Αξίζει να αποστομώνουμε ανθρώπους που κάνουν κατινίστικα σχόλια και πετούν συνεχώς χοντράδες προσβλητικές αλλα κεκαλυμμένες??´Και ιδιαίτερα οταν καποιος τις λεει τις μπηχτές του με χαμογελα και κολακείές εκει τί απαντάς αν δεν τον συμπαθείς καθόλου μα καθόλου τον ανθρωπο αυτό αλλα δεν μπορείς και να τον ξεμπροστιάσεις για την κατινιά του λόγω της χαμογελαστής και ´μελιστάλαχτης ¨ διάθεσής του. Συνηθως αυτά τα άτομα κάνουν σχόλια και παρατηρησεις για την εμφάνισή σου , την αυτοπεποίθησή σου, τον τροπο που μιλάς και δεν αφηνουν τίποτε ασχολίαστο ( πάντα σε κολακεύουν ) και σε φέρνουν συνεχώς σε δύσκολη θέση αλλα πάντα με χαμόγελο … Εκείς πώς βάζεις τα όριά σου?? Πώς τους εξηγείς οτι σε κανουν να νιώθεις άσχημα χωρίς να εκτεθείς ?? Γιατί μπορεί να χαρουνε κιόλας οτι χτυπήσανε φλέβα . Γιατί να τους δώσω την ικανοποίηση?? Πώς να τους αποστομώνω χωρίς να φαίνομαι εγώ η κακιά γιατι εκείνοι ´ το είπαν καλοπροαίρετα καλέ. και ρωτάνε απο ενδιαφέρον”.
Πού είναι το πρόβλημα αν φανείς εσύ κακιά; Πραγματικά, γιατί είναι τόσο μεγάλο το ντέρτι μερικών να μην φανούν δυσάρεστοι όταν δέχονται επιθέσεις; Μερικές φορές νομίζω ότι αυτό τους το ντέρτι είναι που τους κάνει στόχο επιθέσεων.
Η απάντηση δεν είναι μια. Το περιθώριο χειρισμού εξαρτάται από τη σχέση που έχεις με αυτόν τον άνθρωπο. Το «μερικοί άνθρωποι» έχει γίνει το νέο «σπουδάζω σε χώρα του εξωτερικού». Έχει μεγάλη διαφορά αν μιλάς για τον εργοδότη σου, για φίλη σου, για τη μαμά σου, για την πεθερά σου, ή για κάποιον που βλέπεις τρεις φορές τον χρόνο. Σε γενικές γραμμές η καλύτερη τακτική είναι να τους αποφεύγεις αυτούς τους ανθρώπους όσο περισσότερο γίνεται, μέχρι να μην έχεις κανέναν τέτοιου είδους στον κύκλο σου (δεν γίνεται, αλλά αυτός ο πρέπει να είναι ο στόχος). Αν δεν μπορείς να τον αποφύγεις, τότε υπάρχουν πολλοί τρόποι για να βάλεις τα όρια σου, αρκεί να έχεις καταλάβει στο βάθος της ψυχής σου ότι α) αν κάποιος σου λέει χοντράδα με χαμόγελο δεν είναι μικρότερη η επίθεση, οπότε σαν κανονική επίθεση πρέπει να το αντιμετωπίζεις β) δεν σε νοιάζει αν σε πει κακιά κάποιος που δεν σε ενδιαφέρει ως άτομο. Ας πει ό,τι θέλει, και τώρα ό,τι θέλει λέει. Νομίζεις ότι μπορείς να το ελέγξεις; Και γ) σκέψου πολύ καλά αν σε κάποιο επίπεδο θεωρείς ότι έχει δίκιο σε αυτό που λέει, αν αξίζεις την επίθεση. Γιατί αν το πιστεύεις, πίστεψε με, κάτι τέτοιοι το μυρίζονται από μακριά, και πίστεψε με, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ικανότητα για να το καταλάβει κάποιος.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Μηδενική ανταπόκριση αγαπητή φίλη, αυτό είναι το μυστικό. Σου λένε τη χοντράδα τους; Poker face εσύ. Καμία ένδειξη ότι τους άκουσες. Ούτε αμήχανο γελάκι ούτε ξαφνιασμένο βλέμμα, τίποτα. Με το που πέφτουν σε τοίχο σταματάνε και βρίσκουν άλλο θύμα γιατί σωστά μάντεψες: όλη τους η ύπαρξη βασίζεται στο ενοχλώ άρα υπάρχω. Λοιπόν, για μένα δεν υπάρχεις, άρα μην μ’ενοχλείς.
