in

Αγαπητή «Α, μπα»: Δε με νοιάζει ο γάμος αλλά θέλω να κάνουμε παιδί

Ο σύντροφός μου δεν παίρνει πρωτοβουλίες κι αυτό μ’ενοχλεί

Ο σύντροφός μου δεν παίρνει πρωτοβουλίες κι αυτό μ’ενοχλεί ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

01a3cd4fe4abc0d33af0394a3352f6bb

Αγαπητή Α, μπα, συγχαρητήρια για τη στήλη, τις απαντήσεις και την υπέροχη ομάδα σταθερών σχολιαστών που κάνουν κάθε ερώτηση να απαντάται σε μεγαλύτερο βάθος. Στο ψητό: είμαι 34 ετών και ο φίλος μου 41 κλείνουμε σε λίγο 2 χρόνια σχέσης εκ των οποίων τον ένα χρόνο μένουμε μαζί. Μου φέρεται εξαιρετικά, με στηρίζει, δεν με καταπιέζει σε τίποτα, με θέλει και τον θέλω, τον θαυμάζω και με θαυμάζει, τον αγαπώ και με αγαπάει, οι φίλοι του και οι φίλοι μου μας λατρεύουν σαν ζευγάρι και έχουμε μια εξαιρετική ζωή μαζί. Πλην όμως εγώ θέλω να κάνουμε οικογένεια. Δεν με νοιάζει τόσο ο γάμος (θέλω να παντρευτώ αλλά δεν είναι προτεραιότητα), με νοιάζει όμως το να κάνουμε παιδί. Δεν το θέλω γενικά και δεν το θέλω λόγω ηλικίας ή επειδή οι κοντινοί μου άνθρωποι μπαίνουν σε αυτή τη φάση. Το θέλω επειδή νιώθω έτοιμη, επειδή υπάρχει αυτή η σχέση με αυτές τις ποιότητες και επειδή θεωρώ χαζό ρίσκο να το καθυστερούμε. Εκείνος θέλει γάμο και παιδιά και μου το είχε πει από την αρχή όμως τα μεταθέτει για ένα αόριστο χρονικό σημείο στο οποίο “θα αισθάνεται έτοιμος” και ότι “η σχέση μας έχει δοκιμαστεί στις δυσκολίες”. Για να μείνουμε αρχικά μαζί εγώ πίεσα την κατάσταση, εγώ πήρα πρωτοβουλία να το συζητήσω και πάλι ήθελε να συμβεί “στο μέλλον” χωρίς να ορίζει πότε είναι αυτό. Θεωρώ ότι μείναμε τότε μαζί γιατί επέμεινα και αυτό με ενοχλεί. Το έχω συζητήσει μαζί του και λέει ότι θα συνέβαινε και καλώς συνέβη όταν το πρότεινα τελικά. Όμως για το θέμα παιδί δεν είναι το ίδιο. Δεν μπορεί να δεσμευτεί λέει ότι σε ένα χρόνο από τώρα (που θα είμαστε αν όλα πάνε καλά 3 χρόνια μαζί, 35 και 42 ετών) θα νιώθει έτοιμος και την ίδια στιγμή μου λέει ότι μπορεί να νιώσει έτοιμος και σε 3 μήνες από τώρα. Πραγματικά δεν θέλω να φτάσω στα σημεία που έφτασα για να μείνουμε μαζί που προσπαθούσα να τον κάνω να καταλάβει ότι το να μείνουμε μαζί τώρα μόνο καλό θα είναι. Και όντως ήταν. Μου δηλώνει ότι μαζί μου θέλει να κάνει οικογένεια και το βλέπω αυτό σε πολλά πράγματα και στον τρόπο που αποφασίζουμε το μέλλον. Όμως με ενοχλεί πολύ αυτή η αβεβαιότητα και το γεγονός ότι δεν αισθάνομαι ότι ο ίδιος θα πάρει κάποια πρωτοβουλία. Μέσα μου έχω δώσει μια προθεσμία μέχρι το τέλος της χρονιάς να μου συζητήσει πότε θα κάνουμε παιδί. Εγώ είμαι σίγουρη και όσο βλέπω ότι εκείνος δεν είναι με κάνει να αμφιβάλω για τη σχέση μας κυρίως για το πως πραγματικά τη βλέπει. Δεν μας εύχομαι να έρθουν δυσκολίες, δεν τις θέλω. Είμαστε υγιείς και σχετικά καλά στις δουλειές μας. Δεν καταλαβαίνω τι τον κάνει να επιφυλάσσεται και κάθε φορά που πάω να το συζητήσω δεν μου μιλάει για κάποιο πρόβλημα αλλά για το ότι ο ίδιος δεν νιώθει έτοιμος. Ποιος είναι ο ρυθμός σε ένα ζευγάρι για μια τέτοια απόφαση; Αυτός που δεν νιώθει έτοιμος μπορεί να μας κάνει να περιμένουμε παραπάνω από όσο θέλω να περιμένω εγώ; Εγώ που θέλω σε ένα χρόνο να κάνουμε μαζί παιδί, μπορώ να περιμένω περισσότερο ενώ μέσα μου το θεωρώ περιττό; Σε ευχαριστώ για την απάντηση.
-Asta la vista baby

