Καλησπέρα πέρα ως πέρα Αγαπητή Αμπά και αγαπητότατοι σχολιαστές! Είμαι 25 χρονών και εργάζομαι ως γραμματέας σε ενα ιατρείο και ως σερβιτόρα σε μια καφετέρια. Δεν έχω ακριβώς κάποια ερώτηση για εσάς,όσο την ανάγκη να μιλήσω και να σας πω το παράπονο μου. Τα βάζω με τον κόσμο, με την συμπεριφορά των πελατών, μια συμπεριφορά που την είχα και εγώ πρωτού ερθω σε αυτές τις θέσεις, και θα ήθελα να έχω κάποιον να μου τα έλεγε και εμένα. Σε ένα ιατρείο όπως αντιλαμβάνεστε, υπάρχει πάντα αναμονή. Καθόλου ωραίο, καθόλου ευχάριστο,αλλα συμβαίνει. Οσα και να έχω προσπαθήσει κλείνοντας τα ραντεβού στη μέγιστη δύνατη διάρκεια για να μην έρχεται ο ένας ασθενής πάνω στον άλλον, πάντα θα υπάρχει αναμονή. Είτε γιατι θα προκύψουν εμβόλιμα επείγοντα περιστατικά, είτε γιατι κάποιος θα καθυστερύσει να έρθει, είτε γιατί ο ασθενής αντιλαμβάνεται τον γιατρό σαν ψυχολόγο και του πιάνει το μπίρι-μπίρι για τους καημούς του και ο χρόνος τρέχει. Όλη την γκρινιούλα του καθενός την δέχομαι εγώ , διότι περιμένουν μισή ωρα και βάλε. Δε φταίω εγω μάγκες θα ήθελα να τους πω, παρόλαυτά δέχομαι όλα τους τα παράπονα, για τα οποία δε μπορω να κάνω και κάτι. Στη καφετέρια δε, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Δεν έχω λόγια να σου περιγράψω την ξύνια και την αγένεια του κοσμου. Οτιδήποτε τους ξυνίσει,θα το πούν στην εκάστοτε σερβιτόρα με υφός “ελα καλό μου προλεταριάτο κάνε αυτό”. Οπού κάνε αυτό, βάλε -φέρε μου πάγο,θέλω αλλο ποτήρι γιατι αυτό ειναι θαμπό,σκούπισε λίγο καλύτερα το τραπέζι, γιατι αργέι ο καφές μου κλπ. Και ενώ σε βλέπουν φορτωμένο σα γαιδούρι με το δίσκο να τρέχεις απο δω και απο κεί, θέλουν να τους εξυπηρετήσεις ΤΩΡΑ,παρόλο που θα τους πεις με χαμόγελο “δώστε μου ένα λεπτάκι και έρχομαι αμέσως”. Τέλοσπάντων αυτό που θέλω να πω είναι πως δε με ενοχλούν οι αρμοδιότητες μου ως σερβιτόρα ή ως γραμματέας, με ζορίζει αφάνταστα η αναισθησία και η ελλειψη ενσυναίσθησης του κόσμου. Γιατί γινόμαστε τόσο αγενείς όταν βρισκόμαστε σε πλαίσια που ο άλλος είναι εκεί για να μας εξυπηρετήσει? Με θυμώνει όλο αυτό, θυμώνω που ρίχνουμε τις κατηγορίες για τα παραπονά μας στο πιο εύκολο ¨θυμα¨ , ταχα μου για να τις μεταφέρει στον αρμόδιο, αλλα καταφέρνουμε να κάνουμε το θύμα κουρέλι με τα λόγια μας.