το είχε πει πολύ ωραία, η Διαλεχτή νομίζω ήτανε, “προσβλιμέντα”.
Ε, κάνε και σύ ένα προσβλιμέντο.
Μερικές φορές ένα παράδειγμα είναι χρήσιμο. Αλλά έστω. Καταλαβαίνω την ανάγκη σου αλλά δεν είναι κάτι που αλλάζει επειδή θα σου απαντήσει κάποιος τι θα έκανε στη θέση σου. Κάποιος που έχει απάντηση, έχει μάλλον περισσότερη αυτοπεποίθηση, άρα είναι και ετοιμόλογος και δε φοβάται μην κλονιστεί η ζωή του. Θα σου έλεγα να έχεις κατά νου ότι μερικοί άνθρωποι, αυτοί δηλαδή που σ’ενοχλούν, είναι βαθιά κομπλεξικοί και συνήθως δεν είναι εμφανές αυτό. Αντιθέτως, φαίνονται πολύ δυναμικοί και γαμάουα, αλλά μόνο στα μάτια ανθρώπων που δεν νιώθουν δυνατοί. Γι’αυτό και την πέφτουν σ’αυτούς. Οι άλλοι, που είναι όντως δυνατοί, αναγνωρίζουν μια… Διαβάστε περισσότερα »
Μ’ άρεσε η χρήση της έκφρασης “βαθιά κομπλεξικός”, τη χρησιμοποιώ κι εγώ με ευχαρίστηση, οταν πρέπει. Συνοψίζει πολλά.
Χαίρομαι που συμφωνούμε για τον συχνά παρεξηγημένο όρο του βαθιά κομπλεξικού. Και λυπάμαι πολύ όποτε χρειάζεται να τον χρησιμοποιήσω, η ζωή θα ήταν υπέροχη χωρίς αυτούς.
Νομίζω ότι το έχω γράψει και παλαιότερα, αλλά θα το ξαναπώ. Για κάποιο λόγο είχα γίνει το επίκεντρο συζητήσεων για τις συναδέλφους μου. Την μια μέρα μού έλεγαν για το πόσο αδύνατη ήμουν. Την άλλη γιατί δεν βγαίνω έξω (είχαν βγάλει το συμπέρασμα γιατί δεν τους έδινα αναφορά για τις εξόδους μου), μέχρι και γιατί φριζάρει το μαλλί μου, με είχαν ρωτήσει. Πάντα τους απαντούσα, έμπαινα στην διαδικασία να δικαιολογούμαι όλη την ώρα για τα πάντα. Ειδικά για τις εξόδους, αφού ο πανικός με είχε γονατίσει και δεν πήγαινα πουθενά. Είχα φτάσει σε σημείο να λέω ψέματα για υποτιθεμενες εξόδους… Διαβάστε περισσότερα »
Κάποτε ένας φίλος μου είπε “Όταν δεν χωνεύεις κάποιον δεν αντέχω ούτε να σταθώ δίπλα σου. Η Απέχθειά σου βγαίνει από όλο το σώμα σου” Μερικές φορές δεν χρειάζεται να απαντήσεις καν αρκεί η απέχθειά σου που βγαίνει από το σώμα σου. Αλλά μερικές φορές δεν αρκεί η απέχθεια και γίνεσαι κακιά. Φυσικά και γίνεσαι κακιά. Δεν ξέρω για εσένα αλλά εγώ μερικές φορές απολαμβανω να γίνομαι κακιά, λίγο όπως η Τασω Καββαδία σε κάτι παλιές ταινίες, με το φρύδι σηκωμένο. Συνήθως αυτοί που πετάνε την κακία δεν περιμένουν να τους γυρίσει μπούμεραγκ και η έκπληξή τους είναι πολύ ικανοποιητική,… Διαβάστε περισσότερα »
Ανήκω στην ίδια κατηγορία «Η απέχθειά σου βγαίνει από όλο το σώμα σου».
