Λένα μου, Μάλλον ακολουθεί ερώτηση-παραλλαγή του «μήπως είμαι υπερβολική;», μα θα ήθελα σε παρακαλώ τη γνώμη σου και τις απόψεις της αμποκοινοτητας μας. Έχουμε Τη μηνιαία σύσκεψη στην εταιρεία που είναι όλοι οι επικεφαλής τμημάτων. Εγώ η νεότερη και η μοναδική γυναίκα. Αφού ξεκινούν ότι συνάδελφοι στα αριστερά μου να λένε τα των τμημάτων τους, έρχεται και η σειρά μου. Πριν ξεκινήσω να μιλώ για τα περί του τμήματος μου, ο Γενικός Διεθυντης μου σχολιάζει ότι η αλλαγή που έκανα στα μαλλιά μου δεν ήταν και η καλύτερη επιλογή και ήταν καλύτερα πριν. Και μάλιστα με συμβούλεψε να ρωτάω και τη γνώμη κάποιας άλλης γυναίκας πριν κάνω αλλαγές. Για την ιστορία, τα έκανα από μαύρα σχεδόν καρότι, πήγα στο κομμωτήριο αποφασισμένη για μια αλλαγή και κατέληξα εκεί. Ούτε εμένα μου πολύ άρεσαν μα είχα πει όταν ξαναβγούν τα λευκά να τα σκουρυνω πάλι τότε. Ε μετά τον Γενικό άρχισαν και μερικοί ακόμη συνάδελφοι να σχολιάζουν τα μαλλιά μου και να λένε ποσό το μαλλί παίζει ρόλο ατη γυναίκα και ποσό μια κομμώτρια μπορεί να κάνει του κεφαλιού της κτλ. Εγώ ρε Λένα και κορίτσια ένιωσα πολύ εκτεθειμένη και μου έπεσε σα κεραμίδα όλο αυτό το σχόλιο. Είχαμε να συσκεφθούμε δυο μήνες σαν εταιρεία και αντί να λέμε τα σημαντικά ασχολούνταν πέντε μορφωμένοι διευθυντάδες με τις τρίχες μου λες και είμασταν σε πάνελ κουτσομπολίστικης εκπομπής. Αφού είπα οτι ναι σκοπεύω να τα αλλάξω άρχισα να λέω τα θέματα μου. Δεν ήταν λίγο σεξιστικό όλο αυτό; Πως θα μπορούσα να απαντήσω ώστε να μη γίνω αγενής λόγω εταιρείας μα να δώσω το νόημα ότι όλο αυτό ξεπερνά το επίπεδο σχέσης που έχουμε; Με αυτό φαντάζομαι το κουτσομπολιό θα πέφτει και πίσω από την πλάτη μου. Ένιωσα πολύ άσκημα, εκτεθειμένη και μικρή και ανόητη…
Στην ερώτηση είχε την καλοσύνη να απαντήσει η αγαπημένη μας Cycling in the rain.
“Η αγένεια και ο σεξισμος στο εργασιακό περιβάλλον δεν παύει να εκπλήσσει και τα αντανακλαστικά μας δεν είναι πάντα προετοιμασμένα. Εκ των υστέρων, ή και εκ του ασφαλούς, μας έρχονται όλες εκείνες οι υπέροχες ατάκες που θα έπρεπε να είχαμε πει (ιδανικά σηκώνοντας το φρύδι).
Η περίπτωση που περιγράφεις είναι δυσκολη και καταλαβαίνω γιατί δε θέλεις να αντιμιλήσεις στο γενικο διευθυντή της εταιρείας, ιδίως παρουσία τρίτων εν μέσω συναντησης. Σε προσωποπαγείς εταιρείες ή σε περιπτώσεις όπου η γενική διεύθυνση ισοδυναμεί με γενικό δερβέναγα, η κουλτούρα της εταιρείας καθορίζεται από τον άνθρωπο που τη διευθύνει. Έχοντας βρεθεί σε παρόμοια θέση, πιστεύω ότι είναι δύο οι άξονες στους οποίους μπορείς να κινηθείς, δεδομενης και της θέσης που έχεις.
