Αγαπητή Α,μπα, Πριν λίγο καιρό, στην πόλη που ζω, βρέθηκε ένα εγκαταλελειμμένο κουταβάκι. Έχουμε φτιάξει μια ομάδα από φιλόζωους και μαζεύουμε λεφτά για να στειρώνουμε τα αδέσποτα και για να τα φροντίζουμε με όποιο τρόπο μπορούμε. Μιας και ήμουν σε περίοδο διακοπών, αυτό το κουταβάκι το ανέλαβα εγώ, το πήρα στο διαμέρισμά μου και το φρόντισα, του έδωσα μπιμπερό με φόρμουλα τις πρώτες μέρες, κοιμόμαστε στον ίδιο χώρο γιατί ήταν πολύ μικρό και μοναχό του έκλαιγε συνέχεια αφού σε αυτή την ηλικία(μάλλον 3 εβδομάδων μας είπε ο κτηνίατρος) κανονικά θα ήταν με τη μαμά του. Όταν πήρε τα πάνω του και έφτασε στις 7 εβδομάδες ζωής, βρήκαμε μια τέλεια οικογένεια με ένα μικρό παιδί για να το υιοθετήσει, σε δροσερό μέρος, μέσα στη φύση, γύρω στις δύο ώρες από εδώ. Για να μην πολυλογώ, εγώ αυτό το σκυλάκι ήθελα να το κρατήσω, αλλά, σαν τη μάνα με την κιμωλία, σκέφτηκα ότι στο μικρό διαμέρισμά μου, ένα τόσο τριχωτό σκυλάκι που μάλλον θα γίνει μεγάλο σε μέγεθος, θα ζεσταινόταν, θα βαριόταν μόνο του τη μεγαλύτερη διάρκεια της μέρας και θα ήταν πολύ καλύτερα με την άλλη οικογένεια. Έχω ήδη επικοινωνήσει μαζί τους δύο φορές στο τηλέφωνο από τότε που τους το παρέδωσα, έκανα νύξη ότι αν δεν τους αρέσει μπορούν να μου το το πουν και θα πάω χωρίς πρόβλημα να το πάρω, αλλά είναι όλοι πολύ ευτυχισμένοι μεταξύ τους… Έχουν περάσει δύο εβδομάδες κι έχω καταρρεύσει. Το αγαπώ πολύ. Μπορείς να αγαπήσεις ένα ον μέσα σε έναν μήνα; Το σκέφτομαι συνέχεια, δεν ξέρω γιατί. Ούτε είναι το πρώτο ζώο που φρόντισα(αν και ποτέ τόσο μωρό) ούτε έχω μια ζωή χωρίς φίλους κτλ ώστε να πεις ότι αναπλήρωνε κάποιο μεγάλο κενό. Κάνω μαύρες σκέψεις όπως να πάω νύχτα και να το κλέψω(εννοείται πως καταλαβαίνω το γελοίο της σκέψης αυτής, δεν θα το κάνω!) ή ότι έπρεπε να σκεφτώ τον εαυτό μου και να το κρατήσω παρότι η ζωή στην εξοχή σίγουρα είναι καλύτερη για αυτό, μου λείπει, με την πρώτη ευκαιρία εννοείται ότι θέλω να πάω να το επισκεφτώ. “Ερωτεύτηκα” και όπως άλλα τόσα μηνύματα που διαβάζουμε εδώ, δεν ξέρω τι να κάνω Α, μπα… Αισθάνομαι λες και έδωσα το παιδί μου για υιοθεσία επειδή δε μπορούσα οικονομικά να αντεπεξέλθω και για να έχει καλύτερη ζωή.. Έχω αρχίσει να τα χάνω;
–Παναγιώτα
Πέρα από το να υποφέρεις και να περιμένεις να υποχωρήσει ο πολύς πόνος, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Φοβάμαι ότι δεν θα εξαφανιστεί ποτέ εντελώς αυτό το πένθος. Φυσικά και γίνεται να δεθείς με ένα πλάσμα τόσο πολύ και τόσο γρήγορα. Ερωτεύτηκες, ναι. Τι να πω; Έκανες το καλύτερο με τα δεδομένα που είχες. Να ελπίζουμε να μην τα πάει η οικογένεια καλά με το σκυλάκι και να σου το δώσουν πίσω;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ωχ μωρέ, έλιωσα με αυτην την ερώτηση! Παίζει να παίρνει βραβείο πιο γλυκειας ερωτησης εβερ. Και δε χρειάζεται καν να αναφέρω ποσο ορθολογική ήταν η απόφασή σου.
