξεις ομάδα, με την… Διαβάστε περισσότερα »