Έχω έναν καλό φίλο που αρρώστησε με καρκίνο, βαριά! Η κατάσταση αυτή στάθηκε η αφορμή να βγουν στην επιφάνεια πολλά προβλήματα με τη σύζυγό του. Μετά από καυγάδες αναγκάστηκε να περάσει τη περίοδο της ανάρρωσή του μόνος του σε ένα μικρό σπίτι, που του είχε παραχωρηθεί μέχρι να δει τί θα κάνει. Στη διάρκεια της περιόδου αυτού, δε μπορούσε να βγει έξω, οπότε η επικοινωνία μας ήταν σχεδόν αποκλειστικά τηλεφωνική. Μιλούσαμε με τις ώρες και μεταξύ άλλων, μου έλεγε όλα τα προβλήματά του με τη σύζυγό του. Στην αρχή υπήρξα παθητικός συνομιλητής. Δεν εξέφραζα άποψη, καταλάβαινα ότι ήθελε να τα πει για να ξελαφρώσει. Πέρασαν 2 χρόνια και σταμάτησα να ακούω μόνο. Ομολογώ ότι άρχιζα να εκφράζω και άποψη. Είχα ακούσει τόσα, είχαν συμβεί διάφορα και όλα υπό τη σκιά της απειλητικής αρρώστιας. Αρχικά νόμιζα ότι είχα τον έλεγχο και την επίγνωση ότι άκουγα μόνο τη δική του πλευρά, τη θέση ένος άρρωστου και παρατημένου ανθρώπου. Με τη πάροδο του χρόνου διαμόρφωσα γνώμη, και πήρα φανερά το μέρος του στο θέμα με τη σύζυγό του. Προς το τέλος της μαύρης διετίας, άρχισε να αναρρώνει. Αργά, με κόστος, μόνος του, αλλά τα κατάφερε να ορθοποδίσει! Τώρα που είναι σχεδόν καλά, η σύζυγός του τον ζητάει πίσω και εκείνος το δέχεται με τη πρώτη. Κάπου εδώ διαπιστώνω ότι δε χάρηκα καθόλου με την επιλογή του. Μου φάνηκε απερίσκεπτη, βεβιασμένη και εντελώς λάθος. Κρατήθηκα και δεν είπα τίποτα, μιας και δεν μου ζητήθηκε η άποψή μου. Μέσα μου όμως αισθάνομαι απογοήτευση και πιθανολογώ ότι με την επόμενη δυσκολία, θα τη ξαναπατήσει. Αναρωτιέμαι αν έχω δίκαιο που αισθάνομαι ότι έχω χρησιμοποιηθεί ως συναισθηματικός σάκος απορριμμάτων και γιατί δε κράτησα ουδέτερη στάση μέχρι τέλους. Αν το έκανα αυτό, δε θα έκανα τώρα σκέψεις ότι έχασα το χρόνο μου συζητώντας και κατηγορώντας τον άνθρωπο που για 1002 λόγους έκανε ό, τι έκανε. Το ειρωνικό είναι ότι τώρα θέλουν να βγαίνουμε πάλι οι 4 μας. Μου φαίνεται περίεργο να διασκεδάζουμε σαν να μην έχει συμβεί τίποτα, ενώ μέχρι χθες τη κακολογούσαμε που τον παράτησε ενώ ήταν άρρωστος. Αφού δεν είναι λογαριασμός δικός μου, έχω δικαίωμα να πω ότι δε θέλω ακόμα επαφές γιατί αισθάνομαι άβολα;
– καρκίνος με τοξότη
Φυσικά και έχεις.
Δεν ήταν δικός σου λογαριασμός, αλλά τον έκανε και δικό σου μιλώντας για το θέμα επί δυο χρόνια. Δεν είσαι καθρέφτης για να αναπηδάνε όσα ακούς από πάνω σου. Θα μπορούσες να το δεις και εντελώς διαφορετικά, αλλά το βλέπεις έτσι όπως το βλέπεις, οπότε πράξε αναλόγως.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πιθανολογώ ότι πέρασε τέτοια κόλαση μόνος του με τον καρκίνο σε ένα σπίτι, που μόλις συνήρθε κάπως, κάνει τα πάντα για να επανέλθει η ζωή του στην κατάσταση που ήταν για να νιώσει μια κανονικότητα. Αυτό δεν αλλάζει το ότι σε χρησιμοποίησε σαν κάδο απορριμάτων. Εσύ θέλεις να κάνεις παρέα με μια γυναίκα που παράτησε τον άντρα της στα χειρότερα; Μάλλον όχι, από όσα μας λες. Πες το ξεκάθαρα στον φίλο σου και ζήτησε να βρίσκεστε μόνοι σας όταν θέλει. Όμως να είσαι έτοιμη να ψιλοχαθείτε.
