in

Αγαπητή «Α, μπα»: Δε θέλω να συμβιβαστώ με αυτή την πραγματικότητα

Βλέπω όμως πολλούς που το έχουν κάνει

Ο προβληματισμός μου φαντάζομαι πως δεν είναι κάτι που ακούς πρώτη φορά. Το θέμα μου είναι ότι δεν μπορώ να συμβιβαστώ με τη μορφή που παίρνει η ενήλικη μου πραγματικότητα από δω και πέρα. Η κατάσταση με βυθίζει σε ένα ηθικό δίλημμα για το πώς είναι η κοινωνία και ποια πρέπει να είναι η στάση μου με τα υπάρχοντα δεδομένα. Βλέπω πολλούς γύρω μου να έχουν συμβιβαστεί, κυρίως γιατί τα πράγματα δεν αλλάζουν και γιατί «έτσι είναι τώρα η κατάσταση στην Ελλάδα ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

20170222 EHR844

Αγαπητή Ά,μπα, Ο προβληματισμός μου φαντάζομαι πως δεν είναι κάτι που ακούς πρώτη φορά. Το θέμα μου είναι ότι δεν μπορώ να συμβιβαστώ με τη μορφή που παίρνει η ενήλικη μου πραγματικότητα από δω και πέρα. Μου είναι πολύ δύσκολο, και για την ακρίβεια δεν θέλω και να συμβιβαστώ με αυτήν καθόλου. Σου εξηγώ τι εννοώ. Πριν από μερικά χρόνια και έχοντας δοκιμάσει να ασκήσω το αντικείμενο του προπτυχιακού μου για περίπου τρία χρόνια, αποφάσισα ότι ήθελα να εξερευνήσω τις δυνατότητες μου σε ένα διαφορετικό χώρο με περισσότερες επιλογές και μεγαλύτερη οικονομική ασφάλεια. Έτσι έκανα ένα μεταπτυχιακό στο εξωτερικό στον τομέα της επικοινωνίας, με οικονομική βοήθεια από τους γονείς μου. Ήταν αρκετά απαιτητικό, αλλά ήταν κάτι που μου άρεσε πολύ και ήθελα να το κυνηγήσω, γιατί έβρισκα πραγματικό ενδιαφέρον κυρίως στην κοινωνική διάσταση του αντικειμένου. Με την ολοκλήρωση του μεταπτυχιακού, την επιστροφή μου στην Ελλάδα και ένα δύσκολο διάστημα επειδή ήμουν άνεργη και οικονομικά εξαρτώμενη από τους γονείς μου, ξεκίνησα να δουλεύω στο καινούριο αντικείμενο. Fast forward ενάμιση χρόνο αργότερα, στα 25 μου, όπου αντιλαμβάνομαι σταδιακά ότι τα περισσότερα στοιχεία της δουλειάς αυτής δε μου ταιριάζουν. Το να ‘τρέχω’ μέσα στο άγχος για πράγματα που έχουν ελάχιστη σημασία, χωρίς κανέναν απολύτως αντίκτυπο, ενώ το μόνο που εξυπηρετούν είναι συμφέροντα ανθρώπων και εταιρειών που διαθέτουν κεφάλαιο: σε πρώτη φάση με ενδιαφέρει ελάχιστα, με στεναχωρεί πολύ, ενώ δεν βρίσκω την παραμικρή αξία. Το ωράριο είναι τέτοιο 9.30-19.30, που μου δίνει λίγο χρόνο να ασχοληθώ με κάτι που να με γεμίζει (κυρίως αυτό έχει να κάνει με κινηματογράφο, μουσική και αθλήματα) ή έστω να αναζητήσω τι είναι αυτό που θα μπορούσε να με κάνει να νιώσω πιο ικανοποιημένη μέσα από δραστηριότητες. Πάνω απ’ όλα όμως η κατάσταση με βυθίζει σε ένα ηθικό δίλημμα για το πώς είναι η κοινωνία και ποια πρέπει να είναι η στάση μου με τα υπάρχοντα δεδομένα. Βλέπω πολλούς γύρω μου να έχουν συμβιβαστεί, κυρίως γιατί τα πράγματα δεν αλλάζουν και γιατί «έτσι είναι τώρα η κατάσταση στην Ελλάδα». Ε, εγώ δε θέλω να συμβιβαστώ με αυτή την πραγματικότητα. Δεν περνάει μέρα που να μην κάνω αυτές τις σκέψεις. Αρνούμαι να πιστέψω ότι η ζωή πρέπει να είναι μια μόνιμη υποχώρηση σε αυτά που αρέσουν στον καθένα. Αυτό μου θυμίζει δουλεία. Νιώθω ότι αν συμβιβαστώ θα είναι σαν ένας μικρός θάνατος, όσο υπερβολικό και αν ακούγεται. Και η ερώτηση μου είναι η εξής: πώς προχωρά κανείς την καθημερινή του ζωή, όταν έχει αυτές τις σκέψεις; Κάνει υπομονή; Κάνει ένα πλάνο και σχεδιάζει το επόμενο βήμα; Εν τέλει, αναπόφευκτα συμβιβάζεται για την επιβίωση; Τελικά μήπως είμαι εγώ απλά κακομαθημένη και βυθισμένη στο εγώ μου;