Διαφωνώ ότι αποστωμόνονται με την ανταπάντηση πιο σύνηθες είναι να φέρονται σαν να είσαι εσύ η βαθύτατα κομπλεξική που δεν δέχεσαι μια απλή, αγνή, από καλές προθέσεις, αντικειμενική κριτική. Είναι μια lose-lose situation μη το φιλτράρεις, μην το εκλογικεύσεις, τη βλακεία δεν τη νίκησε κανείς…
Μπορεί αλλά εγώ γουστάρω να είμαι λίγο Bitch και ας με βλέπουν ως κομπλεξική. Άλλωστε είμαι πια αρκετά μεγάλη για να μην με νοιαζει να έχω 500 “φιλους” αλλά να μου αρκούν οι δέκα που με αποδέχονται.
Συμφωνώ με Λένα. Τους απαντας κι εσύ εκεί που πονανε πιο πολυ, με χαμόγελο εννοείται! 😃 Κι εκεί τρώνε ΤΗΝ ήττα γιατί σε περιμενανε αδρανή. Και ξαφνικα μπαμ! 😉 Μη δέχεσαι τέτοια σχόλια που σε μειώνουν απο όπου κι αν προερχονται. Το χαμογελο δε δείχνει το μελισταλακτο, κακεντρέχεια δείχνει. Άλλο οι φιλοι που θα σου πουν ενα λάθος σου και θα σε συμβουλεύσουν. Εκεί το κανουν για να το διορθώσεις. Εδώ όλη αυτή η συμπεριφορα που μας περιγραφεις, δείχνει ατομα που χαίρονται να μειώνουν άλλους, που παίρνουν ικανοποίηση οταν σε προσβάλλουν, ακριβως γιατί ο τροπος της μη αντίδρασής σου τους… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν αξίζει απλώς, επιβαλλεται. Το θέμα ειναι, μπορείς; Εγώ ας πούμε δε μπορώ. Ήρθε μία κάποτε και μου είπε ‘τι έμαθα, χωρίσατε με το αγόρι σου, σε βαρέθηκε κι έφυγε’ κι έμεινα παγωτό χωρις να πω τιποτα γιατί ποτέ μα ποτέ δε μου είχαν ξαναπεί τέτοια χοντράδα στα 20 μου. Τώρα που στο γράφω, γελάω, γιατί μου φαίνεται εντελώς σουρεαλ. Και νομίζω οτι αυτη ειναι και η καλύτερη τακτική στην απάντηση πλέον, να επισημαινεις την αλήθεια. ‘Δεν ήξερα οτι ειςαι τοσο κατινα’. Με χαμόγελο, πάντα.
Κάτι τέτοιους τοξικούς ανθρώπους καλύτερα να τους αποφεύγουμε και να τους κάνουμε πέρα στη ζωή μας. Αν αυτό δεν είναι δυνατόν, η καλύτερη λύση είναι αυτό που έγραψε πιο πάνω η Εξωγήινη. Δεν τον ακούμε καν. Δεν κάνουμε απλά πως δεν τον ακούμε. Αλλάζουμε εντελώς συχνότητα και τον αφήνουμε να εκπέμπει στα δικά του κύματα…
Πραγματικά έχει πολύ μεγάλη σημασία για ποιους “ανθρώπους” αναφέρεσαι. Η δική μου αντίδραση, για παράδειγμα, είναι ότι αυτόματα σκέφτομαι τι-μαλάκας-είναι-αυτός και δεν με ενδιαφέρει να δώσω παραπάνω σημασία στον ίδιο ή στο τί λέει. Δηλαδή μου είναι παντελώς αδιάφορο να του εξηγήσω κιόλας πώς με κάνει να αισθάνομαι, πόσο μάλλον να μην εκτεθώ.
Αυτό σε εμένα ισχύει για όλους, αλλά εσένα μπορεί να σε νοιάζει παραπάνω αν είναι ο κολλητός του φίλου σου ή η θεία σου ή η συνάδελφός σου.
Μα καλά…μόνο εγώ σηκώνω το δάχτυλο το μεσαίο τόσο συχνά????