Αισθάνομαι πως έχω γελοία ιστορία να πω που δεν έχει θέση στο σαιτ. Μα νιώθω απεγνωσμένη και θέλω τόσο μα τόσο πολύ να μου απαντήσεις Λένα μου! Με τον σύντροφό μου είμαστε μαζί σχεδόν απ το 1821,καταλαβαίνεις λοιπόν ότι έχουμε περάσει από πολλά στάδια, είμαστε ακόμα όμως αγαπημένοι έχουμε χημεία, κοινά ενδιαφέροντα,κοινά σκυλάκια, κάνουμε παρέα χιούμορ κτλ. Τον τελευταίο χρόνο, ο σύντροφός μου ο Μάκης – λέμε τώρα – έχει γνωρίσει μια τριάδα συνομιληκων αντρών στη δουλειά του και κατενθουσιασμένος περνάει πολύ χρόνο με την καινούρια του παρέα. Δεν κατάλαβα ποτέ τι κοινό έχουν, τι ακριβώς συμπάθησε πάνω τους και που έκρυβε όλα αυτά τα χρόνια αυτή την πλευρά του. Θα προσπαθήσω να περιγράψω όσο πιο νηφάλια μπορώ μην παρεξηγηθώ κι όλας. Είναι Έλληνες από την Π. Σ. Ε, μα με το ζόρι μιλούν ελληνικά. Έχουν μια νοοτροπία και κουλτούρα τόσο μακρινή από αυτή που θεωρούσα πως είχαμε εμείς ως ζευγάρι. Είναι πολύ έως πάρα πολύ ανατολίτες με τις γυναίκες τους (ειχαμε βρεθεί όλοι μαζί σε ταβέρνα και ήταν τραγική εμπειρία, δεν μπορούσα ν’ανταλλαξω κουβέντα κι αισθανόμουν πως με έχουν απαγάγει), πίνουν από το μεσημέρι ως το βράδυ αλκοόλ και μπαφους εναλλάξ και μέσες άκρες τους θεωρώ άτομα χαμηλής νοημοσύνης. Ρώτησα ξανά και ξανά τι μπορεί να βρίσκει αυτός στις μαζωξεις τους, τι διάολο κοινό βρίσκουν να συζητάνε κι η απάντηση του ήταν πάντα ότι, ναι είναι διαφορετικά άτομα από τον περίγυρό μας αλλά τον έχουν κερδίσει με το φιλότιμο και τα καλά στοιχεία χαρακτήρα που έχουν, κάτι που με αφήνει λίγο σπιτσλες, πότε έχουν προλάβει να του αφήσουν τέτοιες εντυπώσεις δηλαδή, τα βράδια που μαζεύονται μετά την δουλειά και μπεκροπίνουν; Να φανταστείς μια μέρα που περνούσα απ τη δουλειά, μπήκα μέσα να πω ένα γεια πριν πάω σπίτι και μέχρι να φτάσω ακριβώς δίπλα τους και να τους διακόψει η παρουσία μου εκείνοι μιλούσαν μεταξύ τους ρωσικα κι ο Μάκης καθόταν σαν ένας αμίλητος μαλακας ανάμεσά τους. Αργότερα του είπα, καλά πως αισθάνεσαι να είσαι ο μόνος που δεν καταλαβαίνει τι λέγεται και ότι μάλλον τον έχουν ψιλοχεσμένο για να μην τον συμπεριλαμβανουν στη συζήτηση και θύμωσε πολύ και τσακωθηκαμε. Εγώ γενικά δήλωσα εξαρχής ότι από μένα είναι not και αποφεύγω κάθε συνάντηση. Δείχνω τη δυσαρέσκειά μου στο Μάκη και φοβάμαι πως τον επηρεάζουν σε πολλά. Μέχρι και μπαφο έχει κάνει μαζί τους, όσο για τα ποτα κοντεύει να γίνει φυσιολογικό να γίνεται ζάντα Παρασκευές και Σάββατα. Επίσης αυτά τα άτομα δεν τα φέρνει σε επαφή με τους υπόλοιπους κοινούς και μη φίλους μας. Φυσικά. Θα αντιμετωπίσει έκπληξη, απορίες