Έχω ένα αμάξι από τότε που ήμουν φοιτήτρια δηλ περίπου 20 χρόνια. Το αμαξι αυτό το είχε αγοράσει τότε ο πατέρας μου έτσι, για να έχει ένα τρίτο να υπάρχει μια που οι εποχές ήταν καλές κ το χρήμα έρρεε άφθονο. Γι’αυτό κ το πήρα από τότε εγώ και μόνο εγώ, για να εξυπηρετούμαι. Δόξα στον Άγιο Γιαπωνέζο το αμάξι βγήκε σκυλί δεν έχει βγάλει κανένα θέμα. Τα τελευταία 10 χρόνια μένω στη γενέτειρα. Μικρή επαρχία, παντού με τα πόδια, το χρησιμοποιώ τόσο σπάνια, ώστε πολλές φορές κάθομαι μετά τη δουλειά για να βάλω μπρος τη μηχανή για να μη μείνει από μπαταρία. Στο ζουμί τώρα. Αγαπημένος φίλος με τον οποίο έχουμε φαει από μικρά ψωμί κι αλάτι μένει από το δικό του αμάξι. Τον πηγαινοφερνει στη δουλειά ο πεθερός κ δανείζεται για τη 2η δουλειά κι ένα άλλο μέχρι να δει τι θα κάνει. “Καλέ πάρε το δικό μου” του λέω “που είναι ξάπλα κάθε μέρα”. Και το πήρε “για καμια βδομάδα” λέει.Τώρα είμαστε στη 2η. Κι ενώ εγώ δεν έχω πρόβλημα να το κρατήσει και 2 μήνες αν θέλει, ε η μάνα μου με έχει τρελάνει. (Της είπα ότι το δάνεισα γιατί αν δεν είναι παρκαρισμένο κάτω από την πόρτα το ψάχνει-1ος λόγος) Κάθε λίγο το θυμάται και με υποτιμάει. Πριν λίγο μου έλεγε πόσο αφελής είμαι και ότι έκανα το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου (!) (Αν είχα κάνει παιδιά με τον λάθος άντρα, γι άυτήν θα ήταν απλώς Τρίτη και “πώς κάνετε έτσι κακομαθημένες”). Με πειράζει επειδή καταλαβαίνω πως θέλει να με προσβάλλει κι ενώ συζητάμε κάτι άσχετο το πεταει για να μου πει ξανά πόσο μεγάλη βλακεία έκανα, εγώ από τη μεριά μου δεν μετανιώνω, ήθελα να το κάνω και βοηθάω έναν άνθρωπο, αλλά κρίνοντας κι από αντίστοιχα περιστατικά αυτή είναι μια πτυχή του χαρακτήρα μου(το ότι δίνω δηλ) που δεν πολυαρέσει στη μανα μου μάλλον. Ωστόσο, πρέπει να πω πως τα τέλη τα πληρώνουν οι γονεις μου και τα σερβις-κλασικοί γονεις που δεν αφηνουν το παιδί να πληρώσει -ακόμα κι όταν πάω να αγοράσω ψωμί βγαζουν και μου δινουν λεφτά, παραπονο δεν έχω(Της το είπα ότι το δάνεισα -2ος λόγος), ενώ εγώ βάζω τις βενζίνες. Και η ερώτηση: Τι κάνω; Ακολουθώ το δικό μου θέλω και το αφήνω ως έχει για να εξυπηρετηθεί ο φίλος και υπομένω στωικά το πρηξίδι;( Μια που η μάνα μου δεν είναι και ο άνθρωπος που θα της πεις σταμάτα και θα σταματήσει) Παίρνω το αμάξι πίσω λέγοντας στον φίλο την αλήθεια, ότι δηλ δεν έχω πρόβλημα εγώ αλλά η μάνα μου( όπως φαίνεται από την ιστορία, απλώς μου το είχαν παραχωρήσει, κατά τα άλλα είναι 100% δικό τους και δεν μπορώ να κάνω ότι θέλω) αλλά αν το πάρω πίσω θα παραδώσω τα κλειδιά και στους γονείς μου. Αν θέλει να την πηγαίνω σούπερ ας πάρει ταξί κι εγω με το κτελ. Κάτι άλλο; Τι να κάνω;
– Ο φαδερ αδιαφορεί
Μπορείς να ξεκινήσεις αρνούμενη τα ψιλά για το ψωμί.