Ασυμβίβαστη

Ασυμβίβαστη, υπάρχει λύση. Αλλά δεν ξέρω αν θα σου αρέσει.

Όταν γίνεις αρκετά καλή, μοναδικά καλή σε αυτό που κάνεις, όταν γίνεις η καλύτερη από όλους, ή όταν βρεθείς ανάμεσα στους καλύτερους αυτού του κύκλου,

τότε θα είσαι σε θέση να διαλέγεις δουλειές, και αυτόν τον τρόπο να επηρεάζεις την εξέλιξη της κοινωνίας, βάζοντας το μικρό σου λιθαράκι. Όταν γίνεις περιζήτητη, θα μπορείς να διαλέγεις εταιρείες, να θέτεις τους όρους σου. Θα μπορέσεις να είσαι από αυτούς που αποδεικνύουν ότι «δεν είναι έτσι τα πράγματα στην Ελλάδα». Θα είσαι το παράδειγμα για άλλους. Θα μπορέσεις να φτιάξεις έναν ασφαλή χώρο για να έρθουν κι άλλοι σαν κι εσένα, και όλοι μαζί να γίνετε πιο δυνατοί και να επηρεάσετε συλλογικά τα πράγματα.

Αυτό κάνουν οι ασυμβίβαστοι. Οι ασυμβίβαστοι που είναι πετυχημένοι στη δουλειά τους, δηλαδή. Οι ασυμβίβαστοι που έχουν όραμα, εκτός από παράπονα και κριτική για το πόσο χάλια είναι τα πράγματα.

ΥΓ. Είναι προκλητικό, για να μην πω εκτός πραγματικότητας να χρησιμοποιείς τη λέξη «δουλεία» επειδή η δουλειά σου δεν σε καλύπτει ψυχικά. Δικαιολογείσαι κάπως λόγω ηλικίας, αλλά είναι και ώρα να συνειδητοποιήσεις ότι η δουλεία δεν είναι κάτι που υπάρχει μόνο στα βιβλία ιστορίας, ούτε είναι μόνο «στο μυαλό».

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

14 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
flavors
flavors
5 χρόνια πριν

Μόλις τελείωσα τις σπουδές μου στη Διαιτολογία, αποφάσισα πως θέλω να ανοίξω το δικό μου γραφείο. Αλλά έλα που αν άνοιγα ένα γραφείο μέχρι να με μάθει ο κόσμος τα έξοδα θα έτρεχαν (νοίκια, δεκο, τεβε κτλπ) αποφάσισα λοιπόν πρώτα να δικτυωθώ στο μέρος που μένω και ύστερα να κάνω την κίνηση.Πέρασα από γυμναστήρια και σχολές πολεμικών τεχνών και χορού προσφερόμενη να κάνω λιπομετρήσεις σχεδόν τζάμπα μόνο και μόνο για να αποκτήσω κύκλο.Πέρασα ένα διάστημα που πήγαινα σε σπίτια για να ζυγίζω και να λιπομετρώ κυριολεκτικά σαν τον νομά με τη βαλιτσούλα μου στο χέρι. Έχω ανοίξει το γραφείο μου… Διαβάστε περισσότερα »

Giuseppina
Giuseppina
5 χρόνια πριν

Πολυ ωραια και αναλυτικη η απαντηση σου Ophelia. Σιγουρα σε καθε κλαδο χρειαζεται σκληρη δουλεια και πολλη υπομονη.Υπαρχουν ομως και περιπτωσεις που συνειδητοποιεις οτι η ανταμοιβη και οι προοπτικες ειναι μηδαμινες ή απειρως μικροτερες απο την προσπαθεια που καταβαλλεις. Χρειαζεται πολυ μεγαλη ψυχικη δυναμη για να αψηφας τις κακες συνθηκες, την υποτιμηση,τον πενιχρο μισθο και την απουσια ελευθερου χρονου. Δεν ειναι κακομαθημενοι βρε παιδια ολοι οσοι δυσανασχετουν με μια αναλογη κατασταση. Ειναι η απογνωση που βιωνεις και χρειαζεσαι να ξεστομισεις σε ενα ευρυ κοινο ανωνυμα.

