Με τη σύζυγο περνάμε τις διακοπές στο εξοχικό μας κάθε χρονιά. Διπλα μας, είναι το σπίτι του αδερφού μου. Επειδή μένει στο εξωτερικό, δεν το χρησιμοποιεί και το δίνει στη μητέρα μας. Η μητέρα είναι γιαγιά από την ετεροθαλή αδερφή μας, η οποία αφήνει το ανίψι να περνάει κάποιες βδομάδες με τη μητέρα μας. Συνήθως έχουν μαζι θείες, ξαδέρφες, φίλους. Φέτος ήταν μόνο οι δυο τους. Η συμφωνία ήταν η γιαγιά να είναι η κηδεμόνας της για 3 βδομάδες χωρίς τη βοήθεια κανενός. Η γιαγιά όμως είναι 75 χρονών με ασθενή μνήμη, κουρασμένη και με διάφορα θέματα υγείας. Ως εκ τούτου δεν ασχολήθηκε με τη μικρή για να τη συνοδέψει στις κούνιες, να τη πάει για μπάνιο στη θάλασσα…ό,τι κάνουν τέλος πάντων οι άνθρωποι για να απασχολήσουν ένα μικρό 9 ετών στις διακοπές του. Πηγαίνανε μόνο στην εκκλησία και με το ζόρι ένα σύντομο περίπατο στη κεντρική πλατεία το απόγευμα. Το ίδιο το παιδί είναι πέρα του δέοντος ντροπαλό. Η παιδική χαρά είναι ακριβώς δίπλα μας και δε θέλει να πηγαίνει! Προτιμά να παίζει με κάποιον από την οικογένεια. Αισθάνεται πιο άνετα να είναι με έναν ενήλικα και έχω χτυπήσει καμπανάκια για αυτό στη μητέρα και τη γιαγιά του. Είναι κάτι που νομίζω ότι συμβαίνει και εκτός διακοπών. Έχω εκφράσει τους φόβους μου, αλλά δεν έχω εισακουστεί και το σέβομαι. Θεωρώ ότι έκανα ότι μπορούσα, κάτι άλλο θα ήταν παρέμβαση. Άλλωστε μπορεί να κάνω και λάθος, το παιδί δε το ζω καθημερινά. Το βλέπω μόνο στις διακοπές και 1-2 φορές το μήνα μέσα στο χρόνο. Βλέποντας τη κατάσταση δε μου πήγαινε η καρδιά να το αφήνω έτσι το παιδάκι. Χωρίς να μας το ζητήσει κανείς είναι η αλήθεια, το παίρναμε μαζί μας για μπάνιο, σε παιδότοπους, σε κούνιες και σινεμάδες. Προσπαθήσαμε να το φέρνουμε σε επαφή με άλλα παιδάκια, οχι πάντα με επιτυχία. Γενικά προσαρμόσαμε το πρόγραμμά μας γύρω από αυτό. Εδώ να μου επιτρέψετε να σας πω την αλήθεια. Επειδή δεν έχουμε παιδιά από επιλογή, καταλήξαμε να μην το απολαμβάνουμε τόσο από ένα σημείο και πέρα, κυριώς λόγω της μεγάλης διάρκειας. Για εμάς ήταν μια δέσμευση που κάλυψε τα 2/3 των διακοπών μας. Από τη μία δεν μπορείς να μην παίρνεις μαζί σου ένα παιδάκι που σε κοιτάει στα μάτια για να το πας στη θάλασσα, αλλά από την άλλη θα έπρεπε η γιαγιά να αναλάβει ουσιαστικά την ευθύνη ή να μη τη πάρει μαζί της. Να σημειώσω κάπου εδώ ότι η μικρή είναι ο μόνος τρόπος για να κάνει διακοπές, γιατί οικονομικά, συνδράμει η μητέρα του παιδιού καθώς η ίδια δεν έχει τη