in

Αγαπητή «Α, μπα»: Δε μπορώ να δεχτώ ότι θέλει να ζήσει μόνος του

Τον θέλω δίπλα μου

Γεια σου Α, μπα! Κάθε μέρα που σηκώνομαι σκέφτομαι πότε να σε διαβάσω πρωί, απόγευμα πιο χαλαρά ή βραδάκι πριν κοιμηθώ; Με ξεκουράζεις τόσο πολύ.. Λοιπόν είμαι 25 χρονών, και εδώ και 5 χρόνια μέχρι πρόσφατα είχα μια σχέση με έναν συνομήλικο μου, έντονη και γενικά πάνω κάτω. Είχαμε χωρίσει πολλές φορές για διαστήματα συνήθως 1 μηνός και τη τελευταία φορά για 7 μήνες αλλά τα ξαναβρήκαμε ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

24c02d10f6c50d784204cd346a3a4794 prophetic art pretty art

Γεια σου Α, μπα! Κάθε μέρα που σηκώνομαι σκέφτομαι πότε να σε διαβάσω πρωί, απόγευμα πιο χαλαρά ή βραδάκι πριν κοιμηθώ; Με ξεκουράζεις τόσο πολύ.. Λοιπόν είμαι 25 χρονών, και εδώ και 5 χρόνια μέχρι πρόσφατα είχα μια σχέση με έναν συνομήλικο μου, έντονη και γενικά πάνω κάτω. Είχαμε χωρίσει πολλές φορές για διαστήματα συνήθως 1 μηνός και τη τελευταία φορά για 7 μήνες αλλά τα ξαναβρήκαμε. Η αγάπη που του έδινα απεριόριστη και αυτή που μου έδινε , αγαλλίαζε το μέσα μου. Ένιωθα και νιώθω ένα inner connection με αυτόν τον άνθρωπο, φαντάζομαι οικογένεια και να ζούμε μέσα στα βαθιά γεράματα μαζί. Από την μεριά του όμως δεν έδειχνε πάντα αυτό. Παιδί με έντονη προσωπικότητα, οικογενειακά προβλήματα, σκοτεινό ψυχισμό και μια τάση προς τη κατάθλιψη (είχε περάσει λόγω προηγούμενου του χωρισμού), με χώριζε πάντα αυτός, γυρνούσε διστακτικά και εγώ τον τραβούσα βίαια κοντά μου. Ο λόγος μέχρι και πρόσφατα ο ίδιος. Σε αγαπάω τόσο πολύ, είσαι τόσο ξεχωριστή για μένα, δεν μπορώ μακριά σου αλλά θέλω να ζήσω μόνος μου, να δω τι μου επιφυλάσσει αυτή η συναρπαστική ζωή. Και ο λόγος που πάντα επέστρεφε ήταν ότι φοβάται να ζήσει χωρίς εμένα, γιατί δε ξέρει πως θα είναι η ζωή χωρίς εμένα. Από την άλλη μεριά εγώ έχω καταντήσει μελαγχολική και στα πρόθυρα της κατάθλιψης. Αυτό το πάνω κάτω με έχει κουράσει. Με διώχνει, με ζητάει και πάλι από την αρχή. Αλλά δε τα παρατάω αυτό είναι το θέμα μας. Έχω ελπίδα, τον θέλω δίπλα μου. Έχω όνειρα για μένα και μαζί του, όταν είμαστε μαζί. Έχω διάθεση για ζωή. Τωρα χωρίς αυτόν όχι. Και έτσι πάντα τον δέχομαι πίσω. Πιστεύεις ότι καμία φυσιολογική γυναίκα δε θα το δεχόταν αυτό; Έχω διαβάσει πολλά στο διαδίκτυο και πριν 2 χρόνια καταλαβα ότι πιθανότατα , ίσως πάσχει από οριακή διαταραχή προσωπικότητας. Έχει όλα τα συμπτώματα ακριβως. Σίγουρα πρέπει να διαγνωσθεί από κάποιον ειδικό για να είναι σίγουρο, το ξέρω.. Δε γίνεται τον έναν μήνα να σε θεωρεί άνθρωπο του, να θέλει να γνωρίσει την οικογένεια, να κάνετε σχέδια για το κοντινό μέλλον που θα φύγετε μαζί στο εξωτερικό και τον επόμενο μήνα να σε πετάει σα στημένη λεμονόκουπα.. Θα ήθελα πολύ να μου απαντήσεις σχετικά με το όταν κάποιος αγαπάει τόσο πολύ και δε μπορεί να ζήσει μακριά από τον άλλο, τί σημαίνει πιθανότατα το “θέλω να ζήσω μόνος μου” ; (εφόσον δεν είναι οριακός) Δε μπορώ να δεχτώ ότι θέλει να ζήσει μόνος του. Δεν τον δεσμεύω πουθενά, τον θέλω συνοδοιπόρο στη ζωή μου. Περιττό να σου πω οτι ολα αυτά τα χρόνια με τους χωρισμούς έχω εκτεθεί ανεπανόρθωτα σε οικογένεια, φιλους .. και ντρεπομαι!