Ή θα μεταφερθεί το αυτοκίνητο στο όνομα σου, και θα πληρώνεις εσύ όλα τα τζερεμέδια, ή θα το παραδώσεις, και θα τελειώσει η υπόθεση. Δεν δέχομαι το «κλασικοί γονείς που δεν αφήνουν το παιδί να πληρώσει», ή, το δέχομαι με την προσθήκη «κλασικό παιδί που το δέχεται και μετά διαμαρτύρεται για τον έλεγχο».
Αυτός που πληρώνει, έχει την εξουσία. Υπάρχει λόγος που οι γονείς σου «δεν σε αφήνουν» να πληρώσεις, είκοσι χρόνια αφού τελείωσες τις σπουδές σου. Να ποιος είναι.
Πολύ φοβάμαι ότι πρέπει να το πάρεις πίσω, λέγοντας στον φίλο σου την αλήθεια. Δεν ήταν δικό σου για να το δανείσεις.
Ο φάδερ δεν αδιαφορεί. Δεν συμμετέχει γιατί ξέρει ότι η μαμά κάνει τη δουλειά που πρέπει. Συμφωνεί.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Και κάτι ακόμα πιο σημαντικό: σε τίνος το όνομα είναι η άδεια; Με άλλα λόγια, ποιος θα μπλέξει αν ο φίλος εμπλακεί σε ένα τροχαίο;;;
Μ αυτά που λέει εσύ σε ποιού εικάζεις;; 😆 Με ξένα κόλλυβα τρισάγιο έλεγε και η γιαγιά μου.
Όχι ότι παίρνει βραβείο νορμάλ αντιμετώπισης η μαμά σου αλλά κι εσύ ψηλά τον πετάς τον χαρταετό.
Εννοείται πως ορισμένα πράγματα δεν τα δανείζουμε αν δεν είναι σύμφωνος ο νόμιμος κάτοχος τους. Το αυτοκίνητο είναι ένα από αυτά. Δεν δανείζουμε τους γονείς μας για να χαϊδεύουν τους φίλους μας. Άμα θέλουμε τους χαϊδεύουμε με τα δικά μας χέρια.
Εσύ είναι ολοφάνερο ότι δεν έχεις καμία αίσθηση ευθύνης, όπως όλα τα παιδιά που αρέσκονται στα γονεϊκά χάδια, γι’αυτό και ούτε σκέφτηκες ποιος θα μπλέξει αν γίνει κάποια στραβή (για αυτοκίνητο πρόκειται, οτιδήποτε μπορεί να συμβεί).
Εγώ πάντως που τα πληρώνω από την τσέπη μου, η μάνα/ ο πατέρας μου σίγουρα θα είχε άποψη αν θα δάνειζα το αυτοκίνητο σε κάποιον φίλο…είναι μία κλασική άποψη των Ελλήνων γονιών ότι όσο χρονών και να είναι το βλαστάρι, μας ανήκει και θα πούμε την αποψάρα μας, χωρίς να μας ζητηθεί και μετά αυτό καλλιεργείται και επεκτείνεται σε όλα τα επίπεδα.Η εξουσία δεν σταματά με την οικονομική ανεξαρτησία, βρίσκει άλλους τρόπους να επιβάλλεται και να εξελίσσεται.
Η διαφορά είναι οτι εσύ μπορείς να τους δηλώσεις οτι θα κάνεις οτι γουστάρεις, του βάζεις φωτιά και το καις άμα λάχει, επειδή είναι δικό σου και το πληρώνεις εσύ. Η γράφουσα δεν έχει δικαίωμα να το κάνει γιατί δεν είναι δικό της.
Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία τι θα απαντήσω εγώ αλλά ότι ακόμα και έχοντας οικονομική ανεξαρτησία δεν σημαίνει ότι οι άλλοι παύουν να παρεμβαίνουν.Μακάρι να ήταν μόνο θέμα οικονομικής ανεξαρτησίας αλλά δεν είναι.