Δε θέλω να μπω στο θέμα του κατά πόσο είναι υποχρέωσή μας να συμπαραστεκόμαστε στους δικούς μας όταν αρρωσταίνουν γιατί νομίζω ότι δεν υπάρχει καθολική απάντηση. Αλλά νομίζω ότι πρέπει να μάθεις να βάζεις προτεραιότητα τον εαυτό σου, τα δικά σου συναισθήματα.
Έχεις κάθε δικαίωμα να μην θέλεις να φέρεσαι σαν να μην μεσολάβησαν τα δύο τελευταία χρόνια, άλλωστε επένδυσες συναισθηματικά. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος να κάνει κανείς αυτό που έκανες. Το να στηρίζεις έναν άνθρωπο άρρωστο επί δύο χρόνια έχει τεράστιο συναισθηματικό κόστος, ανεξάρτητα από τις μετέπειτα επιλογές του. Ήσουν πολύ καλός φίλος. Ελπίζω να το αντιλαμβάνεται κι αυτός.
Σε χρησιμοποίησε αντί ψυχολόγου.
Βασικα ναι.
Δωρεαν γραμμη υποστηριξης συγκεκριμενα.
Ψυχολόγος είσαι να μείνεις ουδέτερη και ανεπηρέαστη;Φίλη είσαι.Κουβέντα κάνατε.Γίνεται να μη διαμορφώσεις άποψη;Θα μπορούσες να μην πάρεις και θέση.Να μη συμμετέχεις σ’αυτή τη συζήτηση.Πήρες όμως.Και δεν είσαι υποχρεωμένη να αλλάξεις την άποψη σου.Από εκεί που λέγατε αυγά,τώρα να λέτε καλάθια.Εκείνος,δικό του καπέλο.Άλλαξαν τα δεδομένα,άλλαξε γνώμη.Με ‘γεια του,με χαρά του.Δε είναι απαραίτητο να συμφωνείτε.Ούτε να τον στηρίξεις και πάλι.Ούτε να κάνετε το χαρούμενο κουαρτέτο σε εξόδους και καλέσματα.Αν μπορείς να κρατήσεις κάτι από αυτή την ιστορία,θα ήταν μάλλον να μην κάνεις πολύ δικά σου πράγματα,που δε σε αφορούν.Για την επόμενη φορά.Τώρα έγινε.
Καλυτερα να του το πεις. Φίλε, σε στήριξα, σέβομαι τις επιλογές σου, αλλά δεν μπορώ να κάνω παρέα με άτομα που με βάση την ηθική μου πυξίδα είναι σκάρτα. Παρέα θα κάνουμε οι δυό μας, όταν μπορείς.
Έχεις κάθε δικαίωμα να κάνεις παρέα με όσους θέλεις και συμπαθείς. Διαμόρφωσες άποψη διότι είσαι ένας νοήμων άνθρωπος με λογική και συναίσθημα. Η επιλογή του όσο λάθος και αν σου φαίνεται είναι δική του. Όπως είναι δική σου επιλογή να απομακρυνθείς και να μην αναλώνεις τον χρόνο σου με άτομα που σε επηρεάζουν αρνητικά.
Λογικό είναι να νιώθεις σαν σάκος συναισθηματικών απορριμάτων και σαν να έχασες το χρόνο σου με όλη αυτή την ιστορία, ωστόσο μη ξεχνάς ότι επέλεξες να σταθείς στον φίλο σου με αυτόν τον τρόπο και την ίδια δυνατότητα επιλογής έχεις και τώρα. Δεν είσαι υποχρεωμένος να κάνεις παρέα μαζί τους σαν να μην συνέβη τίποτα.