Μιλάς για την έλλειψη τυπικής ευγένειας που μπορεί να σε βρει ό,τι δουλειά και αν κάνεις, είναι θέμα κουλτούρας που περνάει ως αυθεντικότητα και ευθύτητα σε ορισμένους κύκλους, και έχει ενταθεί στα χρόνια της κρίσης γιατί όλοι αισθάνονται εξαπατημένοι γενικότερα. Όπως εσύ βλέπεις αυτές τις συμπεριφορές σε πελάτες, έτσι και η άλλη πλευρά έχει να σου πει τόνους ιστοριών για γραμματείς που κάνουν ότι δεν ακούν, που δεν εξυπηρετούν, για αγενείς σερβιτόρους και σερβιτόρες που είναι ικανοί να σου χαλάσουν όλη τη μέρα με τις μανούρες τους, οπότε αυτό που έχω να προτείνω είναι λίγη περισσότερη αυτοσυγκράτηση και λίγη περισσότερη προσπάθεια για τυπική ευγένεια, και ας είναι ψεύτικη. Την προτιμώ.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αχ φίλη, αχ… Δούλευα σε πολυκατάστημα και δεν έχεις ιδέα τι άκουγα… Γιατί δεν ανοίγετε κι άλλα ταμεία; (Όλα τα ταμεία ανοιχτά εντωμεταξύ) Γιατί δεν έχετε μικρές σακούλες; (Τις έφαγα τις σακούλες, φιλενάδα μου) Γιατί έχει τόση ζέστη εδώ μέσα; Γιατί κόλλησε το POS; Γιατί δεν μου τυλίγετε το δώρο; Γιατί στην κάρτα αλλαγής γράφει ΟΛΑ τα πράγματα; Μου πετούσαν τα πράγματα πάνω στον πάγκο του ταμείου με δύναμη. Ούρλιαζαν γιατί η ουρά είναι τόσο μεγάλη. (ΓΙΑΤΙ ΗΡΘΕΣ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 8.50 ΜΜ) Μου πετούσαν τα λεφτά και τις κάρτες τους. Μου έλεγαν “κάνε πιο γρήγορα γιατί έχω να πάω σινεμά”… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτά είναι πταίσματα σε σχέση με το τί ακούω εδώ στην Αμερική. Να δουλεύεις σε ζαχαροπλαστείο, να έρχονται να αγοράζουν τούρτα, να την τρώνε και την επόμενη μέρα να έρχονται χωρίς φυσικά την τούρτα και να απαιτούν να τους δώσεις τα χρήματα πίσω γιατί δεν τους άρεσε η γεύση!!
λολ, το έχω ζήσει με Ελληνίδα σε καφέ αφού την έφαγε την τούρτα, ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί.
Αααχ τα λεγα χθες προχθες περί συναλλαγής με κοινό. Δύσκολες δουλειές. Στο μόνο που θα ήθελα να σου κάνω μια μικρή παρατήρηση είναι σχετικά με το γιατρό. Κάνε μια συζήτηση μαζί του ώστε να καταλήξετε σε έναν κοινό χρόνο (πχ μετά από μισή ώρα), να του χτυπάς την πόρτα και να του λες “γιατρέ, έχει έρθει το ραντεβού των 7.30” ώστε να κόβεις λίγο τη φόρα σε όσους του πιάνουν κουβέντα κλπ. Επίσης αν κάποιος έρθει καθυστερημένος ας μπει μετά τον άνθρωπο που έχει έρθει στην ώρα του. Ούτε ο γιατρός νομίζω ότι γουστάρει να κάθεται παραπάνω ώρες στο ιατρείο… Διαβάστε περισσότερα »
Πόσο με εκνευρίζουν οι άνθρωποι που κάθονται και λένε την ιστορία τους ενώ ο άλλος απ’έξω περιμένει δεν μπορώ να σου περιγράψω. Η μαμά μου είναι τρανταχτό παράδειγμα. Πάμε μαμά περιμένει κόσμος έξω. Ναι. Και συνεχίζει. Γκρρρρρ
Φούστα ο δικός μου τις μισές μέρες κοιμόταν στο ιατρείο. Τελείωνε 2 παρά μετά τα μεσάνυχτα. Και εννοείται ότι ερχόταν άλλη κοπέλα μετά, δεν καθόμουν 16ωρο. Επίσης, με παρότρυνση της γυναίκας του, του σούφρωνα το κινητό γιατί όταν χτυπούσε 99,9999% ήταν ασθενής και έλεγε “ναι βέβαια έλα αμέσως” και γινόταν του λάιβ στην αναμονή.