Στημένη Λεμονόκουπα

Αντί να ψυχαναλύσεις αυτόν, πρέπει να ψυχαναλύσεις τον εαυτό σου. Το έχεις αφήσει στην άκρη γιατί είσαι υπερβολικά απασχολημένη με το να κρατάς κάποιον στη ζωή σου, και ποιος ξέρει, δυστυχώς να τον κρατάς στη ζωή σου ακριβώς γιατί αποφεύγεις να ασχοληθείς με το ποια είσαι, τι κάνεις, και ποια είναι τα κίνητρα σου για να κάνεις ό,τι κάνεις.

«Μα επειδή τον αγαπώ!» θα είναι η απάντηση, είναι βέβαιο. Όχι, δεν είναι αυτός ο λόγος. Ούτε το inner connection είναι. Ποιο inner connection, όταν φεύγει και έρχεται και σου λέει ότι θέλει να ζήσει μόνος του; Όταν υπογράφεις «στημένη λεμονόκουπα» (στυμμένη μάλλον εννοείς, αλλά και το στημένη απολύτως κατάλληλο είναι). Όποιος και αν είναι ο λόγος που έρχεται και φεύγει, εσύ αποφάσισες ότι αυτόν θέλεις, και θα κάνεις ό,τι γίνεται να κάνεις για να είσαι μαζί του, και όσο πιο χαμένα τα έχει, τόσο το καλύτερο για σένα, γιατί έχεις περισσότερο έλεγχο. Τον θέλεις συνοδοιπόρο στη ζωή σου και έτσι τον δεσμεύεις με όποιον τρόπο μπορείς, με όποιον σου δίνει.

Εσύ είσαι αυτή που πρέπει να διαγνωστεί, όχι επειδή έχεις κάτι που έχει απαραίτητα όνομα, όχι επειδή τα έβαλα σε ζυγαριά και αποφάσισα ότι εσύ έχεις πρόβλημα ενώ αυτός όχι, αλλά μόνο τον εαυτό σου μπορείς να ορίσεις. Δεν τα παρατάς, αυτό είναι το θέμα μας. Και αναρωτιέσαι αν κάποια φυσιολογική γυναίκα θα έκανε αυτό που κάνεις. Άρα σε κάποιο επίπεδο ανησυχείς για τον εαυτό σου, και αυτό είναι ελπιδοφόρο.