X Mei
X Mei
5 χρόνια πριν

Αν μας έμενε και ενέργεια μετα τη δουλεια για να κάνουμε αυτο που μας αρεςει, αυτοι οι λίγοι που κυβερνούν τον πλανήτη θα είχαν μεγάλο πρόβλημα. Θέλω να πω οτι τα πράγματα ειναι επίτηδες έτσι και αυτο οχι μόνο στην Ελλαδα (μένω στην Ελβετια και δε δουλεύω λιγότερο απο 7.30-17.30 με διάλειμμα 30′). Το συςτημα θέλει να κρατάει τους άνθρωπος απασχολημένους, έστω και με bullshit jobs. Αυτο που λέει η Α,μπα θεωρώ οτι δύσκολα γίνεται αν δε θυσιάσεις προσωπικό χρονο…Θα πόνταρα περισσότερο στο οτι εκεί που οι άλλοι θεωρουν οτι έχουν αρκετή εμπειρία και απλα κάνουν μηχανικά αυτο που ξέρουν… Διαβάστε περισσότερα »

Origami Lover
Origami Lover
5 χρόνια πριν

Καλή η απάντηση της Λένας δεν λέω αλλά εγώ θα πρότεινα και κάτι άλλο. Δεν μας το λες αλλά από τα συμφραζόμενα καταλαβαίνω ότι μένεις με τους γονείς σου. Αν θέλεις να μάθεις πως γίνεται τόσοι άνθρωποι γύρω σου να έχουν “συμβιβαστεί” μείνε μόνη σου, χωρίς να ζητήσεις καμία βοήθεια από τους γονείς σου για έξι μήνες, χωρίς “μην ανησυχείς κοριτσάκι μου εμείς θα σε στηρίξουμε”, χωρίς πληρωμένα κοινόχρηστα και καθαρές κάλτσες. Αυτό θα σου δώσει μία ιδέα πως γίνεται. Επίσης θα σου δώσει μια ιδέα περί του πόσο “μικρός θάνατος” είναι (δεν είναι αλλά πρέπει να το καταλάβεις μόνη… Διαβάστε περισσότερα »

Chrysostomos Agapitos
Chrysostomos Agapitos
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Origami Lover

καλά ας μείνει μόνη της και ας της πλένουν στην αρχή και τις κάλτσες, αυτά τα πράγματα γίνονται σιγά-σιγά

Tokyo
Tokyo
5 χρόνια πριν

Όπως τα λέει η Λένα είναι τα πράγματα. Σήμερα δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να έχεις την αυτονομία που περιγράφεις.

Επίσης, ΕΛΕΟΣ με τη λέξη δουλεία η οποία χρησιμοποιείται τόσο συχνά πλέον. Είναι προκλητικό να συγκρίνουμε τη σημερινή κατάσταση με τη δουλεία, όπως ακούω μερικούε να τη συγκρίνουν και με το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Θέλει λίγη προσοχή γιατί θα τρίζουν τα κόκκαλα των παππούδων μας.

αμύριστο λουλούδι
αμύριστο λουλούδι
5 χρόνια πριν

αν και καταλαβαίνω ότι είσαι πολύ νέα και βγαίνεις για πρώτη φορά στην αγορά εργασίας, το μνμ σου δείχνει ότι έζησες σε ένα υπερπροστατευμένο περιβάλλον και για αυτό βλέπεις τη ζωή σε ροζ συννεφάκι. Επίσης πρέπει να σου αρέσουν πολύ οι χολυγουντιανές ταινίες. Όλοι αυτοί που βλέπεις στις ταινίες, με τα σούπερ γραφεία, τα σούπερ μοντελάκια και τα ακριβά δείπνα για φτάσουν σε αυτό το σημείο δούλεψαν πολύ. Πάρα πολύ. Δεν ξέρανε τι θα πει οχτάωρο. Μπορεί και δωδεκάωρο. Η ζωή δεν είναι ταινία. Η πρώτη μου δουλειά ήταν, επιεικώς, σαν ταινία σε ρώσικη (κομμουνιστική) φάμπρικα όσον αφορά περιβάλλον και… Διαβάστε περισσότερα »