1-Ανοιχτά προς ολους, για να θέσεις τα ορια σου και να δείξεις την ενόχληση σου -Δεν μπορείς να αποφύγεις να είσαι σε κάποιο βαθμό απότομη, μπορείς όμως να ρυθμισεις τον τόνο της φωνης σου για να μην είσαι επιθετική. Για παράδειγμα στην επόμενη συνάντηση με ψυχραιμία ή και με (ειρωνικό) χαμόγελο λες κάτι τύπου “το poll για το χρώμα των μαλλιών μου έχει ανοίξει. Για να μην ασχολούμαστε με τρίχες εν ώρα συνάντησης, μπορείτε να ψηφίσετε ανώνυμα”. Στο οποιοδήποτε σχόλιο την ώρα της συνάντησης, αλλά και μετά, παραπεμπεις στο poll “Γιωργο πάλι θα μιλάμε για τρίχες; Την άποψη σου στο poll”.
2-Παραλληλα για την αντιμετωπιση του αρχικου προβληματος- Σε κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον Γενικό, ζητάς να μη γίνεται η εμφάνιση σου θέμα συζήτησης, εξηγώντας τους λόγους που αναφερεις. Μπορεί να φαίνεται περίεργο να θιξεις το συγκεκριμένο θέμα, άποψη μου είναι όμως ότι πρέπει να γίνει σύμμαχος σου από εδώ και μπρος γιατί διαφορετικά θα ανέχεται τα διάφορα αστεία που κατά καιρούς θα λέγονται. Το πώς, έχει να κάνει με τη σχέση που έχεις ήδη μαζί του. Εάν η σχεση σας είναι καθαρά τυπική αυτό σιγουρα σε διευκολύνει. Ενδεχομένως να προσπαθήσει να το υποβαθμίσει λέγοντας το κλασικό
“μην είσαι ευαίσθητη/υπερβολική, ένα σχόλιο ηταν”. Η αιώνια αυτή ατάκα, είναι ένα κεφάλαιο από μόνη της. Εγώ πλέον απαντάω πολύ κοφτά “είμαι πρακτική” και επανέρχομαι στα επιχειρήματα μου.
Σε μια λίγο διαφορετική διάσταση, για μένα τα περιστατικά αυτά είναι ιδιαίτερα εκπαιδευτικά γιατι αποκαλύπτουν πτυχές των συναδέλφων, όπου κάτω από διαφορετικές συνθήκες θα αργούσαν να βγουν στην επιφάνεια. Εν προκειμένω, υπάρχει μια δυναμική που περιγράφεις (πέραν του ότι είσαι η μόνη γυναίκα): ήταν όλοι συνάδελφοι στην ίδια βαθμίδα με εσένα. Η ενασχόληση με το χρώμα των μαλλιών σου ήταν ένας τρόπος να: 1) να κολακεψουν (γλύψουν/brown-nosing) το γενικό συμφωνώντας μαζί του σε ένα θέμα προσωπικού γούστου 2) να υποβαθμισουν έμμεσα εσένα. Για αυτούς που εμπίπτουν στην πρώτη κατηγορία το έχεις αντιληφθεί ήδη μέσα από άλλες συναντήσεις, είναι αυτοί που γελάνε με κάθε ανοστο αστείο, κάνουν τις ανούσιες ερωτήσεις στα town halls. Μην υποτιμας καθόλου αυτούς που ανήκουν στη δεύτερη και είτε σε βλέπουν ανταγωνιστικά, είτε ανάμεσα στα τμήματα σας υπάρχει ένα κλίμα διαφωνίας/ανταγωνισμού. Δεν είναι θέμα κουτσομπολιού γενικα, είναι θέμα της σκοπιμότητας που εξυπηρετεί το κουτσομπολιο στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Περιμένω και εγώ να διαβάσω άλλες απαντήσεις από τις σχολιαστριες, για να εμπλουτίζεται το εγχειρίδιο επιβίωσης σε ανδροκρατουμενο χώρο!”
Cycling in the rain
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Βασικα δεν ήταν μόνο σεξιστικο, ήταν και αντιεπαγγελματικο. Δεν σχολιάζουμε εμφανιση συναδελφου ούτε αρνητικά, ούτε θετικά.