Όχι δεν σταματούν να παρεμβαίνουν, ακόμα και όταν το κάνουν με τις καλύτερες προθέσεις. Αν όμως είσαι ανεξάρτητος, μπορείς να περιορίσεις την παρέμβαση τους, μπορείς ακόμα και να κόψεις τα πολλά πολλά μέχρι να σταματήσουν. Η γράφουσα στην προκειμένη πώς θα την περιορίσει που δεν συμμετέχει σε κανένα έξοδο;
Δεν αναφέρθηκα στην γράφουσα.Απλά είπα ότι σύνηθες είναι το φαινόμενο να παρεμβαίνουν στη ζωή σου ακόμα και αν έχεις οικονομική ανεξαρτησία.Η γράφουσα δεν μπορεί να δανείσει το αμάξι από τη στιγμή που δεν είναι στη ιδιοκτησία της και δεν συμμετέχει στα έξοδα.
Πάντως για να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη, τα σχόλια της μαμάς της γράφουσας δεν έχουν να κάνουν με το αμάξι per se, τύπου “κι αν χτυπήσει, εσύ θα τρέχεις;”. Είναι επικριτικά για την ευφυϊα της, την αντίληψή της, και το ότι είναι δοτική σαν άνθρωπος, ασχέτως με ποιανού τα κόλλυβα. Για το πόσο ασκεί έλεγχο ο γονιός όταν σε ελέγχει οικονομικά, τα είπαν άλλοι καλύτερα, είναι θέμα που προσωπικά με τσούζει ελεεϊνά γιατί από τη μία οι δικοί μου είχαν την οικονομική δυνατότητα κι όπου χρειάστηκα με στήριξαν, από την άλλη το πλήρωσα με τόσο βαρύ… Διαβάστε περισσότερα »
<3 <3 <3
Έχεις τόσο δίκιο. Σε όλα όσα γράφεις συμφωνώ 1000000%. Ομοιοπαθούσα😔
<3 <3 <3 Και στις δύο.
Η αληθεια είναι ότι είναι κακομαθημενουλα,πχ “πρηξιδι”(???).Συμφωνώ με το να βοηθάνε οι γονεις εκει που μπορούν Αλλά νομίζω κιόλας ότι πρέπει να “τριφτεις” κ Σαν άνθρωπος και να καταφέρεις πράγματα,πιο πολύ για να ανέβεις Σαν άνθρωπος και να ξέρεις να μην είσαι υποχείριο.
Αδικο έχει; Οχι γιατί αν χτυπουσε, δε θα έτρεχε η γράφουσα αλλά ο πατέρας της που τυπικά δικό του είναι.
Μνημόσυνο με ξένα κόλυβα κάνεις μου φαίνεται. Δάνεισες το αμάξι των γονιών σου χωρίς να τους ρωτήσεις σε κάποιον που άργησε να σου το επιστρέψει μια εβδομάδα. Είσαι λιγουλάκι κακομαθημενούλα, ε;
Maggie την ίδια παροιμία γράψαμε χεχεχε 😁😁
Τα ίδια με τη γιαγιά σου λέω, ακούγεται σοφή γυναίκα : )))
Εντάξει, sorry κιόλας είσαι λίγο ανεύθυνη και χύμα, δεν μπορώ να σκεφτώ να δανειστώ ή να δανείσω αμάξι για πολλούς λόγους, ένας εκ των οποίων να προκαλέσει ατύχημα και να τρέχετε π.χ. ή να πάθει κάτι αυτός και πάλι να τρέχετε και το κυριότερο ότι βάζεις σε μπελάδες τους γονείς σου για όλα αυτά εφόσον δεν είναι στο όνομά σου, δηλαδή δικό τους τρέξιμο.
Εφόσον το ζήτησε για μία εβδομάδα και το κράτησε και παραπάνω, ζήτα το πίσω και ζήτα συγνώμη ειλικρινή στους γονείς σου για το άγχος που τους προκάλεσες. Έμα πχια! Κουβαρντιλίκια με άλλον τις πλάτες κι εσύ.
υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να βλέπεις τα πράγματα. Εγώ αγόρασα αυτοκίνητο πριν από ένα μήνα, το πρώτο μου, κι το έδωσα αμέσως στη νύφη μου που χάλασε το δικό τους. Μένω κέντρο και δεν το χρειάζομαι καθημερινά, ενώ εκείνοι σε δύσκολη περιοχή από άποψη συγκοινωνιών, με παιδί σε πανελλήνιες και οικονομικά ζορισμένοι. Αλλά είναι δικό μου, δεν πληρώνουν άλλοι γι’ αυτό και ό,τι ευθύνες προκύψουν πέφτουν στο δικό μου κεφάλι.