ως και κράξιμο από κάποιους. Όταν είναι μαζί τους όμως γυρίζει ευδιάθετος σπίτι κι εμένα με εξοργίζει ακόμα περισσότερο αυτό. Απλά δεν μπορώ να καταλάβω! Τον ρωτάω και προσπαθώ να προσεγγίσω όσο μπορώ, μα παραείναι κενές κι απλοϊκές οι εξηγήσεις του για όλα. Αισθάνομαι ότι υπάρχει κάτι που δεν θέλει να μοιραστεί μαζί μου. Πραγματικά πασχιζω να καταλάβω τι έχει ανάγκη σε όλο αυτό, ενώ εκείνος απ’την άλλη μου κάνει και παράπονα ότι δεν τον συνοδεύω ποτέ όταν μας καλούν. Εγώ πάλι αισθάνομαι πως δεν με πολυχωνεύουν, με κοιτάνε κάπως σταθερά και αγελαστα, και ποτέ δεν μου έχουν προτείνει κάτι απευθείας σε μένα όταν τους συναντώ. Μου έχουν γεννηθεί πολύ εχθρικά συναισθήματα κι ενώ ξέρω πολύ καλά ότι όλοι αυτοί είναι ένα μάτσο άκυροι άγνωστοι κι ο μόνος που μου φταίει είναι ο Μάκης που ξαφνικά έχει πάθει γεροντομετάλλαξη κι όσο περνά ο καιρός τόσο μου φαίνεται πως αρχίζει να ξεσηκώνει στοιχεία δικά τους. Τις προάλλες μου είπε “οι γυναίκες τους δεν έχουν ποτέ πρόβλημα αν αργήσουν το βράδυ μόνο εσύ έχεις την παντόφλα έτοιμη”. Του απάντησα πως οι γυναίκες τους κρατάνε ένα προφίλ κατωτεροτητας απ τους άνδρες τους και πως αν τελικά ανακάλυψε ότι ψάχνει κάτι τέτοιο να το διαλύσουμε και να σταματήσουμε επιτέλους αυτούς τους τσακωμούς – φαρσοκωμωδίες. Το θέμα είναι ότι είναι κοντά ένα χρόνο τώρα αυτή η ιστορία και νομίζω πως χάνω τη μάχη. Η παρέα αυτή έχει εδραιωθεί κανονικά κι εγώ έχω γίνει ξαφνικά από καυτή κουλ σύντροφος (έτσι νόμιζα τι να σας πω) σε ξινή κακιασμενη γκρινιάρα. Πριν μια εβδομάδα μου ανακοίνωσε ότι ο ένας απ αυτούς του ζήτησε να του βαφτίσει το μωρό του. Πάγωσα. Παραπατησα κυριολεκτικά. Του ζητάω λοιπόν όσο πιο ψύχραιμα μπορώ να κατανοήσει ότι πρόκειται για μια σχέση ζωής, για ένα δέσιμο οικογενειακό, οικονομικό, ότι δεν υπάρχει γυρισμός τέλος πάντων. Τον έβαλα να διαλέξει Λένα και νιώθω περίεργα γι’αυτό, ακόμα και ντροπή. Δεν ξέρω πια για τι είμαι σίγουρη, ξέρω μόνο πως τους απεχθάνομαι όσο ποτέ, είναι και χρυσή αυγή απ’ ότι κρυφοκοιταξα σε φεισμπουκ και παθαίνω πανικό, ξερνάω και νιώθω πως κάποιος μου κάνει την πιο χοντρή φάρσα στην ζωή μου. Η απάντηση του είναι πως δεν είμαι υποχρεωμένη να είμαι η νονά, θα τα αναλάβει όλα εκείνος και πως αν του ζητάω κάτι τόσο ντροπιαστικο, να αρνηθεί την κουμπαριά δηλαδή, μάλλον θέλω απλά να χωρίσουμε. Το πετάει σε μένα δηλαδή ότι είμαι ανυποχωρητη τρελή και θα διαλύσω τη σχέση μας. Και θα το κάνω. Δεν θα μείνω σε αυτό το παράλογο. Θα φύγω όσο κι αν φοβάμαι μετά από οχτακοσια χρόνια. Βοήθεια Λένα, πες μου κάτι.
