Αν το παιδί που είμαστε μαζί μιλάει πολύ ή εγώ είμαι αντικοινωνική και αδιάφορη για αυτά που του συμβαίνουν. Είμαστε μαζι εναν χρονο και παραλληλα με τις σπουδες μας εργαζομαστε. Η αφορμή για να σου στείλω ήταν το τελευταίο μας τηλεφώνημα που ειναι χαρακτηριστικό παράδειγμα οχι μόνο της επικοινωνίας μας μεσω τηλεφώνου, αλλα και κατ ιδίαν. Με πηρε τηλέφωνο και χωρις να προλάβω να πω “καλα είμαι” ξεκίνησε να μου λέει πόσο χαρούμενος-υπερήφανος είναι που όλοι συμπαθούν τον πατέρα του (ο πατέρας του ειναι “διάσημος”). Αυτόν τον ενθουσιασμό τον ειχα ξαναπερασει μεσα στην ημερα και λεω, μπαστα κοριτσαρα μου μην εισαι ξινη και εσυ υπερήφανη θα ενιωθες στη θεση του. Μετα συνέχισε με το ποσο φοβερος-εξυπνος-εργατικός-με χιουμορ-καταπληκτικο παιδι ειναι ενας συμφοιτητής του που ζει στην Αμερική, μετα ποσο γαματη-μετριόφρων-χαμηλων τονων-καλη καρδιά-ευγενικη-προθυμη ειναι η κοπελα του συμφοιτητή του, στο να καταλήξουμε “μακάρι να τους γνωρισεις”. Όλο αυτό κρατησε χωρις σταματημό ενα 15λεπτό και με μενα να κανω “χμμ” οσο μιλουσε. Και εκει που κάνει την παύση, μπαίνω δυναμικά παίρνω τον λόγο. Του αναφερω μια συζητηση που ειχαμε με κατι συμφοιτητές πανω στο αντικείμενο που σπουδαζω. Πήρε τον λόγο και άρχισε να μιλα έχοντας τον ιδιο ως παράδειγμα και καταλήγοντας να μιλαει για τα δικα του θεματα, χωρις να τίθεται κάτι προς συζητηση. Αυτή η κατάσταση κρατησε αλλο ενα τεταρτο. Ζαλιστηκα, το καταλαβε και το κλεισαμε. Νιωθω οτι με ενοχλουν ολα, το οτι δεν βαζει τελεια, οτι δεν ενδιαφέρεται να θίξει θεματα που να συμμετέχω και εγω, οτι με το που πω κατι θα το γυρισει σε εκεινον, το οτι δειχνει τοσο ενθουσιασμό για ανθρωπους που ουτε καν γνωριζω. Δεν ξέρω αν μπορώ να σας περιγράψω την κατάσταση που ζω, νιώθω οτι ο αλλος εχει παρει ενα ροπαλο και με χτυπάει. Νιωθω άσχημα γιατι η συμπεριφορά αυτη ισως ειναι νορμαλ, και εγω να ειμαι μια αντικοινωνικη ζηλιαρα.
-Τζένη
Δεν είναι υποχρεωτικό να είναι ο ένας νορμάλ και ο άλλος όχι. Μπορεί απλώς να μην ταιριάζετε.
Αυτό, περισσότερα θεωρητικά, γιατί αν αυτός δεν ασχολείται ποτέ με αυτά που απασχολούν εσένα ενώ μάλιστα κάνεις την προσπάθεια, σίγουρα κάτι κάνει λάθος.
Δεν είναι ενθουσιασμός για τους άλλους αυτό που κάνει. Είναι ενθουσιασμός για τον ίδιο του τον εαυτό, που είναι τόσο μεγαλειώδης, που έχει γύρω του μόνο άλλους μεγαλειώδεις ανθρώπους. Τέτοιος φάρος που είναι, δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει αλλιώς το πράγμα.