Χρειάζεται να πας σε ψυχολόγο.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

9 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
J.Brian
J.Brian
5 χρόνια πριν

Φίλη, εγώ μπορώ να κάνω ακριβή διάγνωση, σχετικά με το τι έχεις εσύ. Πάσχεις από εμμονική καψούρα… Έχεις εξαρτηθεί από κάποιον, που δε σου δίνει αυτό, που θέλεις. Το έχω πάθει, για 10 χρόνια….τη δεκαετία 20 – 30. Μπορεί όντως ο άνθρωπος, να έχει πρόβλημα ψυχιατρικής φύσης, αλλά όπως πολύ σωστά λέει η Λένα αυτό δεν είναι της παρούσης. Σίγουρα πάντως, ώριμο δεν τον λες. Αυτό το έρχομαι και φεύγω και δε με αφορά , που σε κάνω “σκουπίδια μαδημένα”, δεν είναι συμπεριφορά, συγκροτημένου και ναι θα πω και ηθικού ατόμου. Αν δεν αντιλαμβάνεται τι θέλει αυτός, τουλάχιστον, μπορεί να… Διαβάστε περισσότερα »

J.Brian
J.Brian
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  J.Brian

Ευχαριστώ σοκοφρέτα. Προσωπικά, πιστεύω πως όταν τα λες, τα απομυθοποιείς και τα ξορκίζεις, άσε που μπορεί να βοηθήσεις και κανένα Χριστιανό. Η ιστορία αυτή, δεν είναι καμία συγκλονιστική… Μια κλασική ιστορία καψούρας, από τις εκατομμύρια. Εγώ επέλεξα, να στήσω βωμούς και να αρχίσω τις λατρείες. Νόμιζα, ότι αυτό λέγεται έρωτας. Όχι. Ψυχοπάθεια λέγεται και μόνο. Όσο ήμουν σε αυτή τη σχέση, είχα πλήρη επίγνωση της κατάσταση. Ούτε για μια στιγμή δεν πίστευα ότι θα αλλάξει κάτι. Αλλά κάτι ο εγωισμός , κάτι το μοντέλο των γονιών μου (ακριβώς ίδιο όμως….), κάτι ότι ο πρώην ήταν “διαφορετικός” ε….. Σκέψου, πόσοι άνθρωποι,… Διαβάστε περισσότερα »

sktpsx
sktpsx
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  J.Brian

γμτ j.brian μονο ενα λαικ μπορω να σου κανω.
Αυτη η ηλικια 20-25 ειναι τοσο κρισιμη γιατι δεν τονιζεται αρκετα στη βιβλιογραφια;.
0-3 λεει ειναι τα κρισιμα χρονια οπου διαμορφωνεται ο χαρακτηρας του ατομου, μετα μεχρι τα 18 ειναι σε στενο περιβαλλον στο σπιτι/ σχολειο επιβλεπεται απο γονεις/καθηγητες. Μετα εκει στα 20-25 εισαι ολομοναχος σε αχαρτογραφητα νερα να ψαχνεις το ετερον ημισυ που αμα κακοπεσεις, το κουβαλας για μια ζωη.

J.Brian
J.Brian
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  sktpsx

Σωστά sktpsx, αλλά για αυτό λέγεται ζωή, γιατί δεν υπάρχει manual. Ούτε οι γονείς φταίνε, ούτε κανένας. Εμείς βρίσκουμε τι θέλουμε, μόνοι μας, μέσα από τις εμπειρίες, που πάλι μόνοι μας προκαλούμε. Εμένα δε με πίεσε κανείς να ερωτευθώ αυτόν. Άσε που αυτό δε λέγεται έρωτας. Να αποδείξω κάτι στον εαυτό μου ήθελα, αλλά αυτό είναι και ο χαρακτήρας τελικά. Εμένα ο χαρακτήρας μου, είναι λίγο θέλω τα δύσκολα για να τα ξεπερνάω….και πίστεψε με ειδικά τα ερωτικά ξεπερνιούνται (αν θέλεις, αλλιώς κάθεσαι και κλαις πάνω απ το χυμένο γάλα)

