Αγαπητή Α,μπά Αντιμετωπίζω μια πολύ περίεργη κατάσταση και θα ήθελα το input σου. Ζω στο Εδιμβούργο τα τελευταία 3 χρόνια και δουλεύω σε ένα high end κατάστημα με κυρίως Βρετανούς πελάτες. Τα αγγλικά μου είναι εξαιρετικά, γενικά είμαι πολύ άνετη με τους πελάτες και έχω αυτοπεποίθηση όταν μιλάω. Το πρόβλημα είναι ότι υπερβολικά συχνά δέχομαι από πελάτες ερωτήσεις τύπου ‘Από πού είσαι;’, ‘Ποιο είναι το background σου;’ ‘Έχεις πολύ ενδιαφέρουσα προφορά’. Πολλές φορές γίνονται πολύ αδιάκριτοι ρωτώντας για την γενεαλογία μου και ακόμη σχολιάζουν τα χαρακτηριστικά του προσώπου μου!! Εδώ να πω, ότι μεταξύ μας, δε φαίνομαι και πολύ μεσογειακή- έχω χάλκινα μαλλιά, πολύ ανοιχτόχρωμο δέρμα και τα μάτια μου είναι σκούρα και λοξά. Με έχουν περάσει για όλες τις εθνικότητες της γης, με μερικά highlights: Ιρλανδία, Γερμανία, Σκανδιναβία, Ρωσία, Πολωνία και *drumroll* Ιαπωνία. Επίσης είναι πολύ δύσκολο να τους βάλω στη θέση τους, λόγω του πρεστίζ του καταστήματος- απαγορεύεται δια ροπάλου να είσαι έστω και λίγο αγενής. Οπότε καταφεύγω σε ηλίθιους αστεϊσμούς τύπου, ‘Είμαι από τη Γη’, ‘Μάντεψε’ ή απλά παραδίδω τα όπλα και απλά απαντάω ‘Ελλάδα’. Και τότε έρχεται το δεύτερο κύμα σχολίων ‘Ααα δε μοιάζεις καθόλου’, ‘Ίσως έχεις κάποια ασιατική καταγωγή’ (εεε οχι) ή το χειρότερο ‘Είσαι σίγουρη;’ Με τους συναδέλφους το παίρνουμε στην πλάκα και γελάμε κάθε φορά μόλις ο πελάτης φύγει, αλλά δε σου κρύβω ότι είναι απίστευτα εκνευριστικό, ειδικά τις φορές που είναι 2-3 περιστατικά μέσα στην ίδια μέρα. Απορούν κι αυτοί για ποιο λόγο εισπράττω εγώ όλα αυτά τα σχόλια. Νιώθω ότι δεν μπορώ απλά να πάω και να κάνω τη δουλειά μου, χωρίς να μου γίνει ανάκριση. Και αναρωτιέμαι, για ποιο λόγο είμαι εγώ ο στόχος; Είναι το ότι ακούγομαι ξένη; Ότι φαίνομαι πολύ φιλική; Ή το ότι είναι πιο εύκολο να κάνεις αδιάκριτες ερωτήσεις σε μια πετιτ 25χρονη απ’ ο,τι είναι στον 2 μέτρα μπρατσαρά συνάδελφό μου; Επίσης, είναι καθόλου στο χέρι μου να σταματήσω αυτή την παράνοια; Μπορώ εγώ να αλλάξω κάτι στην εμφάνιση/τρόπο μου για να τους κόψω τον αέρα;
–Ginger
Δεν βλέπω κάτι τρομερά εκνευριστικό, σόρι.
Δεν εισπράττει άλλος τα σχόλια γιατί κανένας άλλος εκεί γύρω δεν έχει απροσδιόριστη προφορά και την ίδια εμφάνιση. Όταν ζεις σε ξένη χώρα το «από που είσαι» λόγω προφοράς ή εμφάνισης είναι αναμενόμενο, δεν είναι απόδειξη ρατσισμού ή αδιακρισίας, σε πολυπολιτισμικές χώρες ή περιβάλλονται είναι, βασικά, small talk. Έχω ακούσει πολλές φορές αυτή την ερώτηση λόγω προφοράς, δεν είναι τόσο εξωτικές οι υποθέσεις για μένα, μεταξύ Ισπανίας και γενικότερης Μεσογείου κυμαίνονται, κυρίως με ρωτάνε αν είναι φυσικά τα μαλλιά μου, λέω ενθουσιασμένη «ναι!» μου λένε τι ωραία που είναι, λέω ένα κομπλιμέντο και για τα δικά τους μαλλιά, και συνεχίζουμε τις ζωές μας. Τώρα που κυκλοφορώ και με την κόρη μου που έχει επίσης σγουρά μαλλιά τα σχόλια έχουν πολλαπλασιαστεί. Γιατί να εκνευριστώ; Χαίρομαι για τα σχόλια. Ανθρώπινη επαφή λέγεται.
Από το ύφος, την στάση και τον ήχο της φωνής πάντα ξέρω αν είναι απλή ερώτηση ή αν υπονοείται το «εσύ δεν ταιριάζεις εδώ» [και μια από τις ελάχιστες φορές που ήταν τέτοιου είδους ήταν από Γαλλίδα που μου είπε «γιατί αγοράζεις πράσα, πράσα αγοράζουν μόνο οι Γάλλοι, και σίγουρα δεν είσαι Γαλλίδα (!)]
Οι φυσικοί κοκκινομάλληδες είναι σπάνιοι και τραβάνε την προσοχή. Κι εγώ αυτόματα Ιρλανδία σκέφτομαι, αν έβλεπα κάποιον με τέτοια εμφάνιση και απροσδιόριστη προφορά, πολύ πιθανό να ρωτούσα κι εγώ. Μάλλον όχι, αλλά δεν αποκλείεται. Θα αναρωτιόμουν σίγουρα όμως, και όχι επειδή είμαι παράξενη ή τρομερά περίεργη, αλλά γιατί όλοι οι άνθρωποι έχουν την έντονη ανάγκη να ερμηνεύουν τον κόσμο γύρω τους για να νιώθουν ότι τον ελέγχουν. Είναι προσπάθεια να νιώσουν ασφαλείς, και η πληροφορία, η γνώση, είναι δύναμη. Αυτό είναι όλο. Δεν έχει να κάνει με σένα, αλλά με τους ίδιους.
Νομίζω ότι απολαμβάνεις την εξωτική σου εμφάνιση που δεν προσδιορίζεται εύκολα, και όλη σου η ερώτηση είναι μια εκδοχή του παρακάτω (μόνο που το κοριτσάκι έχει τα δίκια του).
