Είμαστε πολλά χρόνια μαζί, 11 για την ακριβεια. Ήταν η πρώτη μου σχέση και είναι ένας άνθρωπος που νιώθω υπέροχα μαζί του. Αυτος σκέφτεται πως θέλει να κάνουμε οικογένεια τώρα που είμαστε σε μια καλή φάση. Έχουμε σπίτι και έχω και γω πλέον σταθερή δουλειά. Στον τρίτο χρόνο της σχέσης μας είχα μείνει έγκυος και έκανα έκτρωση, το θέλαμε και οι δύο, αυτός γιατί ειμασταν πολύ μικροί και γω γι αυτό και γιατί από τότε έλεγα πως δεν θέλω παιδιά. Και θυμάμαι το διάστημα που περίμενα μέχρι να φτάσω στη βδομάδα που θα μπορούσα να κάνω την διακοπή και φρικάρω. Ήταν ότι χειρότερο έχω ζήσει, ένιωθα σαν άρρωστη και τώρα θα το περάσω αυτό για 9 μήνες; Πραγματικά μου αρέσουν τα παιδιά, θα ήθελα να είχα ένα παιδί αλλά δεν θα ήθελα να περάσω αυτό που πέρασα τότε. Θα προτιμούσα να υιοθέτησω αν γίνονταν. Αλλά από τη στιγμή που μπορούμε να κάνουμε παιδιά, αυτός δεν θέλει να βρούμε κάποια άλλη λύση, πχ υιοθεσία (που θα ήταν πολύ δύσκολο και πάλι). Δεν ξέρω τι να κάνω. Για μένα δεν είναι λόγος για να χωρίσω από αυτόν τον άνθρωπο. Αλλά αν δεν του κάνω παιδιά θα φύγει, να τον αφήσω να βρει την τύχη του άλλου;
–No way
Λίγο τρικυμία αυτό που διάβασα. Θέλεις να έχεις παιδί, αλλά δεν θέλεις να μείνεις έγκυος, και αυτό το κρίνεις από μια περίοδο που ήσουν, και περίμενες να έρθει η μέρα που θα έκανες έκτρωση; Και η λύση που προτείνεις είναι η υιοθεσία; Αλλά από τότε έλεγες ότι δεν θέλεις παιδιά, αλλά τελικά πραγματικά σου αρέσουν τα παιδιά, και τώρα θα ήθελες να έχεις ένα; Δεν είναι λόγος να χωρίσεις με έναν άνθρωπο που θέλει παιδιά, ενώ εσύ δεν θέλεις; Μπορεί να μην είναι για σένα. Για αυτόν μπορεί να είναι. Αν δεν «του» κάνεις δεν ξέρουμε τι θα γίνει, δεν είναι βέβαιο ότι θα φύγει. Αλλά θα «του» κάνεις; Δεν θα κάνεις για σένα; Θα το έκανες για να μην φύγει;
Γενικώς, δεν έχω καταλάβει τι θέλεις, οπότε ας πω σκόρπιες σκέψεις, όπως σκόρπια είναι αυτά που λες κι εσύ. Κάθε εγκυμοσύνη είναι διαφορετική. Κάθε φάση της εγκυμοσύνης είναι διαφορετική. Το πώς ένιωθες τις πρώτες εβδομάδες δεν είναι αυτό που σε περιμένει για εννιά μήνες. Δεν λέω ότι είναι άνετα, μερικές εγκυμοσύνες είναι πολύ δύσκολες. Αυτό που λέω είναι ότι δεν μπορείς να κρίνεις από εκείνες τις ημέρες, ΚΥΡΙΩΣ επειδή δεν το ήθελες εκείνο το παιδί, ούτε παιδί γενικώς – αν εννοείς αυτά που γράφεις – και οι σκέψεις μας επηρεάζουν απολύτως τον τρόπο με τον οποίο βιώνουμε οτιδήποτε σωματικό. Άλλη μπορεί να ένιωθε ζαλάδα από την εγκυμοσύνη και να αγαλλίαζε από ευτυχία, γιατί ήταν αυτό που ευχόταν να νιώσει, και σίγουρα έχει συμβεί αυτό, και σίγουρα συμβαίνει.
Η υιοθεσία δεν είναι ίδια υπόθεση με την εγκυμοσύνη. Ο στόχος είναι ένα παιδί, αλλά δεν είναι το ίδιο. Απαιτεί άλλες αντοχές, άλλες ικανότητες, υπομονή, χρόνο, και λεφτά. Πολλά λεφτά ενίοτε. Πολύ δύσκολο και πάλι, αλλά δεν ξέρω αν είναι σωστό να τα βάζεις στο ίδιο ράφι. Είναι άλλο μονοπάτι η υιοθεσία. Άλλο.
