Αμπα σε προφίλ στο ινστα πολλές φορές βλέπω στο bio “μαμά” /”μητερούλα μιας αξιολάτρευτης πριγκίπισσας” κτλ. Η πρώτη μου αντίδραση είναι να ξενερώσω. Νιώθω πολύ περίεργα όταν μια γυναίκα δηλώνει “μαμά” και τίποτα άλλο. Ντρέπομαι που λέω αλλά νιώθω ότι δεν έχει τίποτα άλλο στον κόσμο σαν ιδιότητα πέρα από το να είναι μαμά. Μπορώ να καταλάβω ότι το να δηλώνεις στην κοινωνία μας “μαμά” σε ανεβάζει ένα επίπεδο ψηλότερα από εμάς τις “μοναχές” και ο καθένας μπορεί να δηλώνει ότι θελει. Αλλά αυτό που με προβληματίζει είναι η δική μου πρώτη αυθόρμητη αντίδραση να ξενερώσω, να απογοητευτώ και κατά κάποιο τρόπο να απορρίψω μια γυναίκα από μια της δήλωση. Είναι εσωτερικευμένος μισογυνισμός; Δηλώνω φεμινίστρια, διαβάζω φανατικά τη σελίδα μας, ακούω τα podcasts και προσπαθώ καθημερινά να βελτιωθώ οπότε θα περιμένω χαρά τη γνώμη σου!
Φεμινισμός δεν είναι να συμπαθείς όλες τις γυναίκες του κόσμου, ούτε να μην κρίνεις ποτέ καμία γυναίκα για τίποτα απολύτως.
Οι γυναίκες που δηλώνουν μαμάδες το κάνουν επειδή προφανώς ξέρουν ότι αυτό θεωρείται πλεονέκτημα, γιατί προφανώς στο βιογραφικό μας, επίσημο ή ανεπίσημο, δηλώνουμε τις κατακτήσεις μας και όχι τις αποτυχίες μας. Δεν κρίνουμε τώρα αν είναι σωστό ή λάθος να αισθάνεται η καθεμία ό,τι αισθάνεται, δεν είναι αυτή η κουβέντα, αλλά ότι αδιαμφισβήτητα σε μια πατριαρχική κοινωνία η μητρότητα είναι «ο προορισμός της γυναίκας» άρα όποια τον κατακτά, είναι πετυχημένη.
Το γεγονός ότι η μητρότητα σημαίνει επιτυχία είναι βαθύτατα προβληματικό, και τελικά, στρέφεται κατά των γυναικών, και όσων έχουν κάνει παιδιά, αλλά και κατά όλων των υπόλοιπων (αυτών που θέλουν και δεν μπορούν, αυτών που δεν θέλουν). Η μητρότητα δεν είναι επιτυχία. Είναι μια επιλογή στη ζωή, όπως πολλές άλλες, που δεν χρωματίζονται ή δεν θα έπρεπε να χρωματίζονται θετικά ή αρνητικά.
Η δυσφορία σου προκύπτει από αυτή τη γνώση, επειδή φαντάζομαι νιώθεις την καταπίεση του «πότε θα γίνεις μάνα», είτε σε αφορά προσωπικά, είτε όχι, αν και δεν γίνεται να μην σε αφορά προσωπικά εφόσον είσαι γυναίκα. Οπότε, αν μέσα σε αυτό νιώθεις δυσφορία για τη γυναίκα που ή δεν έχει καταλάβει την παγίδα οπότε αναπαράγει αυτή την βλαβερή θεώρηση παθητικά, ή την έχει καταλάβει και την αναπαράγει ενεργητικά, υπονομεύοντας τις γυναίκες που δεν έχουν παιδιά, αυτό δεν λέγεται εσωτερικευμένος μισογυνισμός.