Το πρόβλημα της είναι ότι σαράντα χρονών γαϊδούρα, ούτε ψωμί δεν αγοράζει μόνη της
Καπου τωρα προσφατα σχολιαζαμε ποσο σημαντικο ειναι να μεγαλωνουμε συναισθηματικα ωριμους και ανεξαρτητους ανθρωπους. Προσπαθησε να γινεις ενας τετοιος ανθρωπος φιλη, δεν ειναι ευκολο ειναι ομως απολυτως απαραιτητο.
Είναι εμφανές ότι υπάρχει εξάρτηση και έλεγχος σε αυτή την περίπτωση. Αλλά δεν σκέφτηκες ότι αν γίνει κάποιο ατύχημα ( χτυπά ξύλο) και γίνει κάτι άσχημο θα τραβάνε στα δικαστήρια τον πατέρα σου; Και γιατί δεν είναι στο όνομα σου το αυτοκίνητο που οδηγείς;
“(Της είπα ότι το δάνεισα γιατί αν δεν είναι παρκαρισμένο κάτω από την πόρτα το ψάχνει-1ος λόγος) ” να με συγχωρεις φιλεναδα, αλλα το λαθος ειναι ολο δικο σου, εξ αρχης. αφου ξερεις οτι η μανα σου το ψαχνει το αμαξι, δεν ειναι οτι διαφορει, αφου δεν ειναι δικο σου, αλλα κι εσυ το δανειζεσαι, εστω και εδω και 20 χρονια, αφου ουτε καν τα εξοδα του δεν πληρωνεις αλλα στα πληρωνει ο ιδιοκτητης, το θεωρω απαραδεκτο να το δανεισεις χωρις να παρεις την αδεια τους. σε εσενα το δανεισαν. ουτε στο χαρισαν, ουτε στο εδωσαν εν λευκω να το… Διαβάστε περισσότερα »
Επίσης είκοσι χρόνια μετά τις σπουδές και μένεις ακόμα με τους γονείς σου;
Αν μιλάμε για την Ελλάδα του 4ου μνημονίου, ναι δεν είναι κάτι περίεργο. Κι εγώ δεν έχει πολύ καιρό που έφυγα από το πατρικό παρ’όλο που φτάνω τα 40 και πάλι επειδή αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί με το φίλο μου και τα έξοδα θα είναι μοιρασμένα, αλλιώς δύσκολα. ”Οσο ήμουν μόνη μου όμως κάτι τέτοιο πολύ απλά δεν έπαιζε.
Δεν τα βγάζει πέρα ο κόσμος παιδιά, ας μην είμαστε τόσο επικριτικοί, όλοι ξέρουμε πώς έχει η κατάσταση σήμερα στη χώρα μας.
Είναι αδοκιμη εντελώς η ερώτηση που τέθηκε από τη Μιτσι. Τα λεφτά είναι μεγάλο θέμα. Ο καθένας κάνει ότι μπορεί καλύτερο (φαντάζομαι) και μέσα στην κρίση δεν θα ρωτήσω ποτε κανεναν γιατί δεν μπορεί, γιατί δεν κάνει, γιατί δεν πάει, γιατί δεν… Το τι έχει ο καθένας στην τσέπη του δεν το ξέρουμε. Αν αποφασίσουμε να είμαστε επικριτικοί τότε θα έχουμε πάτημα να επικρίνουμε τους πάντες. Αυτούς που μένουν στο σπίτι των γονιών, αυτούς που μένουν σε σπίτι που τους έμεινε από τους γονείς, αυτούς που κάνουν παιδιά με τη βοήθεια των παππούδων, αυτούς που σπουδάζουν και κανουν μεταπτυχιακά και… Διαβάστε περισσότερα »
Mitsi
Για ποιον άλλον λόγο να μένει με τους γονείς και να της κάνουν τα έξοδα, αν όχι, επειδή δεν μπορεί; Δεν ξέρω. Μπορεί να κρίνω από μένα και από αυτά που βλέπω και να πέφτω εντελώς έξω. Μπορεί να είναι ένα μεγάλο μωρό
Boubourita
Και να μιλήσω για μένα, έχει τύχει το μαγαζί μου να βγάλει κέρδος για ολόκληρη χρονιά 2.000 ευρώ, για ποια συγκατοίκηση μιλάμε; Αν δεν ήταν οι γονείς μου θα ‘χα πεθάνει χαλαρά