Υπομονή βρε Παναγιώτα μου! Καλά που δεν εχει ο κούταβος ινσταγκαραμ, να τον στοκαρεις και να μαζοχιζεσαι που θα παίζει στην εξοχή, και θα αγαπιέται με την οικογένεια με το παιδάκι. Πέρα από την πλάκα, μήπως ο έρωτας με έρωτα περνάει; σκεψου το την επομενη φορά που θα βρεθεί αδεσποτακι υπό την προστασία σου, με την προϋπόθεση όμως να γινει μεσαίου μεγέθους.
.
Μιtsi, σαν παλιά σκυλομάνα, συμφωνώ 100%. Κάποτε είχα πάρει ένα αδέσποτο από το δρόμο. Είχε πεθάνει το αφεντικό του και είχε μείνει στο δρόμο. Στην αρχή του έβαζα φαγητό έξω. Μετά το έβαλα στον κήπο και του αγόρασα σπιτι. Όταν έμπαινα όμως μέσα και του έκλεινα την πόρτα στη μούρη, αυτό με κοιτούσε λυπημένο. Τελικά το έβαλα μέσα στο σπιτι κανονικά αλλά έζησε μόνο 2 χρονια.
Η φίλη δεν μας διευκρινίζει αν το σκυλί θα μένει μόνιμα στον κηπο/κτήμα ή θα μπαίνει και στο σπιτι.
Πέντε χρόνια πριν ήρθε στο σπίτι μου ένα πλάσμα κυνηγημένο από τα δακρυγόνα μιας διαδήλωσης. Κοιταχτήκαμε με τα υγρά μας μάτια και ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Από μεριάς μου τουλάχιστον, γιατί εκείνος ούτε για νερό δεν είχε όρεξη με τέτοια χημεία που είχε φάει. Μέσα σε ένα βράδυ άρχισα να αλλάζω στο μυαλό μου όλη την ζωή μου για να μπορέσει να χωρέσει έναν τεράστιο φίλο με μεγεθος κεφαλιού σαν το δικό μου, και σώμα ικανό να σε πηγαίνει εκείνο βόλτα όπου θέλει. Μέχρι τότε δεν ήμουν τόσο εξοικιωμένη με τα σκυλιά και φοβήθηκα να τον ανεβάσω στο… Διαβάστε περισσότερα »
Έκλαψα 😭
Αυτό ακριβώς. Τα παιχνίδια στην άμμο και τα ταξίδια μαζί του, η ζωή μου όλη <3
Να πάρεις ένα άλλο κουτάβι που να μην έχει το μεγεθος του Κούτζο και να είναι επίσης αδέσποτο και εγκαταλειμμένο . Υπάρχουν ένα σωρό κουταβομωρά που ψάχνουν σπίτι. που είναι κοντότριχα και πιο μικρόσωμα και θα προσφέρεις αγάπη και μέλλον σε ένα ακόμα κουταβάκι. Όλοι θα είσαστε ευχαριστημένοι και δεν θα κινδυνεύει και ο Κούτζο να πέσει θύμα απαγωγής.
