Αγαπητή «Α, μπα»: Αποφάσισα να αφήσω γένια και πέσαν όλοι να με φάνε

Δεν είναι λίγες οι φορές που διαβάζω για γυναίκες που τις κατακρίνουν για την εμφάνισή τους στη παραλία, στο δρόμο, στη τηλεόραση. Αν και δεν με αγγίζει προσωπικά, γιατί ανταποκρίνομαι στο τρίπτυχο “‘άνδρας – λευκός – straight“, τις καταλαβαίνω. Μέρος της κατανόησής μου οφείλεται σίγουρα και στο Α, μπα. Ωστόσο – κακά τα ψέμματα – η κατανόηση αυτή είναι σε ένα μεγάλο μέρος θεωρητική. Αυτό το τελευταίο το συνειδητοποίησα με μια γελοία αφορμή. Στις διακοπές, για πρώτη φορά στην ηλικία των 40, αποφάσισα να αφήσω γένια! Μου άρεσαν τόσο, που τα κράτησα και μετά την επιστροφή μου στα πάτρια εδάφη. Κάποια στιγμή επισκεφτόμαστε τους κουμπάρους μας. Δε σκέφτηκα ούτε για μια στιγμή ότι έπρεπε να προβώ σε κάποιου είδους ενημέρωση για την αλλαγή στην εμφάνισή μου πριν αποδεχτώ την πρόσκληση. Με το που ανοίγει η πόρτα, οι οικοδεσπότες μένουν με το στόμα ανοιχτό και αρχίζουν τα¨ “Γιατί το έκανες αυτό;” , “Σαν τον Όσιο Ονούφριο είσαι”, “Πενθείς και τα άφησες να μακρύνουν;” Ανάλογη αντιμετώπιση είχα και από τους γονείς μου, αν και σε πιο ήπιο βαθμό. Μέχρι τώρα που φθινοπώριασε, τα σχόλια των κουμπάρων συνεχίζονται περιστασιακά. Έχει αρχίσει να παλιώνει το “αστείο” και αρχίζω να θυμώνω. Όχι, δε θα πέσω στη παγίδα να ρωτήσω αν είμαι υπερβολικός. Υποπτεύομαι ότι ήμουν (υπερ) Βολικός για αυτούς, για να αφήσω χώρο να κατακρίνουν μια βλακεία όπως είναι οι τρίχες για αρκετές βδομάδες. Αρχίζω και τους απαντώ όλο και πιο επιθετικά και σιγά σιγά θα τους κοπεί η όρεξη. Αυτό που θέλω να ρωτήσω στη πραγματικότητα είναι πόσο πραγματικά μπορείς να συναισθανθείς τον άλλον, αν δεν έχεις βιώσει κάτι παρόμοιο και εσύ, ώστε να υπάρξει σημείο ταύτισης; Υπάρχει ενσυναίσθηση χωρίς προσωπικό βίωμα; Υποψιάζομαι ότι είναι πιο σπάνιο και από αλμπίνο αλιγάτορα. Σίγουρα δε συγκρίνεται η δική μου γενειάδα με αυτά που τραβάνε οι γυναίκες που τις κατακρίνουν για την εμφάνισή τους, αλίμονο! Απλά είναι ό,τι πιο κοντινό σε προσωπικό βίωμα, μια αφορμή για σκέψη αν θέλεις. Είναι τόσο δύσκολα τα πράγματα εκεί έξω ή είμαι τελικά …υπερβολικός;

– Altera Pars

Ούτε την επιφάνεια έξυσες με αυτό που περιγράφεις, φίλε μας. Αυτό που έζησες είναι αστυνόμευση εμφάνισης, αλλά χωρίς το υπονοούμενο της τσούλας (ή της αγάμητης, ή τέλος πάντων με κάτι που έχει σχέση με το πόσο επιθυμητός είσαι ή όχι στο άλλο φύλο). Έχει άλλη νοστιμιά αυτή η επίθεση, και δεν μπορείς να την φανταστείς.

Αλλά ναι, αυτό φαίνεται να ισχύει. Ότι είναι σχεδόν αδύνατη η ενσυναίσθηση χωρίς προσωπικό βίωμα. Δεν θα έλεγα με τίποτα ότι είναι εντελώς αδύνατη, γιατί είναι αδύνατο να μιλήσεις για την ανθρώπινη εμπειρία τόσο καθολικά. Υπάρχουν και χαρισματικοί άνθρωποι, που μπορούν να εφαρμόσουν μια εμπειρία σε άλλες, ή που μπορούν να παρατηρήσουν τις εμπειρίες των άλλων με έναν τρόπο σα να είναι δικές τους. Πες μας αν υποχώρησαν τα κουμπαράκια με τις επιθετικές απαντήσεις ή αν σου είπαν «μα ένα αστείο κάναμε», «είσαι υπερβολικός» και το κλασικό των κλασικών «μήπως είσαι στις μέρες σου;»

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News