A μπα μου… Έχω κάτι που πάντα γυρίζει στο μυαλό μου όταν κάνω την κριτική μου και θα ήθελα τη γνώμη σου –πολύ την εκτιμώ και απολαμβάνω! Έχω χωρίσει εδώ και χρόνια (8) από την πρώτη μεγάλη μου σχέση (4 χρόνια) από κάποιον που αγαπούσα πολύ και δεθήκαμε πολύ επειδή μεγαλώσαμε μαζί με κύριο λόγο την απόσταση και τον τρόπο που το χειριζόταν ο τότε φίλος μου (too cool). Το άσχημο είναι πως έληξα τη σχέση άκομψα –δηλαδή χωρίς πολλές εξηγήσεις και αυτό γιατί έπαιξε κάτι παράλληλο κάτι που θα ήταν ΟΚ αν ο άλλος δεν σήμαινε κάτι για μένα αλλά σήμαινε. Για κάποιο διάστημα επικοινωνούσαμε σε γενέθλια και γιορτές αλλά αφότου κάναμε και οι δύο οικογένειες αυτό σταμάτησε. Έλα όμως που όταν το σκέφτομαι νιώθω άσχημα που δεν έχω ζητήσει ένα συγνώμη βρε αδερφέ για την συμπεριφορά μου (αρνήθηκα πεισματικά την ύπαρξη τρίτου προσώπου τότε) Έχει νόημα να το κάνω τώρα και αν ναι με ποιόν τρόπο; Σημειώνω πως δεν περιμένω ούτε να γίνουμε φιλαράκια ούτε να αρχίσουμε να επικοινωνούμε απλά είναι κάτι που με βαραίνει.
-Περασμένα-ξεχασμένα
Και μόνο από το ψευδώνυμο που διάλεξες φαίνεται τι θέλεις να γίνει: να σου πει αυτός ότι δεν πειράζει. Όμως δεν πάει έτσι, αν θέλεις να είσαι άνθρωπος με συνείδηση. Φέρθηκες σκάρτα τότε, και ξέρεις ότι είναι πολύ πιθανό να ξέρει κι αυτός ότι έλεγες ψέματα. Τώρα θέλεις να μεταφέρεις αυτό το βάρος σε αυτόν, ζητώντας συγχώρεση. Δηλαδή του ζητάς να είναι και κερατάς, και δαρμένος: και να ξεπεράσει αυτό που του έκανες, και να σου δώσει συγχωροχάρτι, και να παραμείνεις στην μνήμη του ως αξιόλογος άνθρωπος. Δεν ζητάς πολλά;
Έχεις σκεφτεί το ενδεχόμενο να μείνεις για πάντα με αυτό το βάρος; Ίσως χρειάζεται ως υπενθύμιση, για να το σκεφτείς δυο και τρεις φορές την επόμενη φορά που νιώσεις ότι είναι πιο εύκολο να πεις ψέματα, αντί να εκθέσεις την αδυναμία σου και να πέσεις στα μάτια κάποιου ανθρώπου που εκτιμάς. Διαφορετικά, αυτό που καταφέρνεις, είναι να πέφτεις στα δικά σου μάτια, και αυτό, όπως βλέπεις, είναι πολύ βαρύ. Συνιστώ να το κρατήσεις ως μάθημα για το μέλλον, γιατί η τάση μας να ξεγλιστράμε όταν φαίνεται πιο εύκολο από την αλήθεια δεν υποχωρεί τόσο εύκολα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εγώ όσες φορές έχω βρεθεί στη θέση του εξαπατημένου θα ήθελα να ακούσω μια συγγνώμη έστω και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, αρκεί βέβαια αυτή η συγγνώμη να είναι ειλικρινής και να παραδεχτεί ο άλλος την αλήθεια. Να μην είναι δηλαδή απλά μια συγγνώμη για να ξαλαφρώσει ο ίδιος, πράγμα το οποίο πιστεύω θα το αντιλαμβανόμουν. Κερατάς και δαρμένος νιώθεις όταν ο άλλος και έχει κάνει την κουτσουκέλα του και σε βγάζει και τρελό ότι δεν είδε, δεν ξέρει τίποτα ή ακόμα χειρότερα όταν βγαίνει και από πάνω ότι εσύ φταις που οδηγήθηκαν εκεί τα πράγματα. Ενώ άμα έρθει και… Διαβάστε περισσότερα »
Λένα σε ευχαριστώ για αυτήν την απάντηση!
Μου έχουν φερθεί σκάρτα και με έχουν πάρει τηλέφωνο μετά από χρόνια να μου ζητήσουν συγνώμη. Τότε δεν είχα καταλάβει γιατί και όταν έκλεισα το τηλέφωνο είχα μια αίσθηση πίκρας και όχι δικαίωσης. Τώρα καταλαβαίνω γιατί.
Η γιαγιά μου έλεγε ότι μια συγνώμη πρέπει πως πάντα πρέπει να συνοδεύεται από μια πράξη επανόρθωσης, αλλιώς είναι για να ξαλαφρώσεις εσύ και δεν έχει κανένα απολύτως νόημα.
Αχ, εσένα το έλεγε η γιαγιά σου, τι ωραία φυσιολογικά πράγματα. Εγώ αναγκάστηκα να το πω σε μια γιαγιά και είναι από τα δυσκολότερα πράγματα που αναγκάστηκα να κάνω. Ζητάει συγνώμη π.χ. που μπήκε στο σαλόνι, ενώ μιλούσαμε με τον άντρα μου (συγνώμη για πριν που μπήκα στο σαλόνι) και γενικώς για πράγματα που δεν είναι στον απόλυτο έλεγχο της, και για εκείνα που είναι καθαρά θέμα επιλογής και επιλέγει “ο εαυτούλης μου”, όχι μόνο δε ζητάει συγνώμη, δικαιολογείται κιόλας. Α, ή το καλύτερο: Ζητάει συγνώμη που με ρώτησε το τάδε, για να μου το ξαναρωτήσει με την ευκαιρία. Καλά,… Διαβάστε περισσότερα »
Σωστή η γιαγιά. Η δικιά μου έλεγε “η συγνώμη είναι μισό χεσιμο”. Τώρα κατάλαβα τι εννοούσε.
my own personal mantra απο δω κ περα για καποιες περιπτωσεις
Δηλαδή τι; Έρχεται ο άλλος και σου επιβεβαιώνει ότι σε πλήγωσε, ότι το ήξερε τότε ότι σε πληγώνει και ότι του πήρε 4,5,10 χρόνια να σου το πει; Μόνο περισσότερο μαλακας μπορεί να νιώσεις.
Και για να ξαλαφρώσεις εσύ απ το βάρος σου, θεωρείς σωστό να ενημερώσεις έναν άνθρωπο που ούτε καν επικοινωνείτε, ότι κάποτε του φέρθηκες σκάρτα -και ναι, τελικά σε κορόϊδεψα, υπήρχε άλλος! Τι ωραία που έχετε στο μυαλό σας το “ξαλάφρωμα” μερικοί! Όχι κοπελιά, οι πράξεις δικές μας είναι, όπως και οι συνέπειες και οι όποιες τύψεις. Κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να σε απαλλάξει από αυτές, πόσο μάλλον ο θιγμένος της υπόθεσης, που θα ήθελες ιδανικά να σε συγχωρέσει. Βρήκαμε τώρα την καραμέλα της ειλικρίνειας και μεταμέλειας και φορτώνουμε τον άλλον με πληροφορίες, που μόνο δυσάρεστες είναι (τελικά σε κεράτωσα, σε… Διαβάστε περισσότερα »
Σταματήσατε να επικοινωνείτε και οι δυο αλλά εσύ τώρα, που έχεις να του μιλήσεις καιρό, θέλεις να του ζητήσεις συγνώμη για 8 χρόνια πριν, επειδή τον κεράτωσες. Όσο λέγατε χρόνια πολλά μια στο τόσο, σε έτρωγε να του το πεις; Νομίζω θα σου περάσει. Αλλά πες ότι δε σου περνάει. Η συγνώμη δεν είναι το σύνθημα για να μπει κάτι στο αρχείο, η αναγνώριση είναι, ενός σφάλματος που αδικεί, πληγώνει κλπ κάποιον άλλον και η παραδοχή ότι δε μας ένοιαζαν οι συνέπειες όταν το κάναμε. Ότι φερθήκαμε εγωιστικά, απερίσκεπτα, ανεύθυνα, συμφεροντολογικά. Και μας φέρνει αντιμέτωπους με τη μικρότητά μας, μας… Διαβάστε περισσότερα »
Αχ αυτός ο αντίποδας!!! Πόσο δίκιο έχεις!
Υπέροχη απάντηση… απλά. Κάθε λέξη διαλεγμένη. Εύγε.
“γιατί έπαιξε κάτι παράλληλο κάτι που θα ήταν ΟΚ αν ο άλλος δεν σήμαινε κάτι για μένα αλλά σήμαινε”
Θαρρώ το πρόβλημα με το παράλληλο δεν είναι αν ο άλλος σημαίνει ή δεν σημαίνει κάτι για σένα. Δηλαδή αν δεν σημαίνει (τι θα πει “σημαίνει”, πώς αποτιμούνται οι άνθρωποι;), δεν εξακολουθεί να υπάρχει σπάσιμο συμφωνίας; Τον έντιμο τον άνθρωπο η τήρηση του λόγου του τον κάνει. Το θέμα είναι αν ο σύντροφος είναι ΟΚ με το παράλληλο!
Όσο για την συγγνώμη, κατανοώ το βάρος του να αποζητάς συγχώρεση, αλλά όταν αναστατώνει τον άλλον είναι πράξη εγωϊστική.
Πολύ σωστή επισήμανση Καραβάν!
Για να λες ότι για ένα διάστημα είχατε τυπική επικοινωνία και δεν εξαφανίστηκε σημαίνει ότι σε πίστεψε ότι δεν τον απάτησες ή τέλος πάντων επέλεξε να σε πιστέψει και το κατάπιε. Συγγνώμη θα είχε νόημα, ίσως, να πεις σε έναν άνθρωπο που επέμενες να βγάζεις τρελό,που δε σε πίστευε (ορθά) ,που εξαφανιζόταν πληγωμένος κλπ για να τον δικαιωσεις. Εφοσον αυτός σου μιλούσε μετά, μάλλον τα είχε τακτοποιήσει τα πράγματα μέσα του.
Στην πρώτη περίπτωση νομίζω θα βοηθουσες ,στην δεύτερη αναστατώνεις χωρίς λόγο. Βασικα ο λόγος είναι γνωστός και τον αναλύει εξαιρετικά η Λενα.
Δεν έχεις μετανιώσει, απλά αυτό που σε τρώει είναι ότι αυτός ο άνθρωπος δεν ασχολείστε πια μαζί σου..πάει τελείωσε και καλό είναι και εσύ να το πάρεις απόφαση..απλά ψάχνεις την επιβεβαίωση αυτού του ανθρώπου .. ακόμα και με τον αρνητικό τρόπο .. θέλεις να ξέρεις ότι σε σκέφτεται ακόμα και για τέτοιους λόγους. Δεν μπορείς να χωνέψεις ότι δεν έχει πλέον αισθήματα για σένα.. ούτε μίσους, Οποτε λες να τους φυτέψεις λίγο μίσος κάπου στο μυαλό του. Σημαντική θες να νιώσεις όχι ξαλαφρωμένη.
Σωστοοο!!
Η κοπέλα κάνει λες κ επειδή αυτή τον παράτησε ,μετά αυτός παντρεύτηκε σαν να μην είχε επιλογή .ότι δλδ είναι τόσο σημαντική γ αυτόν .δεν σκέφτεται ότι αυτός πιθανώς κ να μην το θυμάται .νομίζω ότι συγνώμη θέλει να ακούσει αυτή τελικά από τον άντρα της ..ή από τον εαυτό της για αυτήν της επιλογή.
Θελεις να ξύσεις παλιές πληγές, να του υπενθυμίσεις κάτι που πιθανόν να έχει θάψει στη μνήμη του και που μάλλον κατέβαλε προσπάθεια να ξεπεράσει. Για ποιο λόγο ακριβώς θες να το κάνεις; Για να του επιβεβαιώσεις οτι τον κεράτωσες; Ποιο το νόημα; Πλέον αυτός έχει κάνει τη δική του οικογένεια όπως κι εσύ, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να του φέρεις άσχημες μνήμες κι αυτό μόνο και μόνο για να μην αισθάνεσαι εσύ το βάρος της απιστίας. Κατα βάθος οφελείσαι μόνο εσύ γιατί και να μην σε συγχωρέσει θα έχεις ελαφρύνει την συνείδησή σου με το να ζητήσεις συγγνώμη.… Διαβάστε περισσότερα »
Όντως, είναι λίγο εγωιστικό να κάνουμε επανεμφάνιση στο ξεκάρφωτο στη ζωή κάποιου τον οποίον έχουμε πληγώσει, γιατί ουσιαστικός στόχος είναι να επανορθώσουμε τη δική μας εικόνα. Τον άλλον δεν τον νοιάζει, έχει προχωρήσει στη ζωή του, δεν έχει ανάγκη τη συγνώμη μας. Το βάρος και η ευθύνη είναι δικά μας.
Μόνο αν τυχόν ούτως ή άλλως βρεθείτε στον ίδιο χώρο και πρέπει να επικοινωνήσετε, εκεί ίσως έχει νόημα.