δυνατότητα. Μοιάζει λίγο σα να βρέθηκα σε μια κατάσταση που δεν την είχα επιλέξει, αλλά με τις υπάρχουσες συνθήκες ένιωσα ότι δε μπορούσα να κάνω πολλά πράγματα. Οι επιλογές μου ήταν να πράξουμε όπως πράξαμε χωρίς ίσως να παραπονιέμαι από μέσα μου ή να αφήσω τη γιαγιά να κάνει το πρόγραμμά της με τη μικρή. Υπάρχει κάτι άλλο που δε βλέπω στην ιστορία; Αν συμβεί το ίδιο και του χρόνου πώς πρέπει να το αντιμετωπίσω;
–Θείος Σαμ
Κάνοντας για το παιδί όσα μπορείτε να κάνετε, χωρίς να νιώσετε δυσφορία. Μου φαίνεται πολύ επικίνδυνο το ενδεχόμενο να καταλάβει το παιδί ότι σας είναι βάρος, και αυτό θα ήταν χειρότερο από το να κάνει δέκα μπάνια παραπάνω στη θάλασσα. Ένα παιδί εννιά χρονών, ειδικά αν είναι εξοικειωμένο με ενήλικες, είναι πολύ πιθανό να καταλαβαίνει πότε είναι βάρος.
Βρεθήκατε σε μια κατάσταση επιλέγοντας τη. Δεν σας ζήτησε κάποιος να κάνετε ό,τι κάνατε, οπότε μπράβο για την πρωτοβουλία, αλλά του χρόνου μιλήστε στη μαμά του παιδιού και ρωτήστε την αν είναι οκ να παίρνετε το παιδί στη θάλασσα και στις βόλτες και πόσο συχνά μπορείτε να το κάνετε. Μιλήστε και με τη γιαγιά, για καλύτερη συνεργασία. Γενικώς, μην το παίρνετε πάνω σας να λύσετε τα προβλήματα άλλης οικογένειας, να τα εξαφανίσετε δεν γίνεται, να βοηθήσετε γίνεται, αλλά κι αυτό μόνο αν δεν το νιώθετε ως αγγαρεία.
Λίγη προσοχή και στις εκτιμήσεις, και στα σχόλια. Δεν είναι καμπανάκι αν είναι ένα παιδί ντροπαλό, αν δεν θέλει να πηγαίνει μόνο του στην παιδική χαρά που είναι δίπλα σας, ή αν προτιμάει να κάνει παρέα με ενήλικες. Είναι απλώς ένα παιδί με αυτά τα χαρακτηριστικά. Χρειάζονται πολλά παραπάνω για να χαρακτηριστεί προβληματική μια συμπεριφορά, η ντροπαλότητα δεν είναι λόγος για τέτοια εκτίμηση. Δεν λέω ότι έχεις οπωσδήποτε άδικο, αλλά για να γίνει κάποια διάγνωση περί προβλήματος χρειάζεται κάτι παραπάνω από μια εκτίμηση κάποιου που δεν έχει σχέση με ψυχολογία παιδιών (εκτός αν είσαι παιδοψυχολόγος, οπότε σχεδόν πάσο, όχι εντελώς, γιατί όπως φαίνεται δεν ρωτήθηκες για τη γνώμη σου).
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Το γεγονός ότι το 9χρονο έμενε με την 75χρονη που έχει προβλήματα υγείας και ασθενή μνήμη για 3 εβδομάδες, μόνο εγώ το βρίσκω κάπως προβληματικό;
Σκέφτομαι τον εαυτό μου σε αυτή την ηλικία, να κάνω διακοπές 3 εβδομάδες χωρίς τη μαμά μου με μια γιαγιά όχι τόσο engaged (και με τα δίκια της) και σίγουρα θα μου έβγαινε συστολή, μελαγχολία ή κάτι τέτοιο.