Ο έρωτας με έρωτα περνάει – αφού είσαι και σε φιλοζωική οργάνωση σίγουρα θα βρεθεί και άλλο πλασματάκι, που δε θα το θέλει κάποια οικογένεια στην εξοχή και θα έχεις κάνει δύο φανταστικά πράγματα για δύο ζώα που αλλιώς δε θα είχαν μέλλον 🙂
Δεν θα σου περάσει ποτέ, αλλά δεν θα σε πονάει τόσο. Ίσως θα ήθελες να είχες ένα σκυλάκι κάποια στιγμή που θα ένιωθες έτοιμη, και εφόσον είχες τόσο θετική αντίδραση σου το συνιστώ την επόμενη φορά να το κρατήσεις αν μπορείς. Πριν από τρία χρόνια είχα βρει ένα κισσάκι. Είχε πέσει από τη φωλιά του, πριν μεγαλώσουν οι φτερούγες του και μάθει να πετάει και οι γονείς του δεν μπορούσαν να το μαζέψουν. Επειδή έχω μια παραπανίσια αγάπη προς τα πτηνά αυτού του κόσμου, πάσης φύσεως και είχα φροντίσει κι άλλα πουλάκια πιο παλιά, το μάζεψα. Ήταν μωράκι, δεν μπορούσε… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπητή φίλη, σε καταλαβαίνω γιατί κι εγώ είμαι φιλοζωη και δραστηριοποιημενη πάνω στο θέμα των αδέσποτων. Πριν ένα μήνα έτυχε κι εγω να δώσω σκυλάκι που φιλοξενούσα καιρό. Περίπτωση που το εγκατέλειψαν και το βρηκα εγώ. Βρήκα που λες μια θαυμάσια οικογένεια με 2 παιδάκια 1 ώρα μακριά από μένα. Όταν το έδινα πλανταξα στο κλάμα κυριολεκτικά. Όταν όμως η οικογένεια μού έστελνε φωτογραφίες του κοριτσιού μου σκέφτηκα πως έκανα το καλύτερο γι αυτήν. Ήταν τόσο ευτυχισμένη. Έκανες τη καλύτερη επιλογή και μπράβο σου!!!! Μεγάλου μεγέθους σκυλάκια θέλουν την απλά τους πως να το κάνουμε! Αφού τα αγαπάς τόσο πολύ… Διαβάστε περισσότερα »
Ρε συ Παναγιώτα τι ωραία ιστορία. Το ξέρω εσύ υποφέρεις αλλά εννοώ ότι είναι πολύ γλυκιά. Πρέπει να στενοχωριέσαι φρικτά..
Δεν το χάνεις καθόλου. Βασικά όντως έδωσες το παιδί σου για υιοθεσία. Δεν είναι απλά παραλληλισμός. Τουλάχιστον δεν μπορείς να το επισκέπτεσαι καμιά φορά; Να του πηγαίνεις κανένα δώρο και να παίζετε;
Ναι μπορείς, να αγαπήσεις ένα όν σε ένα μήνα. Εγώ φιλοξένησα μια γάτα για περίπου ένα μήνα, επειδή η οικογένεια που την είχε, είχε ήδη δύο ζώα και δεν γινόταν να έχει και τρίτο και είχαν υποσχεθεί σε μία φοιτήτρια να την πάρει, μετά το τέλος των Χριστουγεννιάτικων διακοπών. Ε όταν ήρθε η φοιτήτρια, έκλαιγα με μαύρο δάκρυ. Αφού το κοριτσάκι, με παρηγορούσε και μου έλεγε “να έρχεστε να τη βλέπετε όποτε θέλετε”. Το δε “βρωμόγατο” είχε κολλήσει πάνω μου και δεν έλεγε να μπει με τίποτα στην τσάντα μεταφοράς του… Άσε που με κοιτούσε σπαρακτικά, σα να μου έλεγε… Διαβάστε περισσότερα »
Τι γλυκιά!!! Είναι πολύ δύσκολο αυτό που περνάς, αλλά ίσως όπως πρότειναν και στα σχόλια θα σε βοηθούσε αν υιοθετούσες ένα κουταβάκι που θα ταίριαζε περισσότερο στις συνθήκες ζωής σου. Το πολύ θετικό είναι ότι η οικογένεια το αγαπάει κι εσύ έκανες κάτι υπέροχο: και ένα σκυλάκι βρήκε σπιτικό και μια οικογένεια απέκτησε ένα καινούριο μέλος που την κάνει χαρούμενη.
Ταυτίστηκα τόσο με την ιστορία της Παναγιωτας που διάβασα: έχω ήδη επικοινωνήσει μαζί του δύο φορές. Έκανα εικόνα ότι μίλησε με το ίδιο το σκυλι και μου φάνηκε προς στιγμήν λογικό. Κατά τα άλλα, τα είπαν όλα οι προηγούμενοι.
Αγαπητή Παναγιώτα, το σκυλάκι είναι μια χαρά στην εξοχή. Προσπάθησε να πηγαίνεις να το βλέπεις και να υπενθυμίσεις στους ιδιοκτήτες ότι χρειάζεται πολύ τακτικά αμπούλες για τα παράσιτα.
Για να παρηγορηθεις, σκέψου ότι τα μεγαλοσωμα σκυλιά γεράζουν και πεθαίνουν νωρίτερα. Σου εύχομαι να βρεις σύντομα το τέλειο μικρόσωμο και να είναι ακόμα μεγαλύτερος έρωτας. ❤