curiouser and curiouser
curiouser and curiouser
5 χρόνια πριν

Η εργασία έχει προκλήσεις, απαιτεί ενέργεια, δυναμικότητα, όρεξη για μάθηση, και σου διδάσκει τι σημαίνει υπομονή, συνεργασία, επικοινωνία και αλληλοβοήθεια, οπότε μην τα βλέπεις όλα σκούρα. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να δεχόμαστε χωρίς κριτική την κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων μας γιατί… έτσι είναι στην Ελλάδα. Δεν νομίζω λοιπόν ότι το να δουλεύει κανείς 10 ώρες χωρίς να πληρώνεται υπερωρίες πρέπει να θεωρείται φυσιολογικό, ούτε το να δουλεύει για ψίχουλα, ούτε ότι είναι απαραίτητο να θυσιάζεται στις πρώτες του εργασίες, να δίνει το αίμα του για να πάει μπροστά. Επειδή η Ελλάδα διανύει τον δέκατο (;) χρόνο κρίσης, οι συνθήκες… Διαβάστε περισσότερα »

Anastasia Markopoulou
Anastasia Markopoulou
5 χρόνια πριν

Δεν έχω καταλάβει αν ο συμβιβασμός που συζητάμε είναι κυρίως οικονομικός ή ηθικός. Συνήθως όταν λέμε ότι “έτσι είναι στην Ελλάδα τώρα τα πράγματα”, εννοούμε ότι δεν μπορείς να βρεις δουλειά με υψηλό μισθό και ευκαιρίες να εξελιχθείς. Guess what αυτά συνήθως προϋποθέτουν ότι θα δουλεύεις σε ηθικά ανούσιες δουλειές, βοηθώντας μία εταιρία και κατ’ επέκταση τους ιδιοκτήτες της να γίνουν ακόμα πιο πλούσιοι, πολλές φορές μάλιστα παραπλανώντας άλλους ανθρώπους με την επίφαση της “επικοινωνίας” ή του “μαρκετινγ” κλπ. Οι δουλειές που δεν το κάνουν αυτό πχ ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό στο ΕΣΥ ή εκπαιδευτικοί στο δημόσιο σχολείο, δεν προσφέρουν… Διαβάστε περισσότερα »

Ederra
Ederra
5 χρόνια πριν

To ίδιο ακριβώς ζούνε οι περισσότεροι. Το να περνάς τέλεια στη δουλειά σου είναι μια πολυτέλεια για πολύ λίγους που τοχουν κατευθύνει, προσπαθήσει και μελετήσει. Εχεις την λανθασμένη εντύπωση πως η δουλειά πρέπει να είναι διασκέδαση. Είναι το ιδανικό, όχι όμως συχνά εφικτό. Λύσεις τώρα υπάρχει αυτή που σου λέει η Αμπά (όμως πιστέυω πως η “αριστεία” προϋποθέτει σκληρή δουλειά, την οποία δεν ξέρω πόσο διατίθεσαι να κάνεις), να βρεις δουλειά part-time, να ψαχτείς σε εταιρίες που τηρούν το 8ωρο ή το δημόσιο τομέα.

idril
idril
5 χρόνια πριν

Αν είσαι σε ένα χώρο που θεωρητικά τουλάχιστον σε ενδιαφέρει και σε κρατά σε εγρήγορση, είναι θέμα δικό σου να βρεις ποιες είναι οι ανάγκες που δεν εκπληρώνονται με το παρόν προσωπικό όπως συμπεριφέρεται και αντιδρά τώρα, και να σκεφτείς τρόπους να αναπληρώσεις το κενό. Δεν είναι απαραίτητο ότι εσύ η ίδια θα γίνεις κομμάτι παζλ για να καλύψεις τα κενά. Είτε κοιτώντας για μετεκπαίδευση και σεμινάρια και για τους άλλους συναδέλφους, είτε (ξανα)σχεδιάζοντας μια διαδικασία ώστε να τρέχει καλύτερα, είτε συζητώντας με τους ανωτέρους σου και – αφού ακούσεις προσεκτικά τι έχουν να πουν και σκεφτεί πώς να το… Διαβάστε περισσότερα »