– Μια φίλη εδώ κάτω
Δεν χρειάζεσαι βοήθεια. Θα τα καταφέρεις, γιατί πρέπει.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πραγματικά ανατριχιαστική μια τέτοια “μετάλλαξη”. Προφανώς αυτή η παρέα καλύπτει κάποιο κενό του συντρόφου σου, είναι με άτομα που το βρίσκουν αποδεκτό να κραιπαλιάζουν κάθε εβδομάδα (ντιιιιιν ντιιιιν νταααν) και να θεωρούν τις γυναίκες κατώτερες. Και ναι, όλα τα παραπάνω είναι ΠΟΛΥ σοβαροί λόγοι για να χωρίσεις, ειδικά τώρα που προέκυψε και βάφτιση, δηλαδή δέσμευση με αυτούς τους αούγκανους εφ’ όρου ζωής. Στείλε μας update!
Είναι ξεκάθαρο φίλη μου. Διάλεξε την κουμπαριά με τον χρυσαυγίτη από εσένα.
Μμμμμμ εγω πάντως που πέρασα κάτι τέτοιο χώρισα (μετά απο ένα δραματικό χρόνο που βασανιζόμουν μόνη μου). Και βρήκα την υγεία μου. Ο σύντροφος μου (34 χρονών τοτε όχι κανενα 18χρονο) που ήμαστε 4 χρόνια μαζί γνώρισε κάτι τύπους και άρχισε να βγαίνει 4 φορές την βδομάδα και να πίνει μαζί τους σε σημείο που έπρεπε να πηγαίνω να τον μαζεύω, τον παίρνανε τηλέφωνα 12 το βράδυ τις καθημερινές για να πάνε να μεθύσουν και έφτασα στο σημείο να χάσω τον ύπνο μου και να του βάλω το μαχαίρι στον λαιμό τύπου η εγώ ή αυτοί γιατί είχα αρρωστήσει συν… Διαβάστε περισσότερα »
Φαίνεται από την γραφή σου πέρα από το ότι έχεις χιούμορ, ότι είσαι μία ευφυής δυναμική γυναίκα, που ξέρει τι της συμβαίνει. Έχεις ήδη πάρει την απόφαση σου, στείλε update, ελπίζω να έχεις αποδεσμευτεί από τον Μάκη τον καταπιεσμένο σεξιστή. Φιλιά από εμένα, στέλνε κείμενα, γράφεις τέλεια.
Ο Μάκης κάτι θέλει και το βρίσκει στην παρέα μαζί τους. Καταλαβαίνω πως το οτι αλλάζει σε στεναχωρεί επειδή παύει να είναι ο άνθρωπος σου. Όμως έτσι φαίνεται. Γίνεται κάποιος που δεν σου αρέσει και δεν σου ταιριάζει. Και καλύτερα που γίνεται τώρα πάρα αργότερα.
Εμένα πάντως κρίση ηλικίας μου φαίνεται αυτό του Μάκη… Πιθανόν το όλο θέμα να είναι η χαλαρότητα που βρίσκει στην ‘παρέα’, κάτι σαν να θέλει να ξαναζήσει μια φοιτητοκατάσταση ένα πράγμα. Πιθανόν και ο ίδιος να μην μπορεί να εξηγήσει τί τον τραβάει στην παρέα αυτή. Σε κάθε περίπτωση το θέμα είναι δικό του και φυσικά σου δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα.