…σούπερσταρ. Τον λατρεύουν οι ασθενείς του.
Δεν ξέρω αν απέφυγε κρίση υπερκόπωσης.
Δουλεύω στο χώρο της υγείας πάνω από δέκα χρόνια, οπότε τα έχω δει όλα, Boudruna. Είναι μεγάλο θέμα με τους γιατρούς όλο αυτό και έχω παρατηρήσει ότι όσο πιο καλός και αγαπητός είναι κάποιος τόσο περισσότεροι ασθενείς του έρχονται και το έργο δεν τελειώνει ποτέ. Θέλει περιφρούρηση του χώρου και του χρόνου – όπως και σε όλα τα επαγγέλματα- απλώς επειδή κάποιοι γιατροί έχουν πολύ ανεπτυγμένο το αίσθημα της προσφοράς καταλήγουν να καίγονται.
Πρέπει να θέλει να βάλει όρια κι ο γιατρός. Ο άντρας μου τυγχάνει αρρωστοφοβικός και για μια τυπική επιτυχή κιόλας επέμβαση έπρηξε τον γιατρό στα τηλέφωνα κ στις επισκέψεις (50 ευρώ τη φορά). Στο τέλος πήγαμε κ μαζί και παθαίνει υπαρξιακό ο γιατρός κ τον απολύει από ασθενή: “Καλά τα 50 ευρώ αλλά η ζωή είναι πολύ μικρή για να τα περνάω αυτά” του είπε 🙂 Τώρα όποτε τον παίρνει τηλ του λένε ότι μετανάστευσε λολ, εγώ μαζί του 👌👌👌
Ως χρόνια επαγγελματίας στο customer service θα σου πω να σταματήσεις να το παίρνεις προσωπικά και να νιώθεις πως όλοι σου απευθύνονται σαν να είσαι το προλεταριάτο, απλά εσύ είσαι μπροστά τους εκείνη τη στιγμή, και πως είναι ελάχιστα τα πράγματα που δεν λύνονται με ένα χαμόγελο και με μία ειλικρινή διάθεση να βοηθήσεις την κατάσταση. Έχω άπειρα κι εγώ παραδείγματα αγένειας αλλά ακόμη περισσότερα ευγένειας. Στάσου στα δεύτερα.
Στο κομμάτι της καφετέριας, μήπως να έβαζε ο ιδιοκτήτης άλλον ένα υπάλληλο;
Από τη βιασύνη του ο σερβιτόρος να τα προλάβει όλα, μπορει να μην σκουπίζει καλά το τραπέζι, να δυσανασχετεί αν έχει κάτι το ποτηρι που μου έφερε και θέλω άλλο, να αργεί να πάρει παραγγελία, να αργεί να έρθει να πληρώσω κλπ. οπότε δημιουργείται ένα κλίμα αρνητικό.
Έλα όμως που κοιτάνε να βγάλουν παραγγελίες 20 τραπεζιών με έναν σερβιτόρο. Οπότε ίσως να μην είναι όλοι οι πελάτες αγενείς αλλά τσιγγούνης ο ιδιοκτήτης.