(Με αυστηρό/ αποστασιοποιημένο ύφος:) “Θα μεταφέρω στην κομμώτρια/στον κομμωτή μου τις ενστάσεις σας, αν είναι τόσο σημαντικό για εσάς! Να προχωρήσουμε στη δουλειά μας τώρα;” (Με έκπληκτο ύφος:) “Ειλικρινά δεν είναι και απαραίτητο να συμφωνούμε όσον αφορά τις τρίχες μου! Να προσπαθήσουμε να συμφωνήσουμε στα θέματα που έχουμε να συζητήσουμε, που είναι όντως σημαντικά;” (Με πειραχτικό ύφος, αφού έχεις κοιτάξει όλους τους παρευρισκόμενους έναν προς έναν:) “Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ πιστεύω ότι το χρώμα αυτό δεν θα σας πήγαινε καθόλου, καλύτερα να το αποφύγετε! Ίσως με εξαίρεση τον κύριο Κώστα, που θα πήγαινε με τα μάτια και την… Διαβάστε περισσότερα »
Εμένα αυτά θα μου ερχότανε στο κεφάλι κατά τη διάρκεια του λουσίματος… Τι να πω… Η ροή του νερού προκαλεί και την ροή έξυπνων σκέψεων? Μακάρι να ερχότανε έτσι όμορφα και αυθόρμητα όπως τα γράφεις! Τέλειες ιδέες όλες!
Πολύ χαίρομαι που υπάρχουν κι άλλοι (λυπάμαι γι αυτό που έγινε εννοείται). Εγώ δουλεύω σε μία χώρα όπου το κάζουαλ βασιλεύει. Ακόμα και που έγινα πολλές σκάλες πιο κάζουαλ, (με θεωρώ πολύ προσαρμοστική, αν και φοράω ακόμα παπούτσια στους κοινόχρηστους χώρους, έχω κάποια στάνταρ), ε, ξεχωρίζω σαν τη μύγα στο νερό. Στο πρώτο σχόλιο νόμισα ότι ήταν μεμονωμένο περιστατικό, στο δεύτερο απόρησα, στο τρίτο θύμωσα. Δεν ήταν αρνητικά σαν το παράδειγμα της ερώτησης, αλλά με έφερναν σε δύσκολη θέση. Όποτε απλά αποφάσισα να μην με φιλτράρω. Πριν λίγο καιρό έκοψα τα μαλλιά μου, πολύ. Με πιάνει από το χέρι η… Διαβάστε περισσότερα »
Τι; Έκοψες τα μαλλιά σου; Και δεν ενημέρωσες πριν την HR, τη CFO, την CEO και τους λοιπούς UFO; Ελπίζω τουλάχιστον να ρώτησες το κυλικείο. Τελείως αντιεπαγγελματική σε βρίσκω. Κρίμα, είχα σχηματίσει άλλη εντύπωση για σένα.
Είμαι πολύ επαγγελματίας, εντάξει; (Είπε πίνοντας καφέ και διαβάζοντας Α,μπα στο γραφείο)
Anna, και εγώ που δουλεύω από το σπίτι και διαβάζω Α, μπα, επαγγελματίας είμαι, τη δουλειά τη βγάζω, α, όλα, κι όλα.
Μα κι εσύ τώρα. Έπρεπε να τους ζητήσεις να σου φτιάξουν ένα μπουκ με τα αγαπημένα τους λουκ, να κάνουν μετά ένα shortlist και να πηγαίνεις κάθε μέρα στη δουλειά με διαφορετικές περούκες. Μέχρι να καταλήξουν πώς θέλουν να τα κάνεις, να ξέρεις κι εσύ.
Αν είναι δυνατόν πια.
Πέρσα σε ταχύτατο ρυθμό από τις εξής φάσεις:
1. Τι στο δ%$4 έγινε τώρα;
2. Όχι ρε γ$%#%$^ θα πρέπει να ασχοληθώ και μ΄αυτό;
στο
3. Να που θα ξεσπάσω την πίεση των τελευταίων εβδομάδων!