Εδώ επίσης να πω ότι δεν είναι ο μόνος τρόπος να κάνει η μικρή διακοπές. Υπάρχουν και κατασκηνώσεις πχ που είναι δωρεάν ή πολύ οικονομικές ή συμμετοχή σε προσκοπισμό. Θέλω να πω, μην το παίρνετε τόσο βαρέως, ότι αυτό είναι και τελείωσε. Όπως, πολύ ορθά επισημαίνεις, είναι θέμα της στενής οικογένειας και οι παρεμβάσεις/προτάσεις οι δικές σου έχουν ένα όριο.
Εμένα μου χτύπησε καμπανάκι το ότι η γιαγιά έχει ασθενή μνήμη. Προσωπικά θεωρώ ανεύθυνο να αφήνεται το παιδάκι σε μια γυναίκα που έχει αρχίσει και ξεχνάει.
Καταλαβαίνω γιατί το κάνατε, εδώ γατί βρίσκεις στο δρόμο να κλαίει και το βοηθάς. Πόσο μάλλον παιδί. Μπράβο σας. Αναγκαστήκατε όμως να υποστείτε αυτά που συνειδητά επιλέξατε να μην υποστείτε, δηλαδή την ευθύνη και ψυχαγωγία ενός εννιάχρονου, μπράβο σας και πάλι, που δεν την κάνατε με ελαφρά πηδηματάκια μόλις ανακαλύψατε το κόστος της πράξης σας. Μιλήστε με την μητέρα του παιδιού και εξηγηστε της πως δεν γίνεται μια 75χρονη να έχει για τρεις εβδομαδες αποκλειστική ευθύνη ενός εννιαχρονου ακόμα και αν εχει ελάχιστα προβλήματα υγείας. Σκεφτείτε αν θέλετε να είσαστε “αναπληρωματικοί” γονείς το καλοκαίρι, για πόσο και πως. Ζυγίστε λίγο… Διαβάστε περισσότερα »
Με έστελναν κάθε καλοκαίρι όταν ήμουν μικρή για ένα μήνα στη μία μου γιαγιά που ζούσε μακρυά. Ήταν μεγάλη σε ηλικία και δεν μπορούσε να παίξει μαζί μου σε παιδικές χαρές. Έτσι κι αλλιώς δεν ήθελα. Περνούσα όμως ωραία μαζί της. Βλέπαμε Μαριμάρ(αυτό καλό ήταν να μην είχε συμβεί βέβαια), μου έλεγε παραμύθια, με πάχαινε 5 κιλά. Ήμουν γενικά ντροπαλή και προτιμούσα να κάνω παρέα με ενήλικες και να συζητάω αλλά όσο περνούσαν τα χρόνια άρχισα να κάνω και παρέα με άλλα παιδιά. Ναι, ένα παιδί έχει λιγότερο έλεγχο με μία γιαγιά(βλ.μαριμαρ και τηγανιτές πατάτες). Παρ’όλ’αυτά έπαιρνα μπόλικη αγάπη. Κανένας… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ με Λένα. 👍Αφού το πηρατε το ανιψάκι και γεμισατε το χρόνο του και τον δικο σας φυσικά, μέχρι εκεί όλα καλα. Όμως να μη λέτε οτι σε κάποια φαση σχεδόν το βαρεθηκατε, γιατί εσείς επιλεξατε να το πάρετε στο πρόγραμμα σας, δεν σας το επέβαλλε κανένας. Τωρα για του χρόνου καλυτερα να έχετε συνεννοηθεί με τη μητέρα του κοριτσιου γιατί είναι ευθύνη κακά τα ψέμματα. Κι αν πάθει κάτι τι μικρο, λέμε τωρα, διακοπές ειναι, τρέχουν χτυπάνε, ξερεις, μετα εκτός του οτι θα τρεχετε θα πρέπει να ξέρετε τι θα πείτε και στη μανα. Αρα να το αναλαβετε το… Διαβάστε περισσότερα »