Αριάδνη Δετ.
Αριάδνη Δετ.
5 χρόνια πριν

Θες να σου πω τη δικη μου θλιβερη ιστορια; Ειχα κ εγω εναν παρομοιο τυπο στα 20 κατι μου. Πηγαινε ελα πηγαινε ελα,τελικα καταληξαμε μαζι. Σουπερ ε; Φανταζεσαι την τεραστια ανακουφιση, αγαλιαση κ αισθηση αξιας που ενιωσα οταν τελικα παντρευτηκαμε; Σκασιλα μου για το γαμο, καρφι δε μου καιγοταν. Ομως το γεγονος οτι οι τονοι αγαπης μου επιασαν τοπο κ επιτελους τον εκανα να δει πόσο καλα θα μαστε μαζι! 16 χρονια μετα μουτζωνω τον εαυτο μου με χερια ποδια κ δανειζομαι κιολας για εξτρα μουτζες. Εκεινος κατεληξε στο ψυχιατρειο αφου μετά τη γεννηση του παιδιου μας δεν αντεξε κ… Διαβάστε περισσότερα »

Elda
Elda
5 χρόνια πριν

Αγαπητή Λεμονόκουπα, ελπίζω η γνώμη μου να σε βοηθήσει λιγάκι. Πρώτον επειδή είχα σχέση-μη σχέση με έναν άνθρωπο με διαγνωσμένη κατάθλιψη όταν ήμασταν στην ηλικία σου και δεύτερον επειδή εγώ η ίδια αντιμετωπίζω οριακή διαταραχή προσωπικότητας. Σχετικά με το πρώτο, δεν μπορείς μόνη σου να σώσεις ή κανένα όταν εκείνος χρειάζεται ψυχιατρική και ψυχολογική υποστήριξη. Ένας σύντροφος μπορεί να βοηθήσει έως ένα βαθμό. Η οικογένειά του και ένας ειδικός αναλαμβάνουν μεγαλύτερη ευθύνη. Δε μας λες πόσο κοντά είναι με τους γονείς του. Η κατάστασή του, όποια κι αν είναι, τον εμποδίζει στο να επενδύσει σε μία υγιή ερωτική σχέση. Οι… Διαβάστε περισσότερα »

nanakomsi komsi
nanakomsi komsi
5 χρόνια πριν

Αυτό το “συναρπαστική ζωή” που επικαλείται, μήπως σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει “κυνηγώ ότι μου κάνει κλικ, ζω περιπέτειες με νεανίδες και μετά ξαναγυρίζω στο σιγουράκι, τις πετάω και κάνα δυο μπαρούφες περί κοινού μέλλοντος και περνάω μια χαρά¨. Μόνο μόνος δεν θέλει να μείνει ο νεαρός, χαρέμι θέλει.
Αυτό με την οριακή διαταραχή δεν μπορώ να το κρίνω, δεν είμαι ψυχίατρος. Αλλά μήπως η λύση στις απορίες σου είναι η παραπάνω, πολύ πιο απλή ?

Louk Ritia
Louk Ritia
5 χρόνια πριν

Πολύ σωστά τα λέει η Λένα. Και το να ντρέπεσαι σε φίλους και οικογένεια μαρτυρά πως γνωρίζεις μέσα σου ότι κάτι κάνεις λάθος. Ασχολήσου με τον εαυτό σου.

Franny
Franny
5 χρόνια πριν

“Θα ήθελα πολύ να μου απαντήσεις σχετικά με το όταν κάποιος αγαπάει τόσο πολύ και δε μπορεί να ζήσει μακριά από τον άλλο, τί σημαίνει πιθανότατα το «θέλω να ζήσω μόνος μου» ;” ειτε ειναι οριακος ειτε ειναι απεριοριστος, το ιδιο πραγμα σημαινει αυτο που σου λεει. οτι θελει να ξενοπηδηξει… τωρα, αν το να του βαλεις μια ταμπελα (ή το αν εχει οντως μια ταμπελα, δεν το αμφισβητω), σου λυνει εσενα το προβλημα του ΓΙΑΤΙ ανεχεσαι τετοιες συμπεριφορες, εμας μας περισσευει. αν ρωτας εμενα, απευθυνσου για την δικη σου διαγνωση στον γιατρο κι ασε εκεινον να ασχοληθει με την… Διαβάστε περισσότερα »