Έχοντας δουλέψει και σε ανδρικά και σε μικτά περιβάλλοντα, έχω αντιμετωπίσει συχνά τέτοιες άβολες καταστάσεις. Όταν προέκυπταν σε συνεδρίαση, παρουσίαση ή μίτινγκ, συνήθως έλεγα με συγκαταβατικό χαμόγελο και με γαλήνιο ύφος αδιαμφισβήτητου κύρους δασκάλου-γκουρού που ανακαλεί στην τάξη τα πιτσιρίκια (Ντάμπλντορ και βάλε) “ελάτε, παιδιά/ συνάδελφοι, ας τα πούμε μετά αυτά, ας ξεκινήσουμε τώρα με το πρώτο θέμα αν θέλουμε να μας φτάσει ο χρόνος”. Αν κάποιος επέμενε, έκανα την κουφή και συνέχιζα να μιλάω από πάνω του μέχρι να σταματήσει. Η γλώσσα του σώματος, η έκφραση του προσώπου και ο τόνος της φωνής παίζουν ρόλο στο παιχνίδι του κύρους.… Διαβάστε περισσότερα »
Και μετά καμαρώνω εγώ για την υπομονή μου….μάλλον δεν είμαι υπομονετικός άνθρωπος τελικά. Όλο αυτό που περιγράφεις απαιτεί τεράστια ενέργεια! Είσαι κάποιου είδους υπερδύναμη, Αιλουροειδέστατο;
Χαχα, σιγά την υπερδύναμη! Απλώς ό,τι δουλεύει για τον καθένα μας μας φαίνεται εύκολο! Για μένα, η διπλωματία μια ζωή είναι πολύ πιο απλή και εύκολη από το να γίνω ένα δευτερόλεπτο δυσάρεστη – που ενέσεις Αμπά να κάνω δέκα χρόνια, δεν βλέπω να το πετυχαίνω. Με έχω πάρει απόφαση πια, και κάνω τις διεκδικήσεις μου με τον τρόπο που με κάνει να νιώθω καλύτερα. Το σχόλιο το έγραψα για όσες είναι περισσότερο στο στυλ μου και θα τους ταίριαζε!
Έχεις δίκιο, εγώ τ’ ομολογώ, η φυσική μου κλίση δεν είναι η διπλωματία. Και ως γνήσια μισάνθρωπος και ανθρωποφοβική τα τελευταία χρόνια επιλέγω δουλειές όπου ο συγχρωτισμός με ανθρώπους είναι ελάχιστος και έτσι σκοπεύω να το συνεχίσω, δεν ξέρω μετά από πόσα χρόνια έχω βρει την υγειά μου κυριολεκτικά 🙂
Εμένα η φυσική μου κλίση (ευτυχώς μόνο σε κάτι τέτοια) είναι να κοροιδέψω. Μου λέει μια μέρα ο διευθυντής “δεν μας χέζεις, ρε Lou?”, που όπως και να το κάνουμε είναι λιγάκι τραβηγμένο για εργασιακό περιβάλλον. “Πολύ ευχαρίστως, κύριε διευθυντά”, του απαντάω χαμογελαστά και σηκώνομαι και φεύγω. Μόνος του το ζήτησε, δεν θεώρησα ότι ήμουν υποχρεωμένη να μείνω στο γραφείο του.
Είσαι γλυκούλα, Lou! (Δε λέω το χειρότερο σκηνικό που έχω κάνει με διευθυντή που μου κοπάναγε το χέρι στο γραφείο και μου ούρλιαζε μέχρι που παραλίγο να το βγει το πνευμόνι, θα σας τρομάξω και δεν το θέλω :-). Θα πω μόνο ότι αυτό το σκηνικό το έκανε όταν πήγα να ζητήσω την άδεια που δικαιούμουν για να πάω να δώσω τη δεύτερη εξέταση του διδακτορικού μου. Απέκτησα όμως μετά ένα κύρος, δε τολμούσε κανείς να μου αρχίσει τις μλκ@#! 🙂 )
Εγώ σε ανάλογη περίπτωση έχω πει κρίμα που δεν έχετε κι εσείς μαλλιά να σχολιάσω το χρώμα… Παγετός έπεσε, ποτέ κανείς δεν έκανε κανένα σχόλιο για την εμφάνισή μου τουλάχιστον στο συγκεκριμένο ανδροκρατούμενο χώρο. Βέβαια έφυγα από εκεί με τεράστιο καυγά γιατί δεν έπλενα λέει τα ποτήρια του άντρα επικεφαλής στην μικρή κουζίνα που είχαμε….
Πρέπει να είμαστε πάντα έτοιμες για τέτοια σχόλια, αλλά πραγματικά πάντα με εκπλήσσει όταν συμβαίνει.
Υποδειγματικό.
Τσουχτερό.
Και, κατά βάθος συμπονετικό, “τι κρίμα που…”
Εν ολίγοις, τέλειο!