Αν όντως θέλετε να βοηθήσετε την ανιψιά σου και περνάτε καλά μαζί της να κάνετε το ίδιο αλλά όπως είπε η Λένα σε συνεννόηση με την μητέρα της και την γιαγιά. Και δεν είναι ανάγκη να προσαρμόζεται όλες τις διακοπές σας για την μικρή. Αν το κάνετε σε συννενόηση με την μητέρα της η μικρή θα ξέρει οτι πχ την παρασκευή και τα σαββατοκύριακα θα πηγαίνει για μπάνιο και σινεμά μαζί σας. Ετσι κι εσείς θα μπορείτε αν κάνετε τις διακοπές σας μόνοι σας αλλά και να βοηθάτε και την μικρή αφού το θέλετε. Δεν ξέρω πως προέκυψε η συμφωνία… Διαβάστε περισσότερα »
Τώρα θα κάνω αθέλητα ακριβώς αυτό που στηλιτεύει η πρώτη ερώτηση της ημέρας ,αλλά ως λίγο παραπάνω σχετική με το θέμα.Φυσικά ΔΕΝ κάνω διάγνωση για το συγκεκριμένο παιδάκι μέσω ιντερνετ από μια αποσπασματική περιγραφη τρίτου καθώς κάτι τέτοιο θα ήταν το άκρον άωτο του μη επαγγελματισμού ¨Ομως όσον αφορά την λέξη ‘ καμπανάκια’ που ορθά χρησιμοποίησε ο θειος, μπορώ να επιβεβαιώσω οτι από τα μεγαλύτερα red flags για παιδική κατάθλιψη και προβλήματα εσωτερίκευσης που συναντά κανείς είναι η συστάδα :υπερβολική κοινωνική συστολή-όχι εμπλοκή σε κλασσικές δραστηριότητες συνομηλίκων υψηλής ενέργειας (παιχνίδι ,φωνές,ζημιές) και προτίμηση σε ‘παρέα’ με ενήλικες. Δε θα πλατειάσω… Διαβάστε περισσότερα »
Mπράβο και συγχαρητήρια, χαίρομαι πολύ που βλέπω πως υπάρχουν άνθρωποι με τέτοιες ευαισθησίες και τόσο λεπτά αισθήματα! Και συμφωνώ απόλυτα με την αμπα ότι δεν πρεπει επ’ουδενί να αισθανθεί το παιδί βάρος. Αλλά για να ειμαι ειλικρινής δεν κατάλαβα είναι βάρος ή το κάνετε με την καρδιά σας? Μάλλον δε σας επιτρέπει η συνείδησή σας να το αφησετε αλλά κάπου σας κουράζει κιόλας. Οκ κατανοητό. Επίσης με μπέρδεψες, από τη μια λες τι παιδί δε θέλει να πάει παιδική χαρά κλπ, από την άλλη σας κοιτάζει σαν λυπημένο σκυλάκι να το πάτε για μπάνιο. Αλλά το πάτε και παιδότοπο. Που… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ κατάλαβα ότι μια χαρά του αρέσουν οι δραστηριότητες, αλλά όχι να είναι ασυνόδευτο. Μόνο του ούτε απέναντι στην παιδική χαρά δεν πάει.
Επίσης φαντάζομαι αναφέρει το “ετεροθαλής” επειδή ίσως λόγω αυτού, και της πιθανής διαφοράς ηλικίας, έχει λιγότερο δέσιμο με την αδελφή, άρα και με την ανηψιά, που τη νοιάζεται αλλά θα προτιμούσε τον περισσότερο χρόνο να μην την έχει μαζί τους. (Εννοείται δεν είναι έτσι όλα τα ετεροθαλή αδέλφια όσον αφορά στο δέσιμο, αλλά καθένας έχει τις δικές του εμπειρίες).
Ένα άλλο θέμα επισης είναι το πώς θα διαχειριστείτε την εξήγηση (χωρίς να στεναχωρεθει) στην ανιψιά σας για το ότι του χρόνου (ξαφνικά και απροσδόκητα για εκείνη) δεν την ξαναπάρετε στις δραστηριότητες σας.