Αγαπητή φίλη, το πρώτο που πρέπει να κάνεις είναι να τοποθετήσεις σωστά την ιστορία στο κεφάλι σου.

Δεν είσαι σε μια τέλεια σχέση που έχει ένα μικρό προβληματάκι. Είσαι σε μια σχέση που έχει ένα πολύ βασικό θέμα διαφωνίας, ένα από τα πιο βασικά που υπάρχουν, και το άλλο βασικό, που είναι «πού θα μείνουμε» λύθηκε με έναν τρόπο που δεν σου αρέσει. Είναι λοιπόν απολύτως απαραίτητο να εγκαταλείψεις την ιδέα ότι βρήκες το τέλειο και πρέπει να βρεις τη μαγική φόρμουλα, αλλά να αναγνωρίσεις ότι έχετε μια πολύ, πάρα πολύ βασική διαφωνία.

Προσπαθείς να καταλάβεις τι σημαίνει το «θέλω αλλά δε νιώθω έτοιμος» σα να είναι κάποιος γρίφος. Δεν είναι: δέξου το όπως σου το λέει. Όπως εσύ ξέρεις ότι νιώθεις έτοιμη – άλλωστε ακριβώς αυτή την έκφραση χρησιμοποιείς – έτσι κι αυτός δεν νιώθει έτοιμος. Τα λογικά επιχειρήματα εδώ δεν εφαρμόζονται γιατί όπως βλέπεις, μπορούν να χρησιμοποιηθούν και από τη μια και από την άλλη. Ο ένας λέει να κάνουμε τώρα που είμαστε καλά, ο άλλος λέει ότι καλύτερα να δούμε αν τα καταφέρουμε όταν δεν είμαστε καλά, πριν αποφασίσουμε κάτι τόσο σοβαρό. Και οι δυο στάσεις είναι σωστές, και οι δυο είναι λάθος, γιατί τελικά, το μόνο που ξέρετε είναι ότι ο ένας είναι έτοιμος, ποιος ξέρει γιατί, και ο άλλος όχι, επίσης ποιος ξέρει γιατί. Η τεκνοποίηση είναι μια βαθύτατα υπαρξιακή και προσωπική απόφαση που λίγη σχέση έχει με τις αντικειμενικές συνθήκες.

Δεν μπορεί να σε κάνει να περιμένεις παραπάνω από όσο θέλεις, εσύ θα περιμένεις όσο θέλεις, ή όσο φοβάσαι ότι δεν θα βρεις κάποιον άλλον επειδή αυτός βαφτίστηκε τέλειος. Εσύ μπορείς να περιμένεις όσο νομίζεις. Είναι απολύτως σωστό να κάνεις σαφείς τις προθέσεις σου και να δώσεις χρονικό όριο που θα γνωστοποιήσεις στον άλλον, όχι ως μέσο εκβιασμού όμως, και για να μην είναι μέσο εκβιασμού πρέπει να το εννοείς: αν περάσει το χρονικό όριο που εσύ θεωρείς λογικό, πρέπει όντως να αποχωρήσεις.

Δεν υπάρχει «ρυθμός για ένα ζευγάρι». Κάθε ζευγάρι είναι ένα ξεχωριστό σύμπαν και ό,τι είναι από κοινού αποδεκτό, είναι το σωστό, δεν υπάρχει άλλος κανόνας.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

34 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
WordPress › Σφάλμα

Παρουσιάστηκε ένα κρίσιμο σφάλμα σε αυτόν τον ιστότοπό.

Μάθετε περισσότερα για την αποσφαλμάτωση του WordPress.