“Δυο μήνες έχουμε να κάνουμε μίντινγκ και ασχολείστε με τρίχες;” “Την επόμενη φορά που θα πάω κομμωτήριο να κάνουμε ένα zoom μίντινγκ για να μου πείτε πως να τα κάνω” “Πολύ θα χαρεί ο πελάτης/διοικητικό συμβούλιο αν ήξερε οτι αντί για δουλιεά μιλάμε για τα μαλλιά μου” “Κι εσείς όμως κύριε διευθυντή πράσινο πουκάμισμο με κόκκινη γραβάτα; (ή ότι άλλο αντιαισθητικό έχει αυτός ή κάποιος άλλος συνάδελφος πάνω του). Ρωτήστε κάποιον άλλον άντρα πριν ντυθείτε” Πίστεψέ με δεν θα σου πουν κάτι γιατί σχολίασαν πρώτοι και δεν τους παίρνει ΚΑΙ θα καταλάβουν την βλακεία που είπαν. Επειδή αν παραπονεθείς θα… Διαβάστε περισσότερα »
Σε σχόλιο (χιουμοριστικό μεν, σεξιστικό και ενοχλητικό δε) του οικονομικού/εμπορικού διευθυντή μου, παρουσία της αφεντικίνας μας: “Έτσι όπως είσαι ντυμένη, δεν μου αρέσεις καθόλου σαν γυναίκα” (εγώ ντύσιμο κρεμμύδι, κρυώνω λέμε) Εγώ: “Κύριε Τάδε μου, από το πρωί που σηκώθηκα, αυτή την έννοια είχα, πως θα ντυθώ ώστε να σας αρέσω” Τουλάχιστον γέλασαν…
Το εννοούσα όμως αυτό που είπα, το είπα τόσο χαλαρά και ειλικρινά επειδή το πίστευα και το ένιωθα. Αν εκφραστείς έτσι, δεν νομίζω ότι θα προσβληθεί κανείς. (γιατί σε κάποιες απαντήσεις μπαίνει το ζήτημα κατά πόσον παίρνει την εργαζόμενη να απαντήσει σε υψηλά ανώτερο της)
Δεν ξέρω να βοηθάει αλλά εγώ έχω πει ” δεν θυμάμαι αυτό να ήταν στην ατζέντα της συνάντησης” σε ανώτερο αλλά όχι σε γενικό διευθυντή είναι η αλήθεια. Η κουβέντα άλλαξε με την μια, βέβαια και πλάι υπήρξε κάποιο σχόλιο για το απότομο σχόλιο μου. Πάντως μήπως εννοούσε ο διευθυντής ότι το καρότο δεν είναι χρώμα για επαγγελματία;
Και αυτό να εννοούσε, βεβαια, η μηνιαία σύσκεψη των επικεφαλής των τμημάτων δεν είναι ο κατάλληλος χώρος για αυτό το σχόλιο.
Εννοείται αλλά μήπως θα έπρεπε να το λάβει υπόψιν της.
Ναι και εμένα μου φάνηκε λάθος, την επόμενη φορά θα τα ξανασχολιάσουν, αλλά προφανώς εκείνη την ώρα πως να μείνει ετοιμόλογη. Τι ροζ, θα τα ξύριζα τελείως την επόμενη ημέρα ή θα πήγαινα με μοικάνα άντε από εκεί πια. (πολλά νεύρα…)
Εγω παλιά (το 2014) είχα βαρεθεί με όλα τα σεξιστικά που άκουγα γύρω μου, αλλά δεν είχα ακόμα γερό στομάχι ώστε να το αντιμετωπίσω στα ίσα. Οπότε απλά το έκανα αλλιώς: είχα ένα ποστ ιτ με τα ονόματά των συναδέλφων (με τους οποίους είχα μια θετική σχέση), και τους έδινα ένα βαθμό κάθε φορά που λέγανε σεξιστική παπάτζα. Το ήξεραν, γελούσαν, ερχόντουσαν κ πείραζαν το ποστ ιτ πχ, αλλά όταν κάποιος έλεγε μαλακία δε χρειαζόταν να γίνω δυσάρεστη (ενώ θα έπρεπε – απλά όπως προείπα τότε δεν το είχα) απλά του έλεγα κατευθείαν “καλά έφυγες για ποστ ιτ”. Πλέον, σε… Διαβάστε περισσότερα »