Πραγματικά στεναχωρήθηκα διαβάζοντας το. Ειναι κάπως σαν εφιάλτης. Ο άνθρωπος που ξερεις χρόνια, που εμπιστεύεσαι να κανει τέτοια μετάλλαξη. Ίσως να είναι μια φάση, ένα είδος midlife crisis. Αλλά εσύ πρέπει να σκεφτείς εσένα και να προστατεύσεις τον εαυτό σου. Επειδή του τη βάρεσε τώρα αυτουνού δεν είσαι υποχρεωμένη εσύ να το αποδεχτείς και να το ζεις όλο αυτό. Εικασίες αλλά αν χωρίσεις το θεωρώ πολύ πιθανόν μετά από κάποιον καιρό όταν ξυπνήσει και θα του έχει περάσει η τρέλα, να ζητάει απελπισμένα να τα ξαναβρείτε.
Τυπικός κανόνας ευγένειας και σεβασμού, θεωρείται να μιλάς μια γλώσσα που την καταλαβαίνουν όλοι στο τραπέζι, διαφορετικά αποκλείεις συμμετέχοντες και με άσχημο τρόπο. Παρόλ αυτά, δεν ζητήθηκε απο κάποιον άλλο, μεταξύ τους να γίνει νονός, ζητήθηκε από τον σύντροφό σου, που δεν τον πολυυπολογίζουν. Εντύπωση μου κάνει. Όπως το διαβάζω, κρίση ηλικίας ή μη, ας το βρει μόνος του, αν η ικανοποίηση που παίρνει μέσα από την παρέα μαζί τους, είναι τόσο πάνω απο όλα. Τόσο που έχει αρχίσει να αντιγράφει και τα χούγια τους? Μπορεί και να ανακαλύπτει μια πλευρά που πάντα είχε μέσα του και την καταπίεζε. Δείχνει… Διαβάστε περισσότερα »
Όταν λέμε κάτι που μας απασχολεί, πάντα μεταφέρουμε τη δική μας πλευρά. Πράγμα απόλυτα φυσιολογικό. Σε κάποιες περιπτώσεις είναι τόσο τρανταχτά τα γεγονότα, οπότε η μια πλευρά αρκεί. Εδώ όμως αν δεν ακουστεί και η άλλη πλευρά (νιώθω πως θα έχει πολλά να πει) είναι πολύ δύσκολο να ειπωθεί κάτι.
Το μόνο που μου κάνει εντύπωση, είναι η τόσο καθυστερημένη αντίληψη των θέλω του συντρόφου σου (που είστε μαζί απ’ το 1821). Ο άνθρωπος αυτός δεν ξύπνησε ένα πρωί μεταλλαγμένος.
Αυτό που με εκνευρίζει είναι οτι ο Μάκης είναι Χειριστικός. Έχει το σύνδρομο του καλού παιδιού, στο παίζει οτι ειναι διαλλακτικός, καθώς κάθεται και δικαιολογεί τους φίλους του και αιτιολογεί γιατί κάνει παρέα μαζί τους. Αυτο έχει σαν αποτέλεσμα στο οτι ενώ ξέρεις πολύ καλά οτι Φταίει αυτός, ρίχνεις ΕΥΘΥΝΕΣ στους νεατερνταλ φίλους του. δεν φταίνε οι φίλοι του, σε αυτην την περιπτωση τουλάχιστον. Περνάνε καλά, αδιαφορούν για τα αισθήματα σου. Δεν τους είσαι κάτι, ενώ ο σύντροφος σε πληγώνει και το ξέρει. Ο φίλος σου έχει βρεί τρόπο να ξεφεύγει απο την καθημερινότητα του και εσυ κάθεσαι 1 χρόνο… Διαβάστε περισσότερα »