Αχ αυτό το έλεγα πάντα κι εγώ όταν έβλεπα μαγαζί γεμάτο και άνθρωπο να τρέχει “τον παλιοτσιφουτη, γιατί δεν παίρνει κι άλλους υπαλλήλους;”. Μέχρι που άνοιξε μεζεδοπωλείο ο αδερφός του συντρόφου μου και τα είδα όλα εκ των έσω. Θα γεμίσει το μαγαζί δυο τυχαίες μέρες τη βδομάδα και θα βρεθεί πάντα κάποιος να του πει “γιατί δεν παίρνεις έναν υπάλληλο και σερβίρεις μόνος σου και περιμένουμε τόση ώρα;”. Αλήθεια σας το λέω παιδιά, δεν είναι τσιγκούνης. Δεν βγαίνει με τίποτα να πάρει υπάλληλο. Είχε, και δεν του έφταναν να τον πληρώσει. Εσύ κι εγώ και όλοι μας βλέπουμε το… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι για αυτό πολλοί παίρνουν τον έξτρα υπάλληλο μόνο ΣΚ.
Πλήρης κατανόηση σε όσα γράφεις για την ξινίλα και την αγένεια του κόσμου, που πλέον είναι ο κανόνας δυστυχώς στη συμπεριφορά των ανθρώπων και σε όλα τα επαγγέλματα, ειδικά αυτά που περιλαμβάνουν συναναστροφή με κόσμο. Το μόνο που δεν μου άρεσε σε όσα διάβασα είναι ότι και εσύ είχες αυτή τη συμπεριφορά πριν βρεθείς σε αυτές τις θέσεις. Γιατί;
Πωωω…ακόμα θυμάμαι και λέω ιστορίες από το ιατρείο που είχα δουλέψει! Για το ιατρείο δε μπορείς να κάνεις τίποτα γιατί ο άλλος πονάει. Το ξέρω ότι #κιεμείςπονέσαμεαλλάδενκάναμέτσι και εκεί έρχεσαι ακριβώς στο σημείο του τι σόι άνθρωπος είναι καθένας και πώς διαχειρίζεται τον εαυτό του (κοινός τόπος με τα θέματα που έχεις στο καφέ- αλλά εκεί είναι από πόνο 🙁 ) Εγώ η ίδια όταν είχα πάει στη συνέντευξη για το ιατρείο περίμενα την πρώτη φορά 2 ώρες (ο γιατρός απεδείχθη σούπερσταρ) και τη δεύτερη κάτι λιγότερο. Οπότε …περιττό ν’ αναφερθώ στα σκηνικά με τους πονεμένους ασθενείς. Τους έκανα αστεία,… Διαβάστε περισσότερα »
Αφού λες ότι είχες κι εσύ αυτή τη συμπεριφορά πριν κάνεις αυτές τις δουλειές θα έπρεπε να είσαι σε θέση να καταλάβεις τους λόγους.
Εγω πάντως αδυνατω να τους καταλάβω.
Αυτό που κάνω εγώ είναι να έχω υπομονή και κατανόηση,γιατί είμαστε άνθρωποι.Αργουμε,ξεχνάμε, κουραζόμαστε,βαριομαστε.Και τίποτα από αυτά δεν είναι κακό.
Εγώ πιστεύω στη δικτατορία του προλεταριατου και πως ο εργαζόμενος έχει πάντα δίκιο και όχι ο πελάτης.
ΧΑ! Ήμουν ταξιθετρια στο κλειστό του ΟΑΚΑ και:
-Έχει πολύ κρύο, μπορείτε να κλείσετε τον κλιματισμό;
-Το ποπ κορν μου έχει υγρασία, μπορείτε να κάνετε κάτι;
-Γιατί έχω αυτές τις θέσεις και όχι τις μπροστά; (γιατί αυτές πληρώσατε)
-Η θέση μου είναι πολύ βρώμικη (δεν είμαι η καθαρίστρια)
Γενικά έχω άπειρο σεβασμό για τους ανθρώπους που δουλεύουν σε εξυπηρέτηση πελατών.
Αν δεν έχει κάνει κάποιος αυτές τις δουλειές που αναφέρεις είναι πιθανό να έχει έλλειψη ενσυναισθησης. Αναφέρομαι σε αυτές συγκεκριμένα γιατί τις έχω κάνει κι εγώ. Ωστόσο δε διαφωνώ με τη Λένα.