Θα ξεκαθάριζε αρκετά το τοπίο αν ήξερες αν α) θέλεις παιδί και β)αν θέλεις παιδί με αυτόν τον άνθρωπο.
Η διαφωνία σχετικά με την απόκτηση ή μη ενός παιδιού (ακόμα και σχετικά με τον τρόπο απόκτησης του) είναι ένας πολύ καλός λόγος χωρισμού. Υπαρξιακός, θα έλεγα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Με στεναχώρησε η έκφραση “να του κάνω παιδιά”.Δε ζήτησε να του κάνεις παστίτσιο.Θέλει να κάνει παιδί μαζί σου.Ένα παιδάκι που να σου μοιάζει και να του μοιάζει.Και που θα το μεγαλώσετε μαζί.Υπάρχεις κι εσύ μέσα σ’αυτό.Δεν είσαι delivery.Αν δεν το αισθάνεσαι,αν δεν το καταλαβαίνεις με τον ίδιο τρόπο με εκείνον,αν δεν το θέλεις,είναι οκ.Όμως όσο ξένο και να σου φαίνεται,είναι σημαντικό για πολλούς,να κάνουν το δικό τους παιδί και μάλιστα με έναν άνθρωπο,που αγαπάνε.Είναι δεσμός ζωής,δέσμευση ζωής και όραμα ζωής.Δεν είναι κάτι απλό.Και δεν είναι και κάτι,που παίρνει εύκολα σκόντο.Είναι από εκείνα,που κάνουν τους ανθρώπους να σκεφτούν πολύ σοβαρά,αν θα… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπητή Α,μπα, είμαι αναγνώστριά σου από την πρώτη ανάρτηση στη Lifo, ούτε θυμάμαι πόσα χρόνια πριν! Το τελευταίο μου σχόλιο στην στήλη εκεί ήταν ευχές για το μωρό σου. Δεν φανταζόμουν ότι σύντομα θα σου ευχόμουν για ένα ακόμα παιδί σου, αυτό το blog. Καλή δύναμη και καλή επιτυχία εύχομαι! Πρώτη φορά σχολιάζω στο καινούριο σπίτι, κι έχω γράψει σεντόνι. Δεν ξέρω αν θα περάσει, λόγω μεγέθους, και ξέρω ότι αν δημοσιευθεί θα εκτεθώ ανεπανόρθωτα στις συναναγνώστριες και στους συναναγνώστες μου αλλά το στέλνω. Αγαπητή φίλη no way, σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί έχω βρεθεί στη θέση σου κι έχω σκεφτεί… Διαβάστε περισσότερα »
Fedora,ευχαριστούμε για την εμπειρία που μοιράστηκες. Νομίζω πως βοηθάς πολύ. Θα ήθελα μόνο να σχολιάσω την τελευταία σου φράση. Δυστυχώς, το ο,τι δεν έχουμε ατελείωτο χρόνο για να γίνουμε μητέρες μας έχει βάλει σε έναν ατελείωτο αγώνα να γίνουμε. Παρατηρούσα τον εαυτό μου στην προηγούμενη σχέση μου να βάζω τικ “συγκατοίκηση τικ” , “γνωριμία με μαμά τικ’ “γάμος”,”παιδί” ? Πότε θα βάλω τικ, έχω φτάσει τριάντα. Τι θα κάνω; Όταν χώρισα σκεφτόμουν ότι δε θέλω παιδιά τελικά, αλλά ταυτόχρονα αγχώνομαι γιατί “ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Ο ΧΡΟΝΟς” . Βέβαια, δεν έχεις άδικο, όντως όσο πιο αργά τόσο πιο δύσκολα και κάθε πράγμα στον… Διαβάστε περισσότερα »
Domus σ’ ευχαριστώ κι εγώ με τη σειρά μου για την ανταπόκριση. Έχεις δίκιο για το τελευταίο σχόλιό μου, έτσι όπως το διατύπωσα. Αυτό που εννοούσα ότι πρέπει να γίνεται στην ώρα του είναι η ψυχοθεραπεία.
chapeau, fedora!*
Με συγκλόνισε η ιστορία σου. Πόσος πόνος και θλίψη κι οργή που έπρεπε να περάσετε με το σύντροφό σου. Ας είναι περασμένα πλέον.
Πάντως πριν διευκρινίσεις την τελευταία σου πρόταση ήμουν έτοιμη να πω, ας κάνουμε ψυχοθεραπεία στην ώρα της και τότε θα έχουμε χρόνο να αποφασίσουμε και για παιδιά. Χαίρομαι που εννοείς το ίδιο. Εύχομαι να είχα μπει κι εγώ στη διαδικασία της ψυχοθεραπείας πριν χτυπήσω τον τοίχο με τέτοια ορμή που αναρωτιέμαι ακόμη αν είμαι σε ένα κομμάτι ή έσπασα σε πολλά!
*excuse the pun, που λένε και οι Άγγλοι…
Συγκλονιστική η ιστορία σου σε ευχαριστούμε
Με μπέρδεψες κι εμένα φοβερά, και δεν είμαι σίγουρη ότι έχω καταλάβει ακριβώς τι εννοείς. Ωστόσο αυτό στο οποίο καταλήγω ως πιθανότερο συμπέρασμα είναι: Θέλεις παιδιά (γι’αυτό εξάλλου σκέφτεσαι την υιοθεσία) αλλά φοβάσαι όχι τις μητρικές ευθύνες αλλά την περίοδο της κύησης (ίσως και τη γέννα – υπόθεση κάνω). Είναι κρίμα φυσικά να επηρεαστεί μια επιλογή ζωής από το φόβο σου για μια κατάσταση που θα διαρκέσει μικρό, πεπερασμένο χρονικό διάστημα. Αναρωτιέμαι λοιπόν αν πάσχεις από τοκοφοβία (https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3830168/ ή μπορείς να κάνεις αναζήτηση σε ελληνικά και αγγλικά). Ψυχολόγος βέβαια δεν είμαι. Αλλά νομίζω ότι το «μάντρα της Α,μπα» ταιριάζει γάντι… Διαβάστε περισσότερα »
Μόνο σε μένα “χτύπησε” τόσο άσχημα το “Αν δεν του κάνω παιδιά”; Για κάποιο λόγο το συνέδεσα με ένα απρόσωπο, χωρίς συναισθήματα human incubator.
Το “να κάνουν μαζί παιδιά” δεν υπάρχει ούτε σαν υπόνοια στο κείμενο της. Ίσως, όντως δε θέλει παιδιά και δεν θέλει να το παρα(απο)δεχτεί φοβούμενη τις συνέπειες όχι μόνο με το σύντροφο της, αλλά και με τον κοινωνικό της περίγυρο.
Εμένα πάλι κάτι σε φοβία μου βγάζει. Κατανοητή μεν ως ένα σημείο, αλλά σε κρατά πίσω σε κάτι που θέλεις να κάνεις. Με λίγες ενέσεις κοινής λογικής και ένα ψυχολόγο γίνονται θαύματα.
Εγώ την καταλαβαίνω την κοπέλα, αφάνταστα πολύ! Υπάρχουμε και εμείς που θα θέλαμε παιδια, αλλά η σκέψη του να μεγαλώνει ένας μικρός “εξωγήινος” μέσα σου δεν είναι ότι καλύτερο. Και σε συνδιασμό με όλα τα ωραία που μπορεί να φέρει η γέννα, σε κάνει να λες ένα όχι ευχαριστώ. Και εγώ μαζί της είμαι!
Κοίτα να δεις, παράλογη φοβία δεν είναι. Αντιστοίχως, δεν είναι παράλογη η φοβία για τα αεροπλάνα, τα τρένα, τα πλοία και (πάν’απ’όλα) τα αυτοκίνητα. Αλλά αν απλώς αποδεχτείς αυτή τη φοβία, το αποτέλεσμα είναι να μη μπορείς να πας πουθενά, ούτε εκδρομή, ούτε διακοπές, ούτε ταξίδι, ίσως ούτε στη δουλειά σου. Οπότε έχει νόημα να το ψάξει κανείς και να το παλέψει. (Ενώ πχ. αν ζει κανείς στην πόλη κι έχει φοβία με τα φίδια, ε μπορεί και να το αφήσει – πόσο συχνά θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει φίδια;) Αντιστοίχως, αν έχεις φοβία με την ελεύθερη πτώση, ε δεν έγινε… Διαβάστε περισσότερα »
Η εγκυμοσύνη σε τρομάζει δηλαδή, το μετά σου φαινεται εύκολο;;
φυσικά και δεν μου φαίνεται εύκολο το μετά, αλλά η ιστορία η από πάνω έχει άλλο θέμα. Η κοπέλα δεν φοβάται το μεγάλωμα των παιδιών, όσο δυσκόλο και να ναι, φοβάται όλα τα πράγματα που συμβαίνουν στην εγκυμοσύνη, την ενοχλεί και το συναίσθημα της εγκυμοσύνης κλπ. Και το σχόλιο μου ήταν πως ναι συμφωνώ και εγώ μαζί της, μόνο που θα σκεφτώ τον εαυτό μου έγκυο, με ότι αυτό έχει να κάνει στο δικό μου σώμα κλπ αγχώνομαι και μπορεί να βάλω ακόμα και τα κλάμματα από αυτό, δεν μπορώ να το διαχειριστώ και για αυτό τον λόγο έχω πει… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν έχω λόγο να αμφισβητήσω αυτό που νιώθεις, αλλά το να θέλεις να κάνεις παιδιά στα αυτιά μου σημαίνει ότι είσαι έτοιμη για τεράστιες αλλαγές για όλη σου τη ζωή. Πώς γίνεται να σε τρομάζουν οι 9 μήνες (!) εγκυμοσύνης αντί για όλα τα υπόλοιπα απορώ. Στο δικό μου μυαλό σημαίνει απλά “δε θέλω παιδιά”.
Ελαφρώς τρικυμία εν κρανίω, αλλά -δυνητικά- θα μπορούσε να είναι τοκοφοβία, ενισχυμένη από την εμπειρία της έκτρωσης.
(…)
In secondary tokophobia, the woman has already undergone at least one pregnancy, which may have been medically normal or abnormal. In other words, secondary tokophobia may follow a normal delivery or a traumatic one, such as a miscarriage or an abortion.
https://www.google.gr/amp/s/www.news-medical.net/amp/health/Causes-of-Tokophobia.aspx
Και από τις διάφορες καρακουλές φοβίες που υπάρχουν, ενδεχομένως αυτή να είναι από τις πιο “λογικά” εδραζόμενες.
οπως ακριβώς τα λες στο δικό σου μυαλό.. στο δικό μου μυαλό, που ζει στο δικό μου σώμα και στην δικιά μου ζωή, δεν σημαίνει αυτό… και αυτό είναι που έχει σημασία ο καθένας να αποφασίζει για την δικία του ζωή.
Είναι λίγο η σκέψη Handmaid s tale. Είμαι γόνιμη, να του κάνω παιδί, αν δεν του κάνω με βλέπω στις Αποικίες και πάει για την επόμενη Οfκάτι
Μηπως να πας σε ένα ψυχολογο;; Το μην κάνεις παιδιά -ενώ θελεις- γιατί φοβάσαι την εγκυμοσύνη δεν μου ακούγεται λογικό, εκτός αν δε θέλεις και το προβάλλεις σαν πρόσχημα. Ξεκαθάρισε ακριβώς τι θέλεις πριν πάρεις την οποιαδήποτε απόφαση.
Υ.Γ. Συγγνώμη αλλά ο σύντροφος έχει όλα τα δίκια να διαφωνεί με την υιοθεσία, το αναφερεις σα να είναι το πιο εύκολο πράγμα στο κόσμο. Μάλλον δεν έχεις ιδέα.
Τα έχεις, πράγματι, πολύ μπερδεμένα στο μυαλό σου. Δεν ξέρεις τι θέλεις, θέλεις να θέλεις τα ίδια πράγματα που θέλει εκείνος , αλλά διστάζεις να προσπαθήσεις και καταπιέζεσαι. Όπως είπε και η Λένα, καμία εγκυμοσύνη δεν είναι ίδια με άλλη, μπορεί να κάνεις 10 παιδιά, θα έχεις 10 διαφορετικές εγκυμοσύνες. Εντάξει, δεν έχω εμπειρία αλλά έτσι λένε και δεν το βρίσκω παράλογο. Αυτά που ένιωσες τότε ήταν μάλλον μέσα στα αναμενόμενα και δε σε αδικώ καθόλου που τρομάζεις στην ιδέα να τα ξαναπεράσεις, εδώ εγώ που δεν είχα τίποτα ιδιαίτερο (μια λιποθυμία και μερικές αναγούλες μόνο) και σκέφτομαι ότι δε… Διαβάστε περισσότερα »
νομίζω πως υπάρχει κάποια φοβία πίσω από αυτό, δεδομένου ότι είσαι θετική στην υιοθεσία. Ίσως ένα ψυχολόγος να βοηθούσε.
Φοβίες έχουμε όλοι μας να ξέρεις. Και γω φοβάμαι την εγκυμοσύνη και τον τοκετό, αλλά η λαχτάρα για παιδιά υπερτερεί. Ωστόσο